Το πρώτο χιόνι στην Κόλαση

Δεν μπορώ πια να πιστέψω το τι είναι ικανό

να ξεστομίσει το γλυκό σου στόμα στο λεπτό

θα σε έχω μέχρι το πέρας του χρόνου στην ψυχή

θα σε αγαπώ μέχρι το πρώτο χιόνι στην Κόλαση

Ψεύτη, σε ποιον νομίζεις τα πουλάς όλα αυτά

θαρρείς ότι είμαι χαζή, πλανεμένε μου σατανά

πονηρό ασπρόμαυρο μικρό μου και άτακτο γατί

σε έχω πιάσει πολλές φορές να κοιτάς εδώ και εκεί

Με έχεις πάντα να βαδίζω μπροστά σε κάθε βόλτα μας μαζί

για να αγριοκοιτάζεις όποιον μέσα στα μάτια τολμήσει να με δει

αλλά εγώ ξέρω ότι είναι άλλο ένα από τα κόλπα σου, τα πονηρά

για να μην ξεμαλλιάζω όσες εσύ χαρίζεις τα βλέμματα τα καυτά

Τι να σου κάνω φουκαρά, έχει χάρη που σε αγαπώ τρελά

και δεν σου βγάζω με τα νύχια μου, τα μάτια σου τα καστανά

για να μην ξαναδείς ποτέ με λαχτάρα ούτε καν γάτα θηλυκή

να κλαψουρίζεις μόνος εσύ, μέχρι το πρώτο χιόνι στην Κόλαση.   

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 05/02/2016