Και το κακό τρίτωσε! Τρία χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα

 Και ακόμα ένα ορόσημο ήρθε και πέρασε. Τρία χρόνια λειτουργίας αυτού του blog! Μου φαίνεται σαν να πέρασε ένας αιώνας και μια μέρα τουλάχιστο. Μια κρύα νύχτα του Γενάρη, μια αποκοτιά της στιγμής, ένα χωρατό και ένα γυναικείο κοροϊδευτικό γελάκι και έτσι άρχισαν όλα. Τρία χρόνια μόλις, και όμως μοιάζουν σαν αιωνιότητα!

 Μια διαδρομή τριών ετών, γεμάτη με κόπο, χαρά, απογοήτευση, έκπληξη, πόνο, ελπίδα. Γεμάτη με νέους φίλους, και άδεια από ντεμέκ «φίλους». Μια διαδρομή από την οποία δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα αν ήταν να την διαβώ ξανά από την αρχή. Μήδε συμβιβασμούς σε θέματα αρχής, μήδε συμβιβασμούς στα «καυτά» θέματα που τόλμησα να πιάσω, μήδε φραγμούς στην ελευθερία των απόψεων μου, και της έκφρασης μου με την οποία απόκτησα και το προσωνύμιο η «Αρκούδα». Μια αρκούδα που δεν διστάζει να μπει σε μάχες με πολύ υπέρτερους αριθμητικά εχθρούς, αλλά και μια αρκούδα που ποτέ δεν πρόκειται να ανταλλάξει την ελευθερία της μοναξιάς με την περιχαρακωμένη ασφάλεια που δίνουν οι αριθμοί.

 Εδώ θα ζητήσω και μια συγνώμη σε όσους μπορεί να έχει πληγώσει το πολεμικό μένος μου, και ο μοναχικός χαρακτήρας μου, και σε όσους δεν τους αρέσουν οι απόψεις μου και η οπτική μου για την πραγματικότητα. Λυπάμαι παίδες αλλά έχω σμιλευτεί ως ξίφος και όχι ως βεντάλια. Ο λόγος μου κόβει σαν παγωμένο ατσάλι και μόνο, δεν χαϊδεύει με καυτό αέρα αυτιά. Όσοι γουστάρουν τα γραπτά μου τα γουστάρουν για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γιατί δεν χαρίζονται σε κανένα, είναι ωμά αλλά και ειλικρινή, καυστικά αλλά και αληθινά. Και ο όρκος που έδωσα να μην αλλάξω ποτέ ισχύει και θα συνεχίσει να ισχύει. Όσο δεν με ενδιαφέρει αν θα περπατώ μόνος, δεν με ενδιαφέρει και αν θα αρέσουν στους πολλούς αυτά που λέω, έτσι και αλλιώς πότε δεν ήταν τα γραπτά μου για τους πολλούς, και ποτέ δεν το έκρυψα αυτό.

 Αλλά φυσικά δεν είναι και λίγοι όσοι μαζεύονται γύρω από τον πύρινο μου λόγο για να απολαύσουν μερικές μελισσοιστορίες καθώς ολούθε τους πλακώνει το πηχτό σκοτάδι. Ναι γίνονται όλο και περισσότεροι μέρα με την μέρα. Ναι είναι αληθές ότι έχει τον τελευταίο καιρό υπερδιπλασιαστεί η αναγνωσιμότητα αυτού του blog. Επίσης εδώ και μερικούς μήνες το άθροισμα των αναγνωστών του blog από το εξωτερικό έχει ξεπεράσει το σύνολο των από την Ελλάδα αναγνωστών του (Και είναι λογική αυτή η αλλαγή ως ένα βαθμό, δεδομένου ότι το blog αυτό δεν βασίζεται στο facebook και στις ομάδες του για να γίνει γνωστό, αλλά προχωρά χωρίς να επιβάλει την παρουσία του σε κανένα. Όσοι ψάχνουν αυτόνομα το βρίσκουν, και οι αριθμοί αυτών που ψάχνουν στο εξωτερικό είναι προφανέστατα πολύ πολύ μεγαλύτεροι από αυτούς που ψάχνουν στην Ελλάδα).

 Επίσης όσο περνά ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ με τίποτα να ισχυριστώ ότι το blog μου είναι των Ελλήνων Μελισσοκόμων και ότι τους αντιπροσωπεύει ή τους εκπροσωπεί (ή ακόμα ότι είναι αντιπροσωπευτικό του μέσου Έλληνα!). Όχι το blog μου αντιπροσωπεύει μόνο εμένα, αντιπροσωπεύει την οπτική μου και τα ενδιαφέροντα μου και μόνο. Απλώς υπάρχουν προφανέστατα πάρα πολλοί που ενδιαφέρονται να ρίξουν μερικές «κλεφτές» ματιές στον κόσμο ενός παλαβού, ακόμα και αν τον νιώθουν λίγο ξένο ή και απόμακρο από αυτούς. Για αυτό το ενδιαφέρον σας ευχαριστώ, και σας υπόσχομαι ότι θα δείχνω ακόμα περισσότερες πτυχές από αυτόν τον παράξενο κόσμο της Never Never Land. Το αν θα γίνετε όμως κάτοικοι του δεν εξαρτάται από μένα, αλλά από εσάς και μόνο. Εγώ μόνο πόρτες ανοιχτές ξέρω να αφήνω.

 Ουχ ουχ ουχ ο πολυλογάς!! Χα χα χα. Μαιμούνι και αυτό.

 Και μια που έχουμε εδώ και το Editorial της επόμενης χρονιάς για να δώσουμε μια γεύση τι θα περιμένει τους νέους αναγνώστες που θα έρθουν σαν μελισσούλες στα άνθη αυτού του blog, καθώς και σε όσους από τους παλιούς φανατικά θα επιμένουν αυτά τα γαϊδουράγκαθα να τα προτιμούν χα χα χα.

 Φέτος παίδες θα υπάρχει πάρα πολύ υλικό από ανιχνεύσεις που έγιναν όλη την προηγούμενη χρονιά (πλέον λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο, κάθε χρονιά παρουσιάζεται το υλικό της προηγούμενης και συλλέγεται ταυτοχρόνως το υλικό που θα παρουσιαστεί την επόμενη χρονιά, του χρόνου να δείτε τι σας ετοιμάζω πουλάκια μου χα χα χα). Ανιχνεύσεις από πολλά απροσδόκητα μέρη (δεν σας λέω τι, αλλά και το γιατί, σας το κρατώ για έκπληξη τσακαλάκια μου) που δώσανε και απροσδόκητα συμπεράσματα, μένει εγώ να γράψω τις αντίστοιχες αναρτήσεις, και εσείς να τις διαβάσετε και να πείτε «Καλά αυτό το παιδί πρέπει είτε να το δέσουμε με χοντρές αλυσίδες, είτε να το παντρέψουμε! Γιατί έτσι όπως πάει θα το φάει και σύντομα μάλιστα το κεφάλι του!!» Χα χα χα . Και μια που ως γνωστό εγώ δεν παντρεύομαι…………..

 Επίσης θα κρατήσουμε την βασική δομή της θεματολογίας μας με τα όρια της (όχι θεραπείες, όχι τροφοδοσίες, όχι τοποθετήσεις, όχι διαδικτυακή μελισσοκομία), αλλά ως φυσικό κάποια σημεία της θα αλλάξουν (κάποιες σειρές αναρτήσεων θα ατονήσουν ή θα τελειώσουν, κάποιες άλλες θα ενισχυθούν ή θα αρχίσουν). Λογικό και αυτό, το blog αυτό με αντιπροσωπεύει και όσο εγώ μεγαλώνω και αλλάζω θα αλλάζει και αυτό. Σαν παλιά καλά κρασιά και οι δύο χαρακτήρες μας θα ωριμάζουν, θα μεστώνουν, και θα βγάζουν διαρκώς νέες πτυχές από μέσα τους, γεύσεις και αρώματα που θα μιλούν όλο και καθαρότερα στις ψυχές και στους λογισμούς. Με μόνη προϋπόθεση να είναι οι μεν ψυχές καθαρές, οι δε λογισμοί ανοιχτοί! Και φυσικά όλα τα παραπάνω θα γίνουν μόνο στο υψηλό επίπεδο που έχει συνηθίσει αυτό το blog να διατηρεί και να προσφέρει. Και φυσικά χωρίς να χρειασθεί να το ξαναπούμε, χωρίς κανένα συμβιβασμό που προσβάλει την ψυχή και λερώνει τον λογισμό.

 Πολλά είπαμε και σήμερα, δεν έχει άλλο μπλα μπλα. Η παλαβομάρα μου συνεχίζεται παλικαράκια μου, όσοι φίλοι και πιστοί προσέλθετε, οι υπόλοιποι καλή καρδιά.

 Εμπρός το λοιπόν πάμε να δούμε τι τρελά μας περιμένουν στην γωνία.

 Μέχρι την επόμενη ανάρτηση…….

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 30/1/2017