Ο ποιητής της καρδιάς μου

Μάτια μου καστανά μέρα με την μέρα και πιο σκοτεινά

δακρυσμένα δεν αντέχω με τίποτα να σας δω ποτέ ξανά

Είσαι ο ποιητής της καρδιάς μου γλυκά μου λες

αλλά μιλάς  για πράγματα που γνώρισες μόλις χθες

αυτό που περιγράφεις εσύ ως κρίση οικονομική

είναι για μένα, και άλλους πόσους, όλη μας η ζωή

Τεχνίτης στο λόγο που γυρεύεις την έμπνευση εδώ και εκεί

λόγια που περιγράφουν ένα αίσθημα, μια ενοχή, μια άβολη στιγμή

περαστικός σε μια ζοφερή εποχή που παροδικά της δίνεις προσοχή  

μόνο που μωρό μου για μένα διαρκεί για πάντα αυτή η εποχή

Μάτια μου καστανά μέρα με την μέρα και πιο σκοτεινά

δακρυσμένα δεν αντέχω με τίποτα να σας δω ποτέ ξανά

Ζεις σε ένα κόσμο ξένο, δανεικό, στην διάθεση σου να λεηλατείς

φράσεις και προτάσεις να χτίσεις από τα συντρίμμια μιας ζωής

για σένα λόγια όμορφα στοιχημένα και ταιριαστά είναι όλα αυτά

αλλά για τους μόνιμους κατοίκους του κάθε σου λέξη και μια βρισιά

Είσαι ένα περίεργο και έξυπνο παιδί με χαρίσματα πολλά

εξωπραγματικό, από ένα κόσμο χαμένο και γεμάτο μυστικά

αλλά ακόμα και εσύ μικρέ μου φαντασμένε παλαβέ πολυλογά

δεν μπορείς να μου απαντήσεις πότε θα τελειώσουν όλα αυτά

Μάτια μου καστανά μέρα με την μέρα και πιο σκοτεινά

δακρυσμένα δεν αντέχω με τίποτα να σας δω ποτέ ξανά

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 29/10/2016