UA-50457385-1

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol II


 Και συνεχίζουμε την ανίχνευση μας στην Σωληνουργία Χίτζου εκεί ακριβώς που την είχαμε αφήσει στην προηγούμενη ανάρτηση μας (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol I ).

 Και μπροστά  μας ένα ακόμα αριστούργημα!!

 Τρομερή δουλειά και προφανέστατα υπάρχει και έρευνα από πίσω της!

 Μπράβο!


 Και αυτό είναι το επόμενο κομμάτι του εργοστασίου που θα ανιχνευτεί.





 Ωραίο.

 Για Graffiti Lettering.

 Ως γνωστό εγώ προτιμώ τα Street Art από το Graffiti Lettering.











 Πραγματικά τεράστιος ο χώρος, και έτσι άδειος όπως είναι δείχνει πλήρως τις πραγματικές του διαστάσεις, κρίμα να μένει αναξιοποίητος για πάνω από μια δεκαετία. Είτε για κάποιο κοινόχρηστο χώρο (εδώ μιλάμε χωράνε άνετα 6 γήπεδα μπάσκετ ή 8 με 10 γήπεδα του τένις, είτε και μια πίστα καρτ!), είτε για μια επιχείρηση που θα δώσει δουλειά σε κόσμο και ζωή στην γύρω περιοχή, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αυτή η έκταση. 

 Αντίθετα την αφήνουν να σαπίζει. Έτσι, έτσι, έτσι, αυτό που ονόμαζε ο Μαρξ ως η οικονομική κρίση και ύφεση ως εγγενή στο καπιταλιστικό σύστημα, ο Κέινς ως απαξίωση του κεφαλαίου, η Σχολή του Σικάγου ως αυτοδιόρθωση της αγοράς και αναπροσαρμογή των παραγωγικών συντελεστών σε άλλους τομείς της οικονομίας, και οι νεώτερες νεοφιλελεύθερες θεωρίες ως δημιουργικό σοκ, στην πραγματικότητα είναι άδεια συντρίμμια εργοστασίων, χαμένες θέσεις εργασίας, και φτώχεια και δυστυχία για τους περισσότερους. 

 Αλλά δεν τα αναφέρουν αυτά τα βιβλία της οικονομικής επιστήμης ε? Δεν πειράζει, το νόημα αυτής της σειράς ( Σειρά Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια ) είναι ακριβώς αυτό, να δειχθεί η πραγματικότητα πίσω από θεωρητικές αρλούμπες και οικονομικά μάμπο τζάμπο με βαριά και εντυπωσιακά ονόματα.





 Τσιμπήστε και λίγη καλλιτεχνική φωτογραφία!

 Χα χα χα.





 Το πιστεύετε ότι περισσότερο μου αρέσει το περίγραμμα του προσώπου της κοπελιάς σε αυτό?








 Ωραίο!











 Και τι έχουμε εδώ?

 Τζάμπα αμίαντο για όλους!

 Χα χα χα.

 Μου φαίνεται απίστευτο το ότι κράτησε αυτή η υπόθεση ρύπανσης με αμίαντο για πάνω από 10 χρόνια! Ναι μεν έκαναν κινήσεις και ενέργειες φορείς πολιτών, η περιφέρεια, και ο Δήμος για την επίλυση τους αλλά δέκα χρόνια είναι πολλά! Νομίζω ότι ήταν τραγικά αναποτελεσματικοί! Δηλαδή οι κάτοικοι αυτής της περιοχής γιατί δεν δραστηριοποιήθηκαν πολύ πιο δυναμικά? Δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι σε αυτή την περιοχή, τα παιδιά τους πήγαιναν σχολείο ακριβώς εδώ, από τα νήπια έως το Λύκειο. Κοιτάξτε καλά την φωτογραφία πίσω από τον τοίχο του εργοστασίου, βλέπετε ένα άλλο κτίριο? Ε! Είναι το συγκρότημα των σχολείων της περιοχής! 5 Σχολεία είναι εκεί με ένα φάσμα ηλικιών των μαθητών από τα 6 έως τα 18! Και όλα αυτά τα παιδιά για μια δεκαετία ήταν εκτεθειμένα σε όλες αυτές τις καρκινογόνες ουσίες (121 τόνοι από θρυμματισμένο αμίαντο από τις πλάκες της οροφής!). Γιατί δεν έκαναν κάτι τελείως μαζικό και δραστικό?  

 Και τι δραστικότερο θα μου πεις ρε μάγκα?

 Απλά πράγματα, αν και ως δράση δεν το εγκρίνω ως κάτι το οποίο θα πρέπει να γίνεται συστηματικά και μεθοδευμένα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Μία στο καρφί και μια στο πέταλο ), αλλά σε έκτακτες καταστάσεις που αφορά την υγεία ατόμων μπορώ να το καταπιώ. 

 Η Πολίχνη και η Ευκαρπία έχουν δεκάδες χιλιάδες κατοίκους, γενικά ο Δήμος Παύλου Μελά ξεπερνά τις 100,000 κατοίκους. Καλά μέχρι εδώ? Οκ συνεχίζουμε. Από αυτό το σημείο η Περιφερειακή της Θεσσαλονίκης απέχει 250-300 μέτρα. Από την άλλη κατεύθυνση της Λεωφόρου Στρατού στα 600-700 μέτρα έχουμε την Οδό Λαγκαδά και μάλιστα σχεδόν στο ύψος της Αερογέφυρας! Κόβεις με μερικές δεκάδες χιλιάδες κόσμο την Περιφερειακή, και ταυτόχρονα κόβεις την Οδό Λαγκαδά στο ύψος της Αερογέφυρας με μερικές δεκάδες ακόμα χιλιάδες κόσμο. Με δύο απλές και μόνο κινήσεις έχεις κόψει την κύρια δίοδο της πόλης από ανατολικά στα δυτικά, και έχεις κλείσει την μια από τις 3 κύριες εισόδους εξόδους της πόλης (Η μια είναι δυτικά στην οδό Μοναστηρίου και Γιαννιτσών προς Δυτική Μακεδονία, Ήπειρο, και Νότια Ελλάδα, η άλλη είναι στην Λαγκαδά προς Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, και η άλλη είναι στα Πράσινα Φανάρια προς Χαλκιδική- ε καλά! δεν είναι και τόσο σημαντική αυτή, ιδίως τον χειμώνα, ποίος θα πάει Χαλκιδική εάν δεν υπάρχουν τα χελιδόνια του Βορρά εκεί? Χα χα χα-). 

 Πόσες ώρες θα χρειασθεί μέχρι να φέρετε την πόλη στα γόνατα της? 1 ώρα? 2 ώρες? 4 ώρες? Στις 6 ώρες θα έχουν ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα σας εάν θέλουν να υπάρχει Θεσσαλονίκη!!

 Δέκα χρόνια! Δέκα χρόνια! Κάτσε να το ξαναγράψω, ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

 Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να το κάνετε αυτό?

 Γιατί??????

 Δεν σας νοιάζει η υγεία των παιδιών σας ( Δέκα χρόνια σε αυτή την κατάσταση! Να ξεκίνησε να πάει το παιδί στα Νήπια στα 6 του και να έχει φτάσει στην δευτέρα Λυκείου στα 16-17 του! Πόσο μπορεί να έχει επηρεαστεί η υγεία του από αυτόν τον μολυσματικό παράγοντα (είτε είναι τελείως επικίνδυνος ακόμα και με την επαφή με αυτόν, ή απλώς μόνο με την εισπνοή του)? Μάλιστα στην ποιο ευαίσθητη για την ανάπτυξη του ηλικία!)?

 Δεν έχετε την απαραίτητη αντίδραση και μαχητικότητα που παρουσιάζουν τόσο εύκολα οι κάτοικοι των χωριών που κατεβαίνουν για τα συμφέροντα τους υπερβολικά εύκολα σε μπλόκα (και είναι μια υπόθεση που διαρκώς έχω στο μυαλό μου, και για αυτό αποκαλώ και περιφρονητικά τους κατοίκους των πόλεων ως μαζάνθρωπους!)?

 Έχετε συνηθίσει στην βρομιά και στην ρύπανση και θεωρείτε αυτά ως φυσιολογικά?

 Ή μήπως τελικά οι Έλληνες είναι ικανοί να δραστηριοποιηθούν μόνο όταν θίγονται στενά οικονομικά και επαγγελματικά τους συμφέροντα και δεν υπάρχει περίπτωση να δραστηριοποιηθούν για οτιδήποτε άλλο?

 Ερωτήματα, ερωτήματα, ερωτήματα. 


 Πολλά είπα, μια πόλη που θεωρεί ως ρύπανση τα Street Art και τα Graffiti αλλά όχι τα μπάζα με αμίαντο, τους κάδους που είναι τίγκα (και τις περισσότερες φορές και να ξεχύνονται από αυτούς) με σάπια σκουπίδια, τους παντελώς βρόμικους δρόμους, τα ποντίκια που τρέχουν έξω από δύσοσμους υπονόμους, τα γεμάτα σκουπίδια παρατημένα κτίρια και εργοστάσια όπου λιμνάζουν βρώμικα νερά και τεράστιες αποικίες μολυσματικών κουνουπιών, καθώς και τους αέριους ρύπους από εργοστάσια σαν το Τιτάν, ή τα διυλιστήρια, ή από τα εκατοντάδες χιλιάδες των αυτοκινήτων ίσως και να μην έχει και το απαραίτητο πνευματικό επίπεδο για να καταλάβει τα αυτονόητα! Ίσως και να μην το δικαιούται καν!

 Μαζάνθρωποι!


 Είδατε?

 Μια στιγμή και μόνο να αφήσω την οργή που διαρκώς κατακαίει την ψυχή μου να βγει έξω και Βουαλά!

 Σφαγή!

 Χα χα χα.


 Χμμμμ!


 Λίγο παράξενη τεχνοτροπία αυτή, σαν ο ζωγράφος Θεόφιλος να έκανε Street Art!

 Χα χα χα. 


 Ω ΓΚΛΟΡΙΑ!

 Σαν το τραγούδι ε?

And her name is G-L-O-R-I G-L-O-R-I-A (GLORIA) G-L-O-R-I-A (GLORIA) I'm gonna shout it all night (GLORIA) I'm gonna shout it everyday (GLORIA) Yeah-yeah-yeah-yeah-yeah-yeah*

* Gloria - Van Morrison

Τι περιμένατε το Gloria της Laura Branigan?

Δεν πάτε καλά!

Χα χα χα.


Τα παράθυρα από πίσω από τον τοίχο τα είδατε?

Από το σχολείο είναι!







 Γιατί αυτό μου θυμίζει Bevis and Butthead?

 Χα χα χα.


 Και ξαναλουκάρουμε περιμετρικά.








 Ούπςςςςς! Τι είναι αυτό? Ντροπής πράγματα!

 Χα χα χα.


 Για τσιμπήστε λίγο ακόμα αμίαντο για να στανιάρετε.





 Είχα πει θα φύγω, είχα πει
Κι όμως είμαι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι**
** Λιωμένο παγωτό-Ξύλινα Σπαθιά


 Αχχχχχ!


 Και κάπου εδώ είναι θαμμένος ο Δράκουλας!!

 Χα χα χα.





 Και εδώ είναι το επόμενο στάδιο της ανίχνευσης μας.


 "Ωχχχ τι καλά, βόλτα στα ερείπια, για ακόμα μια φορά" ακούω μέσα μου το παιδάκι να σιγοτραγουδά! 

 Θα με σφάξει η Αλεπού όταν θα τα διαβάσει αυτά σκέφτομαι "Βρε αδιόρθωτος είσαι τελείως! Γιατί σε κρατώ χαρακτήρα και δεν σου ρίχνω φαρμάκι στο φαγητό σου ή κανένα τηγάνι στο κεφάλι στον ύπνο σου?!?!? Πότε θα γίνεις φρόνιμο παιδάκι και εσύ?".

 "Ποτέ, ποτέ, η Αρκούδα δεν θα γίνει παιδάκι φρόνιμο, μωρέ" εξακολουθεί τα σιγοτραγουδά όλο και πιο περιπαιχτικά το παιδάκι μέσα μου. 



 Και εδώ είναι ένα καλό σημείο να τελειώσει και αυτό το μέρος της ανίχνευσης μας, φτάνει τόσο. Έχει χιόνι έξω, θέλω να βγω να πατήσω παντού να αφήσω τα αποτυπώματα από τα πίσω πόδια μου ολούθε, να έχω αγκαλιά και τα γατιά που θα διαμαρτύρονται που τα έχω έξω καθώς χιονίζει, ώρα για αταξίες, σας αφήνω.


Μέχρι την επόμενη ανάρτηση.


Adios Amigos Locos


Σειρά  Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια






 Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog  για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη


























































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου