Κάτεργο

 Παίδες μια ανάρτηση τώρα κυρίως για μένα για να μην ξεχάσω ορισμένα πράγματα καθώς θα μεγαλώνω και θα αλλάζουν οι συνθήκες και οι καταστάσεις που ορίζουν τις ζωές μας.

 Οκτώβριος του 2013 και πήρα την απόφαση στα ξύλα που θα πάρουμε να βοηθήσω τον θείο μου που έχει πριονοκορδέλα για να κόβει καυσόξυλα από την θέση του πασαδόρου (πασαδόρος αυτός που τροφοδοτεί τον κόφτη με ολόκληρα ξύλα από την ντάνα** με τα ξύλα για να τα κόψει στην πριονοκορδέλα, στην πραγματικότητα αυτός που τρώει το μεγαλύτερο λούκι σε αυτή την εργασία γιατί είναι αναγκασμένος να σηκώνει ολόκληρα ξύλα που μπορούν να φτάνουν στο βάρος πολλών δεκάδων κιλών -μέχρι και 60 με 70 κιλά μερικά φτάνουν αν οι ξυλοκόποι δεν τα κόβουν όπως πρέπει!-). 

 Πασαδόρος για ένα φορτίο 24 τόνων ξύλα (στην πραγματικότητα ήταν 2 φορτία σε διαφορετικές εβδομάδες το ένα με 16 τόνους ξύλα και το άλλο με 8 τόνους ξύλα, τουλάχιστο έτσι όπως μετράνε τα ξύλα στα δημοτικά ξύλα οπού ο υπολογισμός γίνεται σε χωρικά οπότε τα 4 χωρικά είναι περίπου 3,2-3,3 τόννοι, βράσε όριζα! Μπερδεμένος τρόπος υπολογισμού που σε κάνει να υποψιάζεσαι ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στην τιμή ανάμεσα στα δημοτικά ξύλα και τα εμπορικά ξύλα!). 

 Δυστυχώς κάθε χρονιά θέλουμε πολλές δεκάδες τόνους ξύλα (και πιο πριν πολλούς τόνους πετρέλαιο) για να ζεσταίνουμε τα σπίτια μας (εγώ και ο αδερφός μου) σε ένα μέρος που έχει και πολύ κρύο και είναι εκτιθέμενο το σπίτι μας στο μπουγάζι***.

 Οπότε και είπα ας δω τι ακριβώς είναι αυτή η δουλειά που αναλαμβάνουν μόνο οικονομικοί μετανάστες να την κάνουν (πλέον πολλά παιδιά από την χώρα μας την κάνουν επίσης, η ανεργία δυστυχώς είναι δύσκολη φάση!). Φυσικά και εδώ υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να κόψεις 24 τόνους ξύλα σε 2 φορές μέσα σε μερικές εβδομάδες και στο να κόβεις αυτή την ποσότητα κάθε μέρα για 1,5 μήνα συνεχόμενα (6-7 κορδέλες κόβουν μέσα σε μερικές εβδομάδες πάνω από 2.000 τόνους δημοτικά ξύλα σε όλο το χωριό κάθε χρονιά). Φουκαράδες οικονομικοί μετανάστες (και τώρα φουκαράδες άνεργοι Έλληνες) που είσαστε αναγκασμένοι να αρπάξετε τις χειρότερες εργασίες, κρίμα!

Και αυτό παίδες είναι υποτίθεται 16 τόννοι ακοφτό ξύλο!

 Δυστυχώς υπάρχει ένας περιορισμός ότι θα πρέπει να αποτελούν για όσο το δυνατό λιγότερο χρονικό διάστημα εμπόδιο στον δρόμο οπότε δεν παίζει να υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στο κόψιμο τους και στο φόρτωμα τους (το πολύ πολύ 2 ημέρες) και απομάκρυνση τους από τον δρόμο, υπάρχει κόσμος με αυτοκίνητα και μηχανάκια που μπορεί να έχει ατύχημα πάνω σε αυτό το εμπόδιο (στην πραγματικότητα η πρόταση θα έπρεπε να είναι υπάρχουν σουρωμένοι με αυτοκίνητα και παιδάκια με μηχανάκια που κάνουν σούζες και άλλες βλακείες  που μπορεί να έχουν ατύχημα πάνω σε αυτό το εμπόδιο χα χα χα). Οπότε δεν υπάρχει ώρα για καθυστέρηση, με που το φορτηγό ξεφορτώνει τα ξύλα θα πρέπει να έρθει το συντομότερο δυνατό η κορδέλα να αρχίζει να κόβει και ταυτόχρονα και φορτώνεις καρότσι καρότσι τα ξύλα και να τα ντανιάζεις στον χώρο αποθήκευση τους. 

 Εδώ έχω μαζέψει κάθε ξύλο που μπορούσε να εξέχει στον δρόμο και έχω βάλει και μια σακούλα για να σηματοδοτώ ότι υπάρχει κίνδυνος στους διερχόμενους νεαρούς μοτοσυκλετιστές (Ναι αν κάποιος δεν προσέξει 16 τόνους ξύλα θα προσέξει μια σακούλα πάνω σε αυτά! χα χα χα).

 Η πρώτη ημέρα κοψίματος των ξύλων και βγήκαν οι 11 τόνοι από τους 16 (μην περιμένετε να βρείτε φωτογραφίες με εμένα να κόβω ξύλα! Ξέρετε είναι τρομερά δύσκολο να κόβεις ξύλα και να βγάζεις selfie χα χα χα).

 Μιλάμε απίστευτα δύσκολη εργασία η δουλειά του πασαδόρου, η χειρότερη με τεράστια διαφορά από όλες τις χειρωνακτικές εργασίες που έχω κάνει. Με που αρχίζεις ξαφνικά νιώθεις σαν να σου ήρθε σκαμπίλι από γορίλα! Και καθώς συνεχίζεις εξακολουθούν να σου έρχονται σωρηδόν τα σκαμπίλια! Στην αρχή δεν έχεις ακόμα δαπανήσει πολλές δυνάμεις και αντέχεις, αλλά σιγά σιγά ξύλο με το ξύλο αρχίζεις να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κρατήσεις τον ρυθμό, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρεις, θα καταρρεύσεις και μάλιστα γρήγορα! Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να σε έχει προετοιμάσει για κάτι τέτοιο και έχεις τεράστιες ελλείψεις στην τεχνική για να κάνεις μια τέτοια εργασία (έχεις και τον θείο να σου λέει "Να σε κόβει! Χρησιμοποίησε τον μηρό σου ως υπομόχλιο και με το ένα χέρι σήκωνε και με το άλλο πίεζε προς τα κάτω" μπράβο τεχνική οι υλοτόμοι! Ζεύγος δυνάμεων πάνω σε σταθερό άξονα! Και ωστόσο αυτά τα άτομα αν το δούνε αυτό σε άσκηση φυσικής θα πούνε τι είναι αυτό δεν το καταλαβαίνω!!! Χα χα χα).

 Και οι ώρες να περνούν, και η ντάνα να μην μειώνεται, και να βρίζεις εσύ μέσα σου την ώρα και την στιγμή που σου ήρθε η ιδέα να κάνεις τον πασαδόρο στα ξύλα, και να σου λέει ο θείος "Παίρνε τα ξύλα από ψιλά, μην παίρνεις τα ξύλα από τα χαμηλά, αχ δεν σε κόβει καθόλου!" και να λες εσύ "Aχχχχ αυτή η γενιά που τα ξέρει όλα!!! Και μας οδήγησε την χώρα μας στα χάλια που είμαστε τώρα χα χα χα".

 Και η ντάνα να μην τελειώνει αλλά οι ανάσες σου να έχουν τελειώσει και να το βλέπει ο θείος αυτό και να σου λέει "Κουράστηκα ανιψιέ πάμε να κάνουμε ένα διάλειμμα να ξεκουραστώ". Ο ευγενικός τρόπος για να σου πει το σταματάμε λίγο γιατί τα έχεις παίξει.

 Διάλειμμα ευκαιρία για ανάσες και το μόνο που ακούς είναι ένα αδιάκοπο βουητό από το αίμα καθώς ορμητικό κυλά μέσα στις φλέβες των αυτιών σου.

 "Α καλός για αυτή την δουλεία είναι ο Τζίμης από την Αλβανία, μόνο αυτόν παραδέχτηκα ποτέ στα ξύλα, έχει τεχνική, ξέρει να τα πιάνει τα ξύλα και στο πασάρει ακριβώς όπως πρέπει" ακούω αχνά να λέει ο θείος.

 "Εσύ έχεις την δύναμη αλλά την σπαταλάς, δεν έχεις την τεχνική και δεν με ακούς! Είναι δυνατό ξύλο 70 κιλών να πας να το σηκώσεις μόνο με τα χέρια σου? Αφού σε δείχνω! Βάλτο στο πόδι σου και σπρώξε με το ένα το χέρι σήκωσε με το άλλο" συνεχίζει.

 "Άσε ρε θείο! Ο Τζίμης είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος μου και κάνει αυτή την δουλειά από 5 χρονών! 40 χρόνια υλοτόμος είναι στην Αλβανία και χρόνια δουλεύει σε κορδέλα είναι δυνατόν να έχω την ίδια τεχνική εγώ που μόλις πριν από 1,5 ώρα έκατσα πρώτη φορά πασαδόρος σε κορδέλα? Καθαρή ωμή δύναμη έχω, καθαρή ωμή δύναμη βγάζω, δεν προλαβαίνω να μάθω την τεχνική! Πόσες φορές νομίζεις θα κάνω αυτό το χαμαλίκι στην ζωή μου!" εκρήγνυμαι εγώ

 "Καλά τα πας δεν λέω αλλά χάνεις σε δυνάμεις έτσι, δεν θα μπορέσεις να αντέξεις. Άκου και μένα 70 χρονών είμαι 50 χρόνια κορδέλα έχω, εμένα που με βλέπεις στα νιάτα μου 1,000 τόνους ξύλα έκοβα την χρονιά, ελάχιστοι είχανε κορδέλες τότε"

 "Είναι και μαλάκες οι ξυλοκόποι είναι ξύλα αυτά που φέρανε φέτος? 70 κιλά κουρσούμια**** σηκώνονται αυτά? Οι μαλάκες έπρεπε να τα κόψουν στην μέση αλλά βαριούνται να το κάνουν, έτσι είναι αν είναι Κολχόζ! Και μετά λένε γιατί τους μένουν τα δημοτικά τα ξύλα! Είναι ξύλα αυτά?" συνεχίζει να λέει ο θείος.

 Δεν προλαβαίνω να απαντήσω, μερικοί Αλβανοί βρήκαν ευκαιρία στο διάλειμμα να έρθουν να ζητήσουν δουλεία

 "Θείου να κάτσω να σου δίνω ξύλα εγώ?"

 "Δεν χρειάζεται έχω τον ανιψιό μου εδώ μου τα δίνει αυτός, μελισσοκόμος είναι, αντέχει"

 "Όχι παιδιά δεν χρειάζεται" κάνω σεκόντο και εγώ.

 Τους βλέπω να φεύγουν με την απογοήτευση στο βλέμμα, τα μεροκάματα έχουν λιγοστέψει για αυτούς, οι ιθαγενείς κάνουν πλέον τις δουλειές που τις ξεφορτώνονταν σε κάθε μετανάστη που ερχόταν σε αυτή την χώρα, κρίμα και για τα παιδιά, ξένοι σε ξένη χώρα και χωρίς δουλειές πλέον και για αυτούς, ακούω τον μαύρο λύκο μέσα μου να γρυλίζει "Καλό είναι να βλέπουν και αυτοί ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες φλώροι, ότι ακόμα υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να είναι τόσο σκληροί όσοι και αυτοί"

  "Σήκω μου λέει ο θείος ξεκινάμε πάλι"    

 Και ξεκινάμε πάλι και διαπιστώνω ότι το διάλειμμα δεν μου έδωσε πολλά σε δυνάμεις, ο ιδρώτας τρέχει μέσα στα μάτια και σε τυφλώνει, το πριονίδι σου προκαλεί διαρκώς βήχα, τα ξύλα είναι όλο και πιο βαριά και αρχίζουν πλέον να πέφτουν στα πόδια σου καθώς πας να τα σηκώσεις με τον πόνο να είναι τρομερός ή ακόμα χειρότερα να σε κάνουν να μην υπολογίζεις σωστά το που θα αφήσεις το ξύλο (το αφήνεις έτσι ώστε να μην χρειάζεται να το επανατοποθετήσει ο κόφτης έτσι όπως τον βολεύει για να το κόψει) με αποτέλεσμα να σφηνώνονται τα δάχτυλα ανάμεσα στο κούτσουρο και την μεταλλική βάση της κορδέλας, και τότε ο πόνος χτυπάει νέα επίπεδα!. Και ταυτόχρονα να είσαι μέσα στον φόβο να μην χτυπήσεις κατά λάθος τον κόφτη με τα κούτσουρα ή ακόμα χειρότερα να μην χτυπήσεις την πριονοκορδέλα από τα πλάγια με το ξύλο και την σπάσεις και μετά όποιον πάρει ο χάρος από τα ιπτάμενα θραύσματα της.

 Τα πόδια να τρέμουν, οι δικέφαλοι στα μπράτσα να καίνε και να λες "Ρε πούστη μου φορτώνω και ξεφορτώνω ολόκληρο φορτηγό με κυψέλες μόνος μου και εδώ στους 4-5 τόνους και είμαι έτοιμος να πεθάνω!!!" και μετά αμέσως σκέφτεσαι "Ποτέ δεν έχεις φορτώσει φορτηγό με κυψέλες συνολικού βάρους 16 τόννων!" και συνεχίζεις το μαρτύριο έχοντας ως δεδομένο ότι αυτό είναι η χειρότερη χειρωνακτική εργασία που έκανες ποτέ.

 Και η ντάνα δεν δείχνει να μικραίνει!

 Και συνεχίζεις, αλλά έχεις φτάσει στα όρια σου, και τα ξεπερνάς, και το μόνο που σκέφτεσαι είναι "Τώρα αν ξεράσω πως θα φανεί?" και αμέσως μετά "Ρε πούστη μου ο θείος είναι 70 χρονών και αντέχει! Μα τι σόι άτομα είναι αυτοί που γεννήθηκαν στην Κατοχή? Αφού αυτός αντέχει που είναι και μισός λόγου της μέσης του αντέχω και εγώ, γαμώ το στανιό μου!!!" και παρακολουθείς τους περαστικούς να σε κοιτάνε να κάνεις αυτή την δουλειά για την οποία ποτέ δεν σε είχανε ικανό και να παραξενεύονται και τότε σε χτυπά η άγρια λύσσα! "Δεν λυγίζω ρε πούστηδες, δεν σπάζω πλέον ποτέ ξανά, κωλόφλωροι από ατσάλι είμαι, δεν λυγίζω ποτέ!!!" και συνεχίζεις ασθμαίνοντας και γρυλίζοντας γεμάτος από την αδρεναλίνη που σου δίνει το πείσμα και η λύσσα, με δάκρυα στα μάτια από το πριονίδι και τον ιδρώτα, μοναδικό σου καύσιμο πια η θέληση σου και μόνο. Η θέληση σου και η λύσσα!

 Μετά από ώρες και στους 11 τόνους κομμένα ξύλα ο θείος λέει "Έχω να κόψω και 4 τόνους ξύλα από μια γειτόνισσα θα πρέπει να φύγω να της κόψω τα ξύλα, θα έρθω αύριο για να κόψω τα υπόλοιπα, ξεκουράσου εσύ, έβγαλες πολύ δουλειά σήμερα!" "θείο έχω να κουβαλήσω και να ντανιάσω ξύλα μην το ξεχνάς αυτό" ανταπαντώ "Αχ αγύριστο κεφάλι είσαι! Καλά όσο έχει φως κουβάλα λίγα ξύλα για να μην είναι στην μέση του δρόμου και τα υπόλοιπα αύριο Σάββατο με το καρντάσι σου που δεν θα έχει δουλεία".

 Φεύγει και εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ακόμα δυνάμεις έχω, από που δεν ξέρω, αλλά νιώθω ότι ακόμα μπορώ να δουλέψω και θα δουλέψω!

 4 Ώρες μετά και 3 τόννοι κομμένο ξύλο έχουν κουβαληθεί και ντανιαστεί στην αποθήκη του κήπου. Αλλά πλέον η λύσσα έχει σβήσει, το μοναδικό καύσιμο που με κινούσε στέρεψε εδώ και αρκετή ώρα, πλέον στα πρόθυρα της υπογλυκαιμίας και της ολικής εξάντλησης το κάθε τι πάνω μου ζυγίζει τόννους ολόκληρους, το καρότσι πλέον μου μοιάζει σαν τρέιλερ γεμάτο ξύλα σε βάρος, νιώθω σαν να προσπαθώ να κινηθώ ενώ είμαι τσιμεντωμένος σε τοίχο.

 Αρκετά!

 Μέχρι εδώ λέω και αύριο μέρα είναι, αρκούδα μπορεί να είμαι αλλά και οι αρκούδες όρια έχουν.

 Αύριο ξανά. 

 Μια τελευταία ματιά παρόλη την εξάντληση, τα βασικά στο ντάνιασμα τα έκανα, χοντρά και λεπτά ξύλα παντού ομοιόμορφα κατανεμημένα για να μπορείς να ανάβεις τον λέβητα το πρωί. Τουλάχιστο στο ντάνιασμα εξακολουθώ να κατέχω την τεχνική. 

 Η επόμενη ημέρα κύλησε ευκολότερα πλέον με την επικουρία από το καρντάσι να κουβαλά ξύλα (εγώ ανέλαβα το πασάρισμα για τους επόμενους 5 τόνους και μετά το ντάνιασμα στην αποθήκη), η μέρα κύλησε πολύ ευκολότερα (αλλά όχι εύκολα! Εξακολουθούν οι 13 τόνοι ξύλα να είναι 13 τόνοι ξύλα που θα κουβαληθούν και θα ντανιαστούν!).

 Παράξενο συνήθως η αποθήκη χωράει 14 τόνους ξύλο! Λες το ότι τα ξύλα ήταν υπερβολικά χοντρά να μείωσε τον όγκο τους? Μπορεί και ναι μπορεί και όχι. 

 Και παίδες αυτό αφήνουν 16 τόννοι ξύλα που έχουν κοπεί! Και φυσικά αυτό πρέπει να το καθαρίσεις τελείως, επιστρατεύονται τσουγκράνες, ταράκι, σκούπες, τρέιλερ και ενώ έχεις τσακιστεί από το να κουβαλάς ξύλα με τις ώρες πρέπει στο τέλος να ξοδέψεις και μια ακόμα ώρα για να καθαρίσεις το χάος!

 Και ακριβώς τόσο είναι το χάος! Ένα τρέιλερ σκουπίδια! Ροκανίδια, πριονίδια, κομμάτια από φλοιό δέντρων, πέτρες, βρύα, κλαδιά και φύλλα! Δεν μπορείς και να το χρησιμοποιήσεις το πριονίδι για να στοκάρεις και τις κυψέλες με αυτό (βάζοντας κόλλα αλκατολ) γιατί έχει και πολύ μπάζο μέσα του χα χα χα.  

 Το μετά από το καθάρισμα, μόνο ελάχιστο ψιλό ροκανίδι που είχε μπει στην άσφαλτο και δεν το έπιανε η σκούπα και έφυγε με την βροχή που ακολούθησε ακριβώς μόλις τελειώσαμε το καθάρισμα. 

 Και εδώ μια λεπτομέρεια που την έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Όταν πασάρεις ξύλα φοράς μακρυμάνικα ρούχα γιατί αλλιώς τα χέρια σου γίνονται σαν να στα περνούν από ρεντέ! 

 Μια ώρα μόνο τα είχα χωρίς μακρυμάνικο ρούχο και αυτά είναι τα αποτελέσματα, μώλωπες, σχισίματα, πληγές, εγκαύματα από το ξύλο! Βλέπεις μετά από λίγη ώρα δεν μπορείς να κρατάς τα ξύλα μόνο με τα δάχτυλα σου και τις παλάμες σου (γιατί αρχίζουν να πονάνε και τα ακροδάχτυλα σου αλλά και οι μυς που κλείνουν τις παλάμες σου!) και αναγκάζεσαι να τα σηκώνεις με τους καρπούς και τους πήχεις σου, και αν είναι γυμνοί αυτοί τότε τα χέρια σου γίνονται κιμάς! Φυσικά δεν χρειάστηκε να βγάλω φωτογραφία από τον τετρακέφαλο μου τον οποίο χρησιμοποιούσα σαν υπομόχλιο για να σηκώνω τα ξύλα (μετά από μερικές ώρες άρχισε να μου κόβει πώς να το κάνω αυτό). Δεν είναι θέαμα για να το δείχνεις δημόσια (δεν φανταζόμουν ότι ανθρώπινο κρέας μπορεί να πάρει τόσο μοβ απόχρωση από τους μώλωπες!). 

 Οπότε μετά από ένα διήμερο εξάντλησης, πόνου, και πείσματος καθώς και ικανοποίησης σχετικά με κάτι που έμαθες ότι είναι επίσης ικανός ο εαυτός σου να κάνει, έχεις πάρει και ένα μάθημα σχετικά με ποία είναι η δυσκολότερη χειρωνακτική εργασία που μπορεί ποτέ άνθρωπος να κάνει!

 Και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που σαπίζουν καθημερινά σε τέτοια Κάτεργα*! 

 Κρίμα τα παιδιά!

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση μας 

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 10/2/2015

*Στη νεότερη ναυτική ιστορία, από της εποχής των ιστιοφόρων και μετά, με την ονομασία κάτεργο χαρακτηρίζονταν κυρίως παροπλισμένο πλοίο, λόγω παλαιότητας, που χρησιμοποιούνταν ως πλωτή φυλακή. Η ιστορία των πλοίων αυτών ανάγεται από την βυζαντινή εποχή.

** Στοίβα από διάφορα πράγματα με τάξη το ένα πάνω στο άλλο

*** Ρεύμα αέρα που φυσάει σ' ένα στενό πέρασμα

Πηγή Βικιπέδια 

****Βαρύ, συμπαγές, δυσκίνητο, ακόμη και δύσπεπτο. Μπορεί να σημαίνει και κάποιον χαζό, που δεν παίρνει πολλές στροφές.

Πηγή Slang.gr

Σειρά αναρτήσεων Πολιτισμός του Ξύλου. 

Τεστ κοπώσεως

Το μάτωμα της Άιζενγκαρντ 

Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτας

Πατεντιάρης 

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Ανιχνεύσεις: με παρέσυρε το ρέμα

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ (ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ)