Οργισμένη μου και άγρια
ψυχή
φτιαγμένη από ατσάλι και γυαλί
της πικρής ζωής η μαύρη φωτιά
σε έχει σκληραίνει πλέον αρκετά
αδάμαστη αγέρωχη
προκαλεί
κανείς να σε πονέσει δεν μπορεί
μόνη είσαι, Θεός θες και θεριό
ο λόγος που με έκανε να σε αγαπώ
ψυχή μου γλυκιά ο μόνος στον κόσμο εγώ
στην πανοπλία μπόρεσα
να βρω σημείο τρωτό
πόνο μόνο σε κέρασα από την πρώτη στιγμή
που άστοχα αφέθηκες και με αγάπησες και εσύ
θλιμμένα μεγάλα γλυκά μάτια μου καστανά
σας έκανα να δακρύσετε πολλές φορές πια
δάκρυα βαρύτιμα δώρα ενός καθαρού ουρανού
στα βίτσια ενός άκριτου και ανόητου παιδιού
κάθε δάκρυ και μια ακόμα χαρισμένη στιγμή
για την οποία σε αγαπώ όλο και πιο πολύ
όλο και περισσότερο σε κάνω και πονάς
το τίμημα ένα τρελό άνεμο όταν θες να αγαπάς
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 31/10/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου