Βαριά σήμερα η καρδιά, σαν να την σκεπάζουν βαγόνια πολλαπλά
το χαμόγελο δεν το θέλω, δεν το μπορώ, το νιώθω πισώπλατη μαχαιριά
από καθαρή τύχη, και μόνο, είμαστε σε αυτή την χώρα ακόμη ζωντανοί
θες πλημμύρα, φωτιά, των άλλων η αποκοτιά, η δική σου ύστατη στιγμή
Δεν μπορώ να χορτάσω από τον ήχο των λυγμών
μήτε με των νέων το αίμα η κοιλάδα των Τεμπών
το κασκόλ το ασπρόμαυρο, η σχολική εκδρομή
της καθαράς Δευτέρας η μελαγχολική γιορτή
Πορφυρογέννητοι, πρόεδροι, ποτέ δεν μας ήταν λειψοί
Υποσχέσεις πολλές, και ακόμα πιο πολλά τα «ποτέ ξανά»
με αίμα αθώων η χώρα μόνο ξέρει να προχωρά μπροστά
θυσία, η γυναίκα του πρωτομάστορα, τα ανέμελα παιδιά
Δεν μπορώ να χορτάσω από τον ήχο των λυγμών
μήτε με των νέων το αίμα η κοιλάδα των Τεμπών
το κασκόλ το ασπρόμαυρο, η σχολική εκδρομή
της καθαράς Δευτέρας η μελαγχολική γιορτή
Σύνορο ανάμεσα στην ζωή, και την τελευταία πνοή
ανάμεσα στο φιλότιμο, και στo «η κακιά η στιγμή»
φόρους μόνο σε μαύρα δάκρια ο Χάροντας απαιτεί
πένθος, καυτή οργή, μέχρι αύριο, και αυτό θα ξεχαστεί
Λάζαρος Μότσανος
Τέμπη 4/3/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου