Πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο

 Saronno, Ιταλία, εν σωτήριο έτος 1525, καταφθάνει στην μικρή αυτή κωμόπολη της Ιταλίας ο Bernandino Luini μαθητής του Leonardo da Vinci με αποστολή να αγιογραφίσει με την τεχνοτροπία fresco την εκεί εκκλησία. Χρειάζεται όμως ένα νεαρό μοντέλο για να απεικονήσει την Παναγία. Μοντέλο που το βρίσκει στο πρόσωπο μιας νεαρής και πολύ όμορφης χήρας, ιδιοκτήτριας του πανδοχείου που μένει. Κατά την διάρκεια της διαμονής του αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο ένα μυστικό αλλά δυνατό  πάθος που τελεύει με το που φεύγει ο Bernandino. Η όμορφη χήρα έχοντας χάσει την αγάπη της, και μην έχοντας πολλούς πόρους, αποφάσισε να δώσει ένα φτωχικό αποχαιρετιστήριο δώρο στον εραστή της δημιουργώντας το amaretto εμβαπτίζοντας κουκούτσια από βερίκοκα σε μπράντι, και το έστειλε στον Bernandino.  Ένα ποτό που να συμβολίζει το πάθος και την φλόγα, αλλά επίσης και την πίκρα μιας ανεκπλήρωτης αγάπης

Ένα πικραμύγδαλο λοιπόν για ένα άλλο πικραμύγδαλο.

Πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο,  όσο ζω θα μετανιώνω

τρελή που σου δόθηκα, από τα νιάτα και το πάθος προδόθηκα

πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο, γλύκανε μου τον πόνο

το θάμβος σου, τα μάτια τα άκακα,  η άμοιρη δεν αντιστάθηκα  

Μαρία μου εσύ των θαυμάτων,  συνήθιζες βρέ ψεύτη να με λες

Παναγιά μου,  αγάπη μου μικρή, ηχεί μέσα μου η δική σου φωνή

τι να πρωτοθυμηθώ, το χάδι σου με τις πολύχρωμες τις δαχτυλιές

στο άδειο μου κρεβάτι την ώρα του έρωτα την πνιγμένη μου κραυγή

Τα χρυσά σου μαλλιά μες στα δάχτυλά μου σαν το σιτάρι να θροΐζουν

το γέλιο σου το θερμό, σαν των ξανθών μελισσών το ανέμελο βουητό

η θερμή σου η αγκαλιά, τα χείλη σου τα απαλά, όλο φιλιά να κλέβουν

η φωνή σου η γλυκιά, που το μέταλλο της θυμίζει το γάργαρο νερό

Πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο,  όσο ζω θα μετανιώνω

τρελή που σου δόθηκα, από τα νιάτα και το πάθος προδόθηκα

πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο, γλύκανε μου τον πόνο

το θάμβος σου, τα μάτια τα άκακα,  η άμοιρη δεν αντιστάθηκα  

Μόνη με βρήκες σε αυτή την ζωή, μόνη και εσύ με αφήνεις

τέλευσε η δική σου αποστολή, τέλευσε και ο έρωτας σου μαζί

φεύγεις εσύ, φεύγει η χαρά μαζί,  πικρό το τίμημα της σαγήνης

μια εικόνα μόνο για σένα και εγώ, ένα πρόσωπο μέσα στην σιωπή

Πολλά να σου δώσω δεν μπορώ πια, ήδη έχεις την δική μου την καρδιά

φτωχικά τα δώρα μου, πικραμύγδαλό μέσα σε πότο,  το δικό μου χωρατό

γλυκό σαν το πρώτο σου σε αγαπώ, δυνατό σαν το βλέμμα σου σατανά

μα όμως συνάμα και πικρό, όπως και το δικό σου το αντίο, το τόσο βιαστικό

Πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο,  όσο ζω θα μετανιώνω

τρελή που σου δόθηκα, από τα νιάτα και το πάθος προδόθηκα

πικραμύγδαλο μου εσύ του Σαρόννο, γλύκανε μου τον πόνο

το θάμβος σου, τα μάτια τα άκακα,  η άμοιρη δεν αντιστάθηκα  

Αφιερωμένο στο δικό μου το πικραμύγδαλο.

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Saronno 21/5/2019