ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Τι ακριβώς αισθάνεται στους τρύγους του ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος, και γενικώς τι ακριβώς αισθάνεται έχοντας την «καλύτερη» δουλειά του κόσμου?

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

Τι ακριβώς αισθάνεται στους τρύγους του ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος, και γενικώς τι ακριβώς αισθάνεται έχοντας την «καλύτερη» δουλειά του κόσμου?

Και ένα ακόμα ενδιαφέρον θέμα είναι ευκαιρία να αναλυθεί με αφορμή μια συνομιλία που είχα με έναν φίλο μου μελισσοκόμο στο Facebook όταν είχα βγάλει την ανάρτηση για το πρώτο μέλι της χρονιάς (βλέπετε ανάρτηση του blog Να και το βελανιδόμελο της χρονιάς)

***** ***********: Καλές πωλήσεις ρε μάγκα. Πάντα τέτοια σου εύχομαι.

Λάζαρος Μότσανος: Ευχαριστώ **** καλοπούλητα να είναι τα μέλια μας σε όλους μας, βγαίνουν δύσκολα και ποτέ η τιμή τους δεν θα καλύπτει τον κόπο και το ρίσκο που χρειάζεται για να παραχθούν.

***** ***********:Εννοείτε καλοπούλητα για όλους μας. Συμφωνώ σε αυτό που λες αλλά πες μου ένα πράγμα...πόση κα...υλα νιώθεις τώρα που γέμισαν οι τενεκέδες σου. Δεν μασάμε αδερφέ. Μελισσοκόμοι είμαστε και κάνουμε το καλύτερο επάγγελμα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Λάζαρος Μότσανος: Να σου πω την αλήθεια δεν σκέφτομαι καν τον τρύγο που πέρασε, ο νους μου είναι μόνο στους τρύγους που θα ακολουθήσουν και είναι οι βασικοί της χρονιάς, όση χαρά και να σου δώσουν οι τρύγοι πριν το πεύκο (γιατί υπήρξε και άλλος τρύγος και σύντομα θα βγει και αυτό το μέλι από το δοχείο ωρίμανσης) η αγωνία για τα ρίσκα στο πεύκο σκεπάζουν όλα τα άλλα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας μελισσοκόμος. Γιατί η μελισσοκομία είναι ένα διαρκές ρίσκο, ρισκάρεις κερδίζεις, ρισκάρεις (ή δεν ρισκάρεις) και χάνεις. Η χαρά είναι παροδική, η αγωνία είναι μόνιμη.

Έτσι είχα απαντήσει, αλλά βλέπω ότι αυτή η απάντηση χρίζει ανάπτυξης από μένα για να εξηγήσω μερικά σημεία που νομίζω ότι δεν κατανοούνται τόσο από τους μελισσοκόμους (κυρίως από τους ερασιτέχνες μελισσοκόμους).

Πρώτα από όλα θα αφήσω ασχολίαστη την αναφορά στην μελισσοκομία ως το «καλύτερο επάγγελμά του κόσμου»! Αυτή η άποψη συνήθως αφορά όσους έχουν μελισσοκομικό πυρετό και είναι ακόμη στην αρχή της πορείας τους, αμφιβάλω εάν θα βρείτε ποτέ έμπειρο επαγγελματία μελισσοκόμο που να έχει την ίδια άποψη, και σε τελική ανάλυση ακόμα και οι αριθμοί μαρτυρούν το πόσο «τέλειο» επάγγελμα είναι η μελισσοκομία! Tο ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν μόνο 2.000-3.000 επαγγελματίες μελισσοκόμοι τα λέει όλα!

Πάμε παρακάτω. Εάν νιώθω καύλα όταν όλα πάνε δεξιά και κάνω έναν βαρβάτο τρύγο?

Όχι! Και αυτό γιατί για να πάρω αυτόν τον τρύγο έχω φτύσει κυριολεκτικά αίμα από τον όγκο εργασίας που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Όγκος εργασίας για να έχεις μεγάλους αριθμούς μελισσιών ικανών να σου φέρουν τέτοιους τρύγους, όγκος εργασίας για να βρεις τα μέρη που «δίνουν», και να μεταφέρεις με πολλαπλά δρομολόγια όσο το δυνατόν περισσότερα παραγωγικά μελίσσια στις τοποθετήσεις που «δίνουν». Επίσης αβέρτα ρίσκα και αγωνία μέχρι να γεμίσουν οι κυψέλες με μέλι και να μην κοπεί ξαφνικά η νεκταροέκκριση και μελιτωέκκριση που στοχεύεις.

Επίσης για να παρθούν αυτοί οι τρύγοι προϋποθέτει να έχει γίνει μια τεράστια επένδυση από πίσω, και σε βάθος πολλών χρόνων, σε απόκτηση γνωστικού κεφαλαίου, ζωικού κεφαλαίου, καθώς και επενδύσεις σε κεφαλαιακό εξοπλισμό και εργαλεία.

Επενδύσεις αλλά και προσπάθεια που δεν θα αποδώσουν κάθε χρονιά γιατί δεν θα σου βγούνε όλα τα ρίσκα που θα πάρεις, και τοποθετήσεις που τις πίστευες και τις κυνήγησες, στο τέλος δεν αποδίδουν ούτε καν τα έξοδα για να γίνουν (και μερικές φορές μπορεί ακόμη και να είναι καταστρεπτικές ακόμα και για την δυναμική του ζωικού σου κεφαλαίου, ή ακόμη και για την ύπαρξη του!).

Οπότε έχοντας όλα τα παραπάνω υπόψη είναι λογικό να αλλάζει και η οπτική σου για την απόδοση των μελισσιών σου. Δεν πας με την νοοτροπία κάποιου που κάνει μια «αρπαχτή» χωρίς να έχει τα προσόντα ή έχοντας καταβάλει την αναγκαία προσπάθεια για τα όποια κέρδη του (πχ κάποιος που πάει σε ένα καζίνο και απλώς πετά ένα ζευγάρι ζάρια, και με 7-8 ριξιές μπορεί να φύγει με εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ που στην πραγματικότητα δεν τα αξίζει λόγου προσπάθειας αλλά λόγου ότι ήταν τρομερά τυχερός για 2-3 λεπτά που έριχνε ζάρια!). Πας αντίθετα με την οπτική κάποιου που έχει επενδύσει στον εαυτό του και στην επιχείρηση του, που έχει ρισκάρει (και μπορεί να έχει πεινάσει μερικές χρονιές με αυτά τα ρίσκα που έχει πάρει!), και κυρίως έχει δουλέψει πάρα πολύ για να μπορεί να κατεβάσει την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, ένα σύνολο παραγωγικών μελισσιών.

Ε! Αυτός ο άνθρωπός δεν θεωρεί την επιτυχία του ως κάτι σαν «δώρο», αλλά ως φυσικό επακόλουθο , και δεν έχει καμία συναισθηματική έξαρση πάνω σε αυτό το γεγονός (η μόνη συναισθηματική έξαρση του μπορεί να προέρχεται από την σκέψη «Άντε την αποφύγαμε την σφαίρα και σήμερα, μια μέρα ακόμη ζωντανοί, πάμε στα επόμενα για να δούμε τι μας επιφυλάξει παρακάτω»).

Όπως προείπα η χαρά είναι παροδική ενώ η αγωνία μόνιμη, μετά από το βελανίδι ακολουθούν τα πεύκα, και εκεί τα ρίσκα είναι τεράστια, το να μεταφερθεί όλο το σύμπαν σε αυτά θέλει προσπάθεια τεράστια, και οι τρύγοι εκεί είναι δύσκολοι, πολυέξοδοι, επίπονοι, σε βαθμό βασανιστηρίου μάλιστα! Οπότε και το να πετύχεις και εκεί καλούς τρύγους δεν θα σου προσφέρει και ιδιαίτερη ικανοποίηση όπως και στους προγενέστερους τρύγους. Και αυτό γιατί αμέσως μετά τα πεύκα ακολουθεί το ξεχειμώνιασμα και εσύ θα έχεις ένα σύνολο με μελίσσια που θα είναι εξαντλημένα από τα πεύκα, θα έχουν έρθει και σε επαφή με εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα μελίσσια που μπορεί οι προληπτικές θεραπείες να μην πέτυχαν σε αυτά (ή να μην έγιναν καν!) και ο κίνδυνος να χαθεί ένα μεγάλο μέρος από το ζωικό σου κεφάλαιο μέσα στον χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης είναι πολύ υψηλός!

Οπότε ούτε χαρά, ούτε καύλα, ούτε τίποτα, μόνο επιβίωση. Δυστυχώς η επαγγελματική μελισσοκομία αφαιρεί όλο το συναισθηματικό πακέτο που ακολουθεί την μελισσοκομία στην αρχή της πορείας του καθενός μας (και λογικό, πέρνα 1-2 τραγικές χρονιές με την μελισσοκομία να δεις για πότε θα σου φύγει όλο το μελισσοκομικό φολκλόρ από την γκλάβα σου!), και αυτό είναι καλό, γιατί όταν φύγουν οι μαλακίες από το κεφάλι ενός μελισσοκόμου και αρχίζει πραγματικά να στροφάρει και να χρησιμοποιεί την λογική του τότε και μόνο τότε μπορεί να γίνει ένας πραγματικά καλός μελισσοκόμος (λυπάμαι παίδες! Ο μελισσοκομικός πυρετός δεν αρκεί για να γίνετε πραγματικά καλοί μελισσοκόμοι, είναι μεν αναγκαία προϋπόθεση, αλλά δεν είναι ικανή από μόνη της να σας εξασφαλίσει κάτι τέτοιο).

Εδώ θα ανοίξω όμως μια ακόμη παρένθεση για να μιλήσω σχετικά με τα συναισθήματα ενός επαγγελματία μελισσοκόμου, ναι ο μελισσοκομικός πυρετός υποχωρεί όταν αρχίζεις να βασίζεσαι στην επαγγελματική μελισσοκομία για την επιβίωση σου, και μάλιστα μπορείς να φτάσεις να μισήσεις και την μελισσοκομία! Αλλά θα την εξασκείς γιατί είναι το επάγγελμα σου (και γιατί εξακολουθείς και είσαι χασικλής με αυτήν! Από την στιγμή που πέρασες τον μελισσοκομικό πυρετό τελείωσες! Κόλλησες!) αλλά με τίποτα δεν θα θεωρείς ότι είναι το «καλύτερο επάγγελμα του κόσμου»! Ή έστω καλό επάγγελμα!

Από την άλλη μεριά η μελισσοκομία σου χαρίζει ελευθερία (η Νομαδική μελισσοκομία τουλάχιστον! Δεν νομίζω να σου χαρίζει τέτοια ελευθερία η Σταθερή μελισσοκομία, και ακόμη περισσότερο μελισσοκομικές δραστηριότητες όπως η συλλογή βασιλικού πολτού που θέλει καθορισμένο πρόγραμμα εργασιών ανά ημέρα, και σε κρατά καθηλωμένο στα μελίσσια σου καθορισμένες μέρες και ώρες κάθε εβδομάδα). Ελευθερία να προγραμματίζεις εσύ το τι θα κάνεις κάθε μέρα, που θα πας, εάν θα πας! Επίσης ελευθερία σήμερα να είσαι εδώ, αύριο να είσαι σε ένα μέρος εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μια διαρκή εναλλαγή ερεθισμάτων, τόπων, προσώπων, ένας νομάδας που δεν γνωρίζει περιορισμούς και όρια.

Φυσικά στην φύση του Νομάδα είναι και να μην υπακούει σε εντολές από «άνωθεν» αρχές και πρόσωπα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν (βάση ικανοτήτων, δυνατοτήτων αλλά και λογικής) την τάση ιεράρχησης που υπάρχει απλώς και μόνο λόγο θεσμοθέτησης τους από τρίτους.

Τι σημαίνει αυτό? Αυτό σημαίνει ότι ένας καθαρά επαγγελματίας μελισσοκόμος εάν βρεθεί για οποιοδήποτε λόγο σε μια εργασία που θα υπάρχει έντονος έλεγχος, ιεραρχία, εντολές, μάλλον θα αντιδράσει άσχημα και ακραία. Όταν έχεις μάθει να επιζείς μόνος σου στο βουνό, να κουβαλάς δεκάδες με εκατοντάδες κυψέλες την φορά για εκατοντάδες χιλιόμετρα, παίρνεις 30 μελίσσια και σε μερικά χρόνια τα έχεις κάνει 300, πουλάς μόνος σου ότι παράγεις, δημιουργείς πράγματα και καταστάσεις που τις είχες φανταστεί μόνο στα όνειρα σου, και σε χώσουν σε μια εργασία όπου το «παιδί του Νταντή» ή το βύσμα του βουλευτή πάνε να σου δώσουν εντολές, και εσύ τους κόβεις για τενεκέδες, το πιο πιθανό είναι να σου ξεφύγει η πρώτη φράση που σου έρχεται πάντα στο μυαλό σου, που φυσικά είναι το «Άντε και γαμίσου!»!

Κάθε επαγγελματίας που έχει κάνει μια εργασία και δική του επιχείρηση έχει πρόβλημα να επανενταχτεί στην επιχείρηση κάποιου άλλου ή σε μια υπηρεσία, αλλά επειδή ο μελισσοκόμος μετατρέπεται σιγά, σιγά, σε αγρίμι με την παραμονή του όλο και περισσότερο σε βουνά και λαγκάδια ξεχασμένος από όλους και όλα η προσαρμογή του είναι ακόμη δυσκολότερη.

Δυστυχώς η επαγγελματική μελισσοκομία ούτε πιο ευαίσθητους, ούτε πιο ανεκτικούς, ούτε πιο διαλλακτικούς, θα σας κάνει, αντίθετα θα γίνετε ακόμα πιο σκληροί, άγριοι, αδιάλλακτοι με αυτή! Μην έχετε ψευδαισθήσεις! Το πακέτο «ευαισθησίας» που θα κουβαλάτε μαζί σας όταν μπείτε σε αυτή το πολύ, πολύ, να παραμείνει σταθερό με τα χρόνια, το πιθανότερο να μειωθεί! Το βλέπετε άλλωστε αυτό και στις μελισσοκομικές ομάδες, όσο πιο παλιός ο μελισσοκόμος τόσο και περισσότερο δαγκάνει, και για πιο ασήμαντες αφορμές! Οι μειλίχιοι μελισσοκόμοι σε αυτές είναι οι «βρε καλώς τον Πούστη, εσύ μας έλειπες τώρα» μελισσοκόμοι που μόλις μπήκαν στο κουρμπέτι και δουλεύουν με 5-10 μελισσάκια! Χα χα χα.

Και για το τέλος μια ακόμη παρατήρηση, βλέπω συνάδελφους να βγάζουν την παραγωγή τους (και σε αυτή την περίπτωση δώστε τους ένα like ως ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού των κόπων τους, ή σχολιάστε θετικά πάνω σε αυτό το γεγονός!) και από κάτω κάποιους να σχολιάζουν ως «Δώσε πόνο τάδε!» και είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνω καθόλου (ούτε τώρα, ούτε και όταν συμμετείχα σε μελισσοκομικές ομάδες!)!

Τι θα πει «δώσε πόνο»? Τις παραγωγές μας, το μέλι μας, το μέλλον μας, το ψωμί όσων αγαπάμε, το βγάζουμε μόνο και μόνο για να την «πούμε» σε κάποιους άλλους? Όλα τα παραπάνω είναι το μέσο για να επιβιώσουμε εμείς και όσοι φωλιάζουν στις καρδιές μας και έχουν την έγνοια μας, και εάν είναι δυνατόν να τους χαρίσουμε και το «κάτι παραπάνω» από την επιβίωση τους! Δεν τα βγάζουμε όλα τα παραπάνω για να μπούμε στο μάτι «εκείνου που μου την είχε πει τότε σε εκείνη την ομάδα, και εγώ του την είπα στην άλλη ομάδα τότε, και εκείνος μου την ξαναείπε σε αυτή την συζήτηση»! Ξεκολλήστε μερικοί!

Δεν είναι νοοτροπία αυτή επαγγελματία μελισσοκόμου, δεν είναι πρέπουσα ενασχόληση το μαλλιοτράβηγμα στις μελισσοκομικές ομάδες για έναν επαγγελματία μελισσοκόμο, δεν είναι ορθή τακτική η διαρκής δημιουργία αντιπαθειών και εχθρών από οποιοδήποτε επαγγελματία και κυρίως ενός επαγγελματία της μελισσοκομίας, δεν είναι σοφό για έναν ώριμο άνθρωπο να δηλητηριάζει και να δηλητηριάζεται από και με τέτοιες μικρότητες! Σοβαρευτείτε!

Για κανένα μπαγλαμά δεν θα τρώτε τα νιάτα σας και την υγειά σας πάνω στα βουνά και στις πεδιάδες με ένα ξέστρο και ένα καπνιστήρι στο χέρι, μόνο και μόνο για να «επιβεβαιώσετε» την αξία σας στα μάτια του! Όλα τα παραπάνω θα τα κάνετε για δύο ματάκια που τα έχετε αγαπήσει πραγματικά, και για μερικά ακόμα ζευγάρια ματάκια που μοιάζουν τόσο πολύ με τα δικά σας, αλλά και με το ζευγάρι μάτια που τόσο έχετε αγαπήσει! Για κανέναν άλλο πούστη! Μην χάνετε τον στόχο σας, απομακρυνθείτε από ότι δεν αξίζει και σας τρώει χρόνο, κόπο, ενέργεια, από αυτόν ακριβώς τον στόχο σας!

Σόρρυ για τα «γαλλικά» μου αλλά γράφω ακριβώς όπως μιλάω, ειλικρινά!

Χα χα χα.

Σειρά "Απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν".

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol I

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol II

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol III

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol V

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VIIΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IX