Ανιχνεύσεις Δάσος Φλαμουρίου Vol II

 Και συνεχίζει η ανίχνευση μας στο Δάσος Φλαμουρίου εκεί ακριβώς όπου την άφησε η προηγούμενη ανάρτηση-ανίχνευση (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Ανιχνεύσεις Δάσος Φλαμουρίου Vol I) με το να είμαστε λίγο έξω από το εγκαταλελειμμένο χωριό του Φλαμουρίου! Ένα μέρος που για να το επισκεφτείτε καλό είναι να έχετε κάποιον που γνωρίζει πως θα σας πάει και καλό επίσης είναι να έχετε και ένα GPS για να μην χαθείτε! Γιατί και η τοποθεσία είναι απομονωμένη (σχεδόν στο κέντρο του Δάσους) και είναι τρομερά εύκολο να χαθείτε για μέρες σε αυτό εάν πάρετε κάποια λάθος στροφή ή διακλάδωση μέσα σε αυτό!

 Και αυτό παίδες είναι ένα φυτό Σκουπάριους (Cytisus scoparius) του οποίου η πρώτη αναγνώριση του στην Ελλάδα έγινε μόλις το 1978 σε αυτό ακριβώς το δάσος! Είδατε τι πολλά που ξέρουν οι μελισσοκόμοι!!! Ναι καλά! Aς μην ήταν ο φίλος μου ο Σταύρος να μου το πει αυτό και θα βλέπατε εσείς χα χα χα). 

 Και κάπου εκεί μέσα κρύβεται ένα μέρος από ένα χωριό!

 Ναι θεωρητικά εδώ μέσα υπάρχει ένα χωριό!

 Και εδώ μια ανακάλυψη που έκανα εγώ! Σε ένα φυτό που βρίσκεται σε μεγάλους αριθμούς βρήκα επάνω βαμβακάδα (οπότε έντομα-ξενιστές, οπότε αφίδες (τσούκ! Όχι Μετκάλφα!), οπότε κοιτάξτε την ανάρτηση του blog Μελιτωγόνα έντομα και μελιτωφορίες)! Σε ερώτηση μου στην ομάδα του facebook Ανιχνεύσεις σχετικά με το τι δέντρο είναι (για να μπορέσω να βρω ποίο έντομο-ξενιστής κάνει την ζημιά και αν είναι μελιτωγόνο) μου απάντησαν ότι μπορεί να είναι είτε Sparmannia africana ή Μπρουσονέτια (Broussonetia papyrifera), ξενικά και επεκτατικά είδη και τα δύο. Όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό το γράφει τα σχόλια της ανάρτησης.  

 Εν ταύτα κείτεται Φλαμούριον!

 Και τι εστί Φλαμούρι?

 Από πληροφορίες που πήρα από την ομάδα του Facebook Σοχός Sohos ( Γιώργος Κόφτης) έχουμε τις εξής πληροφορίες:

 Φλαμούρι εγκαταλελειμμένο χωριό μέσα στο δάσος του βουνού Βερτίσκος (προηγούμενη ονομασία του βουνού Φλαμούρι), κάτοικοι του πριν την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας εξισλαμισμένοι κτηνοτρόφοι (μάλλον Βλάχοι που εξισλαμίστηκαν ίσως και βίαια ανάμεσα στο 1600 με 1650) πιθανότατα περί τους 800 έως 1000. Έπειτα από την ανταλλαγή πληθυσμών ποντιακής καταγωγής πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν εκεί (827 άτομα το 1928) οι οποίοι σιγά, σιγά μετακινήθηκαν στο χωριό Νέα Σεβάστεια (293 Νέα Σεβάστεια - 353 Φλαμούρι το 1940) έως το 1950 όπου πλέον δεν υπήρχαν κάτοικοι στο Φλαμούρι (απογραφή 1951).

 Μου φαίνεται απίστευτο να έχουν περάσει μόνο 70 χρόνια από τότε που έφυγαν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού και να έχει φτάσει ήδη σε αυτό το επίπεδο φθοράς!

 Εάν δεν ξέρεις ότι κάποτε υπήρχε εδώ ένα χωριό με τίποτα δεν θα μπορούσες να φανταστείς ότι αυτοί οι σωροί από πέτρες είναι στην πραγματικότητα οι τοίχοι και τα θεμέλια από τα σπίτια του χωριού!

 Χρειάσθηκαν λιγότερα από 70 χρόνια για να διεκδικήσει η φύση πίσω ότι της άρπαξε ο άνθρωπος!

 Εβδομήντα χρόνια χρειάζονται μόνο για να σβήσουν τα σημάδια των ανθρώπων σε περίπτωση που καταστραφεί το ανθρώπινο είδος από οποιαδήποτε αιτία!

 Αυτή η εικόνα του εγκαταλελειμμένου χωριού λέει πολλά για τον ανθρώπινο πολιτισμό σε περίπτωση που μπορέσει να αυτοκαταστραφεί το ανθρώπινο είδος ή κατορθώσουμε να καταστρέψουμε τον πλανήτη με την ηλιθιότητα μας και την απληστία μας. 

 Άραγε τα χωριά που άφησαν και οι πρόγονοι μας στην Μικρά Ασία να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση?

 Ένας πολιτισμός να έχει εκλείψει και να μην έχει αφήσει σχεδόν τίποτα πίσω του?

 Λες και είσαι στην ζούγκλα της κεντρικής Αμερικής και να ψάχνεις για ίχνη των Μάγιας!

 Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα

 Χαμένος μέσα στο δάσος, μερικά και μόνο μέτρα δίπλα από τον δρόμο και νιώθεις σαν Ιντιάνα Τζόουνς!! Χα χα χα

 Και η εξερεύνηση συνεχίζεται.

 Έχουμε και αναγνώστες από την Τουρκία και ελπίζω κανένας από αυτός να μην είναι από αυτό το χωρίο, υπάρχει κάτι το τρομερά λυπητερό σε αυτό το μέρος που το εγκατέλειψαν οι άνθρωποι (νιώθεις σαν να το εγκατάλειψε ακόμα και ο Θεός! Τρομερά καταθλιπτικό συναίσθημα!) ακόμα και για κάποιον που δεν είναι δικό του αυτό το χωρίο, φανταστείτε το πως θα ένοιωθε κάποιος που ζούσε κάποια στιγμή της ζωής του εδώ. 

 Και ώρα να φύγουμε, το μέρος μοιάζει πολύ με σκηνικό από θρίλερ και όταν είσαι στην καρδιά του δάσους μόνος σου δεν είναι για πολλά, πολλά, τσακαλίκια. 

 Καλά μιλάμε το τέλειο καμουφλάζ δάσους έχει το βαβά μας! Χα χα χα.

 Και η ποικιλία δέντρων σε αυτό το σημείο είναι τρομερή συκιές, μουριές, καστανιές, καρυδιές, ακακίες, φουντουκιές κ.α. Μάλλον λόγου ότι ήταν κατοικημένο κάποια εποχή οπότε και τα δέντρα που υπήρχαν στους κήπους των σπιτιών γέμισαν αυτό το σημείο του δάσους με τους απογόνους τους. 

 Ζούγκλα!

 Και από ακακία πάμε καλά!

 Και συνεχίζουμε την διαδρομή Φλαμούρι - Χωρούδα, με διαφορά το ομορφότερο σημείο του δάσους!

 Αλλά προσοχή! Μια λάθος στροφή και θα χαθείτε!

 Επίσης προσοχή στους δρόμους σε περίπτωση βροχής μπορείτε να κολλήσετε υπερβολικά εύκολα σε αυτά τα χώματα (παραλίγο να κολλούσα Ιούνη καιρό, και οι δρόμοι κρατούν την υγρασία ιδίως σε ανήλια σημεία για πολύ καιρό). 

 Και εδώ έχουμε ένα ποτάμι που έχει ξεραθεί λόγου εποχής (Αύγουστος). Αχ έχω στο μέλλον να σας διηγηθώ κάτι τελείως τρελές μελισσοιστορίες σχετικά με χειμάρρους! Υπομονή. 

 Φυσικά το να το περάσεις το ξεροπόταμο όταν θα έχει νερό θα είναι ένα καλό πρόβλημα και εμπόδιο.

 Ουχ, ουχ, ουχ, ουχ, το πρασινούλι μουυυυυυυ!!! Χα χα χα.

 Και ναι!!!!

 Έχουμε και εδώ έλατα!!!

 Στα μούτρα σας νότιοι!!!

 Χα χα χα.

 Και καλά ρε μάγκα πως και έχετε έλατα τόσο χαμηλά?

 Κατά πάσα πιθανότητα τα φύτευσαν οι δασικοί, πλέον είμαστε πολύ κοντά στο φυτώριο Φλαμουρίου και όλο και θα έκαναν τίποτα τρελά πειράματα τα τρελά αγόρια του δασαρχείου (πω πω!!! Ακούστηκε τελείως αδερφίστικό αυτό!!! χα χα χα)! Το μέρος με το Φυτώριο Φλαμουρίου - Κατάληψη Τερηδόνα θα παρουσιαστεί στις επόμενες 2 αναρτήσεις της σειράς. Υπομονή και για αυτό, σας υπόσχομαι ότι θα σας εκπλήξει τελείως!

 Πολύ ωραία τα έλατα δεν λέω αλλά σαν τα πεύκα δεν είναι, ιδίως αυτά στην Χαλκιδική που και τεράστια είναι και ανοιχτόχρωμα και όταν είναι πολλά μοιάζουν με ιαπωνικό πίνακα.

 Και φυσικά η σφαγή συνεχίζεται!

 Και ξαφνικά μια βάρκα μέσα στο βουνό, και πουθενά το μ@υνί του την κουβάλησε εδώ πάνω!!!

 Χα χα χα.

 Και φυσικά η παροιμία που λέει ότι "Η τρέλα δεν πάει στα βουνά" προφανέστατα είναι λανθασμένη!

 Χα χα χα.

 Και το δάσος από την πλευρά της Χωρούδας εξακολουθεί να είναι πανέμορφο!

 Μια τελευταία ματιά στον ναυτικό όμιλο δάσους Φλαμουρίου λίγο πριν αφήσουμε αυτό το πανέμορφο και τεράστιο δάσος, και για ακόμα μια φορά ερωτευμένος με την ομορφιά αυτού του τόπου, πράγματι η Ελλάδα είναι το ωραιότερο μέρος του Κόσμου, τι κρίμα να μην έχει και τους κατοίκους που της αξίζει!

 Παρακάτω θα παραθέσω τις αναρτήσεις της σειράς Ο Πολιτισμός του Ξύλου για να έχουμε μια πληρέστερη άποψη της σημασίας του περιβάλλοντος μας καθώς και των έντονων πιέσεων που δέχεται καθημερινά από εμάς και των κινδύνων που διατρέχει διαρκώς. 

Σειρά αναρτήσεων Πολιτισμός του Ξύλου. 

Τεστ κοπώσεως

Το μάτωμα της Άιζενγκαρντ 

Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτας

Πατεντιάρης 

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Ανιχνεύσεις: με παρέσυρε το ρέμα

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ (ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ)

Κάτεργο

Υποθηκεύοντας το μέλλον

Παιχνίδια με την φύση

Μαύρο Μέλι: Το Βελανιδόμελο

Ανιχνεύσεις Δάσος Φλαμουρίου Vol I

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση....

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 11/9/2017