Πατέρας (Μεσούτ Χάνσερ) στην πόλη Καχραμανμαρας στην Τουρκία κρατάει το χέρι της δεκαπεντάχρονης νεκρής κόρης του Ιρμάκ που καταπλακώθηκε από τα ερείπια.
Ο Σεισμός της Τουρκίας (και της Συρίας) έχει ήδη 7000-8000 νεκρούς στην Τουρκία, και άλλους 1500-2000 στην Συρία. Οι τελικοί αριθμοί νεκρών θα είναι πολλαπλάσιοι από αυτούς. Πιθανότατα επί 5 ή επί 6 (ίσως και με ακόμη μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή!!!)!
Οι τραυματίες ήδη είναι στις 35.000, θα πολλαπλασιαστούν και αυτοί. Όχι όσο όμως όσο οι νεκροί. Τραυματίες που βρίσκονται ακόμη κάτω από τα ερείπια μετά από τόσες μέρες θα βγαίνουν από αυτά από εδώ και πέρα πιθανότατα ως νεκροί!
Υπάρχουν ήδη στην Τουρκία (στην Συρία ένας Θεός ξέρει!) πάνω από 10,000 σπίτια, και πολυκατοικίες, που έχουν καταρρεύσει. Πιθανότατα θα υπάρχει και πολλαπλάσιος αριθμός σπιτιών, και πολυκατοικιών, που δεν έχουν καταρρεύσει, αλλά και δεν μπορούν να κατοικηθούν λόγο ζημιών (πιθανότατα να τις γκρεμίσουν και αυτές).
Οι άστεγοι σε αυτές τις περιοχές θα είναι εκατομμύρια. Εκατομμύρια θα είναι και όσοι θα μεταναστεύσουν από αυτές τις περιοχές, μια που θα έχουν χάσει τα σπίτια τους, και πιθανά και τις δουλειές τους (δεν καταρρέουν μόνο σπίτια, αλλά και εργοστάσια, καταστήματα, εργαστήρια).
Οι ζημίες στην Τουρκία ήδη υπολογίζονται στα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, και αυτός ο αριθμός θα ανέβει μόνο. Είναι ζήτημα χρόνου και οι "Αγορές" να επιτεθούν στο Τουρκικό Νόμισμα, και η οικονομική ζημία από μια άγρια υποτίμηση του θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Τα ταμεία του Τουρκικού κράτους ήταν άδεια, και την τελευταία χρονιά τους κρατούσαν όρθιους εμβάσματα 30 δισεκατομμυρίων από την Ρωσία, καθώς και από το Κατάρ. Με τέτοια χάλια θα είναι πολύ δύσκολο να δούμε ένα Τουρκικό κράτος να μοιράζει χρήματα, και αβέρτα να κατασκευάζει σπίτια και υποδομές. Γιατί απλά «Λεφτά δεν υπάρχουν»!
Οι συνέπειες αυτού του σεισμού είναι αντίστοιχες για την Τουρκία (και την Συρία) ενός πολέμου. Ενός πολέμου μάλιστα που τον χάσανε! Ζημίες ενός πολέμου πολύ, πολύ, πολύ, μεγαλύτερες από έναν πόλεμο μαζί μας, στον οποίο θα τον (εάν!) κερδίζαμε!
Το να στείλουμε εμείς ένα κλιμάκιο με 21 άτομα από την ΕΜΑΚ, 2 -3 γιατρούς, 2-3 νοσοκόμους ,και έναν σεισμολόγο, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Όπως και το να στείλουμε ένα ακόμη τέτοιο κλιμάκιο, ή ακόμη και ένα C-130 με παλέτες με τρόφιμα και φάρμακα.
Επίσης δεν μπορούμε να στείλουμε (ακόμη) αντίστοιχο κλιμάκιο στην Συρία, γιατί δεν έχουμε ακόμη την άδεια από την επίσημη κυβέρνηση της (μόλις πριν από λίγες ώρες έστειλε αντίστοιχο αίτημα για βοήθεια η Συρία στην Ε.Ε.). Επίσημη κυβέρνηση που δεν έχουμε ακριβώς τις καλύτερες των σχέσεων, και τους έχουμε ήδη σε κυρώσεις (ως Ε.Ε.). Επίσης επίσημη κυβέρνηση που δεν έχει τον έλεγχο των περισσότερων περιοχών στα Βόρειο-Δυτικά της χώρας όπου έχουν υποστεί τις συνέπειες του σεισμού, που είναι υπό τον έλεγχο των Τζιχαντιστών – ανταρτών, οι οποίοι μάχονται και την επίσημη κυβέρνηση εδώ και 10 περίπου χρόνια.
Είναι πολύ δύσκολο να στείλουμε εκεί κλιμάκιο και να εγγυηθεί κάποιος την ασφάλεια τους. Να μην τους σκοτώσουν (να τους αποκεφαλίσουν, ή να τους βάλουν φωτιά σε κανένα κλουβί, όπως είδαμε να κάνουν μέσα στα 10 χρόνια πολέμου), ή να τους κρατήσουν για ομήρους. Ούτε μπορούμε να στείλουμε μια δικιά μας ταξιαρχία πεζικού για να τους προστατεύσουν (Αυτά τα κάνει η Τουρκία μέσα στο έδαφος της Συρίας, και του Ιράκ, και της Κύπρου!).
Πάμε παρακάτω, το ότι στέλνουμε βοήθεια σε προσωπικό, και υλικό, δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τον κίνδυνο που αποτελεί η ηγεσία της Τουρκίας (που οι γραφικοί αρνηθήκανε αντίστοιχα κλιμάκια και βοήθεια από τους Κύπριους, γιατί αυτοί που κυβερνούν είναι ότι να είναι!).
Ούτε σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε να εξοπλιζόμαστε με μαχητικά, με πλοία, με άρματα. Ούτε ότι θα σταματήσουμε να φυλάμε τα σύνορα μας (με μια τέτοια καταστροφή μπορεί οι επόμενες μεταναστευτικές ροές να μην χρησιμοποιούν την Τουρκία ως μια ενδιάμεση στάση στην πορεία τους , αλλά να έρχονται από εκεί! Οπότε δύσκολο να μην συνεχιστεί ο φράκτης στον Έβρο ή η ενίσχυση με προσωπικό σε συνοριοφύλακες ή λιμενικούς).
Το 2023 δεν είναι 1999, έχει κυλήσει νερό στο αυλάκι, δεν είναι ίδιες οι συνθήκες, δεν μπορεί να υπάρξει «διπλωματία των σεισμών» όπως τότε (δεν μπορεί να υπάρξει έτσι και αλλιώς! Γιατί αμέσως μετά από τον σεισμό στην Τουρκία το 99, έγινε και στην Ελλάδα σεισμός, και για αυτό υπήρχε και μια βαθύτερη κατανόηση ανάμεσα στους δύο λαούς! Πιθανότατα δεν θα γίνει κάτι παρόμοιο και φέτος).
Οπότε δεν θα κερδίσει κάτι η Τουρκία από την βοήθεια μας, περισσότερο συμβολική είναι , αλλά παρόλο του μικρού, και συμβολικού, μεγέθους της προκαλεί εκθετική θετική αντίδραση και στα μάτια των Τούρκων (όχι φυσικά όσο το 1999), αλλά και στα μάτια της διεθνής κοινότητας. Και κυρίως χαλάει τελείως τα αφηγήματα της Τουρκικής ηγεσίας που μας παρουσιάζουν στον λαό της ως Ντουσμάν (εχθρός), αλλά και σαν Σαϊτάν (Σατανάς).
Ούτε θα αφοπλιστούμε και εμείς (μάλλον! Ανάλογα και ποιος θα είναι κυβέρνηση χα χα χα). Πολλές δηλώσεις, πολλές πράξεις, πολλές επιβουλέψεις, πολλοί κίνδυνοι, τελείως διαφορετική πραγματικότητα (η Ρωσία δεν είναι ένας σύμμαχος, μια πεσμένη αυτοκρατορία όπως το 1999, η Τουρκία δεν είναι το αγαπημένο παιδί του ΝΑΤΟ και ο δερβέναγας τους στην περιοχή όπως το 1999, ίσως και να μην είναι και στο ΝΑΤΟ σε μερικά χρόνια εάν συνεχίζουν με αυτόν τον Χαβά (καλά! Λέμε τώρα!)).
Ηθικό χρέος μας επίσης είναι να βοηθάμε τους φουκαράδες αυτού του κόσμου, τους ταπεινούς, τους καταφρονημένους, τους αδύναμους. Αυτές είναι οι ηθικές αρχές του πολιτισμού μας, αλλά και της θρησκείας μας (όχι! Δεν είναι το ίδιο!). Ή αυτές θα πρέπει να είναι, ή έτσι διαφημίζεται ότι θα έπρεπε να είναι!
Θα εκτιμηθεί? Δεν ξέρω, ίσως ναι, ίσως και όχι. Αδιάφορο! «Κάνε το καλό, ρίξε το στον γιαλό» λέει ο σοφός (καλά! Λέμε τώρα! Χα χα χα) λαός μας. Το να βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα, ή προσμονή για κάτι τέτοιο, είναι η βάση και η πεμπτουσία του κάθε πολιτισμού.
Πολιτισμός που μας διαχωρίζει από τους βάρβαρους έξω, αλλά και μέσα στην χώρα μας. Γιατί εκτός από τους φανατικούς, τους ανεγκέφαλους, τους ρατσιστές, τους μισαλλόδοξους, που μας δείχνουν τα κανάλια στις άλλες χώρες, υπάρχουν και αντίστοιχοι τέτοιοι (και πολλοί μάλιστα!) και στην δικιά μας χώρα.
Άτομα που χύνουν χολή για το κάθε τι, για τον κάθε ένα, κάθε στιγμή. Υπάνθρωποι που μιλάει από μέσα τους το μίσος, ο σκοταδισμός, η παράνοια. Για μένα οι εγχώριοι υπάνθρωποι δεν έχουν καμία διαφορά από τους εξωχώριους υπάνθρωπους. Ίσως και να είναι και χειρότεροι, γιατί και είναι πολύ κοντύτερα μου, αλλά και επειδή καταλαβαίνω ακριβώς το τι λένε, και πρεσβεύουν, μια που δεν μιλάνε μια άγνωστη για μένα γλώσσα. Η ύπαρξη τους είναι προσβλητική για τον ανθρώπινο πολιτισμό, και μόνο να μιάνουν ότι πλησιάζουν μπορούν.
Η συμφορά δεν γνωρίζει σύνορα, σήμερα αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι, μεθαύριο πιθανότατα εμείς! Ο καθένας δικαιούται να λάβει βοήθεια από εμάς στις στιγμές της μέγιστης ανάγκης τους, βοήθεια που αναμένουμε και εμείς να λάβουμε στις δικές μας στιγμές της μέγιστης ανάγκης μας!
Δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο.
Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα για όσους είναι πολιτισμένοι, αυτονόητα όσο και η αναπνοή για όσους έχουν πραγματικές ηθικές αρχές και λειτουργούν με αδιαμαντένιους ηθικούς κώδικες.
Για όσους δεν έχουν ηθικές αρχές, ή τις έχουν μόνο για τα μάτια του κόσμου, για όσους λειτουργούν με ηθικούς κώδικες αλά καρτ, όλα τα παραπάνω τους είναι άγνωστα, ξένα, αδιανόητα. Αυτοί είναι. Χαμένα κορμιά, σάπια και άδεια σαρκία και μόνο!
Η κόλαση δεν είναι ένα μέρος έξω από αυτόν τον κόσμο, την κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Και τον παράδεισο επίσης κουβαλάμε μέσα μας. Το τι βγάζουμε όμως από μέσα μας διαφέρει από άτομο σε άτομο!
Η επιλογή είναι καθαρά και μόνο δική σας!
Adios amigos locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 8/2/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου