Εννέα χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα, και το ταξίδι συνεχίζει

 

 Γενέθλια σήμερα, το πνευματικό μου παιδί γίνεται 9 ετών!

 !......................!

 Εννέα χρόνια! Ποιος θα το περίμενε! Ποιος θα περίμενε ότι ο τρελός που δημιούργησε ένα blog στα τέλη του Γενάρη του 2014 για να παρουσιάσει τον κόσμο του, την εργασία του, τα ενδιαφέροντα του, τις ιδέες του και τις απόψεις του, την ζωή του, θα πήγαινε για το long way, θα ήταν ικανός να μπορεί να τρέξει σε μαραθώνιο, και όχι απλώς σε ένα βιαστικό και σύντομο κατοστάρι!

 Εννέα χρόνια, να γράφω τα παραληρήματα μου, σελίδες επί σελίδων, να σας παρουσιάζω κάθε εβδομάδα και κάτι νέο, κάτι που με απασχόλησε, και το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον για να το μοιραστώ μαζί σας, τους καθημερινούς κόπους και αγώνες της ζωής μου, τις αγωνίες μου και τις σκέψεις μου για την πραγματικότητα που ρέει γύρω μου, και γύρω σας.

 Εννέα χρόνια, να διαβάζετε όλα τα παραπάνω, με νέο κόσμο να έρχεται διαρκώς στην συντροφιά μας γιατί τους κίνησε το ενδιαφέρον όλη αυτή η προσπάθεια, να ενθουσιάζεται και από την ευρύτατη θεματολογία του blog, αλλά και τον άμεσο και ευθύ τρόπο γραφής μου. Αλλά φυσικά και με λιγότερους αναγνώστες αυτού του blog που κάποια στιγμή δεν άντεξαν το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα μου, την χωρίς στρογγυλέψεις και χαδέματος αυτιών γραφής μου, των ισχυρών απόψεων μου που συνήθως δεν πάνε με το ρεύμα των απόψεων της πλειονότητας των ατόμων στην κοινωνία μας, και που άφησαν το blog και την ανάγνωση του, ελπίζω έχοντας κερδίσει κάτι από αυτό. 

 Ασυμβίβαστος χαρακτήρας, καυστική γραφή, ενδιαφέροντα πέρα από αυτά που ενδιαφέρουν το σύνολο της κοινωνίας, ειλικρινή (και με πραγματικά στοιχεία) παρουσίασης της ζωής μου και της δουλειάς μου, είναι αυτά που θα πρέπει να περιμένετε από μένα και στα επόμενα χρόνια αυτού του μαραθωνίου, εάν εξακολουθήσετε να μείνετε στην συντροφιά μας. Ιστορίες (μελένιες ή μη) που θα λέει ο παλαβός σαμάνος της φυλής γύρω από μια θερμή και γλυκιά φωτιά. 

 Μια υπόσχεση που την έχω δώσει εδώ και πολλά χρόνια, και την ανανεώνω από χρονιά σε χρονιά, κάθε τέλη Γενάρη που γιορτάζω τα γενέθλια του πνευματικού μου παιδιού. Ενός παιδιού που στην φαντασία μου έχει μια κόκκινη θημωνιά για μαλλιά, και ένα άκρως διαπεραστικό πράσινο βλέμμα. Μια κόκκινη κόρη που διαρκώς μιλάει για τις άλλες κιτρινόμαυρες κόρες μου, αλλά και για όλα τα τρελά που απασχολούν τον παλαβό πατέρα της.

 Μια κόκκινη κόρη ανάμεσα σε κίτρινες κόρες.

 Η αγαπημένη και πολύτιμη μου κόρη.

 Ο μαραθώνιος συνεχίζεται, όσοι πιστοί προσέλθετε, έχουμε πολύ ταξίδι ακόμη μπρος μας.

 Συνεχίζουμε!

Adios Amigos Locos

 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 30/1/2023