Μέρες θλιβερές, γιορτή θλιβερή
θες αλάτι να είναι μες στην πληγή
καμπάνα χαρμόσυνα μακριά χτυπά
μέλλον που εσένα δεν σε νοιάζει πια
γλυκιά μοναξιά πάντα την έχεις από κοντά
η σκιά της βαριά, τους ώμους σου πονά
ξένες ευχές και λόγια χαράς φτερουγίζουν
κρύο και σκοτάδι την ψυχή σου πλημμυρίζουν
θεριό άγρυπνο μέσα από την καρδιά κοιτά
μάτια πύρινα, νύχια καυτά καρφωμένα βαθιά
λευκό φόρεμα και άνθη λεμονιάς στα μαλλιά
αλαργεύεις από την πομπή, στην σκιά, από μακριά
μάγισσα μοναξιά τι καμώματα είναι όλα αυτά
παιχνίδια με τον λογισμό και την φτωχή καρδιά
βήματα αργά για μια κοινή μοίρα οι δύο τους μαζί
με την μοναξιά σου εσύ ζευγαρωμένη για μια ζωή
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 23/8/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου