Σήμερα δεν θα σπάσω τα αρχίδια σας,
σαν όλους τους άλλους, που ενώ ο κάθε ένας θεωρεί ότι η πρωτομαγιά είναι μια
γιορτή για την άνοιξη, με έξοδο στα λαγκάδια, και αβέρτα ψησίματος κρέατος και
ακόμα πιο αβέρτα κατάποσης αλκοόλ (ο Αρκούδας είναι στην Τοποθεσία Ράκοβο* και πίνει δηλητηριώδεις ουσίες! Χα χα χα), αυτοί
ωστόσο επιμένουν συνεχώς να χαλάνε την διάθεση των πάντων, επιμένοντας ότι η
πρωτομαγιά δεν είναι αργία αλλά απεργία. Είναι μέρα μνήμης για τους αγώνες των
εργατών σχετικά με τα εργατικά δικαιώματα. Είναι μέρα σεβασμού για τους νεκρούς
μιας εξέγερσης εργατών πριν από 13 δεκαετίες, και βάλε, σε μια μακρινή Ήπειρο. Και ότι θα έπρεπε να γιορτάζεται αυτή η μέρα μέσα
σε πορείες (ποιες πορείες? Διαλέξτε και πάρετε, είναι βλέπετε και πολλές, φρόντισαν
οι εργατοπατέρες να έχουν διαχωρισμένα τα τσανάκια τους!) εργαζομένων που θα
δηλώνουν την αποφασιστικότητα τους να συνεχίζουν να διεκδικούν δικαιώματα για
την τάξη τους, και επίσης ότι δεν θα απεμπολήσουν κανένα από όσα έχουν κερδίσει,
παρόλες τις πιέσεις της εργοδοσίας τώρα που οι άνεμοι της οικονομικής
πραγματικότητας έχουν γυρίσει κόντρα όσο αφορά την αγορά της εργασίας.
Ακριβώς όπως δεν σπάζω αρχίδια τονίζοντας ότι
τα Χριστούγεννα δεν είναι μια γιορτή αφθονίας επιδοτούμενη από τον δέκατο
τέταρτο μισθό (όσοι ακόμα έχουν) ή το κοινωνικό επίδομα (για όσους δεν έχουν δέκατο τέταρτο μισθό!) που δίνει ως φιλοδώρημα
η κυβέρνηση, αλλά που τόσο ανάγκη έχουν κάποιοι (τουλάχιστο υπάρχει και αυτό,
σε λίγο όμως…). Αλλά μια γιορτή του Χριστιανισμού σχετικά με την φτωχική γέννηση
Κάποιου που θα γινόταν Θεάνθρωπος στις συνειδήσεις δισεκατομμυρίων ατόμων, αλλά
το αμέσως επόμενο πράγμα που Τον περίμενε πριν από όλα αυτά ήταν η προσφυγιά. Ούτε
καν θα φανώ ακόμα πιο σπαστικός, λέγοντας ότι στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα
είναι η γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου και του ζωοδότη Ηλίου, και αφορά την
διαφορά ανάμεσα στο Ηλιακό ημερολόγιο και το Σεληνιακό.
Όπως επίσης δεν θα φάω συκώτια με το να
επισημάνω ότι ούτε το Πάσχα είναι μια γιορτή κρεατοφαγίας έπειτα από αβέρτα νηστείες
(που καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που πραγματικά είναι η νηστεία με νερό και
ψωμί μόνο!). Αλλά μια γιορτή θυσίας και αλτρουισμού από Εκείνον που γεννήθηκε
φτωχός, μεγάλωσε πρόσφυγας, πέθανε μόνος του. Και για να γίνω ακόμα
εκνευριστικότερος, να αναφέρω επίσης και ότι
το Πάσχα είναι στην πραγματικότητα η γιορτή της Εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο.
Η κάθε γιορτή από ότι βλέπετε έχει μια αρχική αφετηρία,
κάποια αρχικά νοήματα, συμβολισμούς, αξίες, αλλά με το πέρασμα του χρόνου είτε
τα χάνει όλα τα παραπάνω τελείως, είτε τα παραποιεί πλήρως, και στο τέλος αποτελεί
μόνο μια ευκαιρία για να ξεδώσουν αυτοί που δεν έχουν και τόσες ευκαιρίες για
γιορτές (μην απατάστε! Το να είσαι πολύ πλούσιος μπορεί να μην σου εξασφαλίζει
την ευτυχία, αλλά σου εξασφαλίζει και την ησυχία, αλλά και το να έχεις την
δυνατότητα να ζήσεις την κάθε μέρα σου σαν γιορτή!).
Βλέπετε υπάρχει το παραπάνω μοτίβο μετάπτωσης
των διάφορων γιορτών σε κάτι το διαφορετικό, και πολύ πιο ανάλαφρο από ότι
απαιτούν οι περιστάσεις. Και όχι μόνο θρησκευτικές εορτές αλλά και εθνικές! Η
ήττα από τις δυνάμεις του άξονα του 1941
(Ήττα! Κατοχή για 4 χρόνια, χάσιμο ενός τεράστιου ποσοστού του λαού από την
πείνα, πλήρη καταστροφή της εθνικής αλλά και ατομικής οικονομίας, και για το τέλος ένας Εμφύλιος, δεν μπορεί με
τίποτα να χαρακτηρισθεί ως Νίκη!), αλλά
και η σχεδόν αποτυχία της επανάστασης του 1821 (Σχεδόν αποτυχία! Ένας πόλεμος
που οδήγησε σε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους, πλήρη καταστροφή της τότε
οικονομίας της περιοχής, με τους μεγαλύτερους αριθμούς των Ελλήνων ακόμα κάτω
από τον οθωμανικό ζυγό, με δύο Εμφυλίους πολέμους μεταξύ των Ελλήνων, και την
ανεξαρτησία ενός μέρος του Ελληνισμού από τον οθωμανικό ζυγό μόνο και μόνο για
να μπει στον ζυγό των μεγάλων δυνάμεων που φρόντισαν να το δεσμεύσουν ως
αποικία χρέους (και όχι μόνο!), δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί ως
Επιτυχία!), αντί να αποτελούν μέρες μνήμης, και συλλογισμού και των λαθών του
παρελθόντος, αλλά και παραδειγματισμού από τα (ελάχιστα) φωτεινά παραδείγματα
των Ηρώων του Έθνους, έχουν εκφυλιστεί απλώς σε μια ακατάπαυστη πατριδολαγνεία,
ψεύτικου πατριωτισμού, μεγαλοστομίας και υπερφίαλων και πομπωδών δηλώσεων.
Που
όλα μαζί συνοψίζονται πλέον σε ένα σχήμα παρέλαση, στεφάνι στο Ηρώο, σημαία στο
μπαλκόνι, Παπαμιχαήλ ως Παπαφλέσσας και Πρέκας «Ελάτε να τα πάρετε» ως
πολυβολητής, και φυσικά «θα φτάσουμε μέχρι την κόκκινη μηλιά» σελίδες και γαλανόλευκα
προφίλ στο facebook,
και μετά μάτι στα μίνι από τις μαθήτριες (και τις καθηγήτριες Αρκούδε! Και τις καθηγήτριες! χα χα χα), και ποτάκι στα μπαράκια μετά την
παρέλαση.
Αχχχχ αυτό το Έθνος με το μεγαλείο το τεράστιο !
Έτσι λειτουργεί το πλάσμα που ονομάζεται
άνθρωπος, ανάλαφρα, επιπόλαια, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη (δεν χρειαζόμαστε τις γιορτές
για να το διαπιστώσουμε αυτό, μια ματιά κάθε φορά στις εκλογές το επιβεβαιώνει
πανηγυρικά αυτό! Χα χα χα). Αυτός είναι! Ούτε η πλειοψηφία είναι ήρωες, ούτε τέρατα μόρφωσης,
ούτε βράχοι ηθικής, ούτε ορόσημα
ευθύνης. Απλά πλάσματα είναι, που θέλουν να γιορτάζουν το ότι είναι ζωντανοί σε
κάθε μία από τις ελάχιστες ευκαιρίες που τους χαρίζονται για αυτό. Αποδεχτείτε το.
Μην πάτε να βάλετε τον κάθε ένα στα ιδεατά καλούπια που έχετε εσείς για το πώς πρέπει
να είναι ο άνθρωπος, και δεν βασίζονται στην πραγματικότητα. Ούτε ιεροεξεταστές
είσαστε, ούτε ιδεολογικοί κομισάριοι, ούτε μπορείτε να μιλάτε εκ άμβωνος ή στο
όνομα όλων. Χαλαρώστε!
Άστε τους άλλους να ζήσουν την ζωή τους. Θέλουν να γιορτάζουν γιορτές της Άνοιξης? Ας τις γιορτάζουν. Θέλουν να
γιορτάζουν γιορτές κρέατος? Ας τις γιορτάζουν. Θέλουν να γιορτάζουν γιορτές αφθονίας?
Ας τις γιορτάζουν. Θέλουν να γιορτάζουν γιορτές ψευδαισθήσεων? Ας τις γιορτάζουν.
Ας τις γιορτάζουν όπως θέλουν. Εσείς το μόνο
που μπορείτε να κάνετε είναι απλώς να τους εξιστορείτε ιστορίες παλιές σχετικά
με τις γιορτές που τις γιορτάζουν όπως ακριβώς θέλουν αυτοί. Εάν τους αρέσουν
μπορεί στο μέλλον να τις γιορτάσουν κάπως αλλιώς.
Τα Χριστούγεννα ως μια γιορτή που θα τιμά τους ταπεινούς αυτής της ζωής, γιατί όλοι μας μπορούμε να βρεθούμε οποιαδήποτε στιγμή τις ζωής μας σε αυτή την
θέση. Το Πάσχα ως μια γιορτή που θα τιμά την θυσία του εγωισμού μας για χάρη
των άλλων, καθώς και των συμφερόντων μας για τα κοινά συμφέροντα όλων. Την Πρωτομαγιά ως μια γιορτή
ενάντια σε όσους η απληστία είναι πολύ μεγαλύτερη και από τα παχιά πορτοφόλια τους.
Τις εθνικές γιορτές ως μια γιορτή του μαθαίνω τα λάθη του παρελθόντος για να
μην είμαι καταδικασμένος να τα επαναλάβω και στο μέλλον.
Μπορείτε να το κάνετε αυτό με ένα χαμόγελο?
Ανάλαφρα? Επιπόλαια? Χωρίς να φαίνεται (μόνο να φαίνεται!) ότι χρειάζεται και ιδιαίτερη
σκέψη από τους άλλους? Κάντε το! Μόνο έτσι θα έχετε αποτέλεσμα σε πλάσματα που
έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά! Αλλιώς απλώς σπάζετε αρχίδια σε μέρες όπως την
γιορτή της Άνοιξης, την γιορτή της αφθονίας, την γιορτή του κρέατος.
Και ως γνωστό ούτε θλιμμένους θέλουμε στην
γιορτή μας, αλλά κυρίως ούτε και λυσσασμένους!
Χαρείτε την γιορτή της Άνοιξης το λοιπόν
τσακαλάκια μου, και όταν με το καλό γυρίσετε (και ξεσουρώσετε! Χα χα χα) σας έχω μια πολύ
καλή ιστορία σχετικά με μια πόλη που την λέγανε Σικάγο……
*Ράκοβο = Ξέφωτο. Λέξη με σλαβική ρίζα
που την συναντούμε ως τοπωνύμιο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, από την Μακεδονία
έως κάτω στο κέντρο της Πελοποννήσου. Για να μην ξεχνούμε και μέχρι που έφτασαν
οι Σλάβοι κατά την βυζαντινή περίοδο, εκτός και εάν είναι Δωρικής ρίζας λέξη (όπως θα έλεγε ένας σωστός Ελληνάρας! Χα χα χα) και για αυτό υπάρχει σχεδόν μέχρι την
Σπάρτη! Είδατε? Με χαμόγελο! Ανάλαφρα! Επιπόλαια! Χωρίς να φαίνεται ότι
χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη από τους άλλους! Χα χα χα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου