ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Πέρασαν ήδη δέκα χρόνια!

Ποιος θα το πίστευε ότι θα περνούσαν τόσο γρήγορα, ποιος θα το πίστευε ότι θα ήταν τόσο γεμάτα από γεγονότα!

Δέκα χρόνια από την σφαγή της 11 Σεπτεμβρίου 2001 σε δίδυμους πύργους σε Νέα Υόρκη, πεντάγωνο σε Ουάσινγκτον και στα χωράφια της Πενσιλβανίας.

Τέσσερα αεροπλάνα, 19 αεροπειρατές, 2973 επιβαίνοντες και εργαζόμενοι νεκροί, 24 ακόμα αγνοούμενοι έως σήμερα, ένα διπλό οικοδόμημα καθώς και μια διοικητική βάση, σύμβολα χτυπημένα, θύματα αυτών των επιθέσεων.

Ταυτόχρονα χτυπημένα και η ανασφάλεια ενός λαού, και η ασφάλεια δυο ακόμα.

Άμεση συνέπεια και η εξανέμιση της ελπίδας για σύντομη λύση στις μοίρες δυο λαών καθώς και της οικονομικής ανάπτυξης ενός πλανήτη.

Όχι άσχημα για έναν γενειοφόρο καλοθρεμμένο φανατικό από τις έρημους της Αραβίας.

Επίσης εξανεμίσθηκαν και οι θεωρίες περί του «Τέλους της Ιστορίας» και της επικράτησης του δυτικού συστήματος άξιων.

Αρκετά άσχημα για ένα Αμερικάνο καθηγητή πανεπιστήμιου (αγαπητέ κ. Φράνσις Φουκουγιάμα πομπώδες και αλαζονικές τέτοιες δηλώσεις θα πρέπει να μένουν για πάντα στην ιστορία για να αναδεικνύουν ότι τίποτα περισσότερο δεν εξάπτει την πραγματικότητα από το να διαψεύδει όσους έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους).

Επίσης επιβεβαίωσε θεαματικά μια αυτοεκπληρωμένη προφητεία σχετικά με την «σύγκρουση των πολιτισμών».

Ύποπτα  καλά για ένα άλλο Αμερικάνο καθηγητή πανεπιστήμιου (μερικές φορές αναρωτιέμαι για την σχέση αιτίου-αιτιατού σχετικά με την πρόβλεψη σας κ.Σάμιουελ Χάντιγκτον, υπερβολικά ύποπτη η ευκολία με την οποία έγινε δεκτή  η θεωρία σας από τις κυρίαρχες τάξεις και τους διαμορφωτές τάσεων των δυτικών κοινωνιών).

Επιθέσεις που είχαν πρώτη επίπτωση την αύξηση σε βαθμό παράνοιας της ανασφάλειας και του φόβου στην μοναδική υπερδύναμη (μέχρι στιγμής, αλλά όχι για πολύ ακόμα) του πλανήτη. Ανασφάλεια και φόβος που εκμεταλλευόμενα κατάλληλα εκδηλώθηκε σχεδόν άμεσα ως ωμή επιθετικότητα, έξαρση εθνικισμού και πολεμικό μένος από την πλευρά της αμερικανικής κοινωνίας (ή τουλάχιστο στα μεγαλύτερα κομμάτια της).

Έτσι μια κοινωνία προσανατολισμένη σε μια αυτόματη σχεδόν εσωστρέφεια (με ελάχιστες εξαιρέσεις τους 2 παγκόσμιους πολέμους καθώς και μερικές περιφερειακές και τοπικές συγκρούσεις) και με μια έμφυτη απέχθεια για υλικές απώλειες σε πολεμικές αναμετρήσεις να πωρωθεί και σφυρηλατηθεί με τέτοιο πείσμα ώστε να αδιαφορεί πλήρως για όποιες απώλειες μπορούν να προκύψουν από πολεμικές «περιπέτειες», και να δείχνει αποφασισμένη να στέλνει στρατεύματα σε οποιοδήποτε απίθανη γωνία του πλανήτη (γιατί όσο και αν το αντιπολεμικό κίνημα έχει ξαναζωντανεύσει, δεν είναι ακόμα ικανό να επηρεάσει σε βαθμό μετρήσιμο την Αμερικανική εξωτερική πολιτική).

Δεύτερη άμεση επίπτωση είναι ο πόλεμος στον Αφγανιστάν με τις τεράστιες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό, καθώς και μεγάλες απώλειες και για τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές (από την μια πλευρά οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοι Αφγανοί ή μη και από την άλλη οι Ταλεμπάν και οι δικοί τους σύμμαχοι). Ένας πόλεμος (που κατά πάσα πιθανότητα θα μεταβληθεί και σε εμφύλιο όταν αποχωρίσουν οι Αμερικάνοι) που έχει κατακερματίσει τον κοινωνικό –οικονομικό ιστό της ήδη διαλυμένης κοινωνίας του Αφγανιστάν, σκοτώσει, τραυματίσει, βασανίσει ένα μέρος του πληθυσμού του και οδηγήσει ένα άλλο σημαντικό ποσοστό του  στην προσφυγιά, και καταδικάσει το Αφγανιστάν στην φτώχεια, την δυστυχία, και τον αλληλοσπαραγμό τουλάχιστο μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα.

Έμμεση συνέπεια είναι και ο εμφύλιος που έχει ξεσπάσει στο Πακιστάν ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις (που υποστηρίζονται από τους Αμερικάνους) ενάντια στους εγχώριους Ταλεμπάν (που υποστηρίζονται από τις κυβερνητικές δυνάμεις!!!!!). Έτσι παρόλο που ο αρχιτέκτονας των επιθέσεων έχει πεθάνει στο Πακιστάν, η πιθανότητα να καταρρεύσει η κυβέρνηση του Πακιστάν (του κατόχου πυρηνικών όπλων Πακιστάν να μην ξεχνάμε) και να αναληφθεί η εξουσία από ριζοσπαστικούς ισλαμιστές είναι ακόμα πολύ μεγάλη.

Τρίτη άμεση συνέπεια είναι ο πόλεμος στο Ιράκ. Ένας πόλεμος που δεν έχει καμία λογική σύνδεση με τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου αλλά αποτελούσε μέρος της κρυφής ατζέντας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς και των γεοικονομικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης (λέγε με πολυεθνική) της Αμερικής.

Πόλεμος καθαρά υποκινούμενος από την απληστία της Αμερικής για να υφαρπάξει τα πετρέλαια του Ιράκ (που δεδομένου ότι έχει εφαρμοσθεί ερμπάγκο στο πετρέλαιο του για πολλά χρόνια τα αποθέματα του βρισκόταν στα ύψη) καθώς και για να εμποδίσει τους αντίπαλους της (Κίνα, Γερμανία, Γαλλία) στην ενεργειακή και όχι μόνο αρένα.

Πόλεμος που εκτός από ότι οδήγησε πάλι σε τεράστιες απώλειες και δυστυχία σε όλους που μπλέχτηκαν σε αυτό (και κυρίως για ακόμα μια φορά στον άμαχο πληθυσμό) οδηγεί την σχετικά φιλελεύθερη (για αραβική πάντα κοινωνία) του Ιράκ σε μια γοργή ριζοστικοποίηση και υιοθέτηση των φανατικότερων δογμάτων των φονταμενταλιστών ισλαμιστών, με ότι δραματικές επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στο μέλλον. 

Έμμεση συνέπεια είναι και η De Facto ουσιαστική (και όχι ακόμα τυπική) ανεξαρτητοποίηση του βορείου Ιράκ – Κουρδιστάν και την άμεση ενεργοποίηση της τούρκικης εξωτερικής πολιτικής και στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας (που πλέων περνά στην νεοθωμανική της περίοδο με αυξημένες οικονομικές καθώς και στρατιωτικές δυνατότητες) για την αποτροπή αυτού του γεγονότος (ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν ένας κοινώς εφιάλτης για Τουρκία, Συρία. Ιράν). Πιθανή εξέλιξη και η πλήρης στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας για την αποτροπή πλήρης ανεξαρτητοποίησης του ιρακινού Κουρδιστάν με κερασάκι πάντα τα πετρέλαια της Μοσούλης.

Τέταρτη άμεση συνέπεια ήταν και η άμεση διακοπή της ειρηνευτικής διαδικασίας στο παλαιστινιακό (που ναι μεν καρκινοβατούσε αλλά μετά από αυτό ήταν σαν να δέχτηκε πλήγμα από αντιαρματικό βλήμα) την συνέχιση της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, την διχοτόμηση της παλαιστινιακής ηγεσίας και της νομής της εξουσίας από την Χαμάς και την Φατάχ. Έμμεσες συνέπειες μπορούμε να θεωρήσουμε τους βομβαρδισμούς των περιοχών της δυτικής όχθης και της Γάζας από το Ισραήλ καθώς και την αποτυχημένη επέμβαση του Ισραήλ στον Λίβανο (και άλλες απώλειες, και άλλη δυστυχία και πόνος, και άλλες ευκαιρίες για αύξηση του μίσους και της μισαλλοδοξίας ανάμεσα σε έθνη και λαούς).

Όχι άσχημα για ένα πρώην αλκοολικό, πρώην επιχειρηματία, και γιο πρώην πρόεδρου, καθώς και πρώην πρόεδρο της Αμερικής και για πάντα καουμπόι.

Επίσης μέσα στις έμμεσες συνέπειες είναι και η υπονόμευση που έγινε στην παγκόσμια οικονομία λόγου της πρωτοφανής αύξησης της τιμής  του πετρελαίου (με την βοήθεια των πανίσχυρων πλέων χρηματιστηριακών κερδοσκόπων). Μια αύξηση που είχε αποτέλεσμα την εκτίναξη του κόστους της ενέργειας που οδήγησε σε μια ενεργειακή και οικονομική κρίση παρεμφερή με αυτή του 1977-1978. Ενεργειακή κρίση που δεν οδήγησε από μόνη της στην οικονομική κρίση του 2008 αλλά συνέβαλε στα μέγιστα στην εκδήλωση της.

Βλέπετε η ενεργειακή κρίση είχε ως αποτέλεσμα το σπάσιμο των οικονομικών φουσκών που ελλόχευαν μέσα στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα (πχ οι φούσκες στο τραπεζικό-χρηματιστηριακό σύστημα, οι φούσκες στα δημοσιονομικά μεγέθη των αναπτυγμένων κρατών, η φούσκα κατοικίας στην αμερικανική αγορά, ακόμα και η φούσκα του πολυδάπανου ελληνικού κράτους). Αποτέλεσε δηλαδή η ενεργειακή κρίση το βότσαλο μέσα στην μπανιέρα που οδήγησε στο διαδοχικό και αλληλοεξαρτώμενο σκάσιμο των φουσκών της καπιταλιστικής μπανιέρας (η δημιουργία των φουσκών είναι εγγενής του καπιταλιστικού συστήματος και αποτελούν την κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης , της ύφεσης, και κυρίως των κρίσεων του. Παράξενο, ενώ η δημιουργία πυραμίδων κατά την οποία ένα ανατροφοδοτούμενο εγχείρημα γιγαντώνεται δίνοντας κέρδη στους αρχικούς εμπνευστές του και απώλειες στους τελευταίους συμμετέχοντες θεωρείται παράνομο, ωστόσο όταν γίνεται μέσα στα πλαίσια του χρηματιστηριοπιστωτικού συστήματος θεωρείται νόμιμο, σαν λίγο ύποπτη αντίφαση δεν σας ακούγεται?).

Όποτε δεν μπορούμε να πούμε, αρκετά άσχημη επίδοση για τα διάφορα κοράκια που λυμαίνονται την πραγματική οικονομία καθώς και για τους πρόθυμους διαφημιστές τους που προπαγάνδιζαν τις «ελεύθερες αγορές» και την «παγκοσμιοποίηση».

Έχουμε και λέμε ότι ο πόλεμος, η δυστυχία, η μιζέρια, ο πόνος, τα βάσανα, η απώλεια, ο φόβος, η ανασφάλεια, ο ρατσισμός, και η μισαλλοδοξία είναι οι άμεσες συνέπειες αυτής της αποφράδας ημέρας.

Γενική και εξαιρετικά απλοποιημένη αυτή η θεώρηση, ωστόσο έχει και προσωπική οπτική αυτή η μέρα, βλέπετε ήμουν και εγώ θεατής αυτών των γεγονότων, σφράγισαν και την δική μου την σκέψη για πάντα.

Ακόμα την θυμάμαι αυτή την μέρα. Είχα έρθει από την δουλεία και η τηλεόραση έδειχνε την πρώτη πτώση του αεροπλάνου στους δίδυμους πύργους. Είχα σοκαριστεί, δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι μπορεί να είχε γίνει κάτι τέτοιο εσκεμμένα, το πίστευα ειλικρινά αυτό.

Ναι για μερικά λεπτά το πίστευα αυτό.

Μετά έπεσε και το δεύτερο αεροπλάνο.

Τότε ένιωσα το τι είχε συμβεί, και το παράξενο ήταν ότι ένιωσα και τι ακριβώς θα επακολουθούσε. Το ένιωσα, δεν το κατάλαβα, το διαισθάνθηκα, αλλά δεν το κατανόησα, δεν είχα την απαραίτητη διανοητική ικανότητα να αναλύσω τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες αυτού του γεγονότος, απλώς ήμουν σίγουρος ότι δεν πρόκειται να είχε θετική επίπτωση ο απολογισμός των γεγονότων που θα ακολουθούσαν εκείνη την ημέρα.

Και δεν είχε.

Ο κόσμος έγινε χειρότερος, κατά πολύ μάλιστα, αμφιβάλω αν κανένας 19 μήνες πιο νωρίς καθώς έμπαινε η νέα χιλιετία θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί τόσο άσχημα. Μια νέα εποχή, μια εποχή που η δυστοπία είναι πολύ πιο πιθανό να πραγματοποιηθεί παρά να αποτραπεί.

Μια εποχή που ελπίδα αρχίζει σιγά σιγά να τελεύει, οι αμφιβολίες για αξίες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, η ισονομία να θεριεύουν, και η ανοχή και σεβασμός για το κάθε διαφορετικό να στερεύουν γοργά.

Μια εποχή όπου η μέτρηση γίνεται με χαμένες γενιές (μια τουλάχιστο παγκοσμίως, και πολλές για τα κράτη που γνώρισαν τις άμεσες επιπτώσεις της 11 Σεπτεμβρίου).

Πλέoν έχοντας το πλεονέκτημα της εκ του ασφαλούς γνώσης μπορώ να κάνω την αξιολόγηση των σχέσεων που επέφερε αυτό το γεγονός, που ενώ  κατάλαβα την γενική τροπή που θα λάμβαναν  ποτέ δεν μπόρεσα να αντιληφθώ  όλες της πτυχές του έγκαιρος.

Όπως δεν μπορώ να αντιληφθώ ακόμα που θα οδηγηθούμε στο μέλλον έχοντας ως αρχικές συνθήκες τις σημερινές συνθήκες και τις δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί στο άμεσο παρελθόν μας.

Όσο τυφλός ήμουν πριν από δέκα χρόνια τόσο τυφλός νιώθω στο τι θα συμβεί και στο μέλλον.

Τυφλός ακόμα και για το εγγύς μέλλον.

Ακόμα και για….

Δέκα χρόνια μετά.

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 11 Σεπτεμβρίου 2011

Υστερόγραφο

ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Αυτή η ανάρτηση είχε γραφτεί πριν ακριβώς από 3 χρόνια στην συμπλήρωση μιας δεκαετίας από τα γεγονότα στην Νέα Υόρκη και θα αποτελέσει ένα αρχείο περιγραφής των επιπτώσεων της ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 είναι αντίστοιχης ιστορικής σημασίας με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, αλλά ενώ το δεύτερο σηματοδοτούσε το τέλος μιας εποχής το πρώτο σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας. 

Μια εποχή δυστροπίας που κάλλιστα μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα νέο μεσαίωνα και σε θρησκευτικούς πολέμους ξανά.  

Η κατάσταση χειροτερεύει με επιταχυνόμενο ρυθμό και οι ιστορικές τάσεις που αρχίζουν να διαφαίνονται οδηγούν σε δυσοίωνες προβλέψεις.

Στην τελευταία τριετία είδαμε το ξέσπασμα της αραβικής άνοιξης και το τέλος της χωρίς ουσιαστικές αλλαγές για τους λαούς που βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας πραγματικές αλλαγές στις ζωές τους.

Σε μια σειρά κρατών λαϊκές επαναστάσεις δείξανε ότι μπορεί οι λαοί τους να πάρουν την μοίρα τους στα χέρια τους (Αίγυπτος, Τυνησία, Υεμένη, Μαρόκο, κ.α) αλλά τα αποτελέσματα αυτών τον επαναστάσεων δεν ήταν ανάλογα των προσδοκιών.

Μερικές επιφανειακές μεταρρυθμίσεις απλώς σε μερικά από τα αραβικά κράτη και μόνο. 

Αντίθετα ορισμένα από τα αραβικά κράτη οδηγήθηκαν σε εμφύλιους πολέμους (Λιβύη, Συρία, Ιράκ,) και κάποια άλλα περιμένουν την σειρά τους για να ξεσπάσουν εκτεταμένοι εμφύλιοι πόλεμοι (Αφγανιστάν) σε κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχουν τώρα (μόλις φύγουν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν πιθανότατα θα σταματήσει να ανατέλλει ο Ήλιος για τους κατοίκους αυτής της χώρας για πολλά πολλά χρόνια, καλά τα κατάφεραν οι Δυτικοί και εδώ!).

Επίσης παρατηρείται μια τρομερή ανάπτυξη του φονταμενταλιστικού Ισλάμ (εξαιτίας και της μεγάλης επέμβασης των δυτικών δυνάμεων στον χώρο της μέσης ανατολής και των πολέμων που προκαλέσανε ή εν μπλεχτήκανε σε αυτούς ιδίως μετά την 11η Σεπτέμβρη ) κυρίως με την επέλαση του ISIS (ISIL) στην Συρία και στο Ιράκ που έχει εκτοπίσει την Αλ Καίντα από πρωταγωνιστή των εξελίξεων και όλα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν επάνω του.

Αλλά όχι μόνο το ISIS αλλά και αντίστοιχα ισλαμικά σχήματα που κάνουν τρομερές ακρότητες όπως το Μπόκα Χαράμ στην Νιγηρία, οι πολέμαρχοι στην Σομαλία και στο Μαλί, ισλαμιστές αντάρτες στην Υεμένη ( σχεδόν όλη η μέση Ανατολή καθώς και η βόρεια Αφρική έχουν δείξει ότι είναι δεκτικές στην φονταμενταλιστική παραλλαγή  του Ισλάμ δυστυχώς!) , καθώς και σε πολλές ακόμα αραβικές χώρες (οι αδερφοί μουσουλμάνοι δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μπούνε στην ίδια κατηγορία που βιαστικά τους εντάξανε οι δυτικοί, ακόμα και το κριτήριο της δημοκρατικής ανάδειξης τους από την μεγάλη πλειοψηφία του λαού της Αιγύπτου θα έπρεπε να είναι κάτι που θα τους διαφοροποιούσε από όλους τους άλλους εξτρεμιστές).

Το παλαιστινιακό φυσικά και δεν έχει προχωρήσει καθόλου και μάλιστα είναι νωπή ακόμα η τελευταία (ανάμεσα σε πολλές) επέμβαση του Ισραήλ στην Γάζα που προκάλεσε χιλιάδες νεκρούς και προφανέστατα δεν αποδυνάμωσε καθόλου την Χαμάς στα μάτια του Παλαιστινιακού λαού (και πως θα μπορούσε άλλωστε? Πραγματικά κάποιοι μέσα στο Ισραήλ δεν σκέφτονται καθόλου!).

Η Λιβύη είναι στα πρόθυρα ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου (αν δεν τα έχει ήδη ξεπεράσει! Η πληροφόρηση για εκεί είναι σχεδόν ανύπαρκτη!) παρόμοιου με τον εμφύλιο που έριξε τον Καντάφι.

Η Συρία αποτελεί πλέον ένα κατεστραμμένο κράτος μετά από 2 χρόνια εμφύλιου και το Ιράκ δεν αποτελεί πλέον κράτος μετά την προέλαση της ISIS χωρίς σχεδόν καμία αντίσταση μέχρι τα περίχωρα της Βαγδάτης. Αντίθετα κατά πάσα πιθανότητα στους επόμενους μήνες θα δούμε την ανεξαρτητοποίηση του Ιρακινού Κουρδιστάν με ότι γεωπολιτικές συνέπειες θα έχει αυτό στην γύρω περιοχή (οι μεγαλύτεροι κουρδικοί πληθυσμοί δεν ζούνε στα όρια του Ιρακινού Κουρδιστάν μην το ξεχνάτε αυτό).

Επίσης διαφαίνεται η αρχή μιας συμμαχίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν σχετικά με την αντιμετώπιση του ISIS (και όχι μόνο, πολύ πιθανό να έχουμε και μια συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν η οποία μπορεί να βγάλει το Ιράν από το εμπάργκο που ισχύει για δεκαετίες, και να του δώσει την δυνατότητα να πουλάει ελεύθερα πετρέλαιο στην αγορά, ίσως αυτό να είναι το έναυσμα για να τελειώσει και η ενεργειακή κρίση και να βοηθήσει να τελειώσει ταυτόχρονα και η οικονομική κρίση, ίσως και όχι).

Το ότι θα αρχίσουν βομβαρδισμοί στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ από του Δυτικούς είναι τελείως βέβαιο, όπως βέβαιο είναι η εκμηδένιση του ISIS σε στρατιωτικό επίπεδο, αν νομίζουν οι χίπστερς τζιχαντιστές (λόγου των γενιών και του ξυρισμένου κεφαλιού μοιάζουν με χίπστερς! Καλά είναι να τους πούνε ότι φρικαλεότητες και να κάνουν με τέτοια εμφάνιση μόνο φόβο δεν θα προκαλέσουν στους δυτικούς, αν ξύριζαν το μούσι και δείχνανε σαν νεοναζί θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα χα χα χα) ότι δεν θα τους ισοπεδώσει η Νατοϊκή αεροπορία είναι τελείως γελασμένοι.!

Το πρόβλημα είναι το "Μετά τι"? 

Προφανέστατα οι συνθήκες είναι τέτοιες που βοηθούν στην ριζοστικοποίηση ευρύτατων πληθυσμών στα αραβικά κράτη και οι στρατιωτικές νίκες των δυτικών δεν είναι σίγουρο ότι βοηθούν στην αντιμετώπιση αυτής της τάσης μακροπρόθεσμα (πολύ πιθανό να την τροφοδοτούν μάλιστα!).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσουν να αιμορραγούν οι δύσμοιροι λαοί της μέσης ανατολής (και της βόρειας Αφρικής)!

Φονταμενταλισμός φυσικά όχι μόνο στους Άραβες αλλά και στους Δυτικούς, πλέον και η δύση βαδίζει σε ένα μεσαίωνα θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας, πιθανών λόγου της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης αλλά σίγουρα και λόγου των γεγονότων της 11ης  Σεπτέμβρη.  

Αυτή η αύξηση των ακραίων στοιχείων και σε ανατολή και δύση μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την διαμόρφωση του μέλλοντος ιδίως αν η οικονομική κρίση δεν τελειώσει σύντομα (σύντομα? Χθες θα έπρεπε να είχε τελειώσει!). 

Το μέλλον διαφαίνεται σκοτεινό, φοβάμαι τι θα γράφω στα επόμενα χρόνια ως υστερόγραφο σε αυτή την ανάρτηση! 

Πιθανότατα να χειροτερεύσουν πολύ τα πράγματα προτού καλυτερεύσουν. 

Σε λάθος εποχή γεννηθήκαμε!



Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 11 Σεπτεμβρίου 2014