Προχθές την Κυριακή 6/9/2015 συνέβη στον Σοχό κάτι ασυνήθιστο για την περιοχή αλλά κάτι το τελείως συνηθισμένο για την χώρα μας.
Μια πυρκαγιά ξεκίνησε στις 1:00-1:30 το βράδυ και έκαψε μια μεγάλη έκταση πάνω από το χωρίο και στους πρόποδες του βουνού Βερτίσκου. Ασυνήθιστο για τον Σοχό να ξεκινά νύχτα μια φωτιά (αλλά υπήρξαν τα τελευταία χρόνια αρκετές μικρο-φωτιές "ύποπτης" φύσης), αλλά συνηθισμένη τακτική των εμπρηστών που την έχουν κάνει σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας.
Μια πυρκαγιά μέσα στην περίοδο των εκλογών είναι ένα φαινόμενο που κινεί υποψίες, μια πυρκαγιά που ταυτόχρονα γίνεται την ημέρα της άφιξης στο μοναστήρι του Σοχού της εικόνας της Παναγίας Γοργοϋπηκόου (με αποτέλεσμα το μισό χωρίο να είναι στο μοναστήρι, και το άλλο μισό να κοιμάται χα χα χα) δημιουργεί ακόμα περισσότερες υποψίες, και τέλος η εκδήλωση της πυρκαγιάς όταν γίνεται μέσα στην νύχτα φυσικά και δεν καταλαγιάζει με τίποτα τις παραπάνω υποψίες χα χα χα.
Μια πυρκαγιά ξεκίνησε στις 1:00-1:30 το βράδυ και έκαψε μια μεγάλη έκταση πάνω από το χωρίο και στους πρόποδες του βουνού Βερτίσκου. Ασυνήθιστο για τον Σοχό να ξεκινά νύχτα μια φωτιά (αλλά υπήρξαν τα τελευταία χρόνια αρκετές μικρο-φωτιές "ύποπτης" φύσης), αλλά συνηθισμένη τακτική των εμπρηστών που την έχουν κάνει σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας.
Μια πυρκαγιά μέσα στην περίοδο των εκλογών είναι ένα φαινόμενο που κινεί υποψίες, μια πυρκαγιά που ταυτόχρονα γίνεται την ημέρα της άφιξης στο μοναστήρι του Σοχού της εικόνας της Παναγίας Γοργοϋπηκόου (με αποτέλεσμα το μισό χωρίο να είναι στο μοναστήρι, και το άλλο μισό να κοιμάται χα χα χα) δημιουργεί ακόμα περισσότερες υποψίες, και τέλος η εκδήλωση της πυρκαγιάς όταν γίνεται μέσα στην νύχτα φυσικά και δεν καταλαγιάζει με τίποτα τις παραπάνω υποψίες χα χα χα.
Η προσωπική μου μαρτυρία για το περιστατικό ξεκινά στις 1:45 το βράδυ όταν με ξύπνησε η καμπάνα της εκκλησίας του χωριού που χτυπούσε απεγνωσμένα για να ειδοποιήσει τον κόσμο για την φωτιά (μετά από ατελείωτες ώρες απολεπίζοντας και τρυγόντας πλαίσια με μέλι είναι απίστευτο το πως μπόρεσε και με ξύπνησε η καμπάνα χα χα χα).
Μισοκοιμισμένος, παραπατώντας, σηκώνομαι και κοιτάζω έξω από την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και ξαφνικά βλέπω το μισό βουνό στις φλόγες (την νύχτα το μυαλό σου και τα μάτια σου παίζουν παιχνίδια σχετικά με το μέγεθος των αποστάσεων!!).
Για μια στιγμή το μυαλό σου είναι δύσκολο να αποδεχθεί ακριβώς αυτό που βλέπεις και θεωρείς ότι απλούστατα δεν έχεις ακόμα ξυπνήσει και ονειρεύεσαι εφιάλτες απλώς.
Μετά αυτή η στιγμή περνάει!
Μια εφιαλτική εικόνα με τις φλόγες να υψώνονται πάνω από τα δέντρα, σε πολλές εστίες φωτιάς, και με τον άνεμο να λυσσομανά. Η πρώτη μου σκέψη ήταν έτσι και περάσει την κορυφή του βουνού με αυτόν τον άνεμο η φωτιά θα φτάσει μέχρι τα σύνορα. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν άραγε έφτασε η φωτιά στον μόνο ασφαλτοστρωμένο δρόμο που βγάζει στην κορυφή του βουνού, και αν ναι πως θα μπορέσουν να την αντιμετωπίσουν οι πυροσβέστες δεδομένου ότι Καναντέρ δεν μπορούν να πετάξουν την νύχτα? Και η αμέσως επόμενη και πιο ανατριχιαστική σκέψη ήταν "Μα κινδυνεύουν και σπίτια στις παρυφές του χωριού!!!".
Δυστυχώς η φωτιά ξεκινούσε πάνω από το νεκροταφείο του χωριού (αλλά δεν ξεκίνησε από εκεί!) και έφτανε σχεδόν μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου. Δασική περιοχή γεμάτη με πουρνάρια, βελανιδιές και κωνοφόρα καθώς και χαμηλή βλάστηση. Σε ένα βουνό που δεν έχει εκδηλωθεί τις τελευταίες δεκαετίες καμία σοβαρή πυρκαγιά (εκτός από κάποιες μικρο εστίες ύποπτες και μη) με αποτέλεσμα να υπάρχει μια τεράστια ποσότητα ξηρής καύσιμης ύλης επάνω του. Καύσιμη ξερή ύλη που έτσι και πάρει φωτιά πολύ δύσκολα να σβήσει!
Επίσης ακριβώς κάτω από αυτή την περιοχή είναι τα πρώτα σπίτια του χωριού από την πλευρά του βουνού τα οποία και κινδύνευσαν άμεσα από αυτή την φωτιά.
Αποσβολωμένος από το θέαμα έβγαλα δυο φωτογραφίες της φωτιάς με το κινητό μου (μια επιλογή δυστυχώς με φτωχά αποτελέσματα γιατί δεν μπόρεσε να αποτυπώσει την πλήρη εικόνα της φωτιάς, αλλά εκείνη την στιγμή το να ψάχνω για την φωτογραφική μου μηχανή δεν μου πέρασε καν από το μυαλό μου).
Εκείνο που μου έκανε περισσότερο εντύπωση από όλα ήταν ο ήχος από δεκάδες αλυσοπροίονα που δούλευαν εντατικά για να δημιουργήσουν ζώνες πυρασφάλειας καθώς και για να ανοίξουν τους δρόμους για να μπορέσουν να φτάσουν τα οχήματα της πυροσβεστικής σε σημεία κατάλληλα ώστε να σβήσουν την φωτιά (το σπίτι μου ήταν σε τέτοια θέση που είχε την φωτιά φάτσα κάρτα και ο άνεμος μετέφερε κάθε ήχο από το βουνό πεντακάθαρα, οπότε μπορούσα να ακούω όχι μόνο τα αλυσοπροίονα και τα βαριά μηχανήματα -του δήμου καθώς και των κατοίκων- αλλά ακόμα και τις οδηγίες που έδινε ο ένας στον άλλον "Κόψτε από εδώ", ""'Όχι από εκεί ρε μαλάκα", "Γρήγορα ελάτε και από εδώ").
Η συμμετοχή των κατοίκων ήταν θεαματική και μαζική, δεκάδες με εκατοντάδες άτομα με πυροσβεστήρες που πήραν από τις καφετέριες και τα μαγαζιά του χωριού, με αλυσοπρίονα, με τρακτέρ και ραντιστήρες, όρμηξαν στο μέτωπο της φωτιάς για να το συγκρατήσουν μέχρι να φτάσουν οι δυνάμεις της πυροσβεστικής για να κατασβήσουν την πυρκαγιά.
Και το κατάφεραν!
Κατόρθωσαν και εμπόδισαν την φωτιά να αποκτήσει διαστάσεις τέτοιες που να είναι αδύνατη η εύκολη κατάσβεση της μετά. Δυστυχώς πλέον οι πιο κοντινές δυνάμεις της πυροσβεστικής είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον Σοχό και η έλευση τους και η επέμβαση τους θέλει πολύ ώρα για να συμβεί (τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα που είδα ήρθαν στον Σοχό στις 2:10). Μέχρι τότε η δυναμική και άμεση επέμβαση των κατοίκων απέτρεψε τα χειρότερα και για το βουνό και για το χωριό.
Μια αξιομνημόνευτη προσπάθεια που δεν θα πρέπει να ξεχασθεί στο μέλλον.
Η φωτιά εξακολούθησε να μαίνεται για αρκετή ώρα και καθώς πλήθαιναν οι δυνάμεις της πυροσβεστικής που ερχόταν από τις γύρω περιοχές (εγώ μέτρησα 9 πυροσβεστικά οχήματα να περνάνε, καθώς και αρκετά τζιπ και περιπολικά της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, οι πηγές στο διαδίκτυο λένε ότι συμμετείχαν 11 πυροσβεστικά οχήματα, πολύ πιθανό αυτός ο αριθμός να είναι και ο σωστός, δεν μπορείς να δεις μέσα στον χαμό το κάθε τι) και καθώς κόπασε ο αγριεμένος άνεμος που μέχρι τότε λυσσομανούσε μπορούσε η φωτιά να περιορισθεί και να σβηστεί περίπου στις 3:45.
Φυσικά μέχρι τις 5 το πρωί υπήρχαν κάτοικοι και πυροσβέστες και ψάχνανε για εστίες φωτιάς που θα μπορούσαν να αναζωπυρώσουν την φωτιά. Επίσης πυροσβεστικά οχήματα παρέμειναν στην περιοχή και την επόμενη ημέρα για να αποτρέψουν δυσάρεστες καταστάσεις (εσκεμμένες ή μη!).
Καθώς ξημέρωσε φάνηκε και το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής και το οποίο ευτυχώς ήταν πολύ μικρότερο από την πρώτη εντύπωση που έδωσε η φωτιά μέσα στην νύχτα (και δείχνει και το μέγεθος της προσπάθειας για έγκαιρη αντιμετώπιση της φωτιάς από τους κατοίκους προτού η κατάσταση πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες).
Δυστυχώς εκτός από τον ηρωισμό αρκετών κατοίκων που αδιαφόρησαν για την προσωπική τους ασφάλεια και όρμηξαν χωρίς πολλές πολλές σκέψεις στην κατάσβεση της φωτιάς υπήρχαν και περιπτώσεις κατοίκων που δείχνουν ένα διαφορετικό πνεύμα από το προηγούμενο και φαίνεται το χάσμα νοοτροπίας από τον παρακάτω διάλογο.
"Μα καλά δεν κατάλαβες την φωτιά? Χτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας σαν μανιακή!"
"Εγώ είμαι τόσο κουρασμένος από την δουλειά που δεν είναι δυνατό να με ξυπνήσει τίποτα"
"Δύσκολη φάση πάντως κινδύνεψε το βουνό κινδύνεψαν και σπίτια, παραλίγο το σπίτι του ***** να καεί"
" Το σπίτι του ***** ας καεί δεν πειράζει"
"Πλάκα μου κάνεις? Γιατί να καεί το σπίτι του ανθρώπου?"
"Γιατί ο ***** έχει λεφτά να το ξανακάνει, τα δικά μας τα σπίτια αν καούν δεν τα ξανακάνουμε"
Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις γιατί παρακμάζει αυτή η χώρα και γιατί παρακμάζει και αυτό το χωριό.
Δυστυχώς για κάθε ένα που μπορεί να ορμήσει στην φωτιά για να σώσει ότι μπορεί να σωθεί υπάρχει και κάποιος άλλος που δεν είναι διατεθειμένος να σώσει οτιδήποτε άλλο εκτός από την περιουσία του και μάλιστα θα είναι και χαιρέκακος όταν δεν σωθεί η περιουσία του άλλου.
Τουλάχιστο έτσι θέλω να πιστεύω, ότι η αναλογία ανάμεσα σε αυτούς τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων είναι 50-50 γιατί αν δεν είναι ούτε τόσο η αναλογία φοβάμαι πραγματικά για το μέλλον αυτού του τόπου!
Το δασάκι με τα κωνοφόρα πάνω από το κοιμητήριο του χωριού καμένο ολοκληρωτικά.
Πυροσβεστική φωλιά στην οποία έχει φτάσει η πυρκαγιά.
Ο δρόμος που οδηγεί στα κοιμητήρια και δείχνει το πόσο κοντά έφτασε στα σπίτια του χωριού η φωτιά.
Είναι παράξενο το πόσο πιο εύκολο είναι για τα κωνοφόρα να αρπάξουν φωτιά όταν τα γύρω τους δέντρα δεν έχουν καν σημάδια φωτιάς.
Το δασάκι πάνω από το κοιμητήριο. Τα δέντρα στέκουν όρθια σαν καμένα σπίρτα στην σειρά.
Η ύπαρξη της πυροσβεστικής ακόμα ήταν έντονη τις πρώτες ώρες της φωτιάς, όπου μαζί με τους υλοτόμους κατοίκους του χωριού δημιουργούσαν αναχώματα με κορμούς για να αποτρέψουν τον κίνδυνο από πλημμύρες εξαιτίας της φωτιάς που κατέστρεψε δέντρα που συγκρατούσαν το έδαφος και την βροχή.
Οχήματα της Πυροσβεστικής που παραμείνανε στον χώρο της φωτιάς για να αποτρέψουν αναζωπύρωση της, γιατί σε φωτιές που ξεσπάνε στην διάρκεια της νύχτας δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν θα ξαναφουντώσουν "αυθόρμητα" όσο νερό και αν έχεις ρίξει προηγουμένως χα χα χα.
Παίδες δυστυχώς ευτυχώς η διασφάλιση του γύρω περιβάλλοντος μας δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στις προσπάθειες των επαγγελματιών του κλάδου αλλά στις προσπάθειες όλων μας (το αντίστοιχο του άρθρου 120 στο σύνταγμα ή του άρθρου 114 παλιότερα «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»).
Μόνο έτσι μπορούμε να προστατέψουμε τον πραγματικό μας πλούτο το οποίο είναι το περιβάλλον μας, καθώς και οι κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσουμε ως άνθρωποι (και όχι αυτές που προσπαθούν να εφαρμόσουν κάποιοι και οι οποίες βασίζονται σε πρότυπα συμπεριφοράς της αγέλης των λύκων!).
Στο χέρι μας είναι το αν θα το καταφέρουμε αυτό και θα παραδώσουμε αυτό τον πλούτο του περιβάλλοντος μας και τον πλούτο κοινωνιών ευνοουμένων και με ορθές αρχές δομημένων στην επόμενη γενιά ή να αποτύχουμε και να μην έχουμε να τους παραδώσουμε τίποτα άλλο από ένα πλήρες υποβαθμισμένο και ακατάλληλο για κατοίκηση περιβάλλον και μια κοινωνία δυστοπική όπου ισχύουν μόνο σχέσεις αρπακτικών και θηραμάτων μέσα της.
Παρακάτω θα παραθέσω τις αναρτήσεις της σειράς Ο Πολιτισμός του Ξύλου για να έχουμε μια πληρέστερη άποψη της σημασίας του περιβάλλοντος μας καθώς και των έντονων πιέσεων που δέχεται καθημερινά από εμάς και των κινδύνων που διατρέχει διαρκώς.
Σειρά αναρτήσεων Πολιτισμός του Ξύλου.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση....
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 8/8/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου