Του ιδρώτα οι στάλες

Του πυρίκαυστου του Ιούλη οι αλύπητες και κολασμένες θέρμες

κάνουν του ιδρώτα τις στάλες να ρέουν ολούθε ως τις φτέρνες

σταγόνες μου αλμυρές, περίεργες, βιαστικές, μα και τολμηρές

για βόλτες πρόθυμες σε περιοχές από ξένα βλέμματα κρυφές

Από το μέτωπο σου το δαφνοσκέπαστο με την κατακόκκινη θημωνιά

ξεκινούν τον κύκνειο σου λαιμό να μετρούν, ωσάν τα πύρινα μου φιλιά

στάση μικρή στο λευκό σου το στήθος το στητό, που λατρεύω να θωρώ

ανεβοκατεβαίνουν εκεί βολικά ανάμεσα στην μικρή χαράδρα που ποθώ

Στάλες του ιδρώτα πονηρές και εσείς,  κατηφορίζετε στο δικό μου το μωρό

ανάσες κοφτές μέσα σε σφιχτές αγκαλιές, και φτάσατε και εσείς στον αφαλό

ρίγη και χειλάκια δαγκαμένα, λαγόνια πάλλονται από ηδονή, γελάκια αχνά

τρικυμία γύρω μου η καλλίπυγος μου θεά, θάλασσα μέσα σου ζω πλέον βαθιά

Σταγόνες εσείς ταραγμένες που θα πάτε να γλυτώσετε από τα χείλη μου τα γλυκά

πόντο στον πόντο,  το καυτό κορμί εγώ το μετρώ, φιλί με το φιλί, σιγανά, νωχελικά

συνεχίζετε  σταγόνες μου μικρές την  φυγή ανάμεσα σε μηρούς που από πάθος ριγούν

καταφύγιο σας της ροδοδάχτυλης Αυγής οι φτέρνες που του έρωτα τον ρυθμό κρατούν.

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 23/7/2018