Μαύρα δάκρυα

Μελαγχολικός καιρός, αβέρτα βροχή

καταπράσινη ακόμα η Μακεδονική γη

βλέπεις ότι αυτό που σε δυναμώνει

ταυτόχρονα επίμονα να σε σκοτώνει

Λείπεις και εσύ, λείπει και η μισή μου ψυχή

ο πόνος όπως πάντα εδώ, το δικό μου ριζικό

Σου ζήτησα σαν διψασμένος νερό

με έπνιξες σε ένα ανάλατο ωκεανό

τα γρήγορα στιχάκια της στιγμής

τραγουδάνε τους πόνους της εποχής

Λόγια πολλά, πολλά θες σαν βροχή

αυτή όπως πάντα εδώ, αλλά λείπεις εσύ

σύννεφα βαριά, ταβάνι ορίζουν στην ψυχή

σύννεφα παραγωγικά, αφρατεύουν την γη

Λείπεις και εσύ, λείπει και η μισή μου ψυχή

ο πόνος όπως πάντα εδώ, το δικό μου ριζικό

Όρκος κρυφός, με το μαύρο μέλι θα είμαι εδώ

στο δάσος το ιερό τα φύλλα τα ξεπλένει το νερό

πρόσφορο γλυκό, χωρατό από σκληρό ουρανό

με μαύρα δάκρυα οι βελανιδιές ταΐζουν το βουνό

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 22/6/2020