"Αν σε ρωτήσουν τι ζητάς, με μένα το αλάνι
Πες τους ... και τα πειρατικά γυρεύουνε λιμάνι"
Δύο άγνωστά σε μένα στιχάκια, σε μια κόκκινη καρότσα γραμμένα, στην καρδιά μου μιλάνε, το πόσο έχω πλέον αλλάξει, περιπαιχτικά κατάμουτρα μου το χτυπάνε.
Τέλος μια ακόμη μελισσοκομικής χρονιάς, μιας πολύ δύσκολης μελισσοκομικής χρονιάς, γεμάτη με προσδοκίες στην αρχή της, αλλά και απογοητεύσεις στα τελειώματα της.
Στην πραγματικότητα η μελισσοκομική χρονιά μου τελείωσε στις 15 Νοεμβρίου (τρύγοι, απομελίσματα, μετακινήσεις των μελισσιών στα μέρη που θα ξεχειμωνιάσουν), νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά, με τεράστια μάλιστα διαφορά (πέρσι είχε τελειώσει η μελισσοκομική μου χρονιά στις 12 Δεκέμβρη. Ένα μήνα πιο αργά). Και ευτυχώς μάλιστα που έγινε αυτό το ρεκόρ, γιατί ήδη έχει χιονίσει στα μέρη μας 3 φορές (τα πρώτα χιόνια φέτος στις 25 Νοεμβρίου), όταν τα πρώτα (και μόνα) χιόνια πέρσι ήταν στα τέλη του Φλεβάρη.
Φυσικά και η παρούσα ανάρτηση έχει αργήσει σχεδόν ένα μήνα να δημοσιοποιηθεί (και να γραφτεί φυσικά! Χα χα χα) αλλά έπρεπε πρώτα να μεσολαβήσουν μερικές εβδομάδες ξεκούρασης, να προλάβουμε να εξυπηρετήσουμε την αυξημένη ζήτηση μελιού του Δεκέμβρη (ο μήνας του μελιού άλλωστε), να προγραμματίσουμε αγορές εξοπλισμού για την μελισσοκομική επιχείρηση, αλλά και για το σπίτι, να κοιτάξουμε λίγο αριστερά και δεξιά μας για τις ανάγκες του σπιτιού μας ( και του τελείως απαιτητικού και τεράστιου κήπου μας), και να δούμε από κοντά γλυκά, μα και τόσο μελαγχολικά, καστανά ματάκια, που τόσο πολύ μας έλειψαν, τόσο καιρό στην πίεση, και την φούρια της δουλειάς (Τι είναι αυτή η καινούρια τρέλα με τον πληθυντικό όταν μιλάς για σένα Αρκούδε? Επιτέλους έκοψες το τρίτο ενικού όταν μιλούσες για σένα, και το γύρισες στο πρώτο πληθυντικού? Γιατί δεν μπορείς και εσύ να χρησιμοποιείς για την αυτοαναφορά σου το πρώτο ενικού? Όπως το 99% των φυσιολογικών ανθρώπων εκεί έξω? Βλαμμένε! Ε Βλαμμένε! Χα χα χα).
Οπότε μια που σας έχω στερήσει τα χαζά μου παραληρήματα για αρκετό καιρό, ας ετοιμάσουμε μια βαριά ανάρτηση το τι έκανα τους τελευταίους μήνες, και να πούμε και πολλά που διαπίστωσα, έμαθα, ενόχλησαν τον τελευταίο καιρό.
Είσαστε έτοιμοί?
Οκ το λοιπόν, λέτσι γκόου!
Δύο τοποθετήσεις στα πεύκα μόνο στο δεύτερο χέρι του πεύκου (στο πρώτο είχα πάει απλώς ένα φορτίο με μελίσσια για να πιάσω μέρη, και άφησα την μια μελισσοκομική ζυγαριά σε ένα από αυτά. Δράμα! Τόσο άσχημη η κατάσταση στα πεύκα που αποφάσισα να κατεβάσω μελίσσια μόνο στο δεύτερο χέρι του πεύκου, διπλά μελίσσια τα παραγωγικά, και τις δυνατότερες από τις παραφυάδες (κράτησα περίπου 50 παραφυάδες πίσω, δεν ήταν τόσο ενθαρρυντική η κατάσταση στα πεύκα από όσο έδειχναν οι ζυγαριές, που να άξιζε να ρισκάρω και τις αδύναμες παραφυάδες μέσα σε αυτά)).
Ευτυχώς με βοήθησε ο αδερφός μου στην μεταφορά των 4 δρομολογίων με μελίσσια στις αρχές του Οκτώβρη, γιατί τα είχα ατρύγητα και από την πεδιάδα που τα είχα (όπου είχα κάνει 1 τρύγο στο άνθος), αλλά και από το βουνό (όπου είχα κάνει 2 τρύγους στο βελανίδι, και πάλι ήταν γεμάτα με βελανίδι, αλλά και κισσό!) και ήταν σαν κουρσούμια από το βάρος (κουρσούμι= το τεράστιο ξερό ξύλο με πολύ μεγάλο βάρος, που δεν μπορείς να το κόψεις εύκολα για να το μεταφέρεις με άνεση, γιατί λόγου παλαιότητας το ξύλο του μοιάζει σαν απολιθωμένο).
Ας είναι καλά ο άνθρωπος, με έχει βοηθήσει τόσες φορές σε μεταφορές, τρύγους, μελισσοκομικές εργασίες. Με έχει βοηθήσει σε μεταφορά κοντινή μια φορά και ο ξάδερφος μου ο Ζαχαρίας, αλλά και με το μελισσοκομικό τρείλερ, αλλά και 2-3 φορές που ακόμη τον χρειάσθηκα.
Από εκεί και πέρα δεν υπήρξε άλλη βοήθεια σε μένα στα μελισσοκομεία μου, ή στο μελισσοκομικό εργαστήρι μου, ούτε από παλιό, ούτε από νέο μελισσοκόμο, μελίσσια άλλων κουβάλησα, μελίσσια δικά μου άλλοι δεν κουβάλησαν, σε μελισσοκομεία άλλων βοήθησα, σε μελισσοκομεία δικά μου άλλοι δεν βοήθησαν, σε μελισσοκομικά εργαστήρια άλλων βοήθησα, στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι κανένας άλλος δεν βοήθησε!
Καλά είναι μερικά πράγματα να τα λέμε έτσι ακριβώς όπως είναι, μια που τον επόμενο μήνα (στα τέλη του) αυτό το blog θα έχει κλείσει τα 10 χρόνια συνεχής ύπαρξης, και πλέον έχω την γνώση, την εμπειρία, και κυρίως το δικαίωμα, να εκθέτω την μελισσοκομική πραγματικότητα έτσι ακριβώς όπως είναι, και να κριτικάρω όλα τα στραβά της!
Η πρώτη μέρα τρύγου τέλη Οκτώβρη πλέον, με τα μελίσσια να έχουν σχεδόν 20-25 μέρες μέσα στα πεύκα. Ο σχεδιασμός απλός, μια μέρα τρύγος, η επόμενη μέρα απομέλισμα, μια που πλέον υπάρχουν 2 μελιτωεξαγωγείς με τον έναν μάλιστα με προγραμματισμό, καθώς και 4 δοχεία ωρίμανσης (βλέπετε προηγούμενες αναρτήσεις του blog
Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Επενδύοντας σε μελισσοκομική πρέσα ,
Κοίτα τι μας έφερε η γάτα! - Επενδύοντας σε ακόμη περισσότερα δοχεία ωρίμανσης ,
Και η οικογένεια εξακολουθεί να μεγαλώνει - Επενδύοντας σε δεύτερο μελιτωεξαγωγέα ), αλλά, και βασικό αυτό, μια πρέσα για τα απολεπίσματα που θέτει πλέον και τον περιορισμό του ότι θέλεις τουλάχιστον 2 μέρες να έχεις τα απολεπίσματα σε αυτή για να αποστραγγίζεις σχεδόν πλήρως το μέλι από αυτά (αυξάνοντας σταδιακά την πίεση σε αυτά).
Οπότε ο σχεδιασμός έλεγε 3 μέρες τρύγου, και ενδιάμεσα 3 μέρες απομελίσματα στο πρώτο μελισσοκομείο, μετακίνηση 2 δρομολογίων για να φύγουν τα μελίσσια από την πρώτη τοποθέτηση που είναι επίφοβη για να κολλήσεις στην λάσπη (που τον Οκτώβρη - Νοέμβρη είναι πλέον ο πιθανότερός και μεγαλύτερος κίνδυνος για σένα), και έπειτα την επόμενη εβδομάδα 3 ακόμη τρύγοι στην δεύτερη τοποθέτηση, και ενδιάμεσα άλλες 3 μέρες απομέλισμα, και καπάκι 2 δρομολόγια για μετακινήσεις των μελισσιών από την δεύτερη τοποθέτηση τους για τα χειμαδιά. 16 δηλαδή εργάσιμες (Κολασμένες!) μέρες για να γίνουν οι κόκκινοι τρύγοι!
Και άντε να βάλουμε και ενδιάμεσα πες 2-3 μέρες για διαλλείματα, και ξεκούραση, γιατί δεν είμαστε προφανέστατα και τζόβενα!
Έτσι!
Απλόχερά!
Γενναιόδωρα!
Γιατί είμαστε και large εμείς!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ναι καλάαααααααα!
Χα χα χα.
Η πρώτη μέρα τρύγου βγήκε, και ήμουν διαλυμένος τελείως, η μέση μου είχε κοπεί πλήρως από την κούραση, ξεφόρτωσα το φορτηγό και ανέβηκα επάνω στο σπίτι χωρίς να ετοιμάσω τίποτα για βραδινό, και απλώς ξάπλωσα με μια θερμοφόρα στην μέση, αβέρτα αλοιφή Voltaren, και κουκουλώθηκα μέχρι το κεφάλι σαν κανένας ραμολιμέντος μπάρμπα-θείος, με μόνη προσδοκία μου στην ζωή να είναι το να τελειώσει γρήγορα, και όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, κατά προτίμηση τα επόμενα 15 λεπτά!
Η επόμενη μέρα απομέλισμα, και η ώρα της κρίσης σχετικά με την επιλογή μου να επενδύσω σε μηχανήματα για το μελισσοκομικό μου εργαστήρι φέτος. Θα αποδώσει το σχήμα με τους δύο μελιτωεξαγωγείς, και τα αβέρτα δοχεία ωρίμασης? θα βγάλουν μεγαλύτερους όγκους παραγωγής? Θα αυξήσουν την παραγωγικότητα της εργασίας μου? Έκανα βλακεία που τα πήρα, ή καλύτερα θα ήταν να κρατούσα μια πισινή σε μέλι, και χρήματα, σε μια κατά όπως δείχνουν όλα θα είναι μια μέτρια χρονιά από παραγωγή, αλλά επίσης και με τεράστια κόστη για αυτή την παραγωγή?
Και ξαφνικά χαρά, και ελπίδα!
Η δουλειά στο μελισσοκομικό εργαστήρι όσο αφορά το απομέλισμα να πετάει! Τον ρυθμό να τον δίνει ο αυτόματος με προγραμματισμό μελιτωεξαγωγεας της Lyson όπου δούλευε το πρόγραμμα του (8 καθορισμένα από την εταιρία προγράμματα, συν ένα πρόγραμμα που μπορείς να το παραμετροποιήσεις εσύ όπως θέλεις. Το πρόγραμμα 4 είναι για ανθόμελα, το πρόγραμμα 6 για βαριά μέλια όπως το βελανίδι, και το πεύκο, το πρόγραμμα 8 είναι για πολύ βαριά μέλια όπως το έλατο. Το πρόγραμμα 6 κρατάει 7 λεπτά για τις 2 περιστροφές (πρώτη φάση η μία πλευρά έως 55% ταχύτητα του μελιτωεξαγωγέα, διακοπή, περιστροφή πλαισίων αυτόματα, πρώτη φάση στην δεύτερη πλευρά των πλαισίων έως 55% της ταχύτητας, δεύτερη φάση στην δεύτερη πλευρά των πλαισίων με 100% της ταχύτητας, διακοπή, περιστροφή πλαισίων αυτόματα, δεύτερη φάση στην πρώτη πλευρά των πλαισίων με 100% ταχύτητα, διακοπή) αλλά εγώ να το έχω στο πρόγραμμα 8 (που είναι για ελατόμελο) που κρατάει 11 λεπτά (κερασμένο και αυτό από μένα μάγκίτες! Σε εμένα αυτή η πληροφορία δεν δόθηκε ποτέ από άτομα που "συνεργαζόμουν", και είχαν αυτόματους και με προγραμματισμό μελιτωεξαγωγείς!!!! Γιατί? Ρωτήστε τους! Απλώς μην ξεχνάτε ποτέ, την μελισσοκομική τέχνη, που σας την παρουσιάζω σε αυτό το blog, εγώ την "έκλεψα", και δεν μου την μάθανε! Δεν είναι τυχαίο το συγκεκριμένο ρήμα που χρησιμοποιώ εδώ και πολλά, πολλά, χρόνια!) για καλό, και κακό, την πρώτη φορά που θα το χρησιμοποιήσω, για να είμαι σίγουρος ότι θα βγαίνουν τα μέλια, αλλά και γιατί πλέον είναι Νοέμβρης στον Σοχό, και το κρύο όσο να είναι δαγκώνει!)).
Και έχοντας πλέον ως μπούσουλα τον αυτόματο με προγραμματισμό μελιτωεξαγωγέα δούλευα, με τα ίδια χρονικά διαστήματα, και τον παλιό αυτόματο χωρίς προγραμματισμό μελιτωεξαγωγέα.
Αποτέλεσμα?
Μέσα σε 11 λεπτά να βγάζω 12 πλαίσια με μέλι από τους μελιτωεξαγωγείς, και να μην τους προλαβαίνω καν στο απομέλισμα με την πιρούνα και το αναλόγιο του lakis Inox!
Φυσικά έχοντας τους ορόφους με τα πλαίσια με το μέλι σε διαφορετικό χώρο από εκεί που είχα τα μηχανήματα, και τα δοχεία ωρίμασης. Οπότε πήγαινα έπαιρνα 2 πλαίσια με μέλι την φορά, συμπλήρωνα την 12άδα με πλαίσια που έπρεπε να απολεπισθούν στον πάγκο απολεπισμού, τα απολέπιζα και ταυτόχρονα ρύθμιζα τον παλιό μελιτωεξαγωγέα για να συμβαδίζει με τον νέο μελιτωεξαγωγέα, έβγαζα τα πλαίσια που είχαν απομελιτισθεί από τους μελιτωεξαγωγείς και τα πήγαινα, ανά δύο, στον άλλον χώρο όπου αποθήκευα τα πλαίσια με μέλι που είχαν τρυγηθεί από τις κυψέλες, αλλά και τα πλαίσια που έχουν ήδη απομελιτισθεί, και εδώ υπήρχε πολύ καθυστέρηση (ήδη έχω σκεφτεί μια λύση επάνω σε αυτό, με ένα έξτρα κόστος μερικών δεκάδων, μέχρι εκατοντάδας ευρώ. Όταν υλοποιηθεί θα σας την παρουσιάσω).
Φυσικά πλέον έχω καταργήσει το βήμα να αφαιρώ την πρόπολη από παντού από τα πλαίσια, πριν τα απολεπίσω, για να μπορώ να προλαβαίνω τους μελιτωεξαγωγείς (και για να μην κάνω μάγκες τους ιδιοκτήτες μελισσοκομικών μαγαζιών που την παίρνουν με τιμές δεκαετίας και πίσω! Και μας την λένε και όλας!).
Αποτέλεσμα να σπάσω από την πρώτη μέρα το ρεκόρ μου στο πόσα πλαίσια είχα απομελίσει σε μια μέρα, σε πολύ λιγότερο από το ένα τρίτο του χρόνου που έκανα για να δημιουργήσω αυτό το ρεκόρ απομελίσματος!
Και το έσπασα ακόμη 3 φορές στους επόμενους 3 τρύγους, με τον μόνο περιορισμό μου να είναι ο αριθμός των πλαισίων που τρυγούσα την κάθε φορά (και οι δύο τελευταίοι τρύγοι δεν έδωσαν καν την δυνατότητα να ξανασπάσω το ρεκόρ ακόμη δύο φορές, γιατί έδωσαν λιγότερα πλαίσια από τους προηγούμενους τρύγους)! Το τελικό ρεκόρ απομελίσματος πλέον είναι 50% περισσότερα πλαίσια από το παλιό ρεκόρ, σε χρόνο 50% λιγότερο από τον χρόνο του παλιού ρεκόρ!
Και το βασικότερο από όλα πλέον η μέρα απομελίσματος είναι κατά πολύ πιο ξεκούραστη, σε βαθμό που μπορείς να την θεωρείς ως "μέρα ξεκούρασης", και να μπορείς να ονειρεύεσαι σερί ημερών τρύγου και απομελίσματος χωρίς διακοπές, και διαλλείματα για πραγματικές μέρες ξεκούρασης.
Ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε!
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τον δεύτερο τρύγο που έγινε σερί με τον προηγούμενο τρύγο και απομέλισμα (3 στις 3 μέρες), και ακολούθησε και καπάκι μια μέρα απομελίσματος (4 στις 4 μέρες).
Ακολούθησε μια μέρα με κακό καιρό και βροχή, οπότε ήταν αδύνατο να πας για την τρίτη μέρα τρύγου και υπήρξε ένα διάλλειμα 2 ημερών, για να στεγνώσει η λάσπη στην πρώτη τοποθέτηση, και για μια σχετική ξεκούραση που θα οδηγούσε σε ένα σερί δύο εβδομάδων για να γίνει όλος ο αρχικός προγραμματισμός τρύγων-απομελίσματων-μετακινήσεων.
Επίσης εδώ φόρεσα και ζώνη για την μέση (και θα φοράω από εδώ και πέρα διαρκώς) για να την προστατεύσω από την κούραση, και τις βλάβες. Τεράστια η διαφορά! Χάνεις πλέον κινητικότητα στην μέση (πρέπει να χρησιμοποιήσεις πολύ περισσότερο τα γόνατα σου σε σκυψίματα, και κουβαλήματα, με την αντίστοιχη κούραση σε αυτά, αλλά "γλυτώνεις" μέση! Και αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα) αλλά κρατάς σχετικά αλώβητη την μέση σου! Και άλλα χαμόγελα και ελπίδα! Μπορεί να βγει ο υπεραισιόδοξος αρχικός προγραμματισμός!
Τρίτη μέρα τρύγου (Δευτέρα της δεύτερης εβδομάδας) η ομάδα πετάει, και τελειώνει πλέον ο τρύγος σε αυτή την τοποθέτηση, πλέον μένει να απομακρυνθούν από εδώ τα μελίσσια, πριν ρίξει μερικές καλές βροχές, και θα μπορούν να βγουν τα μελίσσια από εδώ μόνο τον Απρίλη!
Ο κίνδυνος είπαμε είναι η λάσπη, οπότε την επόμενη μέρα δεν πάω να απομελίσω τα πλαίσια που μόλις τρύγησα, αλλά αντίθετα προχωρώ σε μετακινήσεις μελισσιών για να προλάβω τα πρωτοβρόχια που ήδη είναι καθυστερημένα σχετικά με την εποχή.
Η διαφορά στην φωτεινότητα στις φωτογραφίες είναι εμφανέστατη από τις προηγούμενες φωτογραφίες.
Φορτώνεις ενώ έχει ακόμη φως, και τελειώνεις σχεδόν μόλις αρχίζει να δύει ο ήλιος, για να έχεις όσο το δυνατόν λιγότερη οδήγηση μέσα στην νύχτα, όπου σε τυφλώνουν οι προβολείς, και κυρίως τα φώτα αλογόνου των οχημάτων του αντίθετου ρεύματος από σένα (αφήνεις φυσικά κυψέλες πίσω για να μαζεύουν τις μέλισσες που δεν πρόλαβαν να μπουν στις κυψέλες τους).
Και καπάκι η δεύτερη μετακίνηση την επόμενη μέρα (Τετάρτη) με εμένα να νοιώθω σαν αμύριστο λουλούδι, φρεσκαδούρα, γεμάτος δύναμη και αντοχή για να ακολουθήσω τον αρχικό προγραμματισμό μου, έχοντας και τον ψυχολογικό "αέρα" του να έχει τελειώσει ο τρύγος στο επικίνδυνο για κόλλημα στην λάσπη μέρος, και σχεδόν την μεταφορά των μισών, και παραπάνω, μελισσιών που είχαν κατεβεί στα πεύκα!
Άτρωτος! Ανίκητος! Ασταμάτητος!
Μέρες του 2013-2014 που ήμουν μια δεκαετία νεότερος, δεν με σταματά τίποτα, πάμε να πετύχουμε τους τρελούς ρυθμούς των 5 μετακινήσεων σε 5 μέρες, ή των 4 τρύγων σε 4 μέρες!
Και!
Και αμέσως μετά, αυτό!
"Στον μισό αιώνα, ένας μακρινός τρύγος που κρατά 14 ώρες μαζί με την
μετακίνηση και το ξεφόρτωμα, συν δυο μετακινήσεις των μελισσιών (για να μην
αναγκαστείς να τα πάρεις μετά από 4-5 μήνες από την λάσπη, δεδομένου των βροχών
που θα πέσουν τις επόμενες μέρες) και όλα αυτά σε 3 συνεχόμενες μέρες, είναι
μάλλον το όριο.
Και ενώ στην αρχή της τρίτης ημέρας που θα κάνεις την δεύτερη μετακίνηση
των μελισσιών νιώθεις "ακατανίκητος", και "τραβάει η
ομάδα", και "νιώθω δυνατός όπως πριν από 10-12 χρόνια, που έβγαζα 5
δρομολόγια σε 5 συνεχόμενες μέρες!", στο τέλος της ημέρας, όταν έχεις
βγάλει το μισό δρομολόγιο της επιστροφής, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις
καθυστέρηση 0,5-1 δευτερόλεπτο στις αντιδράσεις σου (όσο και όταν έχεις πιεί
2-3 ποτήρια αλκοόλ), έχεις και κενά αντίληψης για μερικά δευτερόλεπτα, σημάδια
κόπωσης που εάν τα αγνοήσεις θα αποτελείς τεράστιο κίνδυνο για σένα, και τους
άλλους που είναι στον ίδιο δρόμο με σένα!
Οπότε ξεκούραση, και περιμένουμε να περάσει το μεγάλο κύμα κακοκαιρίας,
πριν ξεκινήσουμε πάλι τον τρύγο και τις μετακινήσεις, φρέσκοι πλέον (και με
συνειδητοποίηση πλέον ότι 3-4 μέρες τρύγου, και μετακινήσεων, στην ίδια
εβδομάδα είναι πλέον το όριο), και πάμε για το δεύτερο σετ τρύγων, σε μέρος
πλέον που η λάσπη δεν είναι τόσο απαγορευτικός παράγοντας όσο στην πρώτη
μελισσοκομική τοποθέτηση μου."
Λάζαρος Μότσανος 2 Νοεμβρίου, από το προφίλ μου στο Facebook.
Κατάρρευση!
Ποτέ ξανά δεν θα έρθουν οι μέρες του 2013-2014, ποτέ ξανά δεν θα γίνεις 40 χρονών, ποτέ οι δυνάμεις σου και οι αντοχές σου δεν θα πλησιάσουν εκείνο το επίπεδο, και μάλιστα θα πέφτουν χρονιά με την χρονιά!
Σαν τους ποδοσφαιριστές που στα 20 τους παίζουν επίθεση, σέντερ φορ, και δεκαράκια, στα 30 τους τους γυρνάνε στο κέντρο, γιατί πλέον σέρνονται στην επίθεση λόγου ηλικίας, και στα τελειώματα τους στα 33-35 πάνε και στην άμυνα να παίζουν ως αργά σέντερ μπάκ (μόνο εάν έχουν το ύψος!), για να γίνουν προπονητές στα 42-46 τους, γιατί η μπάλα που ήξεραν στα καραντουζένια τους ήταν τετράγωνη, και πέτρινη!
Αχχχχχχ.
Ναι! Αυτή είναι η μελισσοκομία, εμπειρότερος χρονιά με την χρονιά, αλλά και πιο αδύναμος επίσης για τις τρομερές σωματικές απαιτήσεις της!
Ξέρουμε μπάλα καλή, αλλά αυτή είναι τετράγωνη! Και πέτρινη!
Χα χα χα
Ξεκούραση δύο ημερών, μια μέρα απομελίσματος (και νέο ρεκόρ,) και περιμένουμε την επόμενη Δευτερά της τρίτης εβδομάδας.
Η πρώτη μέρα τρύγου στην ορεινή τοποθέτηση μου στα πεύκα, μέρος που πλέον δεν κινδυνεύεις να κολλήσεις στην λάσπη, οπότε μπορείς να είσαι και πιο χαλαρός. Ή έτσι τουλάχιστον θέλεις να λες, για να καλύψεις το γεγονός ότι πλέον δεν μπορείς να είσαι ο φόβος, και τρόμος, της μελισσοκομίας, και να κάνεις ότι γουστάρεις όσο αφορά τις σωματικές σου αντοχές, και ικανότητες.
Τουλάχιστον ακολουθεί καπάκι μια μέρα απομελίσματος (και ακόμη ένα ρεκόρ!), και νοιώθεις φτερά στα πόδια σου καθώς μετράς ανάποδα τις υπολειπόμενες μέρες τρύγου, απομελίσματος, μετακινήσεων.
Κάθε μέρα εργασίας που περνά το βουνό μπροστά σου μικραίνει όλο και παραπάνω, το μαρτύριο τελειώνει, μέρα με την μέρα, έρχεται η μέρα που θα τελειώσει επιτέλους η μελισσοκομική χρονιά, και θα ξεκουραστείς, ο ορίζοντας σου είναι μόνο μερικές εβδομάδες μπροστά, το μαρτύριο τελειώνει, αυτό και μόνο έχει σημασία!
Βολικά θάβεις βιαστικά στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι οι μελισσοκομικές χρονιές που έχεις μπροστά σου είναι πολύ περισσότερες από αυτές που ήδη έχεις βγάλει! Και πλέον δεν είσαι αριστερός κυνηγός στην επίθεση, αλλά βαριά, βαριά, αριστερό χαφ στο κέντρο, ή ακόμη πιθανότερο λίμπερο ακριβώς μπροστά από την άμυνα. Και δεν υπάρχουν και πολλές θέσεις για σένα στην ομάδα, εάν γίνεις λίγο πιο αργός, λίγο πιο βαρύς, λίγο πιο αδύναμος!
Δεύτερη μέρα τρύγου στην ορεινή τοποθέτηση σερί (3 στις 3 μέρες), και ακολουθεί καπάκι μια μέρα απομελίσματος κολλητά (4 στις 4 μέρες). Αναθαρρείς! Ρε μπας και να το προσπαθήσω? Μια μέρα τρύγο, σερί και οι δυο μετακινήσεις και τέλος, χρωστάω μια μέρα απομελίσματος και από τις 10 Νοέμβρη τελείωσα, και θα τους δουλεύω όλους καθώς θα τρυγούν ακόμη, χωρίς να έχουν μετακινήσει, όπως έκαναν και αυτοί σε μένα, τόσα και τόσα χρόνια!
"Είσαι ηλίθιος? Τόσο γρήγορα ξέχασες? Μόνο μια εβδομάδα πέρασε! Κοιμόσουν ηλίθιε! Σε όλη την επιστροφή στην δεύτερη μετακίνηση ήσουν, δεν ήσουν, πίσω από το τιμόνι του οδηγού! Δεν μπορείς πλέον να κάνεις τα ατελείωτα τσακαλίκια και τις καγκουριές! Δεν φτουράς τόσο πολύ πλέον! Να ήταν η Σκάρλετ Γιοχάνσον και εσύ σε ένα κρεβάτι, να σε βασιστώ ότι θα την βαράς ένα οκτάωρο (δωδεκάωρο και βάλε! Χα χα χα) σαν χταπόδι μετά από όλα αυτά! Ναι αυτό ακόμη είσαι ικανός να το κάνεις! Τιμόνι όμως σε αυτή την κατάσταση, με εσένα και όλους τους άλλους στον δρόμο? Την νύχτα? Φορτωμένος? Ούτε να το σκέφτεσαι!".
Οπότε.....
Την Τρίτη της τέταρτης εβδομάδας (την Δευτέρα είχε βρέξει, οπότε γιοκ τρύγος!) γίνεται ο τρίτος και τελευταίος τρύγος στην δεύτερη τοποθέτηση. Λίγα τα μελίσσια που είχαν μείνει πλέον, φεύγω νωρίς το μεσημέρι από εκεί.
Και την επόμενη μέρα αρχίζω τις σερί μετακινήσεις από την ορεινή τοποθέτηση για να πάω τα μελίσσια στα χειμαδιά τους. Τα μελίσσια εδώ έδωσαν περισσότερο μέλι (ήταν και όλα τα παραγωγικά μελίσσια σε αυτή την τοποθέτηση μελίσσια του βουνού επίσης, και ήρθαν σαν γομάρια εδώ!) αλλά είχαν ξεγονεύσει πλήρως (αντίθετα τα πεδινά μελίσσια στο πεύκο δεν δώσανε τόσο πολύ μέλι, αλλά φύγανε από τα πεύκα με 5-6 πλήρες γόνους! Απίστευτό! Ποτέ ξανά τόσο δυνατά μελίσσια μετά τα πεύκα). Οπότε έπρεπε να τα πάω άμεσα στις ανθισμένες σουσούρες για να ξαναγονεύσουν λίγο πριν τα κρύα του Δεκέμβρη.
Τελευταία μετακίνηση την επόμενη μέρα, και φυσικά η καθιερωμένη ευχαριστία στον Θεό του δάσους (ή του βουνού, ή της πεδιάδας, που σε φιλοξενούσε επίσης! Όσο περνάει ο καιρός τόσο νιώθω πιο κοντά στην αρχαία Θρησκεία και λιγότερο στην νέα! Η αρχαία Θρησκεία ταιριάζει πολύ περισσότερο στους επαγγελματίες της φύσης, και ιδιαίτερα στους Νομάδες της! Χα χα χα) και η υπόσχεση να ξαναβρεθούμε ξανά και του χρόνου, εάν είμαι ακόμη ζωντανός.
Διάλλειμα 2 ημερών για να στείλω μέλι στους πελάτες της χονδρικής, και της λιανικής, και έρχεται και η τελευταία μέρα απομελισμού. Το κοντέρ λέει 15 Νοέμβρη, βγάζω το χαμπέρι στο προφίλ μου στο Facebook " Η μελισσοκομική χρονιά τελείωσε, καλό μελισσοκομικό χειμώνα να έχουμε παίδες" και ετοιμάζομαι να δουλεύω κάθε έναν που θα μου λέει ότι ακόμη τρυγάει, ή απομελίζει, ή μετακινεί μελίσσια!
Μπορεί η μπάλα που ξέρουμε να είναι τετράγωνη, και πέτρινη, αλλά η εκδίκηση, όπως και η καζούρα, είναι ένα πιάτο με μαμούθ στα κάρβουνα που τρώγεται κρύο!
Χα χα χα.
Τι ωραίο θέαμα! Το πρώτο χειμαδιό με την πραμάτεια του απλωμένη για εκατοντάδες μέτρα, σεπερομένα και προστατευμένα από τον βοριά, τα μελίσσια αναμένουν πλέον την άνοιξη και μόνο.
Αυτές αντίθετα δεν πήγαν πουθενά, παραφυάδες παραμένοντες στα μέρη που τις είχα αφήσει (για να πιάνουν και τα μέρη χα χα χα)
Και η δεύτερη τοποθέτηση ξεχειμωνιάσματος ακριβώς μέσα στις σουσούρες, τίγκα στους γόνους ήδη από τα πεύκα, μέλια δεν δώσανε και τόσα πολλά φέτος, αλλά για του χρόνου θα είναι αμάν, και αμάν, μελίσσια!
"Γιατί εμείς μάθαμε να ραγίζουμε
μόνο μοτέρ, και όχι καρδιές"
Δύο άγνωστά σε μένα στιχάκια, σε μια κόκκινη καρότσα γραμμένα, στην καρδιά μου μιλάνε, το πόσο έχω πλέον αλλάξει, περιπαιχτικά κατάμουτρα μου το χτυπάνε.
Τελευταία εικόνα που θέλω να θυμάμαι από το 2023, μια κόκκινη καρότσα, δυο άγνωστά σε μένα στιχάκια, μου μιλάνε, και τα νιώθω βαθιά μέσα μου, "Άργησες και γέρασες" μου λένε "Αλλά και συ μου 'γινες λαϊκό παιδί, από αυτά που ακούν στα σκυλάδικα άσματα, πίνουν, γελάνε, και για τις ξεκωλοκινέζικες μου κλαίνε!".
Κάτι μέσα μου μου λέει ότι πρέπει να βρω ένα κίτρινο, με ρίγες, Ρενό Τουρμπάτο, κωλοφτιαγμένο, με αβέρτα γαλάζια φωτάκια στο σασί, καθώς και πίου πίου!
Αρκούδας, το λαϊκό παιδί.
Αρκούδας, το καλύτερο παιδί.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 21/12/2023
