Μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σχετικά με την ψυχή ενός Λαού?
Η ερώτηση έχει αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα Μπαρτσελόνα – Μπάγερν Μονάχου που έληξε 2-8 και η άμεση απάντηση είναι ότι: «Όχι δεν μπορείς να βγάλεις τέτοια συμπεράσματα από τέτοια γεγονότα, θα ήταν τρομερή γενίκευση κάτι τέτοιο. Αντίθετα χρειάζεσαι πολλά γεγονότα που να «υποστηρίζουν» μια διαφαινόμενη τάση μέσα από αυτά, και που να φανερώνουν ότι κάτι βαθύτερο ελλοχεύει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων».
Υπάρχουν πολλαπλά γεγονότα που να υποδηλώνουν μια τέτοια τάση?
Στην πραγματικότητα ναι υπάρχουν, και στο ποδόσφαιρο, αλλά και ιστορικά γεγονότα που μπορεί να αποδείξουν ότι αυτό που ονομάζεται «Γερμανική ψυχή» (αδόκιμος όρος αλλά….) στην πραγματικότητα δεν περιλαμβάνει μέσα έννοιες όπως συμπόνια, σεβασμός για τον πεσμένο (ηττημένο), ενσυναίσθηση.
Πριν από το άπονο 2-8 της Μπάγερν επί της Μπαρτσελόνα, υπήρχε και ένα 7-1 της Εθνικής Γερμανίας επί την Εθνική Βραζιλίας στον ημιτελικό του Μουντιάλ, αλλά και δεκάδες ακόμα αγώνες όπου έχουν ασελγήσει οι γερμανικές ομάδες (σε εθνικό ή ομαδικό επίπεδο) επί ομάδων που ήταν ξεκάθαρα υποδεέστερες ή σε κακή ημέρα.
Είναι πασίγνωστη η απονιά των γερμανικών ομάδων που δεν θα σταματήσουν να σε φορτώνουν με γκολ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο εάν μπορούν να το κάνουν, και το κάνουν σε κάθε περίσταση, και σε κάθε αντίπαλο.
Η έννοια ότι η νίκη σου έχει την ανάλογη αξία με την αξία του αντιπάλου σου (δηλαδή εάν ο αντίπαλος σου είναι μεγάλος, σημαντικός, έχει αξία, τότε και η νίκη σου επί αυτού είναι μεγάλη, σημαντική, έχει αξία) είναι παντελώς άγνωστη για τους Γερμανούς.
Μπαίνουν σε έναν αγώνα με σκοπό να κονιορτοποιήσουν, να ταπεινώσουν, να εκμηδενίσουν τον αντίπαλο τους, να πάρουν αξία μόνο και μόνο γιατί θα ζούνε σε έναν κόσμο που θα έχουν πάρει οποιαδήποτε αξία (ταπεινώνοντας!) από τους αντιπάλους που θα αντιμετωπίσουν!
Για αυτό και δεν είναι και ιδιαίτερα αγαπητοί στον ποδοσφαιρικό κόσμο και στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, παρόλο που έχουν ένα εντυπωσιακό παλμαρέ τίτλων σε ομαδικό και εθνικό επίπεδο (πχ έχουν 4 μουντιάλ, όσα και οι Ιταλοί, που συνήθως τα πήραν με την τακτική του κατενάτσιο, ωστόσο αυτοί που υποστηρίζουν την εθνική Ιταλίας είναι πολλαπλάσιοι από όσους υποστηρίζουν την εθνική Γερμανίας (Υπάρχουν άτομα εκτός Γερμανίας που υποστηρίζουν την εθνική Γερμανίας? Απίστευτο! Θα μου πεις πάντα θα υπάρχουν και άρρωστοι και ανώμαλοι! Χα χα χα)).
Γνωστό αυτό, αλλά δεν αρκεί για γενικεύσεις που θα αφορά ολόκληρους λαούς. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και ιστορικά παραδείγματα που υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάτι «άρρωστο» θαμμένο μέσα στην συλλογική ψυχή αυτού του λαού.
Και χωρίς καθυστέρηση πάμε στα πιο τραβηγμένα γεγονότα της Ιστορίας του Γερμανικού Έθνους που είναι φυσικά τα κρεματόρια και οι σφαγές που έκαναν σε όλους τους κατακτημένους από αυτούς λαούς κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο (και όχι μόνο! Σφαγές και γενοκτονίες έκαναν και στα όρια του δικού τους κράτους, σε Εβραίους, Τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, αντιφρονούντες κ.α.). Οργανωμένα πογκρόμ σε ολόκληρες εθνολογικές ομάδες (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Σλάβοι, κ.α.) που κατάληξαν σε εκατομμύρια νεκρούς, είτε μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε σε ομαδικούς τάφους σε χιλιάδες σημεία σε όλη την Ευρώπη όπου έχουν κάνει ομαδικές εκτελέσεις (όπως και στην Ελλάδα καταστρέψανε δεκάδες χωριά). Επίσης και η τακτική τους να αφαιρούν όλο το τροφικό απόθεμα από ολόκληρες χώρες για τις ανάγκες του στρατού τους καταδίκασε ολόκληρες χώρες σε πείνα και εκατόμβες νεκρών (π.χ. Ελλάδα χειμώνας του 1941).
Και το κάνανε αυτό με τόσο φυσικό τρόπο και έλλειψη αμφισβήτησης ή απείθειας και άρνησης εκτέλεσης τόσο μακάβριων εντολών των υφισταμένων προς τους προϊσταμένους τους που ακόμα και αυτή η συνειδητοποίηση από τους ιστορικούς προκαλεί τεράστιο σοκ σε αυτούς!
Θα μου πεις ότι αναγνώρισαν τελικά το άδικο και το απάνθρωπο αυτών των μεθόδων και τακτικών και μετάνιωσαν για αυτές. Ναι ισχύει εν μέρει αυτό, αλλά μόνο και μόνο γιατί οι σύμμαχοι τους ανάγκασαν να γίνουν μάρτυρες από πρώτο χέρι των εγκλημάτων που έκαναν στους άλλους, με το να μεταφέρουν ολόκληρους πληθυσμούς χωριών που είχαν δίπλα τους στρατόπεδα συγκέντρωσης στους ανοιχτούς τάφους που έθαβαν μαζικά τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, για να μην μπορούν εύκολα να ισχυριστούν οι Γερμανοί «Ότι δεν γνώριζαν» (και να αλλάξουν το τροπάρι τους στις δίκες των Ναζί με το «Εκτελούσαμε διαταγές!», λες και αυτό δικαιολογεί τέτοια εγκλήματα!), φυσικά οι σοβιετικοί δεν ήταν τόσο διαλλακτικοί μαζί τους, και όπου δεν έπιπτε λόγος έπιπτε εκτέλεση!
Φυσικά μετά από ένα μεγάλο σχετικά διάστημα αναγνώρισης των εγκλημάτων τους στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και έμπρακτης (έμπρακτης? Ακόμα περιμένουμε εμείς και δεκάδες άλλοι λαοί πολεμικές αποζημιώσεις από αυτούς!) μετάνοιας τους πλέον υπάρχει και μια τάση αναθεώρησης της Ιστορίας τους, μια τάση εκνευρισμού κάθε φορά που κάποιος τους θυμίζει το παρελθόν τους, και μια αναβίωση των δυνάμεων και των ιδεολογιών που οδήγησαν σε αυτά (άνοδος ποσοστών ακροδεξιών κομμάτων, ακροδεξιές ομάδες στον στρατό και την αστυνομία τους, επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες στα όρια του κράτους τους).
Αλλά ακόμη και την περίοδο που ντρεπόταν για την ιστορία τους ωστόσο δείχνανε πολλές φορές έναν απροκάλυπτο σοβινισμό και ρατσισμό στους μετανάστες που ήρθαν να δουλέψουν στην Γερμανία, μετά από πρόσκληση από την κυβέρνηση της, μια που είχαν καταστραφεί από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι χώρες από όπου προέρχονταν οι μετανάστες. Β΄ παγκόσμιο πόλεμο* που σε τεράστιο βαθμό υπεύθυνοι ήταν οι Γερμανοί (γνωστές οι ιστορίες των μεταναστών –που και οι γονείς μου άνηκαν σε αυτούς- με τις περιφρονητικές αναφορές των Γερμανών προς αυτούς με την χρήση των λέξεων Αουτσλάντερ και Γκαστερμπάϊτερ).
Μόνο αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα που υποστηρίζουν την «απονιά» της «Γερμανικής ψυχής»?
Όχι! Ακόμη πιο πίσω έχουμε τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την προθυμία των Γερμανών για χρήση πρώτη φορά στην Ιστορία όπλων μαζικής καταστροφής (Μάχη του Υπρ 22 Απριλίου 1915 με χρήση αερίου χλωρίου από τους Γερμανούς). Μια ακόμη πρωτιά και επίτευγμα του γερμανικού πολιτισμού!
Πιο πίσω θα πάμε για να βρούμε τέτοια γεγονότα στις πρώτες γενοκτονίες επί ευρωπαϊκού εδάφους που έγιναν στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας επί των χριστιανικών πληθυσμών (Αρμένιοι, Πόντιοι, Μικρασιάτες) που έκαναν οι Τούρκοι, έχοντας ως συμβούλους για την αποτελεσματικότερη εθνική εκκαθάριση Γερμανούς. Συγκεκριμένα ιδέες των Γερμανών συμβούλων των Τούρκων ήταν η ύπαρξη στρατοπέδων συγκεντρώσεως (που για να είμαστε δίκαιοι είναι εφεύρεση των Βρετανών αυτή, κυρίως κατά την διάρκεια των πολέμων των Μπόερς στην Νότια Αφρική!) αλλά και το εξαντλητικότατων πορειών των χριστιανικών πληθυσμών πάνω κάτω στην οθωμανική αυτοκρατορία και θανάτωσης εκατομμυρίων ατόμων από εξάντληση, χωρίς να χρειασθεί ούτε μια σφαίρα, ούτε μια κρεμάλα, ούτε χιλιάδες άτομα να σκοτώνουν αβέρτα όπως έκαναν μέχρι τότε οι Τούρκοι! Γερμανική αποτελεσματικότητα επί του πεδίου!
Και φυσικά ακόμη πιο πίσω είναι γνωστό το ιστορικό κακοποίησης των ιθαγενών της κεντρικής Αφρικής από τους Γερμανούς αποίκους, και τον στρατό τους, που παρόλο που δεν είχαν μεγάλο εδαφικό ερέθισμα στην μαύρη ήπειρο, ωστόσο όμως έχουν εξίσου μεγάλα κεφάλαια στην βίβλο των αποικιοκρατικών εγκλημάτων με τις άλλες δύο μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία), και ξεπερνούν ακόμα και τις φρικαλεότητες που έκαναν οι Βέλγοι στο Κογκό υπό την ηγεσία του βασιλιά Λεοπόλδου (πράγμα που αποτελεί μεγάλο επίτευγμα! Εάν αναλογιστείς το επίπεδο φρικαλεότητας που πέτυχε αυτός ο άνθρωπος!).
Καλά δεν αναφέρω καν ότι ο πιο αιματηρός και βάναυσος πόλεμος στην Ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τους Παγκόσμιους πολέμους, ο τριακονταετής πόλεμος, ξεκίνησε από τα γερμανικά κράτη και εξελίχτηκε κυρίως στον Γερμανικό χώρο (και κυρίως από Γερμανούς!).
Να αναφέρω επίσης και τον Άλαριχ και την λεηλασία της Ρώμης από τους Βησιγότθους? Χα χα χα.
Αρχαία ιστορία θα μου πείτε, αρχαία ιστορία θα σας ρωτήσω?
Τόσα πολλά χρόνια έχουν περάσει από τα ταπεινωτικά μνημόνια και τους εξευτελισμούς που υπεστήσαν οι χώρες του Νότου (και η Ιρλανδία!) από την γερμανική ηγεσία της Ευρώπης? Και το ακόμα χειρότερο τα «μαθήματα» «προτεσταντικής ηθικής» που μας πουλούσανε επί άμβωνος οι βόρειοι συνομιλητές μας στην Ε.Ε.?
Ακόμη και τώρα που αντιμετωπίζουμε (όλοι μας) πρόβλημα με την οικονομική κρίση λόγου ενός τυχαίου γεγονότος όπως είναι ο κορωνοϊός, αυτοί μας μιλούνε ακόμη για «ηθικό κίνδυνο» στην οικονομία, για «μεταρρυθμίσεις», για «δημοσιονομική πειθαρχία», και για «διαφανή» στατιστικά στοιχεία, αγνοώντας το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της τελευταίας δεκαετίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο έγιναν από γερμανικές εταιρίες (σκάνδαλο ρύπων της WV, δάνεια και οικονομική μόχλευση στον αέρα της Deutsche bank, δωροδοκίες από την Bayern, Man, Thomson, υποβρύχια που γέρνουν κ.α.).
Μια δεκαετία όπου μοιάζει πολύ αυτό που έχει περάσει ο λαός μας με το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα. Όχι μόνο μας βρήκαν πεσμένους στα γόνατα μας, ανήμπορους να αντιδράσουμε (με μεγάλες ευθύνες των κυβερνήσεων μας, αλλά και δικές μας ως λαού, γιατί εμείς τους ψηφίζαμε όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες και τους ανεχόμασταν) και επιβάλανε σκληρότατους όρους για να μας δανείσουν, αλλά δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά μας εξευτέλιζαν, μας λοιδορούσαν, και μας ταπείνωναν σε κάθε ευκαιρία, με κάθε αιτία ή αφορμή, όσο μικρή και ασήμαντη και εάν ήταν.
Όχι μόνο να νικήσουν τον εκάστοτε αντίπαλο που είχαν απέναντι τους κάθε φορά, αλλά να τον εκμηδενίσουν και όλας, να του αφαιρέσουν κάθε αξία, να επιβληθούν απέναντι του απόλυτα για να χορτάσουν την ψυχή τους από ταπεινώσεις που είχαν υποστεί στο παρελθόν, και να μεγαλώσουν την ψευδαίσθηση τους για το μεγαλείο που τους «περιμένει» στο μέλλον (χαλαρώστε παιδάκια! Ακόμη και να παρακμάσει η Αμερική εξακολουθεί να έχει 4 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό από σας! Και να μην αναφέρω καν το πόσες φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό είναι η επόμενη υπερδύναμη η Κίνα!).
Οπότε καλό είναι να μας γίνει βίωμα και απόλυτη συνειδητοποίηση ότι στην συλλογική Γερμανική ψυχοσύνθεση (αυτό που αδόκιμα το όρισα ως «Γερμανική Ψυχή») δεν υπάρχει χώρος για συμπόνια, ή για σεβασμό προς όσους έχουν ανάγκη, δεν υπάρχει μέρος εκεί για έννοιες ως κατανόηση και αποδοχή σε κάτι το διαφορετικό. Και όσο θα μειώνονται οι ενοχές τους για τα αποδεδειγμένα εγκλήματα του παρελθόντος τόσο θα αυξάνει η αλαζονεία μέσα στην ψυχή τους.
Θα μας βοηθήσει αυτή η γνώση δηλαδή στους ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ μας και έχεις γράψει όλο αυτό το κατεβατό?
Όχι φυσικά! Εδώ και εκατοντάδες αράδες το κείμενο δεν αφορά το ποδόσφαιρο άλλωστε!
Εκείνο που θέλει το κείμενο να επισημάνει είναι ότι θα πρέπει τις επόμενες δεκαετίες, εάν επιζήσει η Ε.Ε. από τα τεράστια δομικά της προβλήματα, να συμβαδίσουμε με έναν λαό στο τιμόνι της Ε.Ε. που είναι ιδιαίτερα σκληρός, χωρίς κατανόηση για την κοσμοθεώρηση και τις ιδιαιτερότητες του κάθε λαού που απαρτίζουν την Ε.Ε., χωρίς ιδιαίτερα αποθέματα συμπόνιας για σχεδόν κανένα (τουλάχιστον όταν δεν θα έχουν κέρδος από αυτή την συμπόνια).
Και να δράσουμε ανάλογα, όχι για να φύγουμε εμείς από την Ε.Ε., αλλά για να κοιτάμε περισσότερο την προστασία μας μέσα σε αυτή, και από αυτή, χωρίς να ενδώσουμε σε περισσότερες υποχωρήσεις χωρίς αντίστοιχες διασφαλίσεις από αυτήν. Κάτι που για πολλές δεκαετίες το είχαμε ως τυφλό δόγμα στην εξωτερική μας πολιτική καθώς και στην οικονομική πολιτική μας. Οι επόμενες παραχωρήσεις μας προς την Ε.Ε. θα πρέπει να παρθούν από μας φτύνοντας κυριολεκτικά αίμα οι βόρειοι συνέταιροι μας σε αυτή.
Θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε και αρκετές λατινικές λέξεις, μια από αυτές είναι το Status Quo, μια άλλη είναι το Veto! Καλά είναι να τις ξαναθυμηθούμε εμείς, να τις ξαναθυμίσουμε και σε όσους έχουν μάθει να ασελγούν σε πτώματα εάν τους αφήσουν ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν.
Και σε περίπτωση που δεν επιζήσει η Ε.Ε., με τα κουλά που κάνουν οι εκ βορρά βάρβαροι, καλό είναι όλα τα παραπάνω να τα θυμούνται και οι μελλοντικοί πιλότοι των βομβαρδιστικών που θα πετάνε πάνω από τα εδάφη της Γερμανίας (γιατί αυτό θα ξαναγίνει! Να είσαστε σίγουροι για αυτό, και όχι γιατί αποδίδεται αυτό το ρητό εσφαλμένα στον Τσόρτσιλ, αλλά γιατί ο οικονομικός ρεβανσισμός της Γερμανίας για τις ήττες των πολέμων του προηγούμενου αιώνα μπορεί πολύ εύκολα να μεταβληθεί και σε στρατιωτικό ρεβανσισμό!), αλλά κυρίως να το θυμούνται και οι διπλωμάτες που θα καθορίσουν το μέλλον για ακόμη μια φορά ηττημένης σε πόλεμο Γερμανίας, και να μην σκεφτούν αντί για δυο κομμάτια να την κόψουν σε 16 (όσα τα ομοσπονδιακά κρατίδια), αλλά να προβούν σε ακόμη πιο βαρύ διαχωρισμό στα 400 μέρη, όσα ήταν δηλαδή χωρισμένοι στην μετά την Καρλομάγνεια εποχή!
Όσο για μένα? Μάλλον θα υποστηρίζω για τα ημιτελικά και τον τελικό την Παρί Σεν Ζερμαίν! Μπορεί να είναι μεν κωλοπαίδι και προδότης ο Νεϊμαρ, αλλά μια ζωή γούσταρα τους Γάλλους (άντε καλά! Τις βρομιάρες, τις κουνάβες, τις Γαλλίδες!) και ακόμα περισσότερο την Παρί πριν την αγοράσουν οι Άραβες και γίνει της μόδας.
Μέχρι το επόμενο Carpet bombing επί γοτθικού εδάφους…..
Adios Amigos Locos
Λάζαρος “Enola Gay” Μότσανος
Τευτομβούργιος Δρυμός 15/8/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου