Παιχνίδια της συλλογικής μνήμης και της λογικής

 Σαλπιγκτής στην Μικρασιατική Εκστρατεία & Σαλπιγκτής στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο. 

 Φώτο κολλάζ από την Αρκούδα που πολέμησε και στους δυο αυτούς πολέμους! Χα χα χα. 

 Αυτή η ανάρτηση δεν έχει στόχο να προκαλέσει κανένα ή να προσβάλει οτιδήποτε και οποιοδήποτε. Αυτή η ανάρτηση στόχο έχει μόνο να προκαλέσει ερεθίσματα για ορθολογική σκέψη, αμφισβήτηση πραγμάτων που τα θεωρούμε δεδομένα, καθώς και αφορμή για έρευνα στα ιστορικά δεδομένα πέρα από το καθιερωμένο δόγμα Εθνικής και Ιστορικής Μυθοπλασίας που μας διδάσκουν στα σχολεία. Το οποίο όμως είναι κάτι που θα κάνετε μόνοι σας. Αυτή η ανάρτηση δεν θα σας οδηγήσει μόνη της σε αλλαγή του τρόπου σκέψης σας, αυτό θα το κάνετε μόνοι σας, αν έχετε την διάθεση για αυτό!

 Αυτή η ανάρτηση απλώς είναι τροφή για σκέψη. 

 Σήμερα 28 Οκτώβρη και βλέπω στα μπαλκόνια σημαίες να ανεμίζουν, παιδάκια σε κάθε χωριό να κάνουν παρελάσεις (στην Θεσσαλονίκη την έκαναν χθες λόγου της στρατιωτικής παρέλασης), σχολικές γιορτές που τιμούν το γεγονός του ελληνοαλβανικού έπους με αποδόσεις τιμών στο ηρώο των αγωνιστών του 40 σε κάθε πόλη (και όχι μόνο, επίσης στο κάθε ηρώο είναι και όσοι χάσανε τις ζωές τους από τους κατακτητές μέσω εκτελέσεων-μην ξεχάσετε αυτή την λεπτομέρεια σχετικά με τις εκτελέσεις!-), και τα τελευταία χρόνια σε κάθε τοίχο προφίλ από τους φίλους μου βλέπω εικόνες σχετικές με το έπος του ελληνοαλβανικού μετώπου που εκφράζουν την περηφάνια του κάθε ενός που τα αναρτά για τον ηρωισμό που έδειξαν οι πρόγονοι μας σε αυτό τον πόλεμο.

 Όλα αυτά είναι ωραία, και καλώς και κάνουν όσοι τιμούν τους προγόνους μας για τους αγώνες τους. Τα αξίζουν και με το παραπάνω όλα τα παραπάνω. Όχι μόνο αυτά! Έπρεπε να κάνουν και αλλά, χίλιες φορές περισσότερα! Δεν θα το αναλύσουμε αυτό εδώ. Άλλο στόχο έχει αυτή η ανάρτηση. 

 Το παράξενο πάνω σε όλα αυτά είναι το γεγονός ότι το ελληνοαλβανικό έπος παρόλο που γιορτάζεται ως Εθνική Γιορτή στην πραγματικότητα ήταν μια τεράστια ήττα!!! Αυτό το γεγονός είναι που οι περισσότεροι από εμάς το "θάβουμε" βολικά πίσω πίσω στην συνείδηση μας! 

 Αλλά πριν από όλα μια γρήγορη ιστορική αναδρομή και αποτίμηση του ελληνοαλβανικού έπους (χωρίς πολλές ημερομηνίες και τα σχετικά).

 28 Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο απέναντι στον συνασπισμό της Ιταλίας και της Αλβανίας (άλλη μια λεπτομέρεια που πολλοί την ξεχνάνε χα χα χα) στην περιοχή της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Παρόλο που οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν να αντιμετωπίσουν ένα υπέρτερο εχθρό σε αριθμό και πολεμικά μέσα (Αλλά με σοβαρό πρόβλημα και αυτός με την διοικητική επιμελητεία του) κατόρθωσαν να πετύχουν μια σειρά απρόσμενων νικών και να προωθηθούν βαθιά στο έδαφος της Αλβανίας (ή της βόρειας Ηπείρου, δεύτερη λεπτομέρεια, συγκρατήστε την, θα την ξαναδούμε και μετά). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπει και η Γερμανία στον πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα (6 Απριλίου) και μέσα σε λίγες εβδομάδες να καταβάλει όλες τις αντιστάσεις του Ελληνικού στρατού (και των συμμάχων του) και να καταλάβει όλη την Ελληνική επικράτεια μαζί με τους συμμάχους της (Ιταλοί και Βούλγαροι -Την ημέρα που ο Τσολάκογλου παραδινόταν οι Βούλγαροι έκαναν εισβολή στην Θράκη- ). 

 Τα αποτελέσματα γνωστά.

 Τέσσερα χρόνια κατοχής από τους κατακτητές. Πάνω από μισό εκατομμύριο νεκροί (τουλάχιστο 300.000 από την Μεγάλη Πείνα του 41 -εδώ κολλά το ότι στα ηρώα υπάρχουν μόνο τα θύματα που εκτελέστηκαν από τους κατακτητές, δεν υπάρχει πουθενά ένα μνημείο με τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς της Μεγάλης Πείνας!-, χιλιάδες εκτοπίσεις στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Ελλήνων καθώς και Ελλήνων Εβραϊκής καταγωγής -τουλάχιστο 70.000 Εβραίοι της Ελλάδας οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και θανατώθηκαν εκεί-, καθώς και δεκάδες χιλιάδες νεκροί από εκτελέσεις των κατακτητών, αναλογικά οι απώλειες στα μέτωπα αυτής της περιόδου για την Ελλάδα είναι πολύ μικρές σε σχέση με τις απώλειες του πληθυσμού -κοντά στις 12.000 οι νεκροί στα μέτωπα-).

 Πλήρης καταστροφή όλων των υποδομών της Ελλάδας και αρπαγή τους από τους κατακτητές, καθώς και του ζωικού ή μη κεφαλαίου των κατοίκων της μαζί με όλα τα αποθέματα της χώρας, -χρηματικά ή υλικά-. Και φυσικά να μην  ξεχνούμε τις χιλιάδες εκτελέσεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, στερήσεις  που τσάκισαν την ζωή του συνόλου του πληθυσμού της χώρας. Γενικά είναι παραδεκτό από τους ιστορικούς όλου του κόσμου ότι η Ελλάδα είναι μέσα στις τρεις πρώτες χώρες σε απώλειες πληθυσμού ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού της (με την Σοβιετική Ένωση και την Γιουγκοσλαβία να είναι οι άλλες δύο, παράξενο αυτό το ορθόδοξο τόξο ε? Ίσως και να εξηγεί πολλά σχετικά με μια ιδιαίτερη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους τρεις αυτούς λαούς! Φυσικά και δεν μετράμε εδώ τις απώλειες των Γερμανών, λαοί οι οποίοι προκαλούν τέτοια καταστροφή με επιθετικούς πολέμους δεν έχουν την συμπάθεια των Ιστορικών!!!)    

 Επίσης άμεση συνέπεια όλων αυτών ήταν ένας καταστροφικότατος εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε και που δίχασε την Ελλάδα για δεκαετίες (και ακόμα υπάρχει το στίμα του στα μυαλά πολλών συμπολιτών μας!), προκάλεσε χιλιάδες θανάτους (ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες!), κατέστρεψε ότι υποδομή δεν είχαν καταστρέψει οι κατακτητές, προκάλεσε μια τεράστια εσωτερική μετανάστευση (εκατομμύρια χωρικοί εγκατέλειψαν τα χωρία τους λόγου του εμφυλίου είτε εσκεμμένα-με το να καταστρέφονται τα χωριά και να φυγαδεύονται οι κάτοικοι τους για να μην μπορεί να προσφερθεί βοήθεια στους αντάρτες-, ή και μη -για να γλυτώσουν απλώς οι φουκαράδες από τα δεινά του εμφυλίου και των ακροτήτων που υπήρχαν στις περιοχές τους-) που οδήγησε στην τεράστια αστικοποίηση και υδροκεφαλισμό της χώρας μας, και παράλληλα ήταν η απαρχή για ένα ακόμα κύμα εξωτερικής μετανάστευσης (το δεύτερο μεγάλο, θα δούμε και ποίο ήταν το πρώτο σε λίγο), είτε από τους ηττημένους του εμφυλίου (εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που "διέφυγαν" στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης), είτε από τους πένητες και φουκαράδες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και των Η.Π.Α. για να βρουν μια καλύτερη ζωή (εκατοντάδες χιλιάδες με εκατομμύρια άτομα σε αυτή την περίπτωση μέσα στις επόμενες δεκαετίες!).

 Και φυσικά μια οικονομική (και πνευματική και πολιτιστική) οπισθοδρόμηση της Ελλάδος που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το οικονομικό χάσμα που έχουμε σε σχέση με τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης (παράγοντας εξίσου σημαντικός με την Τουρκοκρατία για 400 χρόνια!).

 Κάτσε καλά κατάσταση! Και όμως όλα αυτά οι περισσότεροι τα κρύβουμε κάτω από ένα νοητικό χαλάκι στην άκρη του μυαλού μας, και θεωρούμε την 28 Οκτωβρίου ως μια Εθνική Γιορτή.

 Θα μου πείτε εκείνο που γιορτάζουμε εδώ είναι ο Ηρωισμός του Στρατού μας και του Λαού μας, οι Θυσίες που υποστήκανε και οι δύο για τον Αγώνα για την Ελευθερία (Ναι αλλά μας κατέκτησαν! Λεπτομέρεια που και αυτή θα την έχουμε στα υπόψη για τα παρακάτω), για το Μαχητικό Σθένος που έδειξε το αρχαίο μας Γένος που είναι όμοιο με αυτό των αρχαίων μας προγόνων και υποδηλώνει την συνέχεια της ηρωικής υπόστασης αυτού του Έθνους! Ναι! Έτσι ακριβώς είναι! 

 Όλα τα παραπάνω τα έδειξε το Έθνος μας σε αυτή την περίοδο της ιστορίας του (φυσικά υπήρξαν και δεκάδες χιλιάδες που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές! Αλλά πες και αυτό μέσα στον χαρακτήρα του Γένους μας είναι! Χα χα χα). Είναι αυταπόδεικτα άλλωστε, ένας στρατός που αντιμετωπίζει με μεγάλη επιτυχία (αλλά όχι απόλυτη! Μην ξεχνιόμαστε σχετικά με το πως τελείωσε ο πόλεμος αυτός!) υπέρτερες τεχνολογικά και αριθμητικά δυνάμεις φυσικό είναι παράμετροι όπως ο Ηρωισμός, το Μαχητικό Μένος, το Ηθικό Ανάστημα να είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που επέδειξε ο εχθρός (γιατί αν δεν ήταν τότε λόγου τεχνολογικής υπεροχής και αριθμητικής υπεροχής του εχθρού η ήττα θα ήταν άμεση! Μόνο όταν οι παράγοντες της αριθμητικής υπεροχής καθώς και της τεχνολογικής του εχθρού έφτασαν σε δυσθεώρητα επίπεδα -με την συμμετοχή της Γερμανίας- μπόρεσε να καμφθεί η αντίσταση του στρατού μας).   

 Ναι όλα τα παραπάνω είναι καλές αιτίες (ή αφορμές?) για να ξεχάσουμε τις δραματικές συνέπειες μιας βαρύτατης ήττας και να ονομάσουμε τα γεγονότα αυτής της περιόδου της Ιστορίας μας ως άξια να αποτελούν μια Εθνική Γιορτή?

 Καλά αυτά, αλλά ακόμα ο Αιρετικός της ορθής σκέψης δεν ξεστόμισε το τι του ψιθύριζε ο διάολος κατά την διάρκεια τόσων δεκάδων σχολικών γιορτών και παρελάσεων, καθώς και δηλώσεων περηφάνιας από χιλιάδες άτομα μέσα στα κοινωνικά δίκτυα ή με τους ιστούς σημαιών που έχουν αναρτημένους στα μπαλκόνια τους. 

 Και ο ψίθυρος του διαόλου στα αυτιά του ήταν ο εξής: "Δεν υπήρξε καμία άλλη περίοδος που ο Στρατός μας και ο Λαός μας να έδειξε αυτόν τον Ηρωισμό, το Μαχητικό Μένος, το Ηθικό Ανάστημα απέναντι σε υπέρτερους εχθρούς αλλά ωστόσο όλες του οι προσπάθειες να καταλήξουν σε μια βαρύτατη ήττα με σχεδόν καταστροφικές συνέπειες για το Έθνος? Και για ποιο λόγο αυτά τα χαρακτηριστικά του Έθνους μας σε αυτή την περίπτωση δεν τα γιορτάζουμε στα πλαίσια μιας Εθνικής Εορτής?".

 Και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα που κάνει ο διάολος της ορθολογικής σκέψης είναι η εξής:

 Ναι υπάρχει μια παρόμοια περίπτωση που τα ίδια χαρακτηριστικά τα επέδειξε ξανά το Γένος μας (και η λέξη/έννοια Έθνος ταιριάζει εδώ, αλλά η λέξη Γένος είναι πιο ηρωική! Πως να το κάνουμε! Χα χα χα) αλλά οι συνέπειες για αυτή ήταν τραγικότατες. Και αυτή η περίπτωση είναι η Μικρασιατική Εκστρατεία!  

 Για να κάνουμε μια ταχύτατη ιστορική αναδρομή και αποτίμηση εδώ της Μικρασιατικής Εκστρατείας. 

 Μετά από μια σειρά επιτυχημένων πολέμων για το Έθνος μας (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος) και ενός καταστροφικού ενδιάμεσου εμφυλίου πολέμου (το 1916 ανάμεσα στον Βενιζελικού μόλις απελευθερωμένου Ελληνικού Βορρά -και Κρήτης- και των δυνάμεων της Αντάντ ενάντια στον Βασιλικό Ελληνικό Νότο (καλά δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα!!! Βλακείες να μην λέμε, απλώς αυτή την εντύπωση δίνουν τα περισσότερα ιστορικά βιβλία!), εκτελώντας την εντολή των δυνάμεων της Αντάντ ο Ελληνικός Στρατός αρχίζει την προέλαση του στα εδάφη της Τουρκίας (Το κράτος που προήρθε από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε ως αρχηγό τον Κεμάλ- Γιατί υπήρξαν και πολλά ακόμα κράτη που προήλθαν από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Να μην το ξεχνάμε αυτό! Χα χα χα-) με στόχο τον εξαναγκασμό της Τουρκίας να δεχθεί τον εδαφικό καταμερισμό που όρισαν οι σύμμαχοι μετά την ήττα της στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και των όρων που της επέβαλαν (σύμφωνα με την Συμμαχική εντολή), και την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών και πληθυσμών (σύμφωνα με την Ελληνική βλέψη που ήταν σύμφωνη με την Μεγάλη Ιδέα εκείνης της εποχής. Υπερβολική και ανορθολογική? Προφανέστατα!!!) που θα μπορούσαν να ενταχθούν στο Ελληνικό κράτος σε μια μεταγενέστερη συμφωνία (ήδη η Ανατολική και η Δυτική Θράκη, η περιοχή της Σμύρνης καθώς και η Ίμβρος και η Τένεδος είχαν δοθεί σε Ελληνική εντολή από τους σύμμαχους). 

 Για ένα μεγάλο διάστημα ο Ελληνικός Στρατός μπόρεσε να επιτύχει σειρά νικών και να προωθηθεί βαθιά στα εδάφη της Τουρκίας (Μικράς Ασίας) όπου και μπόρεσε να σταθεροποιήσει πολύ μακριά από τα κέντρα διοικητικής μέριμνας του το μέτωπο για ένα ολόκληρο χρόνο, μέχρι την τελική αντεπίθεση του Τούρκικου Στρατού και την πλήρη κατάρρευση του μετώπου (αντίστοιχη με την κατάρρευση του μετώπου στα Ελληνοβουλγαρικά και Ελληνογιουκοσλαβικά σύνορα έπειτα από την εισβολή των Γερμανών μερικές δεκαετίες αργότερα), και την συντεταγμένη και μη υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού (Αντίστοιχα είχαμε και την υποχώρηση συντεταγμένη ή μη του Ελληνικού Στρατού από το Ελληνοαλβανικό μέτωπο).

 Τα παραπάνω οδήγησαν στην σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων Ελληνικής καταγωγής -και Αρμένικης- στην περιοχή της Μικράς Ασίας (Μην λανθάνετε εδώ! Τα εκατομμύρια Ποντίων ελληνικής -και Αρμένικης- καταγωγής που σκοτώθηκαν δεν ήταν μόνο από αυτή την περίοδο! Οι σφαγές και η γενοκτονία τους αρχίζει πολύ νωρίτερα από τα μισά της δεκαετίας του 1910! Οι Τούρκοι έχουν μεγάλες ευθύνες για τις γενοκτονίες που εξαπολύσανε για δεκαετίες ολόκληρες σε αυτή την περίοδο!). Την μαζική έξοδο των ελληνικών πληθυσμών από τον χώρο της Μικράς Ασίας (και του Πόντου, αλλά αυτή η έξοδος είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα!), την πλήρη εκρίζωση του ελληνικού πολιτισμού από ένα χώρο που είχε παρουσία για πάνω από 2.500 χρόνια. Την πλήρη φτωχοποίηση εκατομμυρίων ατόμων που ήρθαν στον Ελλαδικό χώρο έχοντας χάσει τα πάντα στις παρτίδες τους (και υλικά αγαθά αλλά κυρίως δικούς τους ανθρώπους, ελάχιστες οικογένειες φτάσανε στην Ελλάδα χωρίς βαρύτατες απώλειες αίματος από άτομα που αποτελούσαν μέλη των οικογενειών τους). 

 Πληθυσμοί που μεταφέρθηκαν στις αραιοκατοικημένες περιοχές του Ελληνικού βορρά κυρίως (για να αυξηθεί το ποσοστό των Ελληνικών πληθυσμών σε αυτόν και για να μην έχουν έρεισμα για μελλοντικές διεκδικήσεις οι Βόρειοι γείτονες μας. Σωστή τακτική προφανέστατα!) ή στις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), είτε και αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό (κυρίως στις Η.Π.Α. και αυτοί αποτέλεσαν το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα των Ελλήνων, άλλη μια ομοιότητα με το Ελληνοαλβανικό έπος και εμφύλιο που είδαμε πιο πάνω!).   

 Οι ομοιότητες σε αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα είναι τεράστιες που προκαλούν ερωτηματικά για την διαφορετική αντιμετώπιση τους και από το Ελληνικό Έθνος και την Συλλογική του Μνήμη.

 Για να τις δούμε λίγο περισσότερο διεξοδικά. Και στις δύο αυτές περιόδους είχαμε μια έξαρση του Ηρωισμού, του Μαχητικού Μένους, και του Ηθικού Αναστήματος. Και στις δύο περιόδους πολεμούσαμε με υπέρτερους εχθρούς από εμάς αριθμητικά και τεχνολογικά (όταν ο Τουρκικός στρατός έκανε την τελική του αντεπίθεση είχε και την τεχνολογική συνδρομή της Σοβιετικής Ένωσης στον οπλισμό του). 

 Ο Ηρωισμός μας και το Μαχητικό Μένος οδήγησε στις επιτυχίες μας και στις δύο περιόδους και όχι άλλοι παράγοντες. Το Ηθικό Ανάστημα ήταν υψηλό και στις δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη πολεμούσαμε στο έδαφος μας υπέρτερους εισβολείς που ήθελαν να μας σκλαβώσουν και να πάρουν κομμάτια της Ελληνικής επικράτειας για αυτούς (όπως και πολεμούσε ο Ελληνικός Στρατός για την απελευθέρωση της Βόρειας Ηπείρου και των Ελληνικών πληθυσμών της. Σας είπα να θυμάστε μια λεπτομέρεια λίγο παραπάνω στο κείμενο! Χα χα χα), στην δεύτερη περίπτωση πολεμούσαμε για να απελευθερώσουμε Ελληνικούς πληθυσμούς που κατοικούσαν σε εκείνες της περιοχές από τα βάθη του χρόνου, και ήταν κάτω από την απειλή της γενοκτονίας (κάποιοι ξεχνούν διαρκώς και βολικά ότι τις γενοκτονίες στους μη Τουρκικούς πληθυσμούς τις ξεκίνησαν οι Νεότουρκοι πολύ πριν πατήσει ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης πόδι στην Σμύρνη (Ναι! Σμύρνη! Χα χα χα). Να προσέχετε τα πάντα στα γραπτά μου, ποτέ κάτι δεν μπαίνει τυχαία σε αυτά! Χα χα χα).

 Επίσης και οι δύο περιπτώσεις οδήγησαν σε εδαφική αύξηση του Ελλαδικού χώρου (στην μεν Μικρασιατική εκστρατεία μας άφησαν οι "Σύμμαχοι" να κρατήσουμε την Θράκη μετά τον Έβρο -Ναι καλά ας μην ήταν εκεί ο Στρατός μας έτοιμος για πόλεμο και θα βλέπαμε!Χα χα χα-, στο Ελληνοαλβανικό έπος μας δώσανε τα Δωδεκάνησα από τους Ιταλούς). Αλλά οι βασικές "αλύτρωτες" περιοχές και πληθυσμοί της εκάστοτε περιοχής δεν μείνανε σε εμάς (Μικρασιατικός χώρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, Βόρειος Ήπειρος στο Ελληνοαλβανικό έπος). 

 Μάλιστα μια διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα είναι ότι στην Μικρασιατική Εκστρατεία και η εδαφική προώθηση του Ελληνικού Στρατού ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι στο Ελληνοαλβανικό μέτωπό, και η χρονική διάρκεια που ήταν νικηφόρος ήταν πολύ μεγαλύτερη και κυρίως ο αριθμός των Ελληνικών πληθυσμών που απελευθερώνονταν (και η σημασία της αποφυγής της επικείμενης γενοκτονίας τους!) ήταν πολύ μεγαλύτερος.

 Κίνδυνος γενοκτονίας που ήταν υπαρκτός και επιβεβαιώθηκε αμέσως με την κατάρρευση του μετώπου και οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή (αυτά τα γράφω γιατί κάποιοι βάζουν το αιτιατό μπροστά από το αίτιο όταν τους συμφέρει, δυστυχώς παίδες στην Ιστορία είναι λίγο δύσκολο να βάζεις το κάρο μπροστά από το άλογο! Υπάρχει και ο παράγοντας του χρόνου που εμποδίζει την "βολική" ανάγνωση της Ιστορίας από όλους!).

 Μια δεύτερη διαφορά σημαντικότατη είναι ότι μετά την Μικρασιατική Εκστρατεία ο Ελλαδικός χώρος δεν κατακτήθηκε από κανένα, σε αντίθεση με το Ελληνοαλβανικό έπος! Και όμως το ένα είναι Εθνική Γιορτή παρόλο το βαρύτατο γεγονός της κατάκτησης της χώρας από ξένους!!!

 Επίσης τα δύο Ιστορικά γεγονότα οδήγησαν σε καταστροφή τεράστια σε αριθμούς νεκρών και εκτοπισμένων, όπως και σε τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών (με εσωτερική μετανάστευση ή εξωτερική), φτωχοποίηση τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού (στα όρια της απόλυτης ένδειας!). Την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών στην χώρα (στο βαθμό που ήταν δημοκρατικές! Μην υπερβάλουμε! Αλλά όσες ελλείψεις και αν είχε το δημοκρατικό πολίτευμα κατά τον μεσοπόλεμο ή μετά τον εμφύλιο πάλι διέφερε όσο η μέρα και η νύχτα από τα στρατιωτικά καθεστώτα της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου) μετά από αρκετά χρόνια πολιτικής αστάθειας εξαιτίας αυτών των γεγονότων. Και τέλος την οπισθοδρόμηση του Έθνους (εδώ δεν βάζω την λέξη/έννοια Γένος χα χα χα) σε οικονομικό, πολιτιστικό, και πνευματικό επίπεδο. 

 Επίσης τα δύο αυτά γεγονότα είχαν βαθύτατες ψυχολογικές επιπτώσεις στον ψυχισμό εκτεταμένων τμημάτων του πληθυσμού. Στους μεν  πρόσφυγες της Μικράς Ασίας μια πικρία και ένα αίσθημα του μη ανήκειν στον Ελλαδικό χώρο (που βοηθήθηκε σε τεράστιο βαθμό από την συμπεριφορά των "Ντόπιων" πληθυσμών -Βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Μισαλλοδοξία φανατισμός ρατσισμός -), στους δε νικημένους του Εμφυλίου μια κατάσταση αδικίας και κατατρεγμού (δικαιολογημένου τελείως φυσικά! Βλέπετε εκτοπίσεις, εξορίες, φυλακίσεις, επαγγελματικοί διωγμοί και κυρίως εκτελέσεις ήταν σε καθημερινή διάταξη για μια εποχή για αυτούς -βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Ενθύμιο Πολέμου) που σε ορισμένους μετατράπηκαν τα παραπάνω σε μια διάθεση ρεμβασισμού. 

 Το ζήτημα είναι ότι και τα δύο αυτά ιστορικά γεγονότα (Περιπέτειες!) έχουν προκαλέσει βαθύτατα ψυχικά τραύματα στον Ψυχισμό του Έθνους (το παράξενο είναι ότι τον Εμφύλιο του 1916 ελάχιστοι τον αναφέρουν ή δεν έχει καμία επίπτωση στον ψυχισμό τους! Έχει πραγματικά διαγραφεί από το συλλογικό υποσυνείδητο σχεδόν όλων -Εκτός από των ΠΑΟΚτσίδων!!!! Που θα πας Αθήνα γαμημένη?!?!? Ξανά θα σας πολεμήσουμε και θα σας νικήσουμε! Ημέρες του 16 μας περιμένουν ξανά!!!!  Χα χα χα, ναι! Αυτό ήταν πολύ αστείο! Χα χα χα-).

 Και όμως παρά τις όλες ομοιότητες σε αυτές τις δύο περιπτώσεις την μία την γιορτάζουμε ως νίκη ενώ την δεύτερη την έχουμε αποδιώξει από το συλλογικό υποσυνείδητο του Έθνους μας! Και αυτό δεν είναι λογικό! Το λογικό θα ήταν να μην γιορτάζεται καμία από αυτές τις τραγικές περιόδους της ιστορίας μας ως Εθνική Γιορτή αν αναλογιστούμε τις βαθύτατες απώλειες που είχαν ως συνέπειες αυτά τα γεγονότα.

 Αλλά έστω αν θεωρήσουμε ως μέτρο αιτιολόγησης ως Εθνικής Γιορτής μόνο τον εορτασμό των χαρακτηριστικών του Γένους (εδώ ταιριάζει η λέξη Γένος πιο καλά χα χα χα) σε αυτές τις περιπτώσεις και όχι των δυσάρεστων συνεπειών αυτών των γεγονότων τότε γιατί δεν γιορτάζουμε επίσης και την Μικρασιατική Εκστρατεία ως Εθνική Γιορτή μια που τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά επέδειξε ο Στρατός μας και το Έθνος μας?

 Γιατί όχι?

 Οι Εύζωνοι του 1920 ήταν λιγότερο γενναίοι από τους Ευζώνους του 1940? Όχι φυσικά! Οι χάρτες των μαχών δεν μαρτυρούν κάτι τέτοιο! Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει! 

 Ναι αλλά αυτό το κάτι άλλο θα το αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας παίδες μου, δεν κάνει να τα δίνεις όλα στο πιάτο, είπαμε αυτή η ανάρτηση είναι τροφή μόνο για σκέψη, ένα έναυσμα και μόνο για αμφισβήτηση, μια αμφιβολία απλώς πάνω σε ότι γνωρίζετε ως σωστό, μια σπίθα για να ανάψει την ορθολογική φλόγα στον χώρο που ορίζεται ανάμεσα στα μάτια σας, τα αυτιά σας, το σαγόνι σας, και τα μαλλιά σας.

 Η μπάλα πλέον είναι στο γήπεδο σας, κάνετε το παιχνίδι σας.

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση........ 

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 28/10/2015

Υστερόγραφό

 Για να σας δώσω ακόμα λίγη τροφή για σκέψη.

 Γιατί το παγκόσμιο παράδειγμα Ηρωισμού, Μαχητικού Μένους, και Ηθικού Αναστήματος του Λεωνίδα και των 300 του (και ακόμα 700 Θεσπιών!) στις Θερμοπύλες δεν αποτελεί Εθνική Γιορτή για το Έθνος μας? Και εδώ έχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά που γιορτάζουμε στην 28 Οκτωβρίου! Και εδώ κατάληξε η ιστορία σε ήττα (Ηρωικότατη φυσικά!), αλλά Εθνική Γιορτή γιοκ! 

 Γιατί? 

 Μπας και επειδή οι Λακεδαιμόνιοι (Σπαρτιάτες) ήταν οι Δωριείς του Νότιου Ελλαδικού χώρου? Και είχαν πατήσει τους Αθηναίους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο? Όπως ακριβώς έκαναν και οι Δωριείς του Βόρειου Ελλαδικού χώρου (Μακεδόνες) με τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο? 

 Καλά αυτός ούτε άγαλμα δεν έχει στην Αθήνα σιγά μην κάνανε τις νίκες του (Πραγματικές! Και όχι γιαλαντζί χα χα χα) Εθνική Γιορτή χα χα χα.