UA-50457385-1

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023

Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Τροφοδοσία με μέλι

 


 Καιρός για ακόμη μια ανάρτηση της σειράς "Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος", όπου παρουσιάζεται μια πληθώρα λύσεων, από μέρους μου, για να κρατηθεί χαμηλά το μελισσοκομικό κόστος, σε μια περίοδο όπου έχουν εκτιναχθεί όλα τα κόστη μας λόγου του πολέμου στην Ουκρανία. 

 Επίσης με αφορμή αυτή την ανάρτηση θα δημιουργήσω μια ακόμη σειρά αναρτήσεων με το όνομα "Αντικαθιστώντας εργασία με κεφάλαιο - Επενδύοντας σε μια μελισσοκομική επιχείρηση" όπου θα παρουσιάζω επενδύσεις που ήδη έχω κάνει, αλλά και θα κάνω, έτσι ώστε να αντικατασταθεί εργασία με κεφάλαιο (οι σχετικές αναρτήσεις της κάθε σειράς θα βρίσκονται στο τέλος της ανάρτησης με τους υπερσυνδέσμους τους, για να μπορείτε εύκολα να μεταβείτε στις αντίστοιχες αναρτήσεις).

 Τροφοδοσία με μέλι, μια ανάρτηση που σας την έχω υποσχεθεί εδώ και πολύ καιρό. Καιρός να εμβαθύνουμε και να αναπτύξουμε αυτό το θέμα αναλυτικά, για να έχετε την όλη διαδικασία, και τεχνογνωσία, στα υπόψη σας. 

 Αλλά πρώτα θα παρουσιαστεί ο απαραίτητος εξοπλισμός για να γίνει αυτή η τροφοδοσία όσο το δυνατόν ταχύτερα και ασφαλέστερα (από τον κίνδυνο των λεηλασιών! Όσο αργείς στην τροφοδοσία των μελισσιών με ζαχαροσίροπο, και κυρίως σε μελισίροπο, τόσο αυξάνει -εκθετικά- η πιθανότητα να προκαλέσεις μια λεηλασία στο μελισσοκομείο σου που θα οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες μελισσών),

 Και αρχίζουμε με το δοχείο 90 λίτρων από γαλβάνιζέ ατσάλι με κάνουλα, που είχα αγοράσει από έναν μη μελισσοκομικό προμηθευτή μου ("Γιατί γαλβάνιζέ και όχι ανοξείδωτο -ΙΝΟΧ-?" θα ρωτήσετε. Γιατί η διαφορά τιμής ανάμεσα στο ένα και στο άλλο είναι σχεδόν 1 προς 3! Και δεδομένου ότι σε αυτό το μέγεθος δοχείου ήδη ήταν υψηλή η τιμή του αντιλαμβάνεστε ότι εάν ήταν ΙΝΟΧ θα ήταν τελείως απαγορευτική. Απαγορευτική για ένα δοχείο που δεν θα χρησιμοποιηθεί για παρασκευή τροφής ως μέρος ενός συγκροτήματος βανιλιέρας που προορίζεται για επαγγελματική χρήση, και πρέπει να τηρούνται κάποια πρότυπα ποιότητας θεσπισμένα από το κράτος. Η χρήση του σε εμένα θα είναι είτε για παρασκευή σιροπιού από ζάχαρη, ή μέλι, είτε για αποστράγγιση του μελιού από τα απολεπίσματα (θα ακολουθήσει σχετική ανάρτηση)). 

 Οπότε 90 λίτρα δοχείο στο οποίο θα γίνεται η μείξη του μελιού με το νερό (είτε της ζάχαρης με το νερό) και έπειτα θα αδειάζει το μείγμα στα 28λίτρα μπιτόνια. 



 Δεύτερο βασικό κομμάτι του εξοπλισμού τροφοδοσίας είναι ένα πλαστικό βαρέλι των 60 λίτρων με κάνουλα, όπου θα μπαίνει το σιρόπι από τα ντεπόζιτα (χωράει 2 28λίτρα ντεπόζιτα άνετα) και από εκεί γεμίζεις τα 1,5 λίτρων μπουκάλια -  τροφοδότες που βάζεις σε κάθε κυψέλη (μόνο εσωτερική τροφοδοσία! Ξέρετε τις απόψεις μου για την εξωτερική τροφοδοσία, δεν την εγκρίνω καθόλου! Είναι υπερεπικίνδυνη μέθοδος τροφοδοσίας όσο αφορά τις λεηλασίες, και την μετάδοση ασθενειών, είναι και μη αποτελεσματική, γιατί εκτός από τα δικά σου μελίσσια ταΐζεις και εκατοντάδες, με χιλιάδες, ξένα μελίσσια!).

 Γιατί δεν χρησιμοποιούμε κατευθείαν το μεταλλικό δοχείο για αυτή την εργασία? Γιατί δεν έχει καπάκι πρώτα από όλα, στο μεταλλικό δοχείο θα είναι τελείως εκτεθειμένο το σιρόπι, και θα το εντοπίσουν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα οι μέλισσες, και έτσι αυξάνονται εκθετικά οι πιθανότητες για αναταραχή στο μελισσοκομείο, που με την σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε μια καραμπινάτη λεηλασία! 

 Δεύτερον και βασικό και αυτό είναι ότι το πλαστικό βαρέλι χωράει μέσα στην καμπίνα χωρίς να λερώσει τα πάντα εκεί μέσα με σιρόπι, και βολεύει αφάνταστα αυτό (τροφοδοτείς και μέχρι να τελειώσεις ήδη έχουν εντοπίσει οι μέλισσες το πλαστικό βαρέλι, που είναι για αυτές η πηγή του σιροπιού -τα ντεπόζιτα που δεν έχεις χρησιμοποιήσει ακόμη τα έχεις ερμητικά κλειστά, όπως και όσα έχεις ήδη αδειάσει από το σιρόπι τους- και αρχίζουν να το πολιορκούν, οπότε το βάζεις εσύ μέσα στην καμπίνα στην  θέση του συνοδηγού -στα πόδια της θέσης του συνοδηγού-, κλείνεις την καμπίνα, και μαζεύεις ότι είναι να πάρεις μαζί σου, και φεύγεις χωρίς πολλά, πολλά, και ιδιαίτερες καθυστερήσεις. Και είτε πας σε άλλο μελισσοκομείο σου για να τροφοδοτήσεις, είτε πας πίσω στην βάση σου. Τελειώνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, δεν χρονοτριβείς για τίποτα, το τέλειο είναι να τα κάνεις όλα τόσο γρήγορα που να μην καταλάβουν οι μέλισσες απολύτως τίποτα!). 

 Όλα τα παραπάνω από άποψη εξοπλισμού είναι δικές μου ιδέες, που τις ανάπτυξα σταδιακά, και έπειτα από πολύ σκέψη, και πάντα κάτω από το πρίσμα του να γίνεται όλη αυτή η διαδικασία από ένα άτομο, που θα τροφοδοτεί πάνω από μια - δυο εκατοντάδες μελίσσια! 

 Η εμπειρία μου από τους άλλους μελισσοκόμους που τους βοηθούσα στην δική τους τροφοδοσία ήταν να πηγαίνουν στα μελίσσια που ήταν να τροφοδοτήσουν κουβαλώντας ένα, ή δυο, σακιά ζάχαρη και 1-2 μπιτόνια νερού μαζί με έναν κουβά. Να βρίσκουν επί του πεδίου ένα ξύλο για να ανακατεύουν το σιρόπι, να κάνουν το σιρόπι μέσα στο μελισσοκομείο (εγκληματικό! Αλλά η μεγάλη η άνεση οδηγεί σε καφρίλα!), και μετά με ένα χωνί κομμένο από 1,5 λίτρο αναψυκτικό (ο λαιμός του πλαστικού μπουκαλιού) να γεμίζουν ένα, ένα, τα μπουκάλια με το σιρόπι χύνοντας το σιρόπι από τον κουβά στο αυτοσχέδιο χωνί και εκεί στο μπουκάλι τροφοδότη (ή σε καπάκια από γλάστρες που τα έκαναν τροφοδότες οροφής). Δηλαδή πηγαίναμε 2-3 άτομα μαζί με μένα. Ένας ετοιμάζει το σιρόπι στον κουβά και γεμίζει με την βοήθεια του δεύτερου ατόμου τα μπουκάλια,  το δεύτερο άτομο πηγαίνει τα μπουκάλια στο τρίτο άτομο, το οποίο καπνίζει και ανοίγει τις κυψέλες και τοποθετεί σε αυτές τις κυψέλες. 

 Ο δικός μου τρόπος γίνεται αντίστοιχα με 2 άτομα και παρασκευή του σιροπιού στο μελισσοκομείο ως εξής: Το ένα άτομο ετοιμάζει το σιρόπι στο πλαστικό βαρέλι σε διπλάσια, και βάλε, ποσότητα από ότι στον κουβά, γεμίζει μόνο του τα μπουκάλια με σιρόπι και τα πάει σε αυτόν που ανοίγει τις κυψέλες. Ή όταν είμαι μόνος μου έχω ετοιμάσει το σιρόπι από πριν στο εργαστήρι μου, το μεταφέρω μέσα στα μπιτόνια, το αδειάζω στο πλαστικό δοχείο με την κάνουλα, γεμίζω τα μπουκάλια, τα πάω στις κυψέλες, τις ανοίγω και τα τοποθετώ μέσα.  

 Όταν δε τους εξηγούσα το δικό μου τρόπο τροφοδοσίας δεν ήταν ικανοί να τον καταλάβουν (μάλλον δεν ήταν ικανοί να καταλάβουν το πως κάποιος είναι ικανός να ρίχνει λεφτά για να αγοράζει μελισσοκομικό εξοπλισμό πέρα από αυτόν που τον νομίζανε αυτοί ως αναγκαίο!). 

 Μόνο όταν κάποια στιγμή πήγα το πλαστικό βαρέλι με την κάνουλα για να τον βοηθήσω στην τροφοδοσία των μελισσιών του γιατί ήμασταν μόνο εγώ και αυτός (δεν είχε έρθει ο γιός του για να τον βοηθήσει) και βγάλαμε πάνω από μια εκατοντάδα μελίσσια σε χρόνο που δεν θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε 3 άτομα με τον δικό του τρόπο, αναγνώρισε την πρακτικότητα και αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου (και αξιώθηκε να αγοράσει ένα αντίστοιχο βαρέλι και αυτός μετά από αυτό! Αλλά τα "εγώ 60 χρόνια μελισσοκόμος είμαι και άλλα τόσα ήταν και ο πατέρας μου πριν από μένα!" εξακολουθούσε να τα λέει! Χα χα χα). 

 Οι παλιοί μελισσοκόμοι είναι τρομεροί σε γνώσεις και εμπειρία! Απίστευτοί! Αλλά έχουν και τρομερά μειονεκτήματα! Ένα από αυτά είναι η παντελή έλλειψη φαντασίας και καινοτομίας! 60 χρόνια μελισσοκομίας τους έχουν βάλει να πηγαίνουν σε ράγες! Ότι έμαθαν από τους πατεράδες τους είναι ευαγγέλιο, το να αλλάξουν κάτι σε αυτά είναι αίρεση! 

 Άλλο μειονέκτημα τους είναι η μιζέρια τους, η κακομοιριά τους, το εσκεμμένο φουκαριλίκι τους που τους βγαίνει αβίαστα και αυτόματα! Και που τους έρχεται από εποχές που οι μελισσοκόμοι ήταν πάμφτωχοί, και δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. 

 Κάτι που το διατηρούν ακόμη μετά από τόσες δεκαετίες που είναι μελισσοκόμοι, από πατέρα σε γιό (Ανά νταμ μπάμπα νταμ! Από μάνα σε μάνα, και από πατέρα σε πατέρα, η έκφραση στα Τουρκικά! Χα χα χα) παρόλο που ήδη είναι φτασμένοι σε μελίσσια, εξοπλισμό, χρηματικά αποθέματα, και βγάζουν κάθε χρονιά δεκάδες χιλιάδες ευρώ μόνο από την μελισσοκομική τους δραστηριότητα, και άλλα πόσα από τις άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες τους! Τελικά μπορείς να βγάλεις το παιδί μέσα από την φτώχια, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις την φτώχια μέσα από το παιδί (παράφραση της Αμερικανικής έκφρασης του "Μπορείς να βγάλεις το παιδί από το χωριό, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το χωριό από το παιδί!" ).  


 

 Τρίτο βασικό συστατικό για την τροφοδοσία μας είναι ο τροφοδότης - μπουκάλι. Τροφοδότης οροφής, ή τροφοδότης πλαίσιο, που και τα δύο δεν εμποδίζουν την οσμή του σιροπιού να διαχυθεί στο γύρω περιβάλλον της κυψέλης, είναι απαγορευμένα όσο αφορά την τροφοδοσία με  σιρόπι από μέλι, που εκ ορισμού μυρίζει πάρα πολύ με την οσμή του μελιού! Η τροφοδοσία με τον τροφοδότη - μπουκάλι μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα άλλα μελίσσια μόνο από την αναστάτωση του μελισσιού (την "χαρά" του, το βούισμα όλου του μελισσιού μέσα στην κυψέλη, αλλά και την πτήση του ακριβώς μπροστά από την είσοδο του, παρόμοια συμπεριφορά που εκδηλώνει το μελίσσι σε καλές νεκταροεκκρίσεις εκεί έξω) που τροφοδοτείται, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λεηλασία, αλλά όχι όσο εάν υπάρχουν αβέρτα οσμές από μέλι παντού μέσα στο μελισσοκομείο! 

 Διευκρίνηση εδώ, οι εταιρίες που παράγουν τα μπουκάλια - τροφοδότες που λειτουργούν με υποπίεση ( το κάθε μπουκάλι τροφοδότης έχει δύο μικρές τρύπες από την κάτω πλευρά του, και όταν τον βάλεις σχεδόν γεμάτο με σιρόπι αφήνουν να τρέχει σταγόνα, σταγόνα, το σιρόπι λόγου της υποπίεσης που δημιουργείται στο εσωτερικό μπουκάλι, και έτσι το παίρνουν αργά, αργά, τα μελίσσια το σιρόπι σε διάρκεια που μπορεί να φτάσει  και τις 7 ημέρες, ένα δυνατό μελίσσι φυσικά μπορεί να πάρει αυτή την ποσότητα σιροπιού και σε μία μέρα! Στα υπόψη και αυτό!) ορίζουν ότι το μέγεθος των τρυπών που θα κάνουμε στα μπουκάλια θα είναι στο μέγεθος που προκαλεί μια πυρωμένη βελόνα. 

 Λάθος! Αυτό το μέγεθος είναι υπερβολικά μικρό, και μπορεί να οδηγήσει και στο πολύ εύκολό κλείσιμο των τρυπών από τις μέλισσες με πρόπολή, αλλά και στην μικρή ροή του που θα οδηγήσει το σιρόπι να μην καταναλωθεί και να ξινίσει (ενδεικτικά το ζαχαροσίροπο στην 6-7 μέρα έχει αρχίσει να ξινίζει, η ύπαρξη θυμόλης εμποδίζει κατά μερικές μέρες αυτό το ξίνισμα, και τα ιμβερτοποιημένα σιρόπια υποτίθεται μπορούν να αντέξουν μέχρι 2 εβδομάδες πριν αρχίσουν να ξινίζουν. Επίσης εάν το νερό για το ζαχαροσίροπο είναι από πριν βρασμένο μπορεί να κάνει την διαδικασία ξινίσματος του σιροπιού να καθυστερήσει. Στην τροφοδοσία με σιρόπι με μέλι το ξίνισμα μπορεί να αρχίσει από την 3-4 ημέρα! Προσοχή! Καλό είναι να γίνεται και χρήση θυμόλης σε αυτή την τροφοδοσία!). 

 Η σωστή τρύπα σε αυτούς τους τροφοδότες - μπουκάλια είναι στην διάμετρο ενός καρφιού (το μεσαίου μεγέθους μπετονόκαρφο). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα δυνατά μελίσσια να μπορούν να πάρουν αυτή την ποσότητα σιροπιού σε 2-3 ημέρες, και τα πιο αδύναμα μελίσσια σε 6-7 μέρες. Λεπτομέρεια βασική, και απαράδεκτο να μην την γνωρίζουν όσοι παράγουν (και όσοι μεταπουλούν!) αυτόν τον εξοπλισμό!

 Άλλη μια λεπτομέρεια στην παραπάνω φωτογραφία, ο κουβάς για το μέλι χωράει ακριβώς 10 μπουκάλια τροφοδότες! Πολύ βολική αυτή η σύμπτωση! Χα χα χα.



 Εδώ έχουμε έναν κουβά με αποκρυσταλλωμένο μέλι από απολεπίσματα (το οποίο για να ξεχωρίσει από το κερί των απολεπισμάτων έχει θερμανθεί σε μεγαλύτερη θερμοκρασία από αυτή της αποκρυστάλλωσης, και για αυτό και δεν είναι προς πώληση στους πελάτες μας, και προορίζεται μόνο για παρασκευή τροφών για τα μελίσσια μας. Στο προσεχές μέλλον θα σας δείξω πως μπορεί να αλλάξει αυτό μια που έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες από εμένα (από πλευράς προμήθειας εξοπλισμού) για να αλλάξει το συγκεκριμένο σημείο της παραγωγικής μου διαδικασίας.

 Υπερθερμασμένο μέλι που έχει υψηλότερο HMF, και που μπορεί να μειώσει την διάρκεια ζωής των μελισσών που το καταναλώνουν! 'Έχετε το αυτό στα υπόψη σας θα το συναντήσουμε παρακάτω, όπως και πως το ξεπερνούμε. 

 Η παραπάνω τροφοδοσία έγινε όταν είχε γίνει πλέον ο τρύγος στο βελανίδι, είχε κόψει πλέον το βελανίδι, και έπρεπε να προετοιμαστούν τα μελίσσια για τα πεύκα (έπρεπε να ξαναγονεύσουν τα μελίσσια για να προλάβουν να έχουν κάποιους γόνους για να ανανεώσουν πληθυσμούς λίγο πριν κατεβούν στα πεύκα, γιατί εκεί ξεγονεύουν και αποδυναμώνονται σε μεγάλο βαθμό). 

 Και συγκεκριμένα η γνώση για την βαρύτητα αυτής της τροφοδοσίας μου ήρθε από τον παλιό Σοχινό μελισσοκόμο Γεώργιο Αδαμίδη (92 χρονών μελισσοκόμος! Με πάνω από 7 δεκαετίες μελισσοκομίας!) που έχει και το blog "Ο Σοχαλής"! 92 χρονών μελισσοκόμος, και blogger επίσης! 

 Δικιά του αυτή η γνώση, και μεθοδολογία, όσο αφορά και την βαρύτητα της τροφοδοσίας ακριβώς αυτή την στιγμή, όσο και για την αναλογία του σιροπιού που είναι 1 προς 3 (ένα μέρος ζάχαρη προς τρία μέρη νερού), και  όχι 1 προς 2 που είναι η αποδεκτή διεγερτική τροφοδοσία! 

 Και αυτό γιατί και επειδή παρόλο που κόβει το βελανίδι πάλι εξακολουθούν και βρίσκουν λίγο οι μέλισσες, και επειδή είναι μελίτωμα αυτό που βρίσκουν είναι "βαρύ" και πυκνό μελίτωμα, και πρέπει να το αραιώσουν οι μέλισσες έτσι ώστε να είναι κατάλληλο για τον γόνο και να μην το αποθηκεύσουν. Αλλά και ακόμη εάν δεν δίνει καθόλου το βελανίδι υπάρχουν ήδη πλαίσια και στεφανώματα με βελανιδόμελο μέσα στην κυψέλη, και απλώς αραιώνουν αυτό το μέλι με το (ιδιαίτερα αραιό και αδύναμο) σιρόπι για να τροφοδοτήσουν τον γόνο!

 Τρομερή γνώση που μου μοιράστηκε ο παππούς Γιώργης! 

 Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό! 

 Παράξενο βέβαια που η πηγή αυτής της γνώσης μου ήταν ο παππούς Γιώργης, και όχι άλλοι μελισσοκόμοι που έχω δουλέψει μαζί τους για πάρα πολλά χρόνια. Μια καίρια πληροφορία με τρομερή βαρύτητα για την μετέπειτα πορεία των μελισσιών, που μου ήταν άγνωστη από τους μελισσοκομικούς κύκλους που υπήρχα και λειτουργούσα!' Από άγνοια? Από πρόθεση? Δεν ξέρω!

 Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο παππούς Γιώργης είχε δίκιο, και ότι έχω δει τελείως διαφορετική συμπεριφορά και αποτελέσματα έπειτα από την συμβουλή του!

 Εκείνο που δεν είχα δει ποτέ στην μελισσοκομική μου πορεία ήταν η τροφοδοσία με μέλι! Οι αναλογίες της βρέθηκαν έπειτα από δική μου έρευνα από διάφορες πηγές, και ορίζουν την αναλογία του σιροπιού από μέλι στο 1 προς 3 ( ένα μέρος μέλι προς τρία μέρη νερού, πολύ σπάνια μπορείς να κάνεις και την αναλογία 1 προς 2. Αν σου αντέχει φυσικά και η τσέπη σου! Χα χα χα). 

 Ευτυχής σύμπτωση που είναι ακριβώς η ίδια αναλογία με την γνώση που πήρα από τον παππού Γιώργη! Αλλά είναι πραγματικά σύμπτωση ή απλώς η καθορισμένη αναλογία τροφοδότησης που χρησιμοποιούσαν από παλιά οι πολύ παλιοί μελισσοκόμοι, και ήταν απόρροια των συνθηκών της πιο φτωχής (από ότι σήμερα) Ελληνικής μελισσοκομίας?  

 Στην επάνω εικόνα βλέπουμε επίσης και μια ανοξείδωτη κουτάλα γιγαντιαίου μεγέθους που την χρησιμοποιώ για να ανακατεύω το μέλι στο νερό για να κάνω το σιρόπι από μέλι.


 Εδώ έχουμε ρίξει έναν κουβά με μέλι (είναι στους 44-45 βαθμούς κελσίου, επειδή μόλις βγήκε από τον θάλαμο αποκρυστάλλωσης, και έτσι είναι εύκολη η μείξη του με το νερό -είναι και Ιούλης και έτσι το νερό έχει μια σχετική χλιαρή θερμοκρασία! Τον Μάρτη που το νερό θα έχει πολύ μικρότερη θερμοκρασία θα χρειασθεί πολύ περισσότερη διαδικασία για να διαλυθεί το μέλι στο νερό!) και 3 28λίτρα νερό (στο πλαστικό βαρέλι δεν μπορεί να γίνει εύκολα αυτό, γιατί αυτή η ποσότητα υπερβαίνει την χωρητικότητα του!).

 Στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς που κάνουμε εδώ είμαι το αντίθετο που κάνουν οι μέλισσες όταν συλλέγουν νέκταρ, του αφαιρούν την υγρασία του, και το μετατρέπουν σε μέλι! Εμείς παίρνουμε το μέλι, προσθέτουμε υγρασία, και το προσφέρουμε στις μέλισσες σε μορφή σιροπιού!

Ένα σιρόπι όμως από μέλι με πολύ καλύτερα χαρακτηριστικά, περιεχόμενο, και ιδιότητες από τα σιρόπια από ζάχαρη! Μην ξεχνάτε ότι το μέλι έχει μέσα του και γύρη που δεν έχει η ζάχαρη! Άλλωστε όπως λένε και οι σοφοί επιστήμονες αλλά και οι παλιοί μελισσοκόμοι "Η καλύτερη τροφή για το μελίσσι είναι το μέλι!". 

 Οπότε όσοι είχατε στοιχηματίσει ότι η καλύτερη τροφή για τις μέλισσες είναι τα κρουασάν με γέμιση κρέμα μάνγκο μπανάνα ακτινίδιο πάτε άμεσα κουβά! Χα χα χα



 Και ιδού το παραπάνω που λέγαμε, ο αφρός επάνω στην επιφάνεια του σιροπιού είναι γύρη που υπάρχει στο μέλι (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αφρόμελο )!


 Τι τα ταΐζεις τα μελίσσια?

 Κόκα κόλα!

 Χα χα χα.

 Ωραίο χρωματάκι ε?

 Παρατήρηση τρία 28λίτρα μπιτόνια νερό συν ένας 25κιλος κουβάς με μέλι, μας δίνουν 3 28λιτρά συν 3/4 του 28λίτρου μπιτόνια σιρόπι από μέλι!

 Τα μπιτόνια όλα έχουν σκοινιά με κόμπο στην άκρη τους, για να δένονται στα μεταλλικά παράπετα της καρότσας για να μην πηγαίνουν πέρα δώθε!

 Κερασμένο και αυτό από μένα παίδες! 

 Σήμερα το αφεντικό τρελάθηκε και τα χαρίζει ούλααααααα!

 Χα χα χα.


 Και μια ακόμη πατέντα, τα μπιτόνια ανά δύο μέσα σε έναν όροφο για να μην μπορούν να πέσουν! Τα δε μπουκάλια τροφοδότες μέσα σε κουβάδες για μέλι ή σε κουτιά από εικοσάκιλή τροφή. Συν ένα μπιτόνι με νερό για να ρίχνεις όπου έχει πέσει σιρόπι, για να του "σβήσεις" την οσμή! Η τροφοδοσία με μέλι είναι επικίνδυνη είπαμε, και δεν πρέπει να αφήσεις απολύτως τίποτα στην τύχη!

 Και φυσικά πάντα και τα δύο στόμια από το καπνιστήρι βουλωμένα όταν δεν το χρησιμοποιείς! 


 Και εδώ είναι το πρώτο μελισσοκομείο (24 μελίσσια) που πήγα να τροφοδοτήσω. 

 Λεπτομέρεια, κοιτάξτε την κυψέλη παλιού τύπου που την έχω βάλει έναν έξτρα όροφο (η τριώροφη) για να την τροφοδοτήσω με μπουκάλι. Το εσωτερικό καπάκι της δεν αφήνει χώρο για το μπουκάλι, όπως αφήνει το καπάκι στις κυψέλες νέου τύπου, οπότε προσθέτεις έναν κενό όροφο για να μπορείς να τροφοδοτήσεις με αυτόν τον τρόπο (το ίδιο συμβαίνει και για να τροφοδοτήσεις με τροφοδότη οροφής).


 Κόκα κόλα τελείως!

 Χα χα χα.


 Και εδώ μια εικοσάδα (συν άλλα τέσσερα μπουκάλια στην καρότσα) περιμένουν να μοιρασθούν και να τοποθετηθούν στις κυψέλες, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να μην προκληθεί καμία λεηλασία, και εδώ ένα ακόμη πρόβλημα!

 Ένας μελισσοκόμος είχε φέρει τα μελίσσια του ακριβώς στα 10-12 μέτρα από τα δικά μου!!! Όταν μάλιστα είχε κόψει το βελανίδι, και ήμουν έτοιμος να κάνω τους τρύγους μου. Έκανα τρύγο, έβαλα πίσω τα απομελωμένα πλαίσια, τροφοδότησα και δυο φορές με σιρόπι με μέλι! Και να νιώθω διαρκώς σαν να είμαι δίπλα σε ωρολογιακή βόμβα!

 Ρε φίλε μελισσοκόμε τι ακριβώς σκεφτόσουν όταν έφερνες τα μελίσσια σου 10 μέτρα μακριά από τα δικά μου που ήταν εκεί εδώ και 1,5 μήνα όταν μάλιστα είχε κόψει το βελανίδι (καλά αυτό δεν το σχολιάζω καν! Είδες μελίσσια σε ένα μέρος, υπόθεσες ότι δίνει το μέρος, και χωρίς να ξέρεις εάν δίνει μια που δεν έβαλες δείκτες εκεί για να βλέπεις την μελιτωέκριση τα προσγείωσες ε? Δεν σου πέρασε καν από το μυαλό ότι κάποιος απλώς περίμενε να αρχίσει να δίνει το πεύκο για να τα πάρει από εκεί γιατί το μέρος ήταν "νεκρό" ε?. Υπήρχαν πάνω στο βουνό 40-60 τετραγωνικά χιλιόμετρα για να βάλεις τα μελίσσια σου, και εσύ τα έφερες δίπλα μου! Που ήξερες ότι τα μελίσσια μου ήταν υγιή και όχι άρρωστά? Που ήξερες ότι εγώ δεν είμαι εγκληματίας μελισσοκόμος και οι χειρισμοί μου είναι άκρως επικίνδυνοι (πχ να τρυγώ με ακάλυπτα τα τρυγημένα πλαίσια! Πχ να έρχομαι να βάλω απομελωμένα πλαίσια και να τα έχω ακάλυπτα φόρα πατρίδα και να δουλεύω με το πάσο μου? Που ξέρεις ότι εγώ παρόλο που σε έχω δίπλα μου δεν θα κάνω καμία εξωτερική τροφοδοσία? Που μπορεί να έχω βάλει χίλια δύο πράγματα μέσα στα μείγμα τα μου! Και στην πραγματικότητα δεν έκανα και εγώ λίγα!!! Τρύγος, μελωμένα πλαίσια, τροφοδοσία με μέλι!!! Το μυαλό φίλε μου μελισσοκόμε το έχουμε για να σκεφτόμαστε, και όχι απλώς για να μην παλαντζάρει το κεφάλι μας όταν περπατάμε!!!))?

 Φυσικά εκτός από το να είμαι με την ψυχή στα δόντια εξαιτίας αυτού του μελισσοκόμου όταν έκανα τις μελισσοκομικές μου εργασίες με είχε πιάσει και η μελισσοκομική παράνοια! Γιατί αυτός έφερε εδώ τα μελίσσια του? Τι σκοπό έχει? Θα φύγει και θα πάρει μαζί με τα μελίσσια του και τα δικά μου (ναιιιιιι! Έτσι θα σκεφτεί οποιοσδήποτε μελισσοκόμος όταν δει ένα τέτοιο καραγκιοζιλίκι! Δεν θα σκεφτεί το πιο απλό και πιθανό "Αααααα το παιδί είναι γκαζαγκούγκου, και γκασμάς, και στόκος, και τρόμπας, και δεν του κόβει!!!!!")?

 Δεν χρειάζεται να σας πω ότι τα πρώτα μελίσσια που φύγανε (εσπευσμένα!!!) από το βουνό για να πάνε στα πεύκα ήταν αυτά τα 24! Φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά!

 Ναι! 

 Είχα βγάλει φωτογραφίες τους κωδικούς από τις κυψέλες του "γείτονα" για καλό και κακό! Να ξέρει ακριβώς η αστυνομία που να ψάξει εάν γινόταν καμία στραβή!

 Είπαμε! 

 Μελισσοκομική παράνοια!

 Χα χα χα.


 Και εδώ είναι το δεύτερο μελισσοκομείο και το κέρασμά του!


 Τρώνε πολύ τα άτιμα!


 Και η γύρη - αφρός που λέγαμε.


 Κοντά στην μια πενηντάρα  σε αυτό το μελισσοκομείο (άλλα 8 μπουκάλια στην καρότσα). Είχαν ήδη κατέβει 36 στα πεύκα (12 για να πιάσω μέρη στα πεύκα, συν άλλα 24 το πρώτο δρομολόγιο που μου είχε χαλάσει το φορτηγό όπως περιγράφω στην ανάρτηση του blog Κάθε φορά που  πεθαίνει ένας μικρός μελισσοκόμος της ψυχής . Και φυσικά άλλα 108 μελίσσια που ήταν εκείνη την εποχή στον κάμπο στον Ηλίανθο και βρίσκαν σαν τρελά, και δεν χρειάζονταν τροφοδότηση! ). Περισσότερη εργασία μεν, αλλά τουλάχιστον δεν υπήρχε από δίπλα κανένας "περίεργός" και απρόσκλητος γείτονας! 



 Τελευταία εικόνα και από αυτή την μελισσοιστορία η μπόρα που πλησίαζε το μελισσοκομείο μου καθώς είχα τελειώσει την τροφοδοσία, την τόσο απαραίτητη για την μακροπρόθεσμη πορεία των μελισσιών μου. Μια από τις πολλές μπόρες αυτό το καλοκαίρι που έκοψαν νωρίς την μελιτωφορία του βελανιδιού, και δεν πήραμε την παραγωγή που προσδοκούσαμε σε αυτό.

 Δεν πειράζει!

 Του χρόνου θα........!

 


 Πάμε τώρα στο παρόν!

 Τον επόμενο μήνα θα τροφοδοτήσω τα μελίσσια μου όλο τον Μάρτη με σιρόπι από μέλι! Έχω μισό τόνο μέλι από απολεπίσματα και θα τον χρησιμοποιήσω για να τροφοδοτήσω τα μελίσσια μου με αυτό (ίσως και του χρόνου να κάνω το ίδιο, εάν έχω ακόμη απόθεμα από αυτό, και εξακολουθούν οι τιμές από τις τροφές να βρίσκονται στα Ουράνια! Η τροφή έχει πάει πλέον στα 1,5 ευρώ το κιλό, από τα 0,80 που ήταν πέρσι, και τα 0,62-0,65 που ήταν πριν από μερικά χρόνια!).

 Η παραπάνω τροφοδοσία είναι ζαριά! Μεγάλα τα ρίσκα της! Και συγκεκριμένα:

 Α/ Λεηλασίες! Τεράστιος κίνδυνος, χρήση μπουκαλιού και μόνο, τροφοδοσία το απόγευμα και όχι από το μεσημέρι, και προσευχή! Είναι καλό το ρίσκο!

 Β/ Κίνδυνος από νοζεμίαση (για αυτό τόνισα τόσο το ξίνισμα του σιροπιού!). Θα πρέπει να υπάρχει και θυμόλη μέσα στο μείγμα, και φυσικά οι κατάλληλες τρύπες για να μην ξεμείνει το σιρόπι στα μπουκάλια.

 Γ/ Κίνδυνος μείωσης της ζωής των μελισσιών λόγου αυξημένου HMF! Και εδώ κολλάει η αναλογία 1 προς 3 στο σιρόπι από μέλι. Το νερό έχει μηδενικό HMF οπότε με αυτή την αναλογία το HMF του σιροπιού είναι μόνο το 25% του HMF του μελιού! Οπότε και εδώ έχει μειωθεί ο κίνδυνος αρκετά!

 Από ότι βλέπετε έχει πέσει αρκετή σκέψη πάνω σε αυτό το ζήτημα, δεν είναι απόφαση που έχει παρθεί αβίαστα και επιπόλαια (Διάολε έχω μισό τόνο μέλι από απολεπίσματα! Πως δημιουργήθηκε ένα τόσο μεγάλο απόθεμα? Επειδή δεν είμαι ιδιαίτερα πρόθυμος να χρησιμοποιήσω ακριβώς αυτή την συγκεκριμένη τροφοδοσία!!!).

 Η εναλλακτική είναι να μην τροφοδοτηθούν καθόλου όλα τα μελίσσια για τον μήνα Μάρτη (τα μελίσσια δεν είναι μέσα στα πεύκα για να βρίσκουν από αυτά!)! Και εδώ να δείτε πόσο τεράστιο είναι το ρίσκο αυτής της επιλογής!!!

 Και γιατί κόστος μιλάμε τώρα ότι θα μας κοστίσει αυτή η μέθοδος (ή αντίστοιχα θα γλυτώσουμε με αυτή την μέθοδο!)? Κάθε εβδομάδα τροφοδοσίας με αυτή την μέθοδο θα καταναλώνονται 50 κιλά μέλι! 200 κιλά σε 4 εβδομάδες, 1,3 με 1,5 κιλά μέλι ανά μελίσσι (εάν είχα χρησιμοποιήσει κανονικό μέλι αυτό είναι 11-12 ευρώ ανά μελίσσι! Άντε πάνε κάνε κοστολόγηση στο μέλι σου τέτοιες χρονιές σαν την φετινή!!!). 

 Στα υπόψη, τα μελίσσια ήδη έχουν τροφοδοτηθεί με ένα μονόκιλο τροφής με νοζεβίτ (1,50 ευρώ το κιλό), συν 1-2 κιλά ζυμωτής τροφής (ανάλογα το μελίσσι, τα πεντάρια 1 κιλό, τα δεκαριά 2 κιλά! Δεκάρια? Έχεις στον βορρά δεκάρια τέτοια εποχή?!?! Ναι και πολλά μάλιστα, σουσουρίσια γαρ! Και το κόστος σε αυτή την τροφή από 1,35 ως 1,50 το κιλό!).

 Όπως λέει και ο παππούς ο Γιώργης "η μελισσοκομία θέλει αγγλικό πορτοφόλι" Χα χα χα.

 Αυτά τα πολλά παίδες! 

 Όλα αυτά κερασμένα από μένα, μέσα από την καρδιά μου, γιατί είσαστε και εσείς μέσα σε αυτή. 

 Και μην ξεχνάτε όταν θα βρείτε τον Άγιο Πέτρο πείτε του μια καλή κουβέντα και για μένα! Η μόνη αμοιβή που σας ζητώ είναι αυτή!

 Χα χα χα.







Οι μικρές μελισσοκομικές νίκες είναι που κερδίζουν τελικά τον πόλεμο


Adios Amigos Locos








Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 15/2/2023






Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023

Η κόλαση και ο παράδεισος μέσα μας

 

 

 Πατέρας (Μεσούτ Χάνσερ) στην πόλη Καχραμανμαρας στην Τουρκία κρατάει το χέρι της δεκαπεντάχρονης νεκρής κόρης του Ιρμάκ που καταπλακώθηκε από τα ερείπια. 


 Ο Σεισμός της Τουρκίας (και της Συρίας) έχει ήδη 7000-8000 νεκρούς  στην Τουρκία, και άλλους 1500-2000 στην Συρία. Οι τελικοί αριθμοί νεκρών θα είναι πολλαπλάσιοι από αυτούς. Πιθανότατα επί 5 ή επί 6 (ίσως  και με ακόμη μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή!!!)!

 Οι τραυματίες ήδη είναι στις 35.000, θα πολλαπλασιαστούν και αυτοί. Όχι όσο όμως όσο οι νεκροί. Τραυματίες που βρίσκονται ακόμη κάτω από τα ερείπια μετά από τόσες μέρες θα βγαίνουν από αυτά από εδώ και πέρα πιθανότατα ως νεκροί!

 Υπάρχουν ήδη στην Τουρκία (στην Συρία ένας Θεός ξέρει!) πάνω από 10,000 σπίτια, και πολυκατοικίες, που έχουν καταρρεύσει. Πιθανότατα θα υπάρχει και πολλαπλάσιος αριθμός σπιτιών, και πολυκατοικιών, που δεν έχουν καταρρεύσει, αλλά και δεν μπορούν να κατοικηθούν λόγο ζημιών (πιθανότατα να τις γκρεμίσουν και αυτές). 

 Οι άστεγοι σε αυτές τις περιοχές θα είναι εκατομμύρια. Εκατομμύρια θα είναι και όσοι θα μεταναστεύσουν από αυτές τις περιοχές, μια που θα έχουν χάσει τα σπίτια τους, και πιθανά και τις δουλειές τους (δεν καταρρέουν μόνο σπίτια, αλλά και εργοστάσια, καταστήματα, εργαστήρια).

 Οι ζημίες στην Τουρκία ήδη υπολογίζονται στα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, και αυτός ο αριθμός θα ανέβει μόνο. Είναι ζήτημα χρόνου και οι "Αγορές" να επιτεθούν στο Τουρκικό Νόμισμα, και η οικονομική ζημία από μια άγρια υποτίμηση του θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.

 Τα ταμεία του Τουρκικού κράτους ήταν άδεια, και την τελευταία χρονιά τους κρατούσαν όρθιους εμβάσματα 30 δισεκατομμυρίων από την Ρωσία, καθώς και από το Κατάρ. Με τέτοια χάλια θα είναι πολύ δύσκολο να δούμε ένα Τουρκικό κράτος να μοιράζει χρήματα, και  αβέρτα να κατασκευάζει σπίτια και υποδομές. Γιατί απλά «Λεφτά δεν υπάρχουν»!

 Οι συνέπειες αυτού του σεισμού είναι αντίστοιχες για την Τουρκία (και την Συρία) ενός πολέμου. Ενός πολέμου μάλιστα που τον χάσανε! Ζημίες ενός πολέμου πολύ, πολύ, πολύ, μεγαλύτερες από έναν πόλεμο μαζί μας, στον οποίο θα τον (εάν!) κερδίζαμε!

 Το να στείλουμε εμείς ένα κλιμάκιο με 21 άτομα από την ΕΜΑΚ, 2 -3 γιατρούς, 2-3 νοσοκόμους ,και έναν σεισμολόγο, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Όπως και το να στείλουμε ένα ακόμη τέτοιο κλιμάκιο, ή ακόμη και ένα C-130 με παλέτες με τρόφιμα και φάρμακα.

 Επίσης δεν μπορούμε να στείλουμε (ακόμη) αντίστοιχο κλιμάκιο στην Συρία, γιατί δεν έχουμε ακόμη την άδεια από την επίσημη κυβέρνηση της (μόλις πριν από λίγες ώρες έστειλε αντίστοιχο αίτημα για βοήθεια η Συρία στην Ε.Ε.). Επίσημη κυβέρνηση που δεν έχουμε ακριβώς τις καλύτερες των σχέσεων, και τους έχουμε ήδη σε κυρώσεις (ως Ε.Ε.). Επίσης επίσημη κυβέρνηση που δεν έχει τον έλεγχο των περισσότερων περιοχών στα Βόρειο-Δυτικά της χώρας όπου έχουν υποστεί τις συνέπειες του σεισμού, που είναι υπό τον έλεγχο των Τζιχαντιστών – ανταρτών, οι οποίοι μάχονται και την επίσημη κυβέρνηση εδώ και 10 περίπου χρόνια.

 Είναι πολύ δύσκολο να στείλουμε εκεί κλιμάκιο και να εγγυηθεί κάποιος την ασφάλεια τους. Να μην τους σκοτώσουν (να τους αποκεφαλίσουν, ή να τους βάλουν φωτιά σε κανένα κλουβί, όπως είδαμε να κάνουν μέσα στα 10 χρόνια πολέμου), ή να τους κρατήσουν για ομήρους. Ούτε μπορούμε να στείλουμε μια δικιά μας ταξιαρχία πεζικού για να τους προστατεύσουν (Αυτά τα κάνει η Τουρκία μέσα στο έδαφος της Συρίας, και του Ιράκ, και της Κύπρου!).

 Πάμε παρακάτω, το ότι στέλνουμε βοήθεια σε προσωπικό, και υλικό, δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τον κίνδυνο που αποτελεί η ηγεσία της Τουρκίας (που οι γραφικοί αρνηθήκανε αντίστοιχα κλιμάκια και βοήθεια από τους Κύπριους, γιατί αυτοί που κυβερνούν είναι ότι να είναι!).

  Ούτε σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε να εξοπλιζόμαστε με μαχητικά, με πλοία, με άρματα. Ούτε ότι θα σταματήσουμε να φυλάμε τα σύνορα μας (με μια τέτοια καταστροφή μπορεί οι επόμενες μεταναστευτικές ροές να μην χρησιμοποιούν την Τουρκία ως μια ενδιάμεση στάση στην πορεία τους , αλλά να έρχονται από εκεί! Οπότε δύσκολο να μην συνεχιστεί ο φράκτης στον Έβρο ή η ενίσχυση με προσωπικό σε συνοριοφύλακες ή λιμενικούς).

 Το 2023 δεν είναι 1999, έχει κυλήσει νερό στο αυλάκι, δεν είναι ίδιες οι συνθήκες, δεν μπορεί να υπάρξει «διπλωματία των σεισμών» όπως τότε (δεν μπορεί να υπάρξει έτσι και αλλιώς! Γιατί αμέσως μετά από τον σεισμό στην Τουρκία το 99, έγινε και στην Ελλάδα σεισμός, και για αυτό υπήρχε και μια βαθύτερη κατανόηση ανάμεσα στους δύο λαούς! Πιθανότατα δεν θα γίνει κάτι παρόμοιο και φέτος).

 Οπότε δεν θα κερδίσει κάτι η Τουρκία από την βοήθεια μας, περισσότερο συμβολική είναι , αλλά παρόλο του μικρού, και συμβολικού, μεγέθους της προκαλεί εκθετική θετική αντίδραση και στα μάτια των Τούρκων (όχι φυσικά όσο το 1999), αλλά και στα μάτια της διεθνής κοινότητας. Και κυρίως χαλάει τελείως τα αφηγήματα της Τουρκικής ηγεσίας που μας παρουσιάζουν στον λαό της ως Ντουσμάν (εχθρός), αλλά και σαν Σαϊτάν (Σατανάς).

 Ούτε θα αφοπλιστούμε και εμείς (μάλλον! Ανάλογα και ποιος θα είναι κυβέρνηση χα χα χα). Πολλές δηλώσεις, πολλές πράξεις, πολλές επιβουλέψεις, πολλοί κίνδυνοι, τελείως διαφορετική πραγματικότητα (η Ρωσία δεν είναι ένας σύμμαχος, μια πεσμένη αυτοκρατορία όπως το 1999, η Τουρκία δεν είναι το  αγαπημένο παιδί του ΝΑΤΟ και ο δερβέναγας τους στην περιοχή όπως το 1999, ίσως και να μην είναι και στο ΝΑΤΟ σε μερικά χρόνια εάν συνεχίζουν με αυτόν τον Χαβά (καλά! Λέμε τώρα!)).   

 Ηθικό χρέος μας επίσης είναι να βοηθάμε τους φουκαράδες αυτού του κόσμου, τους ταπεινούς, τους καταφρονημένους, τους αδύναμους. Αυτές είναι οι ηθικές αρχές του πολιτισμού μας, αλλά και της θρησκείας μας (όχι! Δεν είναι το ίδιο!). Ή αυτές θα πρέπει να είναι, ή έτσι διαφημίζεται ότι θα έπρεπε να είναι!

 Θα εκτιμηθεί? Δεν ξέρω, ίσως ναι, ίσως και όχι. Αδιάφορο! «Κάνε το καλό, ρίξε το στον γιαλό» λέει ο σοφός (καλά! Λέμε τώρα! Χα χα χα) λαός μας. Το να βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα, ή προσμονή για κάτι τέτοιο, είναι η βάση και η πεμπτουσία του κάθε πολιτισμού.

 Πολιτισμός που μας διαχωρίζει από τους βάρβαρους έξω, αλλά και μέσα στην χώρα μας. Γιατί εκτός από τους φανατικούς, τους ανεγκέφαλους, τους ρατσιστές, τους μισαλλόδοξους, που μας δείχνουν τα κανάλια στις άλλες χώρες, υπάρχουν και αντίστοιχοι τέτοιοι (και πολλοί μάλιστα!) και στην δικιά μας χώρα.

 Άτομα που χύνουν χολή για το κάθε τι, για τον κάθε ένα, κάθε στιγμή. Υπάνθρωποι που μιλάει από μέσα τους το μίσος, ο σκοταδισμός, η παράνοια. Για μένα οι εγχώριοι υπάνθρωποι δεν έχουν καμία διαφορά από τους  εξωχώριους υπάνθρωπους. Ίσως και να είναι και χειρότεροι, γιατί και είναι πολύ κοντύτερα μου, αλλά και επειδή καταλαβαίνω ακριβώς το τι λένε, και πρεσβεύουν, μια που δεν μιλάνε μια άγνωστη για μένα γλώσσα. Η ύπαρξη τους είναι προσβλητική για τον ανθρώπινο πολιτισμό, και μόνο να μιάνουν ότι πλησιάζουν μπορούν.

 Η συμφορά δεν γνωρίζει σύνορα, σήμερα αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι, μεθαύριο πιθανότατα εμείς! Ο καθένας δικαιούται να λάβει βοήθεια από εμάς στις στιγμές της μέγιστης ανάγκης τους, βοήθεια που αναμένουμε  και εμείς να λάβουμε στις δικές μας στιγμές της μέγιστης ανάγκης μας!

 Δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. 

 Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα για όσους είναι πολιτισμένοι, αυτονόητα όσο και η αναπνοή για όσους έχουν πραγματικές ηθικές αρχές και λειτουργούν με αδιαμαντένιους ηθικούς κώδικες.

 Για όσους δεν έχουν ηθικές αρχές, ή τις έχουν μόνο για τα μάτια του κόσμου, για όσους λειτουργούν με ηθικούς κώδικες αλά καρτ, όλα τα  παραπάνω τους είναι άγνωστα, ξένα, αδιανόητα. Αυτοί είναι. Χαμένα κορμιά, σάπια και άδεια σαρκία και μόνο!

 Η κόλαση δεν είναι ένα μέρος έξω από αυτόν τον κόσμο, την κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Και τον παράδεισο επίσης κουβαλάμε μέσα μας. Το τι βγάζουμε όμως από μέσα μας διαφέρει από άτομο σε άτομο!

 Η επιλογή είναι καθαρά και μόνο δική σας!




 Adios amigos locos





 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 8/2/2023


Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2023

Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Επισκευή Καρότσας φορτηγού

 


 Και μια που σας υποσχέθηκα μια σειρά αναρτήσεων σχετικά με το πως να ρίξεις το μελισσοκομικό σου κόστος αρχίζουμε πάλι λίγο ανορθόδοξα έχοντας αυτή την ανάρτηση ως την πρώτη που είναι χαρακτηρισμένη ως ανάρτηση της Σειράς "Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος" αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν άλλες δύο αναρτήσεις που ανήκουν σε αυτή την σειρά αναρτήσεων και είχαν δημοσιοποιηθεί τον προηγούμενο μήνα. 

 Σας παραθέτω στο τέλος αυτής της ανάρτησης όλες τις αναρτήσεις αυτής της σειράς (το ίδιο θα γίνεται και σε κάθε ανάρτηση της σχετικής σειράς όπου στο τέλος της θα υπάρχει μια λίστα με όλες τις αναρτήσεις της σειράς). 

 Αλλά ταυτόχρονα επειδή αυτή η ανάρτηση ανήκει και στην σειρά " Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)" θα υπάρχει στο τέλος της ανάρτησης και η αντίστοιχη λίστα αναρτήσεων και αυτής της σειράς. 

 Και έχουμε και λέμε, αρχές Οκτώβρη, τελευταίο δρομολόγιο από την δεύτερη παρτίδα κυψελών που κατεβαίνουν στα πεύκα, μονές κυψέλες πλέον σε διπλή σειρά, ξεφορτώνω μόνος μου μια, μια, τις κυψέλες. 

  Έχω φτάσει στις τελευταίες οκτώ κυψέλες, και παίρνω μια κυψέλη από την επάνω σειρά, την έχω στο στήθος μου και κάνω ένα βήμα προς τα πίσω για να γυρίσω αμέσως μετά το σώμα μου για να πάω την κυψέλη στην άκρη της καρότσας, όταν τελείως ξαφνικά ακούω ένα ξερό ήχο και αμέσως καταρρέει η σανίδα κάτω από το αριστερό μου πόδι! 

 Μέσα σε ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου όλο το πόδι μου μέχρι την κορυφή του τετρακέφαλου έχει βυθιστεί μέσα στην καρότσα, το δεξί μου πόδι έχει λυγίσει σε σημείο που να πονάνε όλες οι κλειδώσεις, και εγώ είμαι με μια κυψέλη στο στήθος να με πλακώνει καθώς το σώμα μου αρχίζει να γίνεται παράλληλο με την καρότσα! 

 Το επόμενο που θυμάμαι είναι να σκάζω με το πίσω μέρος του κεφαλιού, λίγο πριν σκάσει η κυψέλη πάνω στο στήθος μου, ακριβώς την στιγμή που έπαιρνα την ανάσα μου, πράγμα που με έκανε να εκπνεύσω άμεσα, και να μείνω με τελείως κενούς τους πνεύμονές να πασχίζω να πάρω μια ανάσα, έχοντας μια κυψέλη να πιέζει τους μυς του στήθους, και να τους εμποδίζει να κάνουν την δουλειά τους.

 Δεν γνωρίζω σε τι κατάσταση είναι το δεξί μου πόδι, και εάν έχει σπάσει, δεν γνωρίζω ούτε εάν το αριστερό μου πόδι έχει σπάσει, καθώς βρήκε στα μεταλλικά υποστηρίγματα της καρότσας και την εξάτμιση, ή εάν έχει κοπεί και αιμορραγεί καθώς πέρασε μέσα από μια σανίδα γεμάτη με θραύσματα και κομμάτια που εξέχουν. 

 Εκείνο που ξέρω είναι ότι το κλειδί της κυψέλης μου έχει κάνει ένα μόνιμο τατουάζ επάνω στο στήθος μου, ότι δεν λειτουργούν οι πνεύμονες μου από το βάρος της κυψέλης, και ότι εάν έχει ανοίξει η είσοδος της κυψέλης με περιμένει μια κόλαση, έτσι ακινητοποιημένος που είμαι, καθώς θα βγαίνουν τελείως εξαγριωμένες οι μέλισσες, και εγώ δεν φορώ την στολή!

 Η επόμενη σκέψη μου είναι "Και τώρα? Είσαι μόνος σου, είσαι 180 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου, στην άκρη του πουθενά, και ένα από τα δύο πόδια σου (ή και τα δύο!) μπορεί να έχει σπάσει! Πως ακριβώς λύνεται αυτό το πρόβλημα? Θα γυρίσεις στο σπίτι σου ή "Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος"?

 Σταματώ να σκέφτομαι και περιμένω τις συνέπειες όσων έχουν μόλις συμβεί, το μελίσσι γρυλίζει εξαγριωμένο, αλλά δεν φαίνεται καμία κίνηση από το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο που είναι από πάνω μου, σαν ταφόπλακα, "Οκ η είσοδος παρέμενε στην θέση της! Τα πόδια?", νιώθω το δεξί μου πόδι να πονάει αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό, σιγά σιγά το απελευθερώνω από την θέση κάτω από το σώμα μου, δεν έχω εικόνα για το αριστερό μου πόδι, εξακολουθεί να είναι μέσα, και κάτω, από την καρότσα. 

 Πρώτη βαθιά ανάσα που καταφέρνω να πάρω, δάκρια τρέχουν από τα μάτια, οι πνεύμονες μου καίνε, "Ώστε αυτό είναι το χτυπάς στο στήθος τον αντίπαλο με όλη την δύναμη σου, την ώρα που παίρνει ο άλλος ανάσα, που μαθαίνουν οι πυγμάχοι ε? Τόσο καλά αποτελέσματα έχει ε? Στα υπόψη". 

 Κυλώ την κυψέλη στο πλάι, ευκολότερη η δεύτερη ανάσα, αλλά οι πνεύμονες εξακολουθούν να καίνε, προσπαθώ να κουνήσω το αριστερό πόδι για να δω που είναι, εάν πονάει, εάν είναι σε ένα κομμάτι. Το νιώθω άρτιο και πλήρες, δεν βρίσκει πουθενά, πόνος μέτριος αλλά επιφανειακός. 

 Τρίτη ανάσα, και προσπάθεια να σηκώσω πρώτα το σώμα μου, και έπειτα να βγάλω το αριστερό μου πόδι από την τρύπα στην καρότσα, μισή επιτυχία, μόνο το σώμα κατορθώνει να έρθει στις 90 μοίρες σε σχέση με την καρότσα, 

 Τέταρτη ανάσα, περιμένω, πέμπτη ανάσα, περιμένω, έκτη ανάσα, δίνω ώθηση στο δεξί μου πόδι για να με σηκώσει καθώς πιάνομαι από τα παράπετα με το αριστερό μου χέρι. 

 Τα καταφέρνω, βγάζω το αριστερό μου πόδι από την καρότσα, είναι σε ένα κομμάτι, το παντελόνι της παραλλαγής έχει σκιστεί και υπάρχει μια βαθιά γρατσουνιά αρκετών πόντων που αιμορραγεί, επιφανειακό τραύμα, θα περάσει. 

 Είμαι τυχερός, δεν έσπασε τίποτα, ούτε κόκαλα ποδιών, ούτε κόκαλα χεριών, ούτε πλευρά, ούτε το κρανίο. Αδιαφορώ για την αιμορραγία στο αριστερό πόδι, καθώς  και για τον πόνο στο δεξί γόνατο και αστράγαλο, και συνεχίζω να ξεφορτώνω κυψέλες, "Same Shit, Different Day" απλώς σιγομουρμουρίζω.  


 Με τις κυψέλες να έχουν κατεβεί και τοποθετηθεί στο μελισσοκομείο, και αφού τις έχω ανοίξει, επανέρχομαι στο πρόβλημα του πως θα γυρίσω πίσω. Το κεφάλι πονάει, τα γόνατα διαμαρτύρονται και αυτά, η κατακόκκινη από το αίμα αριστερή μου γάμπα έχει σταματήσει να αιμορραγεί αλλά από το γδάρσιμο τσούζει, ο κώλος μου πονάει σαν να έχει αρπάξει διπλή κλωτσιά από μουλάρι, η μέση μου μου στέλνει χαιρετίσματα λέγοντας "Γειααααα! Με θυμάσαιιιιιιιι? Είμαι αυτή που σε κάνει να πηγαίνεις σαν όρθιο γαμώτο! Εκτίμησα και σήμερα αυτή την χύμα που άρπαξες! Θα το πληρώσεις ακριβά και αυτό!!!".

 Έχω ένα θερμό ραντεβού με τον πόνο, αλλά ακόμη είμαι ζεστός, θα αργήσει λίγο να έρθει (αλλά θα έρθει στο τέλος!). Μπορώ να γυρίσω πίσω μόνος μου, βάζω στην καμπίνα τους 6 ιμάντες, το καπνιστήρι, τις πευκοβελόνες,  και τα πέλετ για το καπνιστήρι. 

 Έχω ήδη στην θέση του συνοδηγού το φορητό ψυγείο, το πεντάκιλο δοχείο με το νερό, και διάφορα αντικείμενα για έκτακτες ανάγκες (Και όχι! Δεν έχω ιώδιο, γάζες, και επίδεσμο! Μαλακία μου!!! Στα υπόψη και αυτό!). Δεν χωράει τίποτα άλλο στην καμπίνα. Τι περισσεύει? Το φτυάρι, η αξίνα, και το συρματόσκοινο που κουβαλώ από τον Σεπτέμβρη και μετά στην καρότσα σε περίπτωση που κολλήσω σε λάσπες. 

 Ναι αλλά υπάρχει και  μια τρυπάρα στην καρότσα, τι θα γίνει εάν είμαι στην εθνική και πέσει εκεί μέσα μια αξίνα? Τι θα βρει πρώτα? Την εξάτμιση μου, ή το μπροστά λάστιχο του φουκαρά που θα είναι από πίσω μου? 

  Λύση? 

 Τα χταπόδια που έχω μόνιμα στο φορτηγό, δένω με αυτά με αυτά όσο πιο σφιχτά στα παράπετα όλη την πραμάτεια μου, έτσι ώστε όχι μόνο να μην μπορούν να κινηθούν, αλλά να μην μπορούν να αναπνεύσουν καν, ακριβώς όπως και εγώ πριν από 20 λεπτά. 

 Περιττό να σας πω ότι κάθε 1-2 χιλιόμετρα διαδρομής κοιτούσα προς τα προς τα πίσω για να δω εάν είναι ακόμη στην θέση τους, όπως και σε κάθε λακκούβα του δρόμου ή σαμαράκι του. 180 χιλιόμετρα με το κεφάλι να κοιτάει δύο φορές εμπρός, και μία πίσω! 

 Έζησα μια ακόμη μέρα για να πω και αυτή την μελισσοιστορία!

 Περιμένοντας τον Γκοντό στα πεύκα (που δεν ήρθε ποτέ!) ξεκουραζόμουν για μερικές μέρες και σκεφτόμουν "Υπάρχει μια τρυπάρα στην καρότσα, 200 μελίσσια σε 20-25 μέρες θα πρέπει να γυρίσουν πίσω στην βάση τους, για τρύγο, και ξεχειμώνιασμα, δεν πρέπει κάποια στιγμή να κάνουμε την αναθεματισμένη βλάβη μην φτάσουμε στο σημείο να μας πέφτουν οι κυψέλες στην Εθνική οδό?".

  Οι συζητήσεις με τους μελισσοκόμους και ξυλουργούς που είχα κάνει εδώ και χρόνια μιλούσαν για ένα κόστος 100-150-200 ευρώ για 1-2 φύλλα από κόντρα πλακέ θαλάσσης ("Να βάλεις το καλό το Ρωσικό!!! Είναι ακριβότερο, αλλά είναι και πολύ καλύτερο από τα άλλα" Τάδε έφη 85χρόνος μελισσοκόμος - ξυλουργός! Δύο ιδιότητες που μάλλον ήταν απολύτως σχετικές με το πρόβλημα που αντιμετώπιζα! Χα χα χα). 

 100-150-200 ευρώ, αλλά αυτά πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία (και για φανταστείτε ποιος άλλος συμμετείχε? Η Ρωσία! Που έκανε  "Το Καλό, το Ρωσικό, το κόντρα πλακέ Θαλάσσης"!) άραγε πόσο να είχε τσιμπήσει τώρα το σχετικό υλικό?

 Καλή ερώτηση αυτή! 

 Η οποία ερχόταν να προστεθεί στο θα χρειασθώ 30 δρομολόγια για την Χαλκιδική για να πιάσω μέρος, να μεταφέρω σε δύο δόσεις τα μελίσσια, να κάνω τον τρύγο εκεί στην πρώτη παρτίδα μελισσιών για το πρώτο χέρι, και θα πρέπει να φέρω όλα αυτά τα μελίσσια πίσω, ατρύγητα, από το δεύτερο χέρι του πεύκου, μπας και γλυτώσω κανένα 500αρι ευρώ. 

 Χμμμμ! 30 δρομολόγια, 9000 χιλιόμετρα συνολικά, 70-72 ευρώ το δρομολόγιο, σούμα 2100 ευρώ τα πάνε έλα για Χαλκιδική!!!

 Πάμε παρακάτω, θέλεις τουλάχιστον 100 πλαστικούς 27κιλούς κουβάδες για να κάνεις αποθήκη για το μέλι που θα βγάλεις, 4,5 ευρώ ο ένας, άλλα 450 ευρώ μόνο για αυτά. Πλαστικά τρίκιλα και γυάλινα μονόκιλα μια 200αδα ευρώ, σούμα 650 ευρώ.

 Γυρεόπιτα για 100 μελίσσια που είχαν παραμείνει στα δύο χέρια του πεύκου, 100 κιλά, 1,70 το κιλό, σούμα 170 ευρώ.

 Επισκευή ιμάντα πόμπας φορτηγού (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog  Κάθε φορά που  πεθαίνει ένας μικρός μελισσοκόμος της ψυχής ) , συν γενικό σέρβις για να περάσει το φορτηγό από ΚΤΕΟ (τακάκια, αναρτήσεις, λάδια, ξύδια, φώτα, συν ακρόμπαρα τιμονιού, και συνεμπλόκ οδηγού, μια που ξαναπέρασε από το ΚΤΕΟ για αυτά), συν αλλαγή ελαστικών τετράδα (συν μια έξτρα δυάδα μπροστά λάστιχα, γιατί η πρώτη τετράδα μας έβγαλε εξόγκωματάκι στο λάστιχο του οδηγού στην δεύτερη διαδρομή τους για Χαλκιδική!!!), σούμα 800 ευρώ.

 Επίσκεψή κάθε 15 μέρες στο σούπερ μαρκετ από εκεί που ήταν στα 77-82 ευρώ, πήγε στα 119-137 ευρώ! Και φυσικά ΙΚΑ, σύκα, εφορίες, ασφάλειες, σού ξου, μού ξου, τα κλασικά!

 Να πρέπει να έχεις και κάποια χρηματικά διαθέσιμα επάνω σου για να κάνεις καμία πόμπα εάν ξαναμείνεις με την πράσινη γεμιστή πιπεριά, ή σπάσεις κανένα πόδι κουβαλώντας κυψέλες! 

 Και όλα αυτά όταν όλοι αντιμετωπίζουν μια παρόμοια κατάσταση με σένα, να κόβουν από παντού (Εκτός από τις διακοπές!!! Απόσταση 6 χιλιομέτρων στον δρόμο Νέων Μουδανιών - Γερακινής μια ώρα και σαράντα πέντε λεπτά για να γίνει τον Αύγουστο! Να τα λέμε και αυτά!) και να βλέπεις τις πωλήσεις σου (και κατά επέκταση τα έσοδα σου) να έχουν κάνει μια κάθετη βουτιά, σαν βομβαρδιστικό Στούκα στο Ανατολικό μέτωπο!

 Υπέροχα!

 Οπότε το να δώσεις 100-150-200 ευρώ (ή ακόμη καλύτερα σε τιμές μετά πολέμου στο συν 60% όλα τα παραπάνω!) δεν είναι κάτι που σου δίνεται εύκολα ("δεν μου δίνεται ψυχή μου" που έλεγε και η διαφήμιση! Χα χα χα). 

 Συζήτηση στα προσωπικά μηνύματα στο facebook με φίλο μου μελισσοκόμο, και σε ανύποπτο χρόνο πετάει ένα "Κοίτα να το μπαλώσεις με κάτι, με καμιά λαμαρίνα, μην μπαίνεις σε ακόμη περισσότερα έξοδα, όταν έχεις δώσει τόσα λεφτά μέσα σε τόσο ελάχιστο χρόνο, κράτα καμία πισινή, βλέπεις πόσο στραβά μπορούν να πάνε τα πάντα, μην ανοίγεσαι παραπάνω από ότι πρέπει!". 

 Και ξαφνικά η επιφώτιση "Ναιιιιιιιιι, μπορώ να το κάνω και μόνος μου! Λαμαρίνα έχω, ψαλίδι λαμαρίνας έχω, μια δύο μέρες έχω πριν πάω να πάρω τα μελίσσια από την Χαλκιδική (ο κλασικός, ο μαλάκας, ο Έλληνας! Που θα κάνει την δουλειά την τελευταία στιγμή και μόνο! Χα χα χα). Θα το κάνω και ανάρτηση στο blog για να πουλάω και μούρη σε όλους σχετικά με το τι άξιο παλικάρι, και καλός νοικοκύρης είμαι! Ναααααιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!").

 Οπότε ετοιμαστείτε για καλλιτεχνία  πάλι!

 Ευχαριστώ για την ιδέα Ζαφείρη!



 Και αρχίζουμε με τα συστατικά.

 Α/ Βιδολόγος.
 Β/ Ψαλίδι λαμαρίνας.
 Γ/ Αυτοδιάτρητες βίδες (μου έφυγαν 1,5 ευρώ για αυτές! Καταξοδεύτηκα πάλι! Χα χα χα).
 Δ/ Σφυρί 400 gr (Δεν το έχω εδώ γιατί δεν με είχε κόψει όταν έβγαλα την φωτογραφία ότι χρειάζεται!).



 Και ένα φύλλο λαμαρίνας που μου είχε περισσέψει από όταν δούλεψα την παρτίδα κυψελών παλιού τύπου (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Τέσσερα χρώματα Λευκό Γαλάζιο). Δηλαδή αυτό το φύλλο λαμαρίνας το έχω αχρησιμοποίητο να βρίσκεται σε κάποια άκρη του μελισσοκομικού μου εργαστηρίου από το 2014! 

 Αλλά πάντα ήξερα ότι κάποια στιγμή θα το χρησιμοποιούσα!!! Ακόμη και μετά από 8 χρόνια! Και μετά σου λένε ότι είναι ηλίθιο να κρατάς όλη την παλιατζούρα, και ότι είσαι ένας μαλάκας και μισός εάν είσαι ρακοσυλλέκτης! Ποιος είναι ο μαλάκας τώραααααααααααα!!! Χα χα χα. 



 Γουστάρετε κόψιμο που έκανα στην λαμαρίνα (η κομμένη φυσικά άκρη είναι στο βάθος! Δεν θα έχεις την μεριά που κόβει πλέον σαν ξυράφι να είναι εκεί που αφήνεις τις κυψέλες όταν τις φορτώνεις)? 

 Τι αλφαδιά είναι και αυτή πάνω στις σανίδες!!! 

 Ούτε ουρά για το εμβόλιο να ήταν, που την θαύμαζε ο "Αλφαδιάς" όταν τον ρωτούσαν τα κανάλια! Χα χα χα. 



 Μα τι ζωγραφιά είναι αυτή?

 Τι ομορφιές είναι αυτές ("θα κάνουμε μια ομορφιά" που έλεγε και ο Γιάτζεκ Γκμόχ όταν ήταν προπονητής της Λάρισας και τον ρωτούσαν με ποιο σύστημα θα παίξει η ομάδα του! Χα χα χα)?

 Το σφυρί χρειάζεται για να χτυπήσεις την αυτοδιάτρητη βίδα πάνω στην λαμαρίνα ώστε να κάνει μια μικρή τρύπα, και να "πιάσει", και μετά να μπει πολύ εύκολα με τον βιδολόγο  (χωρίς αυτό! Γιοκκκκ!).

 Μισή ώρα να βιδώνω βίδες, και με τα γόνατα μου να με τρελαίνουν στον πόνο,  γιατί στηριζόμουν σε αυτά, και να αποτελώ ένα περίεργο  θέαμα για οποιοδήποτε περνούσε μπροστά από το σπίτι μου (κανένας! Ένα έρημο κωλοχώρι πλέον ο Σοχός! Ξεφτίλα!), όπου δούλευα πάνω στην καρότσα του φορτηγού μου!

 Έκπληξη για τον καθένα που με έβλεπε, ακόμη περισσότερο για μένα, που με ξέρω καλύτερα από όλους τους άλλους! 

 Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια!

 Και όμως! Έχω αλλάξει πολύ τα τελευταία δέκα - δώδεκα χρόνια, με έχει αλλάξει τελείως η μελισσοκομία! 

  Δεν είμαι εγώ πλέον, είμαι κάποιος άλλος πια. 

 Πολύ πιο ικανός χειρωνακτικά, πολύ πιο σκληρός ως χαρακτήρας, υπερβολικά πιο άγριος ως ψυχοσύνθεση. 

 Ένα δίποδο αγρίμι, ένα επικίνδυνο δίποδο αγρίμι, ένα επικίνδυνο δίποδο αγρίμι με υπερβολική αυτοπεποίθηση!

 Κάποιος πέθανε φλεγόμενος μέσα σε μαύρες φλόγες, και κάποιος άλλος αναστήθηκε μέσα από τις στάχτες του.
  


 Αλφαδιά! 

 Όχι μαλακίες!

 Καλά εντάξει, στην προτελευταία σειρά τον έπαιζα και με τα δύο τα χέρια!!!

 Χα χα χα.



 Πηγαίνω στο βενζινάδικο για να βάλω καύσιμα στο φορτηγό, φίλος ο βενζινάς, βλέπει το αριστούργημα, και λέει "Φιλαράκι πολύ καλή δουλειά, και το έκανες μόνος σου? Μπράβο! Δεν θα σου έκανε καλύτερη δουλειά ξυλουργός να ξέρεις! Αλλά μια ερώτηση? Γιατί έβαλες τόσες πολλές βίδες? 4 θα αρκούσαν! Θα είχες γλυτώσει και μισή ώρα δουλειάς, να κάθεσαι μπροστά από την τηλεόραση να την αράξεις! Τι έβαλες τόσες βίδες και βασανιζόσουν? Πες το! Τις έβαλες, γιατί τις είχες ε?".

 "Χμμμμμμ! Να σου πω, εεεεεεεε! Να έβαλα τόσες πολλές βίδες γιατί..... γιατί.... γιατί....... γιατίιιιιιιιι..... Χμμμμμ μάλλον γιατί τις είχα!"

 "Ναι το φαντάστηκα αυτό!"

 Based on a true story!

 Χα χα χα. 



 Μισή ώρα δουλειάς, ένα ρετάλι λαμαρίνας που περίμενε  υπομονετικά σε μια γωνία 8 χρόνια μέχρι να αξιωθεί ο χαϊνης να το κάνει κάτι, και κοτζαμάν 1,5 ευρώ για μισό κιλό αυτοδιάτρητες βίδες! 

 Και Βουαλά! 

 Κόστος από 4 δρομολόγια Σοχός - Χαλκιδική και πάλι πίσω, ή από ένα κιλό τροφή για όλα τα μελίσσια μέσα στον Χειμώνα έχει εξοικονομηθεί! 

 Ένα ατσαλένιο γάντι σφιγμένο δυνατά στον λαιμό του φετινού μελισσοκομικού κόστους μας, που μας ήρθε αγριεμένο και τσαμπουκαλεμένο!

 "Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια" και παπαριές! 

 Μαλάκες! 

 Ε Μαλάκες!

 Να πα να γαμηθείτε όλοι σας!

 Χα χα χα.


 Adios Amigos Locos


Σειρά Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος






Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)











































Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 05/02/2023