Η Άλωση της Βασιλεύουσας

 

Παιδιά λίγο θα σας μπερδεύσω σήμερα, αλλά νομίζω ότι είναι αναγκαίο, γιατί κάποια πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε λάθος ως έθνος, ιδίως ότι έχει σχέση με την ιστορία μας.

Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ναι σαν σήμερα έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους στις 29 Μαίου του 1453, ημέρα Τρίτη, φυσικά με το Ιουλιανό ημερολόγιο αυτή η ημερομηνία, που διαφέρει από το ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε τώρα 14 ημέρες!

Πολλοί έχουν στο μυαλό τους μια απώλεια μιας πόλης του 1 εκατομμυρίου ατόμων (αν και πολλοί ιστορικοί αμφισβητούν ότι η Κωνσταντινούπολη έφτασε καν στο επίπεδο των 300.000 κατοίκων!), γεμάτη με θησαυρούς, παλάτια, βιβλιοθήκες, αγάλματα. Μια πόλη ακτινοβολούσα σε πολιτισμό και πλούτο, έδρα της διοίκησης μιας μεγάλης και υπερχιλιόχρονης αυτοκρατορίας.

Λυπάμαι που σας το χαλάω το παραπάνω σκηνικό, αλλά αυτή ακριβώς η πόλη αλώθηκε στις 13 Απριλίου 1204, ημέρα Τρίτη, (εξου και το Τρίτη και 13 που θεωρείται γουρσούζικη -Κούλικη! Χα χα χα- ημέρα από εμάς, σε αντιδιαστολή με το Παρασκευή και 13 - την ημέρα που είχαν συλληφθεί οι Ναϊτες Ιππότες στην Γαλλία του Φίλλιπου του Ωραίου- που την θεωρούν γουρσούζικη ημέρα οι Δυτικοί), πάλι με το ιουλιανό ημερολόγιο, από τους Φράγκους και τους Βενετούς!

Μετά από αυτή την άλωση η Κωνσταντινούπολη έχασε τους Θησαυρούς της (μπορείτε αρκετούς από αυτούς να τους δείτε στην Βενετία και στο Βατικανό), την πλειονότητα των βιβλιοθηκών της (γιατί τότε ήταν τρομερά δύσκολη η αναπαραγωγή των βιβλίων χειρόγραφα, οπότε και αυτά ήταν πανάκριβά, οπότε και "θησαυρός" επίσης!), την εγκατέλειψαν οι περισσότεροι από τους κατοίκους της (σε βαθμό που στην δεύτερη άλωση η Κωνσταντινούπολη να έχει μόνο 100.000 κατοίκους και να είναι σχετικά "άδεια" γεμάτη με μπαξέδες εντός των τειχών της), όπως και οι διανοούμενοι της (σχετικός αυτός ο όρος σε μια άκρατη Θεοκρατία! Που σε μεγάλο βαθμό έπνιγε κάθε νέα επιστημονική γνώση και νεοτερισμό!), χάθηκε η αυτοκρατορία που διοικούσε (μοιράσθηκε στους Δυτικούς σταυροφόρους, και μικρά τμήματα της και μόνο παράμειναν έξω από την κυριαρχία τους, και προσπάθησαν τους επόμενους αιώνες να αναδημιουργήσουν την αυτοκρατορία- ανεπιτυχώς!-), και το κυριότερο πέθανε ακόμα και η ίδια η έννοια της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων, και άρχισε να επικρατεί μια (λανθάνουσα) εθνική συνείδηση των Ελλήνων (Ρωμιοί).

Λυπάμαι, αλλά η δεύτερη άλωση της Κωνσταντινούπολης ήταν η άλωση των 7.000 ξένων πολεμιστών στα τείχη της και μόνο, η άλωση του "Τουρκεύω αλλά δεν Φραγκεύω" και η άμεση ένταξη της Εκκλησίας στις δομές εξουσίας των Οθωμανών, η άλωση με τους "δυνατούς" αυτής της πόλης να προστρέχουν στα πόδια των κατακτητών, όπως ο Δούκας Νωταράς που παρέδωσε έναν τεράστιο θησαυρό στον Μωάμεθ τον Β για να έχει την εύνοια του στην νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε (και ο Μωάμεθ προς τιμή του είπε "Αυτόν τον Θησαυρό εάν τον είχες δώσει στον Βασιλιά σου δεν θα ήμουν εγώ τώρα ο κατακτητής αυτής της πόλης!" λίγο πριν τον εκτελέσει και στείλει τα παιδιά του για γιουσουφάκια στα χαρέμια του -Τούρκος γάρ!-), ήταν η άλωση της "Θείας Δίκης" γιατί αψηφήσαμε την θέληση της Εκκλησίας που επέμενε δογματικά στο σχίσμα των εκκλησιών, και ούτε καν η σωτηρία του Έθνους δεν ήταν σοβαρός λόγος για να αλλάξει άποψη, και έτσι αποδέχθηκε και το Έθνος τον Οθωμανικό ζυγό για πάνω από 500 έτη, μια που τα "αμαρτήματα" μας απλώς τιμωρούσε με όργανο τους Τούρκους ο Θεός!

Η πρώτη άλωση όμως μας είναι σχετικά άγνωστη, και έχουμε επικεντρωθεί στην δεύτερη παρόλο που η σημασία της πρώτης για την αυτοκρατορία ήταν καταλυτική (κυριολεκτικά!).

Θες να είναι τα 500 χρόνια σκλαβιάς υπό τους Τούρκους (αλλά και επί Φραγκοκρατίας, αρκετοί αιώνες πέρασαν με το Έθνος υπόδουλο!)? Θες το ότι ήταν πιο κοντινό στην εποχή μας βίωμα? Θες ότι αποτελεί το τελευταίο σπάσιμο των νοητικών δεσμών με μια αυτοκρατορία που ήδη είχε πεθάνει εδώ και αιώνες και την ταυτόχρονη αργή μα σταθερή Εθνική αφύπνιση? Θες ότι με την πλήρη κατάλυση της αυτοκρατορίας και του ρόλου του αυτοκράτορα δεν υπήρχε ο ένας πυλώνας της εξουσίας στο Βυζάντιο αλλά εξακολουθούσε να υπάρχει ο άλλος που ήταν η Εκκλησία που πλέον ενδυναμώθηκε πλήρως στην συνείδηση ενός σκλαβωμένου έθνους? Ή απλώς η διάδοχη κατάσταση της Επαναστάσεως του 1821 με την Βαυαροκρατία δεν επέτρεπε να εμπεδωθεί στην συνείδηση του Λαού ότι τα μεγαλύτερα δεινά του ήρθανε από βαρβάρους που ήρθανε από τα δυτικά και όχι από βαρβάρους που ήρθανε από τα ανατολικά?

Πιθανότατα όλα μαζί!

Καλά είναι όλα τα παραπάνω να τα θυμάστε όπως και να προσπαθείτε να εντρυφήσετε από μόνοι σας στην ιστορία του Έθνους μας, και ανεξάρτητα από την επίσημη εκδοχή της ή από το πως θα την παρουσιάσουν κάποιοι εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπεύσεις και βλέψεις.

Οπότε η πραγματική άλωση δεν είναι η άλωση ενός βασιλιά που ζητούσε κάποιος χριστιανός να του πάρει το κεφάλι του πάνω στα τείχη μια πόλης που δεν ήθελε να πολεμήσει, αλλά μάλλον η άλωση μιας πόρνης που την βιάζανε ομαδικά πάνω από την Αγία Τράπεζα μέσα στην Αγία Σοφία!

Ερευνάτε και μην πιστεύετε!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 29/5/2021