Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Φλεβάρη

 Καιρός δεν είναι να γράψω κάτι και σε αυτό το blog? Σας έχω εδώ και καιρό στην μελισσοκομική δίαιτα και όσο να είναι τα συμπτώματα της στέρησης (χαρμάνα) θα είναι εδώ και αρκετό καιρό ιδιαίτερα έντονα. Εδώ και λίγες μέρες έχει σχεδόν τελειώσει μια εποχή (υπερβολικά) έντονου μελισσοκομικού τρεξίματος όπου μέσω μεταφορών εξασφάλισα ότι θα δυναμώσουν τα μελίσσια μου όσο αφορά το μέγεθος τους και της παραγωγικής ικανότητας τους, αλλά ταυτόχρονα και με κόψιμο παραφυάδων και σύλληψη αφεσμών σχεδόν υπερδιπλασίασα το ζωικό μου κεφάλαιο. Περιττό  να σας πω ότι η εξάντληση είναι απόλυτη, μεγάλος ο όγκος της εργασίας, και όσο περνούν τα χρόνια τόσο μεγαλύτερες οι ανάγκες του οργανισμού για μεγάλα χρονικά διαστήματα ξεκούρασης και αποθεραπείας μετά από τέτοιες περιόδους εντονότατης μελισσοκομικής δραστηριοποίησης. Στην πραγματικότητα αυτή την στιγμή που γράφω τα παραπάνω είμαι ψιλοδιαλυμένος με συμπτώματα πυρετού και φαρυγγίτιδας (φαρυγγίτιδα τον Ιούνιο? Μια χαρά!) με όλες μου τις δυνάμεις να είναι φευγάτες, πιθανότατα και δεν θα μπορέσω να βγάλω αυτή την ανάρτηση σε μια μέρα (δεν μπόρεσα τελικά να την βγάλω σε μια μέρα!) αν κρίνω από την κατάσταση που βρίσκομαι αυτή την στιγμή.

 Αλλά από την άλλη πλευρά έχω δώσει μια διαρκή υπόσχεση να μην εγκαταλείψω αυτό το blog και να δημιουργώ διαρκώς αναρτήσεις, και θα το κάνω, αν και με πιο χαλαρό ρυθμό μια που φέτος έχω  αποφασίσει να δώσω ακόμα μεγαλύτερη προτεραιότητα στην μελισσοκομική μου εργασία και στο χτίσιμο της μελισσοκομικής μου επιχείρησης. Βλέπετε τα χρόνια περνούν και νεότεροι δεν γινόμαστε, υπάρχει ένα χρονικό όριο (δικό μου) στο που θα πρέπει να φτάσει η μελισσοκομική μου επιχείρηση (τουλάχιστο) από  άποψη ζωικού κεφαλαίου στο ανώτερο σημείο της.

 Και ίσως αυθαίρετα το έχω ορίσει αυτό κοντά στα 50 μου έτη, μετά θεωρώ ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φορτσάρω τόσο πολύ ώστε να φτάσω στον αριθμό των κυψελών που θεωρώ απαραίτητο να έχω και να δουλεύω (ποιος είναι αυτός? Η πρώτη εκατοντάδα που δεν κλίνεται στον Ενικό ή στον Δυϊκό αριθμό! Τι? Δεν ξέρετε ποιος είναι ο Δυϊκός  αριθμός? Μα τι κάνετε? Στα μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών το μόνο που προσέχατε ήταν από το παράθυρο έξω στην αυλή την καλλίπυγο Μαχούλα από το Α2 που έκανε επικύψεις στο μάθημα της  Γυμναστικής? Χα χα χα). Οπότε τα επόμενα 2-3 χρόνια θα πρέπει να φτάσω σε αυτόν τον αριθμό κυψελών, για να μην έχουμε και τον κάθε κομπλεξικό να λέει ότι «Α καλά ο Αρκούδας μόνο θεωρία και μπλά μπλά είναι και από πράξεις τίποτα» και εσείς που τόσο εκτιμάτε τα γραπτά μου να μην λέτε ούτε μια κουβέντα για να υπερασπιστείτε την «τιμή» του Αρκούδα* που χαρίζει τόσο από τον χρόνο του για να σας μεταδώσει τις ακριβά αποκτημένες σε κόπο, χρόνο, και κόστος γνώσεις του!

 Οπότε θα σας έχω μια νέα σειρά αναρτήσεων όπου εκτός από αυτόνομα μελισσοκομικά θέματα θα σας παρουσιάζω και την εργασία μου ανά μήνα για να αλλάξει κάπως ο τρόπος παρουσίασης της μελισσοκομικής μου πραγματικότητας. Αλλά ταυτόχρονα και να σας μιλώ πιο άμεσα πάνω σε θέματα που με απασχολούν, με ενδιαφέρουν, με ψιλοενοχλούν, αλλά και θέματα, καταστάσεις, σκέψεις που θέλω να μεταδώσω σε άτομα που έχουν αποφασίσει να μπουν στην διαδικτυακή μελισσοκομία (ευτυχώς στην γραπτή διαδικτυακή μελισσοκομία! Γιατί δεν έχω και σε μεγάλη εκτίμηση την διαδικτυακή μελισσοκομία που στηρίζεται την κινούμενη εικόνα – βίντεο!- Χα χα χα. Και εάν σκεφτείτε το πόσο λίγη εκτίμηση έχω και την γραπτή διαδικτυακή μελισσοκομία μπορείτε να αντιληφθείτε ακόμα καλύτερα την κρυφή απαξία της παραπάνω παραγράφου! Χα χα χα).

 Τι ακριβώς είπε μόλις τώρα ο ποιητής? Θα γράφει μήνα με το μήνα τι κάνει στα μελίσσια του, και στο μελισσοκομικό του εργαστήρι, και ταυτόχρονα θα μας σπάζει τα αρχίδια με την γκρίνια του?

 Ναι! Ακριβώς! Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα αυτό ακόμα και εγώ!

 Χα χα χα.

 Αλλά προτού πάμε στον δεύτερο γύρο γκρίνιας ας ρίξουμε και το τυράκι στην φάκα για να μην σας χάσω από πελάτες …… Ούπςςςςς! Αναγνώστες ήθελα να πω! Χα χα χα.

 Φλεβάρης. Μήνας όπου ακόμα τα μελίσσια δείχνουν (στον βορρά τουλάχιστον) ελάχιστη κινητικότητα και ανάπτυξη, ο όγκος εργασίας στα μελισσοκομεία του μελισσοκόμου είναι ελάχιστος, και είναι μια τρομερή ευκαιρία να δουλέψει στο μελισσοκομικό του εργαστήρι πάνω σε καψουλίσματα και συρματώματα πλαισίων ή να βάψει (ή να παραφυνώσει) κυψέλες που θα τις γεμίσει με μελίσσια τους μήνες της άνοιξης. Σωστά? Ναι! Θεωρητικά έτσι ακριβώς θα έπρεπε να ήταν. Φυσικά πότε δεν κατόρθωσα να κάνω αυτό που συμβουλεύω τους άλλους μέσα από το blog μου να το κάνουν. Χα χα χα.

 Και αυτό γιατί το μελισσοκομικό μου εργαστήρι βρίσκεται στον Σοχό, και ο Σοχός δεν βρίσκεται στην Ελλάδα αλλά δίπλα από το χωριό του Άγιου Βασίλη στον Αρκτικό κύκλο! Χα χα χα. Οπότε τον χειμώνα ( και την Άνοιξη! Και το Φθινόπωρο!) στον Σοχό έχει κρύο, πολύ κρύο, βρομόκρυο, ένα γαμημένο βρομόκρυο του κερατά! Κατουράς παγάκια κυριολεκτικά από το κρύο! Και εάν δεν έχεις θέρμανση στο μελισσοκομικό εργαστήρι σου δεν υπάρχει περίπτωση να κάθεσαι με τις ώρες εκεί για να κάνεις την οποιαδήποτε μελισσοκομική εργασία (κάτι που είναι πολύ δύσκολο να  το αντιληφθούν οι Νότιοι μελισσοκόμοι! Το πόσο πιο δύσκολες είναι οι καιρικές συνθήκες για τους μελισσοκόμους του βορρά τον χειμώνα, αλλά ούτε και οι μελισσοκόμοι του βορρά μπορούν να αντιληφθούν το αντίστοιχο πρόβλημα που έχουν στον Νότο το καλοκαίρι. Ακόμα και εγώ βίωσα μια τεράστια έκπληξη όταν νότιος μελισσοκόμος μου έδειξε το τοπίο δίπλα από το μελισσοκομείο του πριν από 2-3 μέρες σε βίντεο όπου τα πάντα ήταν ξεραμένα πλήρως, ενώ αυτή την στιγμή εδώ πάνω στον βορρά τα πάντα είναι καταπράσινα! Μιλάμε τέτοια ξεραΐλα δεν έχει ο βορράς ούτε καν στα τέλη Αυγούστου! Εκπληκτικό! Και όπως  βγάζουν μέλι οι άνθρωποι εκεί κάτω! Μπράβο τους! Τελικά το να μην ξεγονεύουν τα μελίσσια το χειμώνα είναι τρομερό πλεονέκτημα, γίνονται τόσο δυνατά που μπορούν να βγάλουν μέλι ακόμα και από πέτρες! Γιατί αυτή την εποχή ο Νότος το μόνο που θυμίζει είναι εγκαταλελειμμένο νταμάρι!).

 Οπότε και δεν κάνεις απολύτως τίποτα μελισσοκομικό στο μελισσοκομικό εργαστήρι σου και τρέχεις σαν τρελός τον Μάρτη να βγάλεις την δουλειά που θα έπρεπε να είχες τελειώσει τον Φλεβάρη!

 Φυσικά λύση για αυτό υπάρχει. Μου  την έλεγε εδώ και χρόνια ο δάσκαλος μου «Ε αφού δεν έχει ζέστη στο μελισσοκομικό εργαστήρι σου τι κρατάς πάγκους συρμάτωσης εκεί? Πάρε τα όλα και βάλτα στο σπίτι σου και να συρματώνεις εκεί μέσα που έχεις ζέστη!» Σωστό και αυτό! Αλλά εμένα δεν μου καθόταν καλά. Ήθελα όλο τον μελισσοκομικό εξοπλισμό μου να τον έχω στο ίδιο μέρος, «τι το έχουμε το μελισσοκομικό εργαστήρι εάν είναι να έχουμε τα πάντα σκορποχώρι! Αυτό έλειπε! Να συρματώνω μέσα στο σπίτι, να κουβαλώ πλαίσια από το εργαστήρι, να τα καψουλίζω πάνω στο σπίτι, και να τα συρματώνω, και μετά να τα πηγαίνω πάλι στο εργαστήρι και ξανά από την αρχή! Δεν γίνονται αυτά» και πείσμων ως γαϊδούρι δεν καταλάβαινα από λόγια. Και ερχόταν ο Μάρτης και αποκτούσα την ταχύτητα του φωτός για να τα βγάλω πέρα όλα! Χα χα χα.

 Φέτος όμως είπα «Τέρμα με όλα αυτά! Καλό το πείσμα αλλά βγάζει μάτι! Κάνε επιτέλους όσα λέει ο Μαύρος Λύκος της Μελισσοκομίας! Δεν μπορεί κάτι παραπάνω θα γνωρίζει πάνω στο θέμα!» Χα χα χα.

 Τι να κάνουμε? Για να γίνεις στο μέλλον ο επόμενος Μαύρος Λύκος της Μελισσοκομίας θα πρέπει αρκετά συχνά να βαδίσεις στα χνάρια των προηγούμενων Μαύρων Λύκων της Μελισσοκομίας!

 Εκτός εάν ποτέ ασχοληθώ με την  εμπορία στην Μελισσοκομία και όχι με την παραγωγή! Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα σας πάρει όλους ο διάολος, είτε είσαστε οι Μαύροι Λύκοι της μελισσοκομίας, είτε τα γατάκια της μελισσοκομίας! Θα σας σκίσω  όλους!

 Γρρρρρρρρρρ!

 Χα χα χα.

 Οπότε πήρα την απόφαση να πάψω να είμαι κάφρος και να ακούσω την συμβουλή του δασκάλου μου και να μεταφέρω μελισσοκομικό εξοπλισμό για να δουλέψω μέσα στο σπίτι μου τις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα. Αλλά μια φορά κάφρος, για μια ζωή κάφρος! Ποιο είναι το θανάσιμο μου αμάρτημα που έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν? Ναι! Η περηφάνια!

 Και φυσικά ως μελλοντικός κάτοικος της κόλασης εξαιτίας αυτού του θανάσιμου αμαρτήματος ποια νομίζετε θα ήταν η συμπεριφορά μου? Μα φυσικά να μεταφέρω όλο τον μελισσοκομικό μου εξοπλισμό μόνος μου πάνω στο σπίτι μου χωρίς να ζητήσω την βοήθεια κανενός! Και όταν λέμε μελισσοκομικό εξοπλισμό εννοούμε τον πάγκο συρματώσεως! Τον οποίο όμως τον έχω πακτώσει σε ένα τραπέζι κουζίνας! Ένα βαρύ τραπέζι κουζίνας! Και αυτό έπρεπε να μετακινηθεί από τις σκάλες  του μελισσοκομικού εργαστηρίου μου στην αυλή, και μετά από τις σκάλες (2 σκάλες) στον πρώτο όροφο του σπιτιού μου! Ένα άτομο, ένα τραπέζι κουζίνας, 3 σκάλες! Μαύρο λυσσασμένο σκυλί, εγωιστής μέχρι εκεί που δεν πάει, άπονος όσο αφορά τον εαυτό μου, βρίζοντας, λαχανιάζοντας, σφίχνοντας τα δόντια, με την οργή μου ως το απόλυτο καύσιμο, κουτσά στραβά, σπρώχνοντας, σηκώνοντας, χτυπώντας, μετέφερα το τραπέζι με τον πάγκο συρματώσεως πάνω στο σπίτι μου. Τρελαμένος από την αδρεναλίνη τον τοποθέτησα δίπλα και στην σόμπα. Μέσα στην τρελή χαρά βαριανασαίνοντας καθόμουν να το θαυμάζω και αυτό το κατόρθωμα μου, με μια αίσθηση αλαζονείας και μια αρρωστημένη σκέψη να κυριαρχεί στο μυαλό μου «Δεν  χρειάζομαι κανέναν, μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου, λύσσα και θέληση θέλουν τα πάντα, δεν υπάρχουν όρια, τα όρια τα ορίζουμε μόνοι μας, και είναι εκεί μόνο και μόνο για να τα ξεπερνάμε!».

 Μεθυσμένος κυριολεκτικά από αυτή την «επιτυχία» μου για μισή ώρα ακόμη θαύμαζα τον εαυτό μου. Μισή ώρα, όσο χρειάστηκε να «παγώσουν» οι μυς από την υπερπροσπάθεια που είχαν μόλις κάνει και να νιώσω το λάθος της αποκοτιάς μου. Μόλις καταλάγιασε η αδρεναλίνη μέσα μου, έπεσαν οι τρελοί ρυθμοί του αίματος μέσα στις φλέβες μου, επικάθησε η κούραση στους μυς μου, αμέσως ένοιωσα την μέση μου  σαν να πέρασε κοπίδι από μέσα της. Πραγματικά ο πόνος με λύγησε και με γονάτισε, σύρθηκα για να φτάσω στο κρεβάτι, με δυσκολία μπορούσα να αναπνεύσω από τον πόνο και δεν υπήρχε καν η σκέψη για να μετακινηθώ μακριά από το κρεβάτι που ήμουν καθηλωμένος. «Πάει! Την έκανες την ηλιθιότητα! Την κατάστρεψες την μέση σου ηλίθιε! Και τώρα τι? Μόλις αρχίζει η μελισσοκομική χρονιά και εσύ ίσως χρειασθεί να πας για μαχαίρι! Πως θα εξακολουθήσεις να είσαι μελισσοκόμος εάν έκανες καμία βαριά ζημία στην μέση σου? Ήδη έχεις μια καλή τσεκουριά ανάμεσα στις δύο ωμοπλάτες σου, τώρα απέκτησες και μια μαχαιριά στην μέση σου! Εύγε! Βλάκα! Μια φορά κάφρος, μια ζωή κάφρος!».

 Δύο βασανιστικές μέρες και νύχτες ακινητοποιημένος σε ένα κρεβάτι! Δύο μέρες και νύχτες που δεν γνώριζα το επίπεδο της ζημίας που μόλις είχα προκαλέσει στον εαυτό μου! Βολταρέν, Βιξ, το μόνο χάδι στο κορμί μου.  Παναντόλ και Ντεπόν η μόνη διατροφή μου. Και φυσικά, γιατρός? Τι γιατρός? Εμείς είμαστε μελισσοκόμοι! Και μάλιστα μελισσοκόμοι του Βορρά! Οι μόνοι πραγματικοί μελισσοκόμοι! Αρχιδάτοι, με μπρούτζινους όρχεις άνδρες! Δυο φορές και μόνο θα μας δει γιατρός στην ζωή μας! Μια φορά όταν θα μας ξεγεννήσει από την κοιλιά της μάνας μας, και μια φορά όταν θα έρθει για  να υπογράψει την βεβαίωση θανάτου μας! Γιατρός! Μόνο μετά από την τελευταία μεταλαβιά και μόνο! Χα χα χα. 

 Εκείνη την παροιμία που λέει «κακό σκυλί ψόφο δεν έχει!» Την ξέρετε?

 Από ότι φαίνεται μάλλον ισχύει και για τα Αρκούδια, αλλά και για τους μελλοντικούς Μαύρους Λύκους της Μελισσοκομίας!

 Χα χα χα.

 Τελικά η μέση άντεξε για ακόμη μια φορά σκεφτόμενη «Α καλά το παιδί είναι βλάκας! Θα μου δοθούν πολλές ευκαιρίες ακόμα για να καταρρεύσω στο μέλλον με τα μυαλά που κουβαλάει αυτός! I will be back!»

 Και αφού γλύτωσα στο τσακ και αυτή την σφαίρα άρχισα δουλειά. Απόφαση στις αρχές του μήνα να καψουλίζω, και να συρματώνω μια πενηντάρα πλαίσια κάθε μέρα σε παρτίδες των δέκα. Οπότε κάθε μέρα έφερνα από το μελισσοκομικό εργαστήρι πέντε ντάνες των δέκα πλαισίων, μου έπαιρνε  μία ώρα για να τα καψουλίσω και να τα καρφώσω γυφτόκαρφα από όπου θα συγκρατούταν το σύρμα στο συρμάτωμα, και άλλη μισή ώρα το συρμάτωμα της κάθε δεκάδας, συνολικά 3,5-4 ώρες εργασίας την ημέρα, και  φυσικά με άφθονη μουσική από τον υπολογιστή μέσω των λιστών αναπαραγωγής που είχα στο Youtube (κάτι που το περιγράφω στην μοναδική ανάρτηση του blog για εκείνο τον μήνα στο ποίημα μου Του μελισσοκόμου τα μεράκια). Και το πήρα το ζήτημα πολύ ζεστά, μέσα σε 20 μέρες αδιάλειπτης εργασίας έβγαλα 1000 πλαίσια συρματωμένα (η φωτογραφία στην αρχή αυτής της ανάρτησης είναι ένας τοίχος του εργαστηρίου μου με μια πεντακοσάρα συρματωμένα πλαίσια, υπάρχει ακόμα ένας τέτοιος τοίχος με άλλα πεντακόσια συρματωμένα πλαίσια σε άλλο σημείο του εργαστηρίου μου)!

 Αλλά όλη αυτή η εργασία γίνονταν τα απογεύματα του Φλεβάρη, αντίστοιχα τα πρωινά μου τα περνούσα με ένα πινέλο στο χέρι μια που έχοντας αφαιρέσει πάγκους και εργαλεία από το μελισσοκομικό μου εργαστήρι (πχ θερμοθάλαμος) είχα πλέον ελεύθερο χώρο για να βάφω κυψέλες μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι αδιαφορώντας για το τι καιρό έκανε έξω. Οπότε και μια 30άδα νέων κυψέλων με απασχόλησε με βαφές, πέρασμα κλειδιών και χειρολαβών, και γενικά επεξεργασία τα πρωινά όλου του Φλεβάρη και του Μάρτη.

 Ένας πλήρης  μήνας γεμάτος με μελισσοκομικές εργασίες μακριά από τα μελισσοκομεία μου. Ένας μήνας που ο όγκος της εργασίας του  με έπνιγε κατά το παρελθόν τους επόμενους μήνες της άνοιξης φέτος βγήκε ακριβώς  όπως θα έπρεπε (ούαου!!!!! Τι ιδιοφυής και τρομερή χρήση παρελθοντικών, μελλοντικών, και παροντικών χρόνων είναι αυτή!!! Θα διαβάσει αυτή την πρόταση κανένας Μπαμπινιώτης και θα πάθει κολούμπριο και κοκομπλόκο!!! Χα χα χα) δίνοντας μου ένα τεράστιο αβάντζο ελεύθερου χρόνου που θα το αξιοποιούσα τους επόμενους μήνες σε ανιχνεύσεις καθώς κυνηγούσα τις ανθοφορίες, σε μεταφορές, σε εργασίες μέσα στα μελισσοκομεία έτσι ώστε να ετοιμάσω όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τα δυνατά χτυπήματα των τοποθετήσεων στις παραγωγικές νεκταροεκκρίσεις και μελιτωφορίες με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό παραγωγικών μελισσιών.

 Ταυτόχρονα όμως όπως προείπα όλος ο μήνας αυτός είχε μια μόνο ανάρτηση στο blog μου, η οποία έγινε μόνο και μόνο για να μοιρασθώ την εφορία που μου προκαλούσε η χαρά της εργασίας (Arbeitszufriedenheit στα Γερμανικά η ικανοποίηση από την εργασία! Γερμανοί οι μοναδικοί στον πλανήτη που έχουν μια λέξη για να εκφράζουν την ικανοποίηση και την χαρά από την εργασία! Κάθε πέντε χρόνια βομβαρδισμό και να μην ρωτάνε καν το γιατί! Και να μην ξέρουμε εμείς το γιατί, το ξέρουν αυτοί! Χα χα χα).

 Και γιατί αυτό? Από την μια πλευρά για να μπορέσω να επικεντρωθώ  πλήρως στην εργασία μου. Από την άλλη για να καταλάβετε ότι κανένας ποτέ δεν είναι δεδομένος! Ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να εκτιμηθεί πλήρως η προσπάθεια κάποιων για να βοηθήσουν στην διάχυση των γνώσεων στην μελισσοκομία, οι οποίοι πληρώνουν ένα μεγάλο προσωπικό τίμημα, σε κόπο, χρόνο, και κόστος για να προσφέρουν στα πόδια σας δύσκολα αποκτημένη γνώση. Και αντί αυτό να εκτιμηθεί από το σύνολο όσων έχουν όλη αυτή την γνώση εύκολα, και άμεσα, καταλήγουν όσοι προφέρουν να γίνονται οι κακοί της υπόθεσης και να στοχοποιούνται διαρκώς από κάθε κακεντρεχή και αχάριστο εκεί έξω!

 Παίδες κάποια στιγμή θα πρέπει κάποιος να ξαναρχίζει να σας τα λέει έξω από τα δόντια (ρόλο που τον είχα εγώ για πολλά χρόνια, και είχα στιγματιστεί ως ο κακός της διαδικτυακής μελισσοκομίας γιατί δεν χάιδευα αυτιά, και δεν έγλυφα τον οποιοδήποτε εκεί έξω για να κάνω δημόσιες σχέσεις) σχετικά με τις ευθύνες που έχετε και εσείς όσο αφορά την διάχυση των γνώσεων και την διατήρηση της αλυσίδας μετάδοσης αυτής της γνώσης. Δεν σας ζητάει κανείς να κάνετε το ίδιο που κάνουν οι ελάχιστοι εκεί έξω που δίνουν το γνωστικό τους κεφάλαιο (αν και η διάχυση των γνώσεων προϋποθέτει γνώσεις που τις πήρατε εσείς εύκολα, εύκολα να τις δώσετε και εσείς στους παρακάτω από σας!) χωρίς κανένα αντίτιμο, υποχρέωση, συναλλαγή. Αλλά θα πρέπει να δείχνετε τον απαραίτητο σεβασμό και εκτίμηση σε αυτή την προσπάθεια τους. Δεν θα πρέπει να τους επιτίθεστε με την πρώτη ευκαιρία, να τους κακολογείτε πίσω από την πλάτη τους, να υπονομεύετε την διάθεση τους για μοίρασμα του γνωστικού τους πλούτου!

 Λέγετε που και που και κανένα ευχαριστώ, με ασήμαντα πράγματα, πες ένα like, μια κοινοποίηση του τι αναρτούν, και το κυριότερο μια έμπρακτη υποστήριξη τους όταν κάποιος πάει να τους διαβάλει πίσω από την πλάτη τους, γιατί τα κόμπλεξ του είναι μεγαλύτερα ακόμα και από το ίδιο το σύμπαν!

 Γιατί ξέρετε σε κάθε ένα αχάριστο που δείχνει τον πραγματικό εαυτό που έχοντας βοηθηθεί από τα παραπάνω άτομα η θέληση για διάχυση των γνώσεων αμέσως πέφτει στο μισό! Ξέρετε κάποιοι δεν έχουν ως απώτερα κίνητρα σε ότι κάνουν το να γίνουν μελισσοπατέρες και να πάρουν θέσεις στην ΟΜΣΕ και στους μελισσοκομικούς συλλόγους ή συνεταιρισμούς, δεν τους ενδιαφέρει να πουλάνε σεμινάρια μελισσοκομίας διαδικτυακά ή επί της κυψέλης, δεν έχουν ανάγκη να πουλήσουν στους άλλους μαντζούνια, ή πλαστικές κυψέλες, ή ότι σου λέει να πουλήσεις ο κάθε μελισσοκομικός προμηθευτής που στα χώνει κάτω από το τραπέζι, κάποιοι δεν πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες για λίγα περισσότερα κλικ μπας και πάρουν τίποτα ψίχουλα από τα μπανεράκια που έχουν φάτσα κάρτα αβέρτα στα blog τους ή στα κανάλια τους  στο Youtube!

 Κάποιοι έχουν ως μόνο απώτερο κίνητρο την καθαρή διάχυση της γνώσης στους άλλους για να  μην φάνε και οι άλλοι τα μούτρα τους όπως τα φάγανε αυτοί, και να παρουσιάσουν την εργασία τους και τα προϊόντα αυτής μέσα από τα διαδικτυακά παιδιά μας! Μάθετε να ξεχωρίζετε τα κίνητρα του καθενός γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι μέσα στην μελισσοκομική διαδικτυακή πραγματικότητα! Και μάλιστα κάποιοι δεν είναι κωλοπετσωμένοι γουρουνόψυχοι  που να μην  τους επηρεάζει ή να μην τους πικράνει τίποτε!

 Και φυσικά δεν τα λέω αυτά για μένα, μπας και κερδίσω κανένα like ή καμία κοινοποίηση! Μια ζωή τα είχα γραμμένα αυτά, θα εξακολουθήσω να τα έχω, έχω σχηματίσει ήδη μια γνώμη για τους περισσότερους από σας**  δεν θα την αλλάξω εύκολα πλέον. Το έχετε χάσει το παιχνίδι οι περισσότεροι όσο αφορά εμένα και την εκτίμηση που θα μπορούσατε να έχετε από μέρος μου.

 Το ζήτημα είναι όμως να μην κάνετε τα ίδια λάθη με την επόμενη γενιά bloggers και youtubers που βγαίνει στο κουρμπέτι μόλις τώρα, νέα παιδιά με καθαρές ψυχές, και πραγματικά θέλουν να μοιρασθούν χωρίς κανένα απώτερο κίνητρο τις γνώσεις τους και τις εμπειρίες τους, νέα παιδιά που ακολουθούν τα βήματα αρκετών από εμάς τους παλιότερους bloggers (Γιοκ youtubers! Χα χα χα) που θελήσαμε να δημιουργήσουμε την περιβόητη αλυσίδα των γνώσεων στην μελισσοκομία (και πληρώσαμε το τίμημα για αυτό!) και σιγά, σιγά, χανόμαστε από το προσκήνιο (γιατί άραγε? Χα χα χα). Τα ίδια λάθη που κάνατε με τις προηγούμενες γενιές όσων πρωτοστάτησαν στην καθαρή και άδολη διάχυση των γνώσεων εάν τα κάνετε και τώρα απλούστατα θα χάσετε και ακόμη μια γενιά από αγνούς αλτρουιστές της διαδικτυακής μελισσοκομίας! Και μετά τι? Μετά θα μείνετε με όλους τους υπόλοιπους! Σκεφτείτε το λίγο, θέλετε να πορευτείτε μόνο με αυτούς? Μόνο αυτό αξίζετε? Εάν ναι, τότε μια χαρά το πάτε το ποίημα! Συνεχίστε!

 Χα χα χα.

 Αχχχχχχ! Λίγος Αρκούδας από τα παλιά! Έτσι, έτσι, έτσι, για να σφίξουν λίγο και οι κώλοι γιατί παραχαλαρώσατε και ξεχάσατε πως ήταν να κρύβεστε στις τρύπες σας κάποιοι όταν κυκλοφορούσαν εκεί έξω ελεύθερα και πεινασμένα για αίμα τα αγριότερα από τα μελισσοκομικά θεριά!

 Χα χα χα.

 Αρκετά! Φτάνει τόσο, μου έχετε γίνει και ευαισθητούλιδες και δεν το σηκώνετε το πολύ το κράξιμο!

 Θα αφήσω αρκετό και για μετά.

 Χα χα χα.

 Αλλά ναι!

 The boys are back in town!

 *Ναι αυτό έγινε! Κάποιος συνάδελφος μελισσοκόμος είχε σκεφτεί ως καλή ιδέα να ονομάσει ένα κομμάτι από την διαδικτυακή που παρουσία και θεματολογία στο κανάλι του ως «μελισσοιστορίες» και ζητούσε από τους συνδρομητές του να του πουν και την γνώμη του για αυτή την ονομασία, καθώς  και δικές τους μελισσοιστορίες –σοβαρά τώρα συνάδελφε?!?! Τόσα χρόνια αυτό το blog έχει αυτό το όνομα! Και είσαι μέσα από τους «φίλους» μου στο FB εδώ και πάνω από 8 χρόνια, πως σου ήρθε να χρησιμοποιήσεις ακριβώς αυτή την λέξη? Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι αποτελεί καπήλευση της δικής μου προσπάθειας εδώ και τόσα χρόνια? Σοβαρά? Ξέρεις το να δημιουργηθεί μια  παρεξήγηση θέλει πολύ λιγότερα από αυτό! Καλά είναι όσοι θέλετε να αποκτήσετε δημόσιο βήμα να είσαστε πολύ πιο προσεκτικοί και σοβαροί με το ποια όρια θα περάσετε, και στο τι (και ποιον!) είσαστε ικανοί να χρησιμοποιήσετε στην προσπάθεια σας. Τουλάχιστον εάν θέλετε την εκτίμηση κάποιων που αξίζει να έχετε τον σεβασμό τους! Γιατί ξέρετε ο σεβασμός κερδίζεται πολύ δύσκολα, αλλά χάνεται τρομερά εύκολα - και βρέθηκε ένας (με ψευδώνυμο φυσικά! Και κομπλεξικός, και δειλός!) να αναφέρει ότι αυτό το όνομα ήδη χρησιμοποιείται από άλλον blogger, και ταυτόχρονα και να ρίξει το δηλητήριο του και να με κακολογήσει. Και φυσικά κανένας από τους χιλιάδες που παρακολούθησαν αυτό το βίντεο δεν υπερασπίστηκε το blog εκτός από έναν και  μόνο (ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ!!!!) που δεν δίστασε να πει ότι το blog αποτελεί μια από τις ποιο αξιόλογες προσπάθειες εκεί έξω! Αλλά  μόνο ένας! Από χιλιάδες! Και αυτό δείχνει και το πόσο κενά περιεχομένου είναι πολλές φορές λόγια εκτίμησης που βγαίνουν εύκολα από χείλη ή δάχτυλα πάνω από πληκτρολόγια! Στα υπόψη και αυτό, ένα ακόμα πολύτιμο (και πικρό) μάθημα και για μένα! Και φυσικά ούτε ο συνάδελφος μελισσοκόμος που πάει να αποκτήσει δημόσιο βήμα είπε κάτι πάνω σε αυτό! Αχχχχχ! Και μετά σας πειράζει όταν λέω ότι λίγος κόσμος αξίζει πραγματικά στην διαδικτυακή μελισσοκομία ε?    

  

** Αλλά από την άλλη υπάρχουν και παιδιά που πραγματικά εκτιμούν τα όσα κάνουμε, και την συλλογική «τιμωρία» την βιώνουν πολύ  πιο βαριά από τους άλλους. Αυτά ακριβώς τα παιδιά είναι που αναστρέφουν το αποτέλεσμα του κάθε αχάριστου  και διπλασιάζει ο κάθε ένας από αυτούς την διάθεση για διάχυση των γνώσεων! Να είσαστε καλά που κρατάτε την θέρμη και την ορμή μας ακόμα ζωντανή για να συνεχίσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει εδώ και τόσα χρόνια, υπόχρεοι για αυτό. Και αυτή η ανάρτηση σας ανήκει, όπως και όλες οι επόμενες μελισσοκομικές αυτού του blog. Σας ευχαριστώ!      


Adios Amigos Locos








Λάζαρος  Μότσανος

Σοχός 8/6/2020