UA-50457385-1

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

Ώρα να ατενίσουμε μπροστά αφήνοντας πίσω την δεκαετία του μίσους και του φόβου



 Επιζήσαμε!

 Ναι βγάλαμε μια δύσκολη δεκαετία όπου όλες οι πιθανότητες ήταν ενάντια μας. Το καταφέραμε!Δύσκολα, με τεράστιες στερήσεις  και θυσίες. Με αρκετούς από μας μακριά από τα σπίτια μας και την πατρίδα μας, με λειψές τις ζωές μας, με συμβιβασμούς που ποτέ δεν θεωρούσαμε ότι θα ήμασταν ικανοί ή πρόθυμοι να τους υποστούμε. Επιζήσαμε όμως!

 Μόλις αφήνουμε πίσω μας μια δεκαετία μίσους και φόβου. Μίσος για τον εαυτό μας, για τις επιλογές μας και για τις αυταπάτες μας. Μίσος για τους γείτονες μας, γιατί δεν μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους ακριβώς όπως δεν μπορούμε να αλλάξουμε και εμείς τον δικό μας. Μίσος για όσους είναι διαφορετικοί από μας, όσους έχουν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές πεποιθήσεις. Μίσος σε όσους τολμούν να έχουν δίκιο και αυτοί, παρόλο που το δικό τους δίκιο διαφέρει από το δικό μας. 

 Αλλά και με αμέτρητο φόβο. Φόβο για την ύπαρξη μας. Φόβο για την ύπαρξη όσων έχουν την έγνοια μας. Φόβο για την ύπαρξη όσων θεωρούμε δεδομένων και αναγκαίων για το ευ ζην μας. Φόβο για την συνέχιση της πραγματικότητας που έχουμε συνηθίσει, και ζούμε άνετα μέσα σε αυτή.

 Μια δεκαετία που άφησε βαθιά τα σημάδια της μέσα μας. Μια δεκαετία που δεν μας έκανε πιο ευαίσθητους προς τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς, τους απέναντι. Μια δεκαετία που δεν μας έκανε πιο ευαίσθητους στον πόνο που βιώνουν και οι άλλοι που ζουν ταυτόχρονα στην ίδια κόλαση με εμάς. Μια δεκαετία που δεν έκανε τα μυαλά μας πιο ανοιχτά, αλλά ούτε και τα χαμόγελα μας λαμπρότερα.

 Αλλά μια δεκαετία που μας έκανε τις καρδιές μας πολύ σκληρότερες, τις ματιές μας πολύ αγριώτερες, το μένος μας πολύ πιο άσβεστο.

 Μια δεκαετία όμως που πρέπει να την αφήσουμε πίσω, και να μην την επαναλάβουμε και στις επόμενες 10 σπείρες γύρω από τον Ήλιο που θα κάνει ο βράχος που υπάρχουμε επάνω του. Κρατάμε από αυτή ότι θετικό κερδίσαμε. Μαχητικότητα, καρτερικότητα, αντοχή, δύναμη. Αλλά αφήνουμε πίσω τα αρνητικά. Μισαλλοδοξία, απονιά, διχόνοια, εγωισμό, ανορθολογισμό. 

 Είναι ευκαιρία όσο υπάρχει ένα αμυδρό φως στο τούνελ να εκμεταλλευτούμε αυτό το ευνοικό παράθυρο ελπίδας και αισιοδοξίας για να βελτιώσουμε τις ζωές μας, καθώς και τις ζωές όσων αγαπάμε. Έχουμε εφόδια που δεν γνωρίζαμε πριν από μια δεκαετία ότι είναι κρυμμένα μέσα μας. Είμαστε διαφορετικοί από τους αφελείς της πλανεμένης χώρας, μας έκαναν διαφορετικούς. 

 Ώρα για να θεραπεύσουμε τις ψυχές μας και τον κόσμο μας, ώρα να δημιουργήσουμε τον κόσμο που πραγματικά θέλουμε, και όχι αυτόν που μας επέβαλαν.

 Ώρα να πολεμήσουμε για τους εαυτούς μας, και όχι τους εαυτούς μας.

 Ώρα για μια μη χαμένη δεκαετία.




  Adios Amigos Locos










 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 31/12/2019  

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

Αποχαιρετισμός σε έναν ακόμα παλιό σύντροφο


 Και έφτασε η ώρα να αποχαιρετίσω ακόμα ένα παλιό και πιστό σύντροφο μου στα μονοπάτια της επαγγελματικής μελισσοκομίας!

 Έναν σύντροφο που μου κράτησε χρόνια συντροφιά, και ήταν μαζί μου σε όλες τις στιγμές που μου χάρισαν οι μικρές κυρές μου, χαρούμενες αλλά και λυπημένες. Ένας υπερπολύτιμος σύντροφος που έπεσε και αυτός πάνω στην ώρα του καθήκοντος. Με έβγαλε ασπροπρόσωπο σε ότι κατάσταση και εάν τον έριξα. Και τον έριξα σε πολλές δύσκολες καταστάσεις! Και έχει τα σημάδια για να το αποδείξει αυτό!


 Εικόνα  από την ανάρτηση του blog Σμηνουργίες αφεσμοί πατέντες και μέσα αντιμετώπισης.

 Ένας σύντροφος που έγινε το σήμα κατατεθέν μου. Που έκανε τους άλλους μελισσοκόμους να με αναγνωρίζουν από αυτόν (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Μετρώντας Μελισσοκόμους να περνούν ).


 Ένας σύντροφος που με συνόδευε αδιαμαρτύρητα στις τρέλες μου, ακόμα και όταν αυτές αφορούσαν τροφοδοσία μέσα στην βροχή (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Δε γαμιέται! Έτσι και αλλιώς οι μελισσοκόμοι δεν έχουν ψυχή....)! 


 Ένας σύντροφος που με συνόδευε όταν όλοι οι υπόλοιποι με είχαν εγκαταλείψει (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Μελισσοκομικό Μένος).

 Ένας σύντροφος που δεν θα με συνοδεύσει ποτέ ξανά στο πεδίο της μάχης, αλλά θα έχει για πάντα μια θέση στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι, για να μου θυμίζει μια δεκαετία σχεδόν επαγγελματικής μελισσοκομίας όπου πέρασα τα πάνδεινα με αυτή, και με άνδρωσε μελισσοκομικά όσο τίποτα άλλο, όσο κανένας άλλος!

 Πιστέ μου και παλιέ μου σύντροφε αυτή είναι η δική σου η ανάρτηση, σε ευχαριστώ για όλα, και συγνώμη για όσα σε υπέβαλα, ώρα για την δική σου την ανάπαυση. Είθε οι αντικαταστάτες σου να σταθούν επάξια στα βήματα σου.



 Adios Amigos Locos







 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 29/12/2019 

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα Τσακαλάκια μου


 Χρόνια πολλά και καλά τσακαλάκια μου, για σάς και για όλους όσους χωρούν στην καρδιά σας. Είθε να περάσετε τις γιορτές μέσα στην χαρά,  την ευτυχία,  την αγάπη, και την γαλήνη που σας αξίζει.

 Περάσαμε όλοι μας πολύ δύσκολα χρόνια την τελευταία δεκαετία, χρόνια άγρια, και φθοροποιά για τον νου και την ψυχή μας. Γίναμε όλοι μας σκληρότεροι στην καρδιά, μας έκανε σκληρότερους το παιχνίδι της ζωής που ονομάζεται επιβίωση. Αλλά σιγά, σιγά, θα πρέπει να ξεριζώσουμε τα αγκάθια που έχουν ζώσει την καρδιά μας και μας έχουν πληγώσει τόσο. Είναι αναγκαίο εάν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι. Είναι αναγκαίο εάν θέλουμε να λεγόμαστε Χριστιανοί.

 Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ανάγκη μας, την έγνοια μας, την υποστήριξη μας,  την βοήθεια μας. Και αυτά πρέπει να τους δώσουμε, και όχι την χλεύη μας, τον πόνο μας, την αγριάδα της θύελλας που ταράζει ακόμα τις ψυχές μας. Διαφέρουμε από τα ζώα γιατί εμείς δεν αντιδρούμε τυφλά κινούμενοι από τον πόνο μας. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. 

 Ναι μας έχει πονέσει η πραγματικότα τα τελευταία χρόνια και μάλιστα πολύ,  ναι έχουμε υποφέρει ακόμα περισσότερο, ναι ακόμα το φως στο τούνελ είναι μακριά από μας. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να αφήσουμε την ψυχή μας να αφηνιάζει σαν άγριο θεριό, δεν είναι λόγος για να μετατραπούμε σιγά, σιγά, σε τέρατα. Σε δίποδα τέρατα που απλώς ξέρουν να προκαλούν πόνο στους άλλους.

 Στο χέρι μας είναι να θεραπεύσουμε τις πληγές στην καρδιά μας, και ως πραγματικοί Άνθρωποι να τείνουμε μια χείρα βοηθείας προς όλους όσους είναι σε δυσχερέστερη θέση από μας.

 Αυτό άλλωστε είναι και το θέλημα Αυτού που απέκτησε τρύπες από καρφιά στις παλάμες του για μας.

 Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό καθώς θα πορεύεστε εν ειρήνη.


 Adios Amigos Locos










Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 25/12/2019


Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Το Τέταρτο και τελευταίο μέλι της χρονιάς



 Και ένα ακόμα μελισσοκομικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του με ένα καταπληκτικό μέλι να βγαίνει από τα δοχεία ωρίμανσης. Το τέταρτο και τελευταίο μέλι της χρονιάς ήρθε λίγο πριν το τέλος του έτους. Ένα εκπληκτικό πευκοκούμαρο κατακόκκινο σαν αίμα! Ένα μέλι πραγματικά εξαιρετικό που αποτελεί ένα μοναδικό μείγμα γεύσεων και αρωμάτων, ικανών να σου πάρουν τον νου και την ψυχή.

 Μείγμα πεύκου και κούμαρου, στο οποίο όμως κυριαρχεί ξεκάθαρα το πεύκο και οι γεύσεις του, πηκτό και στιβαρό, μπρούσκο σαν χειμωνιάτικη χιονοθύελλα, αλλά και συνάμα με μια ελαφράδα στην γεύση και στην γλυκύτητα του, και κάπου στο τέλος νιώθεις μια ανεπαίσθητη επίγευση φρουτώδη, μια γλυκιά και μεθυστική αίσθηση του ξινού που πραγματικά μπορεί να σε ξετρελάνει. Πολύ δύσκολα ένα μέλι να συνδυάσει τέτοιες υφές και γεύσεις, θεϊκός συνδυασμός! Αδυναμία μου τα βαριά μέλια, ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία μου η αίσθηση του ξινού (και όμως παρόλο το κούμαρο δεν γύρισε η γεύση του στο πικρό! Ίσως και ο πολύ γλυκός αρκουδόβατος που υπάρχει επίσης μέσα του να έδωσαν αυτή την ξινή επίγευση στο τέλος!), περιττό να σας πω ότι έχω ξετρελαθεί και με αυτό το μέλι!

 Πόσο τις αγαπώ τις κυρές μου! Εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, έχεις γευτεί όλες τις γεύσεις του κόσμου τους, όλη την αγάπη τους, σου στέλνουν ένα τέτοιο δώρο και σε κάνουν να νιώθεις σαν χαζός! "Από που ήρθε πάλι αυτό!" σε κάνουν να αναρωτιέσαι, "Τι άλλο με περιμένει? Τι μπορούν να κρύβουν μέσα στην ψυχούλα τους οι κυρές μου? Πόσο τυχερές είναι να ζουν σε ένα τόσο μαγικό κόσμο? Έναν κόσμο πλασμένο από μέλι! Ένα κόσμο τόσο εξωπραγματικά φανταστικό! Ψυχούλες μου!".

 Θα την πω την αμαρτία μου, δεν θέλω αυτό το μέλι να το δώσω σε κανένα, μόνο στα άτομα της καρδιάς μου! Γιατί με το που το δοκίμασα ένοιωσα την ψυχή μου  να θρυμματίζεται σε μικρά, μικρά, κομμάτια και να χύνεται μέσα σε όλο αυτό το μέλι, ακριβώς όπως έχουν χυθεί και οι ψυχές των κυρών μου μέσα σε αυτό. Μέλι άξιο να το προσφέρεις μόνο σε όσους θέλεις να κρατήσουν ένα μέρος από την ψυχή σου μέσα τους. 

 Μέρος από την ψυχή μου, μέρος από την ψυχή των κυρών μου, για σας και μόνο......




 Adios Amigos Locos









 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 23/12/2019

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

Γλείφοντας πληγές



 Τι λέει? Σας έλειψα τον τελευταίο καιρό που δεν αναρτούσα και τόσα πολλά άρθρα στο blog μου? Έγινε αισθητή η απουσία μου? Σας έπιασαν μήπως στερητικά σύνδρομα και αρχίσατε να ρετάρετε? "Που είναι ο τρελός μου? Που να κοπροσκυλιάζει αυτό το κοπρίτη πάλι?" αρχίσατε να μουρμουράτε από εδώ και εκεί με χαμένο βλέμμα? Χα χα χα. 

 Είχα πάρει άδεια από την σημαία μαιμούνια μου. Έπρεπε να πάρω ένα διάστημα χαλάρωσης και αποθεραπείας για να μπορέσω να αρχίσω την νέα μελισσοκομική χρονιά. Μια νέα μελισσοκομική χρονιά που ακολουθεί μια υπερβολικά απαιτητική μελισσοκομική χρονιά που έφτασα τον οργανισμό μου στα όρια του. Και μόλις τα ανακάλυψα συνέχισα την προσπάθεια και τα ξεπέρασα κατά πολύ!

 Αυτό όμως είχε και το αντίτιμο του. Και σωματικό και ψυχολογικό. Σωματικά εμφάνισα τενοντίτιδες στα δάχτυλα* όπως και άλλοι μελισσοκόμοι φίλοι μου, η ενδοβοή στο δεξί μου αυτί, που είχα πάντα εκ γενετής, φέτος ανέβηκε πολλά επίπεδα επάνω και πλέον είναι τόσο μόνιμη που δεν υπάρχει πλέον για μένα αυτό που ονομάζεται απόλυτη ησυχία (και ποτέ πλέον δεν θα υπάρξει ξανά! Αυτή είναι μια μόνιμη βλάβη του λαβύρινθου του αυτιού, και δεν υπάρχει θεραπεία για αυτό!) απόρροια του τεράστιου επιπέδου άγχους που είχε αυτή η χρονιά, καθώς  και απόκτησα μια "τσεκουριά" ανάμεσα στην πλάτη που χωρίζει πλέον τους μυς των ωμοπλατών σχεδόν απόλυτα , είτε από ψύξη, είτε από θλάση, είτε από κάτι άλλο. 

 Από αυτές τις τρεις σωματικές πληγές έχουν θεραπευτεί μόνο η μία (οι τενοντίτιδες), η μία είναι αδύνατο να θεραπευτεί και θα με συνοδεύει για όλη μου την ζωή (η ενδοβοή), και ο έντονος πόνος στην πλάτη μένει να φανεί εάν με τον χρόνο θα υποχωρήσει ή θα συνεχίσει ακόμα πιο δριμύς.

 Ψυχολογικά τώρα είχα πάθει ένα απόλυτο burn out τον τελευταίο καιρό, δεν είχα όρεξη για τίποτα, έκαψα όλα τα ψυχολογικά μου αποθέματα, έμεινα κυριολεκτικά από ψυχικά καύσιμα. Δεν ήθελα να κάνω απολύτως τίποτα, να την αράξω απλώς και να συνεχίζω να γλείφω πληγές. Με που τελείωσε η χρονιά τελείωσα και εγώ. Απλούστατα δεν υπήρχε απολύτως τίποτα στο ρεζερβουάρ, ο τελευταίος τρύγος είχε γίνει κυριολεκτικά με ατμούς ψυχικών καυσίμων στις σωληνώσεις του ψυχικού ρεζερβουάρ προς τον κινητήρα που βρίσκεται στον Νου! Εάν κρατούσε μερικές μέρες ακόμη ο τελευταίος τρύγος και το απομέλισμα του απλούστατα δεν θα τον συνέχιζα! Θα άφηνα τα τρυγημένα πλαίσια στην αποθήκη για να τα απομελώσω το Πάσχα, όταν θα ανέβαινε πάλι η θερμοκρασία και θα μπορούσε το μέλι να βγει από αυτά. Τίποτα! Εάν ήμουν στρατός θα παραδινόμουν πλήρως εξαντλημένος, απόλυτα καταπονημένος, και με εξανεμισμένο ηθικό, σε μια παγωμένη κόλαση μέσα σε ένα Μελισσοκομικό Στάλινγκραντ!

 Οπότε μπορείτε να καταλάβετε και τους λόγους της απουσίας μου. Φυσικά ακόμα δεν έχω ανακάμψει ούτε ψυχολογικά, δεν θα με πείραζε να την αράξω για 2-3 μήνες ακόμα χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα! Αλλά δεν έχω την πολυτέλεια τέτοιων επιλογών! Με περιμένει πολύ δουλειά από εδώ και εμπρός. 

 Θεραπείες ** προληπτικές για τα μελίσσια, καψουλίσματα και συρματώματα πλαισίων, ετοιμασία των δικών μου τροφών για τα μελίσσια μου***, σχεδιασμός και εκτέλεση ορισμένων ιδεών που έχω για μελισσοκομικές πατέντες, αλλά και ετοιμασία εξειδικευμένου μελισσοκομικού υλικού (μην μασάτε όλα αυτά θα σας τα δείξω, και μάλιστα αρκετά από αυτά θα είναι μέρος μιας νέας σειράς αναρτήσεων με το όνομα Επανακαλύπτοντας την μελισσοκομική τέχνη. Υπομονή!), αλλά και ίσως αλλαγές στον σχεδιασμό των πολύ πρωίμων μελισσοκομικών τοποθετήσεων μου, για να κερδίσω κάθε πλεονέκτημα που μπορεί να δώσει η νεκταροέκκριση στα μελίσσια μου. 

 Ταυτόχρονα όμως με περιμένει και πολύ γράψιμο στο blog μου που το έχω παραμελήσει αρκετά το τελευταίο καιρό.  Γράψιμο για να τελειώσω και αναρτήσεις που ήδη σας έχω υποσχεθεί (όπως το τέταρτο  μέλι της χρονιάς που τις αμέσως επόμενες μέρες θα βγεί από τα δοχεία ωριμάνσης, αλλά και το τέλος των κόκκινων τρύγων και η κατασκευή πυραμίδων από μέλι, καθώς και οι ανιχνεύσεις στο στρατόπεδο Καρατάσιου - 6 αναρτησούλες αυτή η ανίχνευση μόνο! Και μπαμπάτσικες μάλιστα! Θα στρώσετε χαρακτήρα με αυτές! Από Street Art και Graffiti μέχρι και με πόσα κιλά μόλυβδο ρυπαίνεται το περιβάλλον σε ένα πεδίο βολής μετά από κάθε βολή επιπέδου τάγματος θα έχει  μέσα το μενού! Ούλα τα σφάω ούλα τα μαχαιρώνω κατάσταση! Χα χα χα -), αλλά και αναρτήσεις που συνήθως βγάζω στο τέλος κάθε μελισσοκομικής χρονιάς (πχ ο μελισσοκομικός απολογισμός της χρονιάς που μας πέρασε), και φυσικά θα πρέπει να δημιουργήσω και ένα απόθεμα αναρτήσεων γιατί εάν όλα πάνε καλά φέτος  ο μελισσοκομικός σχεδιασμός λέει ότι φέτος θα πρέπει να κατεβάσω τον μεγαλύτερο αριθμό παραγωγικών μελισσιών από όλες τις μελισσοκομικές χρονιές μου. Ουχχχ τα λέω απλώς και ακούω τον Burn Out Αρκουδο-Dragster μέσα μου να λέει "Και ποιος είπαμε θα τα κάνει όλα αυτά? Εγωωωωωωώ? Πας καλά ρε? Δεν προλαβαίνω τίποτα! Απολύομαι και διαλύομαι ψαρούκλες!" Χα χα χα.

 Πολλά είπα πάλι, φτάνει τόσο, θα τα λέμε συχνότερα από εδώ και πέρα, ώρα να πάω να γλείψω πάλι τις πληγές μου, τα ξαναλέμε μούτρα μου.



 Adios Amigos Locos



* Τενοντίτιδες στα δάχτυλα των μελισσοκόμων προκαλεί το να σηκώνεις αβέρτα πλαίσια στους τρύγους και στο απομέλισμα. Τενοντίτιδες στους αγκώνες προκαλεί το καψούλισμα και το συρμάτωμα (σας  ετοιμάζω μελισσοκομική πατέντα εδώ! Υπομονή). Θλάση στον καρπό και στον πήχη προκαλεί η εκτεταμένη χρήση του ξέστρου για μελισσοκομικές εργασίες. Θλάσεις σε δελτοειδείς, τραπεζοειδείς, δικέφαλους, τρικέφαλους, τετρακέφαλους, ραχιαίους, προκαλεί το χαμαλίκι του να κουβαλάς κυψέλες. Ψυχασθένεια, διπολική διαταραχή, καθώς και παράνοια προκαλεί γενικά η μελισσοκομία! Έτσι, έτσι, να ξέρετε και τι θα σας περιμένει από εδώ και πέρα εάν το γυρίσετε στην επαγγελματική μελισσοκομία! Χα χα χα.

** Παίδες ευκαιρία είναι αυτό ακριβώς το διάστημα που είναι ξεγονεμένα τα μελίσσια (τουλάχιστο στον Βορρά!) να κάνετε τις βασικές προληπτικές θεραπείες  στα μελίσσια σας για να είναι αποτελεσματικές. Δεν θα κρατήσει για πολύ το ξεγόνιασμα, έτσι όπως πάει ο χειμώνας με τις αυξημένες θερμοκρασίες δείχνει να είναι μαλακός και μπορεί να είναι πρώιμη η άνοιξη! Παίζει μάλιστα τα μελίσσια να αρχίζουν να γονεύουν ακόμα  και αρχές Γενάρη (σχεδόν ένα μήνα μπροστά από πέρσι!). Το παράθυρο ευκαιρίας για αποτελεσματικότατες θεραπείες μπορεί να κλείσει πολύ σύντομα! Αυτή η συμβουλή αφορά φυσικά μόνο ερασιτέχνες μελισσοκόμους (γιατί οι  επαγγελματίες μελισσοκόμοι έχουν καεί τόσες φορές πάνω σε αυτό το θέμα που φυσάνε και το γιαούρτι πλέον! Χα χα χα) που η αυτοπεποίθηση τους για τις γνώσεις τους είναι αντιστρόφως ανάλογη των μελισσοκομικών γνώσεων τους, καθώς και των μελισσιών τους! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

*** Τροφούλα δικιά μου με μελάκι μέσα και άλλα καλούδια! Και Τσουκ! Ντιεν έχει συνταγούλα! Μόνο σχετική αναρτησούλα! Χα χα χα. 







 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 20/12/2019

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2019

Η 11η Εντολή


 11η Εντολή.

 Ου τοποθετείς τας κυψέλες ημών εμπρόσθεν κυψελών άλλων.

 Γαμώ τις μελισσοκομικές ομάδες που δεν σας τα μαθαίνουν αυτά!

 Χα χα χα.


 Adios Amigos Locos








  Λάζαρος "Μην πέσεις στα χέρια μου ρε μπαγλαμά!" Μότσανος

 Σοχός 13/12/2019


Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019

Πώληση Μελιού


 Πωλείται μέλι πεύκου παραγωγής μας (Πρώτο και Δεύτερο βάρεμα του πεύκου), έτους 2019, συσκευασμένο σε δοχεία των 27 κιλών. Τιμή χονδρικής: 6 ευρώ το κιλό, για ποσότητες άνω των 300 κιλών η τιμή διαμορφώνεται στα 5,50 ευρώ το κιλό.  

Επικοινωνία

Τηλέφωνο 6987398205

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email)

lazarosmotsanos@yahoo.gr

bearnest07@gmail.com

Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 04/12/2019

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

The last supper


 Και για ακόμη μια φορά η μουσμουλιά στον κήπο του σπιτιού μου μας έδωσε μια τρομερή ευκαιρία να αποτυπώσουμε φωτογραφικά το τελευταίο τσιμπούσι που έχουν στην διάθεση τους οι κυρές μας τις τελευταίες εβδομάδες του Νοέμβρη μέχρι τις πρώτες εβδομάδες του Δεκέμβρη. Ήδη υπάρχει μια ακόμη ανάρτηση σχετική αυτού του θέματος (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αν σε θέλει ο φακός) όπου είχαμε μερικές εκπληκτικές κοντινές λήψεις των μελισσών που ήταν πάνω στα άνθη της μουσμουλιάς, και ήταν σχεδόν ακίνητα λόγου του ξαφνικού κρύου που έπεσε στην περιοχή και τις καθήλωσε για αρκετό χρόνο πάνω στα άνθη, έτσι ώστε να βγουν πολύ κοντινές και καθαρές λήψεις τους από την φωτογραφική μηχανή.

 Φέτος δεν μας παρουσιάστηκε μια τέτοια ευκαιρία που θα κρατούσε καθηλωμένες τις μέλισσες πάνω στα άνθη γιατί το αντίστοιχο χρονικό διάστημα ήταν πολύ θερμότερο, αλλά αυτό έδωσε την ευκαιρία για πολύ μεγαλύτερους αριθμούς μελισσών (και όχι μόνο) να εκμεταλλευτούν την ανθοφορία της μουσμουλιάς, αλλά μια ευκαιρία και για μας να αποτυπώσουμε τον ψιλοχαμούλη που επικρατεί στις μουσμουλιές αυτή την εποχή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανθοφορία της. 

 Επάνω, μια φωτογραφία όπου σε ένα "τσαμπί" από άνθη μουσμουλιάς γίνεται το αδιαχώρητο από μέλισσες αλλά και από μύγες σύρφους (άνω δεξιά γωνία το έντομο αυτό δεν είναι μέλισσα αλλά σύρφος (Syrphus)!). 


 Τελευταίος δείπνος ( Last Supper - Ο μυστικός δείπνος στα αγγλικά, σε εμάς το τελευταίο γεύμα του Ιησού με τους απόστολους του ονομάζεται μυστικός δείπνος όχι γιατί έγινε στα κρυφά αλλά γιατί είναι η βάση για το μυστήριο της μετάληψης - του αίματος και του σώματος Του Κυρίου- ενώ στα αγγλικά ονομάζεται ως τελευταίος δείπνος. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει εδώ ένα βαθύτερο νόημα και διαφορά ανάμεσα στα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας) κυριολεκτικά της χρονιάς για το συγκεκριμένο σημείο της Ελλάδας η μουσμουλιά, μια που δεν υπάρχει ούτε κουμαριά στην περιοχή αλλά ούτε και άγριος κρόκος για να μπορούν να βρουν τροφή από αυτά τα μελίσσια της περιοχής. Και για αυτό πέφτουν με τα μούτρα σε όσες μουσμουλιές ανθίζουν εδώ. Οι οποίες ενώ είναι πολλές  για το χωριό ωστόσο είναι λίγες σχετικά για τον όγκο των μελισσιών που παραμένουν (κακώς αυτό!) εδώ. 


 Οπότε λόγου της υψηλής για την εποχή ζέστης οι μέλισσες παραμένουν δραστήριες, και ενώ δεν τις ενοχλεί και τόσο να πάρεις μακρινές φωτογραφίες από αυτές, δεν υπάρχει περίπτωση να στηθούν και ακίνητες για αρκετό χρόνο ώστε να μπορέσεις να έχεις και μερικές υπερβολικά κοντινές λήψεις από αυτές. "Δουλεύουμε τώρα άνθρωπε!" σου πετάνε μέσα στα μούτρα και φεύγουν ταχύτατα για να προλάβουν να επισκεφτούν και τα εκατοντάδες με χιλιάδες άνθη που ακόμα έχει το συγκεκριμένο δέντρο. 


 Αλλά όπως είπαμε δεν συμμετέχουν μόνο οι μέλισσες σε αυτό το τσιμπούσι. Εκτός και από τις μύγες σύρφους έχουμε επίσης και βομβίνους (Bombus) που πέφτουν με τα μούτρα σε αυτό που όπως φαίνεται θα είναι η τελευταία τους ευκαιρία για να βρουν τροφή αρκετή, ώστε εκτός από το να τους εξασφαλίσει την καθημερινή τους επιβίωση θα βοηθήσει και στην δημιουργία των έσχατων αποθεμάτων που θα συντελέσουν στο να επιβιώσουν και μέσα στην καρδιά του χειμώνα. 


 Πλήρως απασχολημένα τα ζούδια μας στην συλλογή της τροφής τους, λες και κάνουν έναν αγώνα δρόμου μεταξύ τους για το να κατορθώσουν να "αρπάξουν" όσο περισσότερο πλούτο μπορεί να τους προσφέρει το συγκεκριμένο δέντρο. 


 Είναι φυσικά και η μυρουδιά της μουσμουλιάς αυτή την εποχή που μπορεί να σε ξετρελάνει. Ένα αγαπημένο άρωμα για ζουζούνια και ανθρώπους (οσμή που λες ότι είναι μείγμα της οσμής του νυχτολούλουδου με το άρωμα Tabac του σαπουνιού της Παπουτσάνης! Ένα από τα ποιο εντυπωσιακά αρώματα που έχω μυρίσει εκεί έξω! Μόνο το Αγιόκλημα, η Τριανταφυλλιά, η Πασχαλιά, η Νεραντζιά, και το Πεύκο έχουν πιο έντονες και όμορφες οσμές σύμφωνα με μένα). 


 Και ο τελευταίος δείπνος συνεχίζει για όλα τα ζωντανά του κόσμου που μπορούν να συμμετέχουν σε αυτόν χωρίς μια διακοπή, χωρίς καμία ανάσα, χωρίς να σηκώσει κανένα από αυτά το κεφάλι του για να παρατηρήσει την συνολική εικόνα που παρουσιάζεται μπρος στα μάτια τους.

"Ο χειμώνας είναι μακρύς, ο χειμώνας είναι βαρύς
 ο χειμώνας γνωρίζει από απονιά όσο άλλος κανείς"

 Το μόνο που μουρμουρίζουν μέσα τους

"Κάτω το κεφάλι, δουλειά και πάλι δουλειά
όσο λίγα και εάν είναι όσα μας προφέρονται πια
τίποτα πλέον δεν περιφρονούμε όσοι φτάσαμε μέχρι εδώ
τελευταίο δείπνο πλέον, ο χειμώνας είναι και αυτός εδώ".

 Ψυχούλες μου τρελές, άραγε είναι αλήθεια ότι ξαναγεννιούνται οι μελισσοκόμοι ως μέλισσες μικρές?


Adios Amigos Locos











 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 1/12/2019