Θεσσαλονίκης στολίδια: Βίλα Αχμέτ & Γιουσούφ Καπαντζή

 Χειμώνας, στιγμές χαλάρωσης και ευκαιρία για να να ετοιμάσουμε το υλικό που έχουμε συλλέξει από τις αρχές της Άνοιξης, και σιγά σιγά να το δημοσιοποιούμε σχετικά με τα στολίδια της Θεσσαλονίκης.

 Σήμερα θα έχει σειρά η Βίλα Αχμέτ & Γιουσούφ Καπαντζή (Γνωστό επίσης και ως "Κτίριο του ΝΑΤΟ" και ως "Ερυθρός Σταυρός"). 

Ένα πραγματικό κουκλόσπιτο που νομίζεις ότι βγήκε από ταινίες φαντασίας της Disney ή από βιβλία παλιά, σκονισμένα, που ωστόσο πάντα μπορούσαν παιδάκια μικρά ή μεγάλα να τα ταξιδεύουν σε τόπους και χρόνους μακρινούς και μαγικούς!

 Ένα σπίτι μπιμπελό σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Pierro Arrigoni (επηρεασμένο από τις βίλες που σχεδίασε ο Τεοφίλ Χάνσεν για Βιεννέζους της αστικής τάξης-έργα του υπάρχουν και στην Αθήνα-).

 Τριώροφο κτίριο (κάθε όροφος και ξεχωριστό διαμέρισμα) γεμάτο με εντυπωσιακούς εξώστες και τζαμωτα, μια οροφή ιδιόρρυθμη με απολήξεις σε πύργους, ασύμμετρη εξωτερική όψη που όμως αντί να χαλάει την γενική εικόνα του κτηρίου του δίνει μια τρομερή ομορφιά. Στοιχεία Αρτ Νουβό, Αραβικά, Γοτθικά, Αναγεννησιακά, και Νεοκλασικά. Ένα πραγματικό στολίδι, ένα από τα λίγα που διαθέτει πια αυτή η πόλη.

  Και μια σύντομη ιστορική αναδρομή.

 Η κατασκευή της εκτιμάται ότι έγινε ανάμεσα στο 1893 με 1895, βρίσκεται στην Λεωφόρο της Βασιλισσης Όλγας (Βασιλίσσης Όλγας 107), η περιοχή που ήταν γνωστή ως περιοχή των Εξοχών ή Πύργων.  

 Άνηκε στον Αχμέτ Καπαντζή (εξοχική κατοικία της οικογένειας Καπαντζή), με την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών και περιουσιών περιήλθε στο δημόσιο ως ανταλλάξιμη περιουσία το 1926 όπου και στεγάστηκε η σχολή Αδερφών Νοσοκόμων (καλά, καλά, θα κάνω θανατερό σχολιασμό πάνω σε αυτό! Χα χα χα). 

 Το επέταξαν οι Γερμανοί κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και στεγάστηκε η Γκεστάπο εκεί. Μετέπειτα (μετά την κατοχή) στεγάστηκε εκεί ο Ε.Ε.Σ. Βορείου Ελλάδος,  οι υπηρεσίες του ΝΑΤΟ (από το 1954 έως το 1973) καθώς και η Διοίκηση του οργανισμού Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997. Πλέον έχει περιέλθει στην κατοχή του Ιβάν Σαββίδη.   

 Φτάνει τόσο παρελθόν πάμε στο παρόν.

 Μα τι μπιμπελό είναι αυτό!!! Μπορεί ο Ιβάν να είναι παντελώς άσχετος με το Ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά το γούστο στα σπίτια το έχει!  

 Πραγματικά είναι να χαζεύεις βλέποντας αυτό το κτίριο, να στέκεται εκεί, τόσο εξωπραγματικό και τόσο ξένο με όσα έχεις γνωρίσει μέχρι τώρα, αλλά και τόσο οικείο. Οικείο, εκεί μέσα, μέσα στην καρδιά σου και στην ψυχή σου! 

 Να ξυπνάς και να βγαίνεις σε αυτό τον εξώστη για να δεις το πρώτο φως του Ηλίου, μαγικές αυγές μέσα στην χώρα της φαντασίας.  

 Σαστίζεις και μόνο από την εξωτερική εμφάνιση του, και αναρωτιέσαι πώς θα είναι από μέσα? Πόσο φως μπορεί να το πλημμυρίζει με τόσα πολλά παράθυρα? Θα σε πνίγει το φως εκεί μέσα, δεν μπορεί, το να βαφτίζεσαι σε τόσο φως να μην σε αλλάξει!. Πλάσμα μίζερο και αν είσαι, μέσα σε τόσο φως θα αλλάξεις, δεν μπορεί, μόνο ως περιστέρα λευκή πετώντας θα βγεις από εκεί έξω! 

 Πόσο παράταιρα είναι αυτά τα διαμαντάκια σε μια πόλη που έχει χάσει το κριτήριο και την αίσθηση της σχετικά με το τι είναι όμορφο. Μικροί, πανέμορφοι, αγνοί, άγγελοι μέσα σε ένα ορφανοτροφείο γεμάτο με σαδιστές βιαστές, τα ελάχιστα στολίδια της Θεσσαλονίκης. 

 Και ο σατανάς αργά και βασανιστικά να σιγοψιθυρίζει πίσω από το αριστερό σου αυτί. 

"Φαντάσου αυτό το υπέροχο κτήριο μια μέρα του Σεπτέμβρη με ομίχλη. Να στέκει εκεί υπέροχα μεγαλειώδες!"  

"Και από μέσα του να κατεβαίνουν τις σκάλες νεαρές όμορφες νοσοκόμες, λευκοί κρίνοι μέσα στις κάτασπρες στολές τους!" 

"Το ξέρω πως θα ήθελες να ήσουν μαζί τους τώρα". 

"Τι θα μου δώσεις, δικό σου, για να σε στείλω να ζήσεις μια ζωή στο όνειρο σου?"  

 Μερικές τελευταίες φωτογραφίες και από την πίσω πλευρά αυτού του υπέροχου κτιρίου προσέχοντας να μην αρπάξει το χέρι που έχει περάσει τα κάγκελα με την φωτογραφική μηχανή για να τραβήξει όσο το δυνατό καλύτερες αποτυπώσεις ενός μικρού θαύματος ο σκύλος που φυλάει το κτίριο (ενός προφανέστατα αόρατου και άυλου σκύλου που η ύπαρξη του δηλώνεται μόνο από τις πινακίδες στα κάγκελα της αυλής χα χα χα). 

 Τελευταία ματιά σε ένα κομμάτι ονείρου. Μου φαίνεται απίστευτο να υπάρχουν αυτές οι μοναδικά υπέροχες γωνιές σε μια πόλη που είναι σαν τυφλή στην ομορφιά τα τελευταία χρόνια! 

 Ακόμα πιο απίστευτο μου φαίνεται το πως γίνεται σε κάθε επαφή μου με αυτά να αφήνω πίσω και ένα κομμάτι τις ψυχής μου σε αυτά! Να τα συντροφεύει, να τα φροντίζει, να τα προστατεύει. Να είναι μαζί τους για να μπορούν να αντικρίζουν το πρώτο φως του Ηλίου με παρέα! 

Adios Amigos Locos

Σειρά Θεσσαλονίκης στολίδια

Περιήγηση στο Γενί Τζαμί

Θεσσαλονίκης στολίδια: Βίλα Πετρίδη

Θεσσαλονίκης στολίδια: Διοικητήριο

Θεσσαλονίκης στολίδια: Μονή Λαζαριστών

Θεσσαλονίκης στολίδια: ΧΑΝΘ


Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 5/12/2015