Μια πολύ δύσκολη χρονιά μόλις μας έφυγε, και μας έρχεται μια ακόμη δυσκολότερη. Δύσκολες χρονιές έρχονται και φεύγουν εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Ένας διαρκής πόλεμος φθοράς, ένας πόλεμος χαρακωμάτων, που δεν λέει να τελειώσει ποτέ.
Η μια κρίση διαδέχεται την άλλη (Χρηματιστηριακή, Οικονομική, Υγειονομική, Ενεργειακή), τα όρια των αντοχών μας δοκιμάζονται διαρκώς, και μετατοπίζονται όλο και περισσότερο, σε επίπεδα που δεν τα είχαμε ποτέ φανταστεί. Την μια δυστροπία ακολουθεί η επόμενη, και δεν υπάρχει φως στο τούνελ.
Ιδίως τα τελευταία δύο έτη η κατάσταση έχει ξεφύγει κατά πολύ. Η κοινωνία μας δοκιμάζεται μέχρι εκεί που δεν πάει, και έχει διχαστεί σε μεγάλο βαθμό. Ο ανορθολογισμός έχει ξεφύγει από κάθε όριο και έχει εξαντλήσει οποιαδήποτε υπομονή και ανοχή.
Αρχαίοι θεσμοί έχουν χάσει πλήρως το κύρος τους για ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού, γιατί δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών, και προσπαθούν να σταθούν με τα δύο πόδια τους σε διαφορετικές βάρκες. Η μία είναι αυτή της πραγματικότητας, του ορθολογισμού και της επιστήμης, και η δεύτερη του σκοταδισμού, της ανευθυνότητας, και του παραλογισμού. Το αποτέλεσμα είναι να βγούνε πολύ πληγωμένες από αυτή την κατάσταση, ίσως και θανάσιμα λαβωμένες, μια που δεν βλέπω πως θα μπορούσαν να συνεχίσουν να υπάρχουν στο μέλλον. Μέλλον που έρχεται ορμητικό σαν χείμαρρος που καταπίνει και εκμηδενίζει οτιδήποτε δεν μπορεί να αλλάξει, και μένει άρρωστα προσκολλημένο στην οπισθοδρόμηση, και στην καθυστέρηση.
Μια χρονιά όπου οι περσινές μου ευχές για ομόνοια και ενότητα για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν εισακούστηκαν από τους περισσότερους, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στην μέση της μάχης περισσότερο από ποτέ χωρισμένοι.
Αλλά η μάχη εξακολουθεί και μαίνεται, δεν υπάρχει στον λογισμό μας καν η σκέψη να σταματήσουμε να πολεμούμε ούτε για μία στιγμή, και αυτή είναι η θέληση της πλειοψηφίας του έθνους μας, αλλά και όλων των άλλων εθνών. Μια μάχη πανεθνική που δίνεται σε όλες τις άκρες του πλανήτη.
Δυστυχώς ένα μέρος του πληθυσμού δεν μετέχει σε αυτή την μάχη, και με την συμπεριφορά του την υπονομεύει μάλιστα! Αυτή είναι η πραγματικότητα, και δεν μπορεί να αλλάξει.
Αλλά επίσης δεν μπορούμε να τους περιμένουμε άλλο για να έρθουν και αυτοί να δώσουν την μάχη, την μεγάλη. Με ή χωρίς αυτούς εμείς θα πολεμήσουμε στις επάλξεις, και στα μετερίζια, που μας έχουν ορισθεί. Θα δώσουμε και αυτή την μάχη για μας, για όσους αγαπάμε, ακόμη και για όσους είναι ανίκανοι να αντιληφθούν το διακύβευμα αυτής της τρομερής μάχης που έχουμε μπροστά μας.
Και θα Νικήσουμε!
Γιατί αυτή είναι η μόνη επιλογή μας! Δεν κάνουμε πίσω, δεν σταματάμε να πολεμάμε, η Νίκη η μόνη επιλογή!
Εμπρός το λοιπόν, στο χέρι μας το να κάνουμε αυτή την χρονιά μια καλή και ευτυχισμένη χρονιά.
Η Νίκη το μόνο που θα αποδεχθούμε!
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 1/1/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου