Και φτάσαμε αισίως στα 8 χρόνια ύπαρξης αυτού του blog! Ναι πριν από 8 χρόνια οι "Μελισσοιστορίες και άλλα" ήρθαν στην ζωή. Τελευταίες μέρες του Γενάρη του 2014 και μια τρελή ιδέα υλοποιήθηκε, μια κρύα ημέρα που γέννησε μια καυτή ιδέα. Και ενώ τόσες, και τόσες, ιδέες μου γεννηθήκανε αλλά ποτέ δεν υλοποιηθήκανε, αυτή ήταν η εξαίρεση. Ένα blog που να με συνοδεύει στα νέα επαγγελματικά μου ξεκινήματα και περιπέτειες, αλλά και για να παρουσιάζει παράθυρα στην ζωή μου, και στα ενδιαφέροντα μου.
Ταυτόχρονα να βοηθήσει να γίνω γνωστός σε ένα ευρύτερο κύκλο ατόμων από αυτά που μπορούσα να γνωρίσω μέσα από την κοινωνική συναναστροφή, και ύπαρξη μου, στους κοινωνικούς κύκλους και ομάδες που κυκλοφορούσα μέχρι τότε.
Και επίσης να αποτελέσει ένα εργαλείο για να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου, μελισσοκομικές και μη, που με τόσο κόπο, κόστος, χρόνο, και ατομική προσπάθεια, απέκτησα κατά την διάρκεια της ζωής μου. Ο δικός μου κρίκος στην αλυσίδα διάχυσης των γνώσεων.
Διάχυση των γνώσεων που έγινε χωρίς σκοπιμότητες και απώτερα κίνητρα, χωρίς συμβιβασμούς και περιορισμούς, χωρίς ανταλλάγματα και ανταμοιβές. Διάχυση γνώσεων που μπορώ άνετα να πω ότι μάλλον περισσότερο με έβλαψε παρά με βοήθησε, στην επαγγελματική ή και προσωπική μου ζωή.
Έστω! Δεν μετανιώνω καθόλου για αυτή την απόφαση μου, και εάν σήμερα μου παρουσιαζόταν η επιλογή να δημιουργήσω αυτό το blog ή όχι, πάλι η απάντηση θα ήταν εύκολη. Ναι θα το δημιουργούσα και τώρα, έχοντας γνώση όλων όσων έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Απλώς θα φρόντιζα να μην είμαι και τόσο ανοιχτός στους άλλους, τόσο φιλότιμος, τόσο δεδομένος!
Ναι δεδομένος και φιλότιμος, μάλλον αυτά είναι λάθη όσο αφορά την συμπεριφορά ενός ατόμου στην Νεοελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία όπου οι αξίες αντιμετωπίζονται ως απαξίες! Μια κοινωνία όπου το να μοιράζεσαι το γνωστικό σου κεφάλαιο, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, αντί να αντιμετωπίζεται ως κάτι το αξιέπαινο, να αποτελεί κάτι το "δεδομένο" από όλους τους άλλους (που δεν κάνουν ακριβώς το ίδιο!), και μάλιστα από μερικούς να αποτελεί και αιτία του φθόνου τους προς εσένα.
Ναι μετά από τόσα χρόνια να μοιράζεσαι το γνωστικό σου κεφάλαιο, βλέπεις με φρίκη ότι αρκετοί είναι αυτοί που δεν χαίρονται με την χαρά σου (θέλετε παράδειγμα? Κάθε φορά που βγάζω την παραγωγή μελιού μου από τα δοχεία ωρίμανσης, βγάζω φωτογραφίες τα μέλια της κάθε παραγωγής συσκευασμένα στα 27κιλά δοχεία. Και στις σχετικές αναρτήσεις βλέπεις 10-12 άτομα μόνο να αντιδρούν, καθώς και στις μεμονωμένες φωτογραφίες στο προφίλ μου να ανεβαίνει αυτός ο αριθμός στα 50-55 άτομα! Και μάλιστα πλέον υπάρχουν και άτομα που δείχνουν την αγανάκτηση τους στις αντίστοιχες φωτογραφίες! Καινούριο φρούτο αυτό! Και είναι κάτι που ενοχλεί και πειράζει! Δεν έχω πρόβλημα να το πω! Δίνεις όλο το γνωστικό σου κεφάλαιο πες στην μελισσοκομία, για αυτόν τον λόγο σε κάνουν αιτήματα φιλίας 600-700 άτομα (και πολύ περισσότεροι! Αλλά πλέον υπάρχει και face control και κάτι "παράξενοι" φεύγουν με συνοπτικές διαδικασίες! Χα χα χα), και όταν φτάνεις να δείξεις το έργο σου με ένα απτό αποτέλεσμα (μερικοί τόνοι με μέλι!), που σε τελική ανάλυση είναι και η επιβεβαίωση ότι όσα γράφεις στο blog σου είναι σωστά, να βλέπεις ότι ούτε το 10% όσων είναι "φίλοι" σου στο FB δεν είναι ικανοί να χαρούν με την χαρά σου -ή να ικανοποιηθούν με την επιβεβαίωση του ότι όσα γράφεις, και ήταν ο λόγος που αρχικά σου έκαναν αίτημα φιλίας, είναι ορθά!- Ξέρετε αυτό χτυπάει πολύ άσχημα, και όσο πιο φιλότιμος χαρακτήρας είσαι τόσο πιο άσχημα σε κάνει να νιώθεις!).
Ας είναι, αυτός είναι ο Νεοέλληνας σε τελική ανάλυση! Ανίκανος να χαρεί με την χαρά του άλλου, ανίκανος να εκτιμήσει το καλό που του κάνεις. Αλλά θα μου πείτε ακόμη και σε άτομα που τους κουβαλούσα κυψέλες, ή τους βοηθούσα σε τρύγους, ή σε οποιοδήποτε άλλη μελισσοκομική εργασία στα μελισσοκομεία τους, ή στα μελισσοκομικά εργαστήρια τους, δεν εκτίμησαν όλη αυτή την προσπάθεια και στην πρώτη ευκαιρία (ή σε πολλές "πρώτες ευκαιρίες" που τους δόθηκαν και έκανα τα στραβά μάτια σε κάθε μια από αυτές!) φέρθηκαν σκάρτα προς εμένα. Και αυτό αφορά και νεότερους μελισσοκόμους, αλλά και παλιότερους.
Παραπονιάρης σήμερα! Σε μεγάλο βαθμό! Ε? Δεν πειράζει, έτσι είναι η ζωή, συνεχίζουμε!
Τι να περιμένουμε από εδώ και πέρα από αυτό το blog? Αυτό που δεν μπορούμε να περιμένουμε από το blog είναι η απογοήτευση για την ανθρώπινη φύση, και η εγκατάλειψη του αγώνα για την διάχυση της γνώσης (κάτι που πάρα πολύ θα ικανοποιούσε έναν μεγάλο αριθμό ατόμων. Αλλά δεν θα τους γίνει η χάρη, δεν θα τους δοθεί αυτή η χαρά! Χα χα χα). Δεν θα σιγάσει επίσης η φωνή πίσω από αυτό το blog, και θα εκφράζει τις απόψεις της ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις, όσο και εάν αυτό ενοχλεί αρκετούς. Δεν σας προσκάλεσα στο blog μου, δεν σας προσκάλεσα στην ζωή μου, δεν σας προσκάλεσα στην ύπαρξη μου, μόνοι σας όλοι ήρθατε, δεν υπάρχει κανένας δεσμός για όσους θέλετε να φύγετε.
Για όσους όμως ήρθατε για να μείνετε, σας υπόσχομαι να συνεχίζω να σας μεταδίδω τις γνώσεις μου, να σας κάνω μέτοχούς σε μεγάλα κομμάτια της ζωής μου, να συνεχίζω να σας παρουσιάζω τα ενδιαφέροντα μου, να σας σέβομαι ως υπάρξεις, άτομα, και προσωπικότητες, εάν με σέβεστε και εσείς ως ύπαρξη, άτομο, καθώς και προσωπικότητα.
Φυσικά όλα αυτά θα γίνουν χωρίς να ρίξω πίσω την επαγγελματική μου ζωή, και τους όγκους εργασίας της, που πλέον αυξάνουν διαρκώς, ενώ αντίστοιχα μειώνονται οι φυσικές μου αντοχές, ούτε φυσικά θα ρίξω "ένα παρά πίσω" και την προσωπική μου ζωή, για τις ανάγκες του blog. Βλέπετε 8 χρόνια είναι μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και για κάποιον που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί "ανεπίδεκτος μαθήσεως", για να μην εμπεδώσει το μάθημα του να μην είναι υπερβολικά δεδομένος, ή και φιλότιμός! Χα χα χα.
Οπότε, αν και σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, μας περιμένουν πολλές ιστορίες μελισσοκομικές ,αλλά και μη, όσοι είσαστε διατεθειμένοι να τις παρακολουθήσετε με ανοιχτή καρδιά και μυαλό κοπιάστε, οι υπόλοιποι είσαστε ελεύθεροι να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει οπουδήποτε αλλού.
Την αγάπη μου σε όλους, τα λέμε.......
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 9/2/20222
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου