Και συνεχίζουμε με μια καλοκαιρινή ανάρτηση μέσα στην καρδιά του χειμώνα, μια που ο καιρός (βροχερός και κρύος), αλλά και η εποχή (χειμώνας, με ελάχιστες επισκέψεις στο μελισσοκομείο), το επιτρέπουν και είναι ευκαιρία να σας παρουσιάσω μια ακόμη μελισσοιστορία από το παρελθόν.
Συγκεκριμένα πριν από 2 χρόνια, στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, σε τοποθέτηση στο βελανιδοδάσος.
Γουστάρετε τριώροφα μελίσσια?
Έτσι, έτσι, έτσι!
Οι παλιοί μελισσοκόμοι έχουν τριώροφα μελίσσια και στον βορρά, και χωρίς ξεχειμώνιασμα στον Νότο, ή με συνενώσεις!
Χα χα χα.
Και όχι, δεν είναι τριώροφα τα μελίσσια, αλλά μελίσσια που έχουν τρεις ορόφους (καλά! Μια γονοφωλιά και δύο ορόφους), και αυτό γιατί δεν είχα κατεβάσει τα μελίσσια στο πρώτο χέρι του πεύκου (είχα προαίσθημα ότι δεν θα έδινε το πεύκο στο πρώτο χέρι του, και δεν έδωσε τελικά) και τα τροφοδoτούσα με σιρόπι από μέλι (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Τροφοδοσία με μέλι) για να μπορέσουν να συνεχίσουν να γονεύουν μέχρι να τα κατεβάσω στα πεύκα για το δεύτερο χέρι του πεύκου, και στις κυψέλες παλιού τύπου δεν χωράει να μπει μπουκάλι-τροφοδότης, λόγου του εσωτερικού καπακιού που έχουν, οπότε ανεβάζεις τον δεύτερο όροφο (κενό) για να υπάρχει χώρος για να μπει το μπουκάλι-τροφοδότης πάνω από τα πλαίσια του πρώτου ορόφου (σε διώροφο μελίσσι έχουμε γονοφωλιά και όροφο).
Και για ακόμη μια φορά αντιλήφθηκα την ύπαρξη μιας σφηκοφωλιάς από σερσένια (σφήκα Vespa Crabro) δίπλα στο μελισσοκομείο μου (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ο Αδιάκοπος πόλεμος, όπου σας έχω πληροφορίες για τον κύκλο ζωής της συγκεκριμένης σφήκας, αλλά και το πως πρέπει να γίνεται η καταπολέμηση της) μέσα σε μια μεγάλη ξεραμένη βελανιδιά, από όπου και έβγαινε ένας τεράστιος αριθμός σφηκών που βρίσκανε τα θηράματα τους ακριβώς 40-50 μέτρα μακριά, στις κυψέλες του μελισσοκομείου μου!
Τεράστια ενόχληση και απώλειες για τα μελίσσια μου, και δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω αυτή την κατάσταση να συνεχιστεί, ιδίως μια που τα μελίσσια μου θα έμεναν επάνω στο βουνό για αρκετούς μήνες ακόμη (κατέβηκαν στα πεύκα αρχές Οκτώβρη).
Οπότε προμήθεια του γνωστού συνδυασμού με εντομοκτόνα για ιπτάμενα έντομα αλλά και έρποντα (όπως προείπα για το πως θα καταπολεμήσετε τις σφήκες διαβάζετε τον παραπάνω σύνδεσμο, δεν χρειάζεται να αναφερθεί ξανά η μεθοδολογία μου, για να κρατηθεί και η ανάρτηση σε ένα μικρό μέγεθος), και ανέβασμα ξανά στο βουνό για να λύσω μια και καλή αυτό το πρόβλημα.
Και η ξερή βελανιδιά που ήταν η φωλιά των σφηκών (δεν υπάρχει πλέον, την έκοψαν φέτος).
Και η είσοδος της φωλιάς.
Και τσούπππππ ο αιώνιος εχθρός!
Εξοπλισμένος με την ανάλαφρη πανοπλία μου, το δαντελένιο μελισσοκομικό μπουφάν μου, γάντια εργασίας (όχι μελισσοκομικά) και από πάνω τους δύο ζευγάρια από ελαστικά γάντια μιας χρήσης.
Και εδώ έχουμε κάνει λεύκανση κωλοτρυπιδ......! Ούπςςςςς! Λάθος! Χα χα χα. Έχω ρίξει θέλω να πω εντομοκτόνο για έρποντα έντομα (και λίγο εντομοκτόνο για ιπτάμενα έντομα για να φτάσει βαθιά μέσα στην φωλιά) στην είσοδο της σφηκοφωλιάς που θα εξασφαλίσει ότι όσες σφήκες μπαίνουν, και βγαίνουν από την κυψέλη, περπατώντας θα κουβαλάνε επάνω τους το δηλητήριο (και αυτές που μπαίνουν μέσα το μεταφέρουν στην σφηκοφωλιά, και στον γόνο που υπάρχει εκεί).
Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο, και αναπάντητό, από τις σφήκες που είναι μέσα στην φωλιά, αλλά και από όσες επιστρέφουν, και βλέπουν ένα τεράστιο λευκό πράγμα ακριβώς έξω από την φωλιά τους. Η σφηκοφωλιά έχει ξυπνήσει, και έχει αγριεύσει τελείως!
Κρίμα όμως που το τεράστιο λευκό πράγμα έξω από την φωλιά τους έχει σε κάθε ένα χέρι του από ένα εντομοκτόνο (δεξί χέρι για ιπτάμενα έντομα, μια που αυτό είναι ταχύτερο και ακριβέστερο και πετυχαίνει τις σφήκες καθώς πετάνε κοντά μου, αριστερό χέρι (λιγότερο ταχύ και εύστοχο) για έρποντα έντομα για να ρίχνει ριπές δηλητηρίου στην είσοδο της σφηκοφωλιάς, για όσες σφήκες πάνε να βγουν ή να μπουν σε αυτή!).
Ένας αποτελεσματικότατος και αδίστακτος θηρευτής, αποτέλεσμα εκατομμυρίων ετών εξέλιξης. Η Φύση κατόρθωσε και δημιούργησε μια πραγματικά μοχθηρή μηχανή καταστροφής χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς! Ναι πραγματικά, το πλέον σατανικό πλάσμα διαφαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία! Και μια σφήκα επίσης! Χα χα χα.
Και η μάχη συνεχίζεται για ώρες, διαρκώς σφήκες βγαίνουν από την φωλιά τους ζαλισμένες και καταρρέουν στα πόδια μου, διαρκώς σφήκες έρχονται με κομμάτια από τις μέλισσες μου στην φωλιά τους, όλες τους έχουν την ίδια μοίρα. Μένος το μόνο που νιώθω, οργή για αυτό το καταραμένο παράσιτο που η ύπαρξη του διακινδυνεύει την ύπαρξη των κυρών μου.
Μένος και μόνο!
Και καταστροφή!
Ώρες μάχης μέχρι να εξολοθρευθούν και όσες σφήκες γυρίζουν από το πεδίο μάχης μπροστά από τις κυψέλες μου, για να βρουν το θάνατο τους έξω από την φωλιά τους.
Φωλιά τους που πλέον έχω κλείσει την είσοδο της με την νάιλον σακούλα που είχα τα εντομοκτόνα μου, για να είμαι σίγουρος ότι τίποτα απολύτως δεν θα βγει από εκεί μέσα που θα μπορέσει να απειλήσει ξανά τις μικρές κιτρινόμαυρες κυρές μου.
Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και δημιούργησαν την τέλεια μηχανή καταστροφής, μια αδίστακτη μηχανή γεμάτη με μένος, οργή, και μίσος, για οτιδήποτε μπορεί να απειλήσει ότι αγαπά και λατρεύει. Μια δίποδη μηχανή που την φοβάται όλη η πλάση, ένας Terminator από σάρκα και κόκκαλα!
Έχουμε μπει σε μια εποχή αλλαγών, η κλιματική αλλαγή συμβαίνει, και μάλιστα με διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό που δεν έχει προβλεφθεί στο παρελθόν. Οι θερμοκρασία διαρκώς ανεβαίνει, και εχθροί που στα μέρη μας ήταν απλώς υποσημειώσεις επάνω στις απειλές για τα μελίσσια μας, πλέον έχουν ευνοηθεί πλήρως από τις νέες καιρικές συνθήκες, και έχουν εξελιχθεί σε εχθρούς πρώτου μεγέθους (δεύτερη ανάρτηση σε 5 χρόνια για το ίδιο πρόβλημα, τρεις φορές πολέμησα με τις σφήκες στα 14 χρόνια που είμαι μελισσοκόμος, με τα τρία περιστατικά να έχουν συμβεί στην 7η χρονιά μου στην μελισσοκομία, στην 10η, και στην 12η, προφανέστατα γίνεται όλο και πιο συχνό και έντονο πρόβλημα καθώς περνά ο χρόνος!), όπως ακριβώς και στον Νότο της χώρας μας, εδώ και πόσες δεκαετίες με εκατονταετίες.
Πρέπει να αλλάξουμε και εμείς, να αναλάβουμε πολύ πιο ενεργητικό ρόλο με το να εξολοθρεύουμε τον εχθρό με που θα τον εντοπίζουμε, για να μην προλάβει να πολλαπλασιαστεί, και τις επόμενες χρονιές θα έχουμε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά να δρούμε και εμείς προληπτικά (όπως και οι νότιοι συνάδελφοι μας) με παγίδες για σφήκες.
Ένα κόστος σε χρήμα, χρόνο, κόπο, που όμως είναι αναγκαίο να δαπανηθεί, πρέπει να αλλάξουμε και εμείς για να προσαρμοσθούμε στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, και τους εχθρούς των μελισσών μας που τους ευνοεί η νέα κατάσταση.
Όσο μένουμε αδρανείς τόσο θα πληρώνουμε μεγαλύτερο τίμημα, εμείς, και οι κυρές μας. Και αυτό είναι ανεπίτρεπτό! Ατομικά και συλλογικά θα πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας, και ως επαγγελματικός κλάδος και ως πολίτες.
Είτε αλλάζουμε είτε βουλιάζουμε, καιρός να το εμπεδώσουμε, και να αφήσουμε τους μύθους μας (και την ψέκα μας!) που μας οδηγούν στο να χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα γύρω μας, όπως και μας οδηγούν στην αδράνεια και αδιαφορία προς το μέλλον μας, και το μέλλον όσων αγαπάμε (δίποδους ή εξάποδους!).
Ώρα για δράση, από όλους μας!
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 5/1/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου