Φτάνουμε στο τέταρτο μέρος της σειράς μελισσοκομικός διάλογος με τον εαυτό μου και σήμερα θα αναπτύξω ένα δύσκολο θέμα για τους περισσότερους από ότι βλέπω. Σήμερα θα μιλήσουμε για την αγαπημένη μου φράση Αυθεντίες δεν υπάρχουν. Δυστυχώς κάτι που σε εμένα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της σκέψης μου ο σκεπτικισμός βλέπω ότι δεν είναι αντίστοιχα δομικό συστατικό και στην σκέψη των άλλων! Κρίμα! Κακώς σύμφωνα με την άποψη μου! Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ικανοί να δεχτούν το οτιδήποτε άκριτα από οποιοδήποτε (και κυρίως εάν το δούνε γραμμένο! Είναι εκπληκτική η δύναμη της γραφής πάνω σε αυτό τον τομέα, η πειθώ που έχει ο γραπτός λόγος στην ψυχοσύνθεση κάποιου είναι τρομερή! Κάτι που στον προφορικό λόγο μπορεί να μην το δεχόσουν εάν το δεις γραμμένο είναι πολύ πιο εύκολο να το αποδεχθείς (τι να πω? Υποθέτω ότι γίνεται υποσυνείδητα η σκέψη ότι για να έκατσε ο άλλος κάτι να το γράψει μάλλον θα είναι σωστό? Ή μπορεί να εκπαιδευόμαστε από νωρίς να πιστεύουμε στον γραπτό λόγο μέσα από τα σχολεία και το διεστραμμένο σύστημα μάθησης που εκφράζεται από αυτά, τουλάχιστο στην Ελλάδα)).
Το βλέπω διαρκώς αυτό παντού, κάποιος γράφει κάτι μέσα σε μια ομάδα (συνήθως μελισσοκομικές γιατί το επίπεδο σε άλλες ομάδες με διαφορετικά ενδιαφέροντα που συμμετέχω είναι πολύ υψηλότερο, και δεν είναι τόσο εμφανές αυτό χα χα χα) ή σε ένα blog και αμέσως βλέπεις κόσμος να το υιοθετεί στην σκέψη του αμέσως και άκριτα συνήθως. Αυτό δυστυχώς είναι ένα τεράστιο νοητικό λάθος από την πλευρά του "Οπαδού" (αδόκιμος όρος αλλά νομίζω ότι περιγράφει επαρκώς την συγκεκριμένη διαδικασία) καθώς και μια τεράστια δύναμη από την πλευρά του "Καθοδηγητή" (ακόμα πιο αδόκιμος όρος αλλά δεν έχει και τόσο σημασία ούτε ο Βέμπερ είμαι, ούτε ο Μάσλοου, ούτε ο Άντλερ για να είναι αναγκαίο να βγάζω ακριβέστατους όρους σε ότι περιγράφω χα χα χα ).
Οπότε βλέπεις κάτι να έχει αναρτήσει κάποιος μέσα στο διαδίκτυο αμέσως κάποιοι να το υιοθετήσουν ως σωστό! Χωρίς να μπαίνουν σε κόπο να δούνε πως προέκυψε αυτό το συμπέρασμα, με ποιες μεθοδολογίες, που βασίζεται όλη η ανάλυση. Υπάρχει γραμμένο? Ισχύει!!! Ναι το έναυσμα για αυτή την ανάρτηση μου το έχει δώσει ένα παράδειγμα τέτοιας αμφισβητούμενης οπτικής πάνω σε κάτι που κάποιος ανάρτησε στο διαδίκτυο και ένας άλλος δημιούργησε ένα εργαλείο βασισμένος στα αριθμητικά του δεδομένα (την επόμενη φορά θυμίστε μου να βγάλω μερικούς δεκάδες πίνακες με "παρατηρήσεις" μου με αντικρουόμενα ή και μη αριθμητικά δεδομένα μέσα τους και με μόνη μεθοδολογία συλλογής τους την βεβαίωση ότι είναι σωστά από μένα χα χα χα) πάνω σε αυτό (και φυσικά υπήρξε από μένα μια παρέμβαση σχετικά με την αξιοπιστία των αρχικών του δεδομένων η οποία φυσικά καθώς εξελισσόταν ο διάλογος μεταξύ μας εξανεμιζόταν, τουλάχιστο στα δικά μου τα μάτια! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι του υπαγορεύει η ψυχοσύνθεση του και η κριτική του σκέψη σε τελική ανάλυση!), αλλά το παραπάνω παράδειγμα αποτέλεσε το έναυσμα και μόνο, ήταν ένα από τα δεκάδες ή και εκατοντάδες αντίστοιχα παραδείγματα που έχω παρατηρήσει σε όλα αυτά τα χρόνια που μετέχω στα κοινωνικά δίκτυά και παρατηρώ την συμπεριφορά του καθενός μέσα σε αυτά!
Και πιστέψτε με τα παραδείγματα είναι πολλά μα πάρα πολλά! Και αυτό είναι επίσης κρίμα! Και απογοητευτικό επίσης! Σου δίνει μια αίσθηση μοιρολατρίας ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει μέσα στην σκέψη των περισσοτέρων και το μόνο που πρέπει να κάνεις εσύ που σκέφτεσαι διαφορετικά είναι να αυταπομονωθείς από όλους και όλα μόνο και μόνο για να περισώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης σου από την φθοροποιό επιρροή της άκριτης σκέψης των άλλων! Αν θέλετε παραδείγματα της παραπάνω άκριτης σκέψης μπορείτε να τα βρείτε μέσα στις αναρτήσεις αυτού του blog το οποία τα καυτηριάζω διαρκώς, πραγματικά όμως βαριέμαι να αναφέρω τα ίδια και τα ίδια, γραμμένα είναι, διαβάστε τα!
Εγώ δεν θα αναφερθώ άλλο σε παραδείγματα θα αναφερθώ μόνο σε τρόπο σκέψης. Και βασικό συστατικό αυτής της σκέψης είναι η παρακάτω πρόταση "Η Ασέβεια οδηγεί στην Αμφισβήτηση και αυτή στην Σοφία" ( ο Ουμπέρτο Έκο στο Όνομα του Ρόδου έγραφε αντίστοιχα "Το γέλιο οδηγεί στην ασέβεια και αυτή στην αμφισβήτηση" το δικό μου είναι καλύτερο με τις μπάντες χα χα χα). Ναι αλλά πως ορίζεται η ασέβεια? Να πάμε να αρχίσουμε τον άλλον να τον μπενελικόνουμε και να τον προσβάλουμε? Αυτή είναι η ασέβεια που λέμε εδώ? Φυσικά και όχι! Δεν έχει η λέξη ασέβεια αυτή την έννοια σε αυτή την πρόταση. Η λέξη ασέβεια εδώ είναι συνυφασμένη με την πρόταση Αυθεντίες δεν υπάρχουν. Ασέβεια δηλαδή στο να μην δέχεσαι κανένα ως Αυθεντία. Αυτό και μόνο! Τι είπε αυτός? Αυτό? Οκ! Αυθεντία δεν είναι ούτε και αυτός, οπότε πάμε να κρίνουμε το τι μας λέει! Εδώ έχουμε την έννοια της Αμφισβήτησης. Καλά μας τα λες αλλά δεν νομίζω ότι είναι σωστό για αυτό και αυτό, μπορεί να σε πείσει για το ορθό των λεγόμενων του? Καλώς! Δέχεσαι το τι λέει. Δεν μπορεί να σε πείσει για το ορθό των λεγόμενων του? Καλώς δεν δέχεσαι ότι λέει. Και οι δύο όμως αυτές πιθανότητες θα σε οδηγήσουν στην αύξηση των γνώσεων σου και μάλιστα έχοντας υποστεί μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις απόψεις σου και τις απόψεις του άλλου (διαλεκτικός υλισμός που θα έλεγε και ο Μαρξ η σύνθεση ανάμεσα στην δράση και την αντίδραση χα χα χα). Και αυτές οι γνώσεις που δεν θα έχουν ένα σαθρό υπόβαθρο ( δέχομαι ότι μου λένε άκριτα) αλλά ένα στιβαρό υπόβαθρο (δέχομαι ότι μου λένε γιατί υπήρχαν επιχειρήματα και αποδείξεις για αυτό ή ενάντια αυτού) είναι που οδηγεί στην Σοφία.
Όχι αυτή την Σοφία βρε μπαγλαμάδες!!!!
Χα χα χα.
Μόνο έτσι μπορείς να κερδίσεις την Σοφία, αμφισβητώντας τα πάντα και με το να μην δέχεσαι κανένα ως Αυθεντία, είτε είναι ο Νικολαΐδης είτε ο Θρασυβούλου, ούτε ο γιδοβοσκός ούτε ο Αρκούδας, ούτε ο Αϊνστάιν που είχε και άποψη ακόμα και για τις μέλισσες.
Μα πως τα κατάφερα και έχωσα στην ίδια ανάρτηση την Αλιμπέρτη και τον Αϊνστάιν είναι φοβερό! Τελικά είμαι μεγάλο ταλέντο στην τρέλα χα χα χα.
Πάμε παρακάτω τώρα όλα τα παραπάνω απευθυνόταν στους "Οπαδούς" τώρα θα πάρει και η μπάλα τους "Καθοδηγητές". Και πρώτα από όλα εμένα. Εδώ θα μιλήσω για τους φόβους μου που έχω σχετικά με την ευθύνη που μας αναλογεί σε εμάς που απευθύνουμε δημόσιο γραπτό λόγο μέσα από τα δημιουργήματα μας. Δεν ξέρω αν όλοι μας έχουμε αντιληφθεί την τεράστια δύναμη πειθούς που έχει ο γραπτός μας λόγος στα μυαλά αυτών που μας διαβάζουν αλλά εγώ την έχω αντιληφθεί και με τρομάζει! Γιατί μπορεί να μας κάνει επικίνδυνους για όλους όσους θα βασιστούν σε αυτά που γράφουμε και θα βάλουν το μέλλον τους και τις περιουσίες τους σε κίνδυνο βασιζόμενοι σε γνώσεις πληροφορίες, απόψεις, που θα τις διατυπώσουμε γραπτός εμείς.
Και αυτό είναι τεράστια ευθύνη (ήδη έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω εδώ μέσα για θεραπείες, με το ζωικό κεφάλαιο των άλλων δεν θα παίξω, φυσικά είμαι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη, και αυτό είναι πάλι απογοητευτικό!). Σε πολλούς φίλους μου έχω εκμυστηρευτεί αυτούς τους φόβους μου, το ότι κάποια στιγμή μπορεί να πω κάτι που να είναι λάθος και να πάρω κόσμο στον λαιμό μου (πιστέψτε με αυτό είναι απλώς ζήτημα χρόνου! Όσο πιο πολλά λες τόσο πιο πολύ αυξάνει η πιθανότητα να πεις και βλακείες μαζί με όλα τα άλλα. Χρειάζεται πολύ προσοχή αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση για να μειώσεις κάπως αυτή την πιθανότητα, και αυτό είναι πολύ μα πάρα πολύ κουραστικό!). Ξέρω ότι και εγώ Αυθεντία δεν είμαι αλλά μπορεί κάποιοι να με αντιμετωπίσουν στο παρόν ή στο μέλλον έτσι, να πω κάτι που μπορεί να μην είναι σωστό και να το δεχθούν άκριτα και να πάθουν ζημία! Και αυτό θα είναι τεράστια ειρωνεία Το άτομο που έχει σηκώσει την παντίερα που γράφει Αυθεντίες δεν υπάρχουν στο τέλος να προκαλέσει την ίδια ζημία με όλους αυτούς που δεν έχουν τέτοιους ηθικούς ενδοιασμούς και συμπεριφέρονται τελείως ανεύθυνα μέσα στους διαδικτυακούς χώρους που κινούνται!
Δεν θέλω μια τέτοια ευθύνη! Θέλω να είμαι υπεύθυνος μόνο για την ζωή μου, δεν θέλω να είμαι υπεύθυνος για το πως λαμβάνουν οι άλλοι τα γραπτά μου, δεν θέλω να νιώθω διαρκώς στην τσίτα όταν γράφω σχετικά με την ορθότητα της κάθε πρότασης μου, το πως θα την λάβουν οι άλλοι, στο αν θα γίνει επαρκώς κατανοητή από κάθε ένα. Δεν θέλω να νιώθω σαν ταύρος μέσα σε υαλοπωλείο, κάθε λάθος κίνηση και μια καταστροφή! Είναι πολύ κουραστικό αυτό και ακόμα πιο ανώφελο αν νιώθεις μόνο εσύ αυτή την ανάγκη και όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γράφουν οτιδήποτε και όποιων πάρει ο χάρος! Ούτε θέλω τον ρόλο να κρίνω τα πάντα ως προς την ορθότητα τους, να γίνομαι κακός με κάθε ένα που θα δεχθεί την κριτική μου. Αυτή είναι δική σας δουλειά και όχι δική μου! Εσείς θα πρέπει να κρίνετε τον κάθε ένα (και εμένα) και όχι μόνο εγώ! Αυθεντίες δεν υπάρχουν χωνέψετε το επιτέλους αυτό!
Είμαι ειλικρινής, δεν γουστάρω να παρουσιάζω μια πραγματικότητα που δεν ισχύει. Τι θέλετε να σας πω? Δεν θα κάνω εγώ λάθος ποτέ σε ότι γράψω? Φυσικά και θα κάνω! Όπως και κάθε ένας που γράφει (άλλοι θα κάνουν διαρκώς, άλλοι λιγότερο, και άλλοι θα κάνουν σπάνια, είναι και ζήτημα ικανοτήτων, υπευθυνότητας, προσοχής. Δεν είναι όλα τα δάχτυλα το ίδιο όπως λέει και η γιαγιά μου αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποια στιγμή και ο καλύτερος θα κάνει λάθος και όσο πιο σπάνια κάνει λάθη τόσο πιο δύσκολο θα είναι να το αντιληφθείτε πριν πάθετε ζημία). Μέχρι τώρα θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω κάνει λάθη, θα κάνω όμως οπωσδήποτε στο μέλλον! Οπότε για να μην πάρω κόσμο στο λαιμό μου, για να μην μπω και εγώ στο τσουβάλι των ανεύθυνων προφητών (έλα μωρέ κάτι απλώς έγραψα στο blog μου δεν είναι ότι έχω κάνει και επιστημονική διατριβή! Όχι φίλε μου! Όταν έχεις έχεις ένα δημόσιο βήμα και κοινό να σε παρακολουθεί δεν μπορείς να έχεις αυτό το στιλάκι! Είσαι τελείως υπεύθυνος για ότι γράψεις, για ότι υποστηρίζεις, για ότι άκριτα παρουσιάζεις μέσα από το δημόσιο σου βήμα! Υπάρχει κόσμος που θα σε εμπιστευτεί και θα ακολουθήσει αυτό που του προτείνεις! Και θα βάλει το μέλλον του σε κίνδυνο εξαιτίας σου!!!) θα αρχίσω να μειώνω τις αναρτήσεις μου τις μελισσοκομικές στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο (έχω ετοιμάσει μερικές θα τις βγάλω φυσικά αλλά θα είμαι φειδωλός σχετικά με το τι νέα μελισσοκομική ανάρτηση θα παρουσιάσω!).
Λυπάμαι παιδιά αλλά πρέπει να υπάρχει μια αυτοσυγκράτηση για να προστατευτείτε και εσείς και εγώ. Χρονιά με την χρονιά συνειδητοποιώ το πόσο δίκιο είχε ο δάσκαλος μου όταν με ειρωνευόταν σχετικά με ότι άκουγα στο διαδίκτυο όπως και τα λόγια του Θρασυβούλου στα σεμινάρια "Μην πιστεύετε ότι διαβάζετε στο διαδίκτυο σχετικά με την μελισσοκομία!". Είχαν δίκιο και οι δύο! Χρονιά με την χρονιά εμπεδώνω την πεποίθηση μου ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις μέλισσες δεν είναι τα Βαρρόα, δεν είναι η Νοζεμίαση, οι Ελληνοποιήσεις του μελιού, οι κλέφτες, οι αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες αλλά οι μελισσοκομικοί bloggers και τα ταλέντα της μελισσοκομίας του Facebook! Και εγώ δεν γουστάρω να ανήκω σε αυτό το σινάφι. Ούτε καν ως ο αυτόκλητος κριτής του κάθε ολισθήματος τους! Δεν γουστάρω, αλλά ακόμα και αν μου άρεσε αυτός ο ρόλος έχω μια δουλειά να κάνω! Να δουλέψω με τα μελίσσια μου, όχι να γεμίζω άδεια μυαλά!
Για του φίλους μου θα είμαι πάντα εύκαιρος (σε ερωτήσεις πάντα θα απαντώ και θα τις αναρτώ μάλλον), που και που θα αναπτύσσω τις απόψεις μου για μελισσοκομικά θέματα (δυστυχώς έχω μερικές έτοιμες αναρτήσεις μη δημοσιοποιημένες και δεν μου πάει η καρδιά να τις διαγράψω!), μπορεί και να παρουσιάζω και μια ανάρτηση με μελισσοκομικούς χειρισμούς (ναι και βασιλοτροφία κάποια στιγμή το υποσχέθηκα θα το κάνω και αυτό) αλλά αυτό το blog θα αλλάξει δραστικά χαρακτήρα, οι περισσότερες (με διαφορά) αναρτήσεις θα είναι μη μελισσοκομικού χαρακτήρα, θα ανήκουν στο και άλλα που έχει ο τίτλος του blog μου. Αλλά το να παραμείνω σε αυτό το τριπάκι του expert στην μελισσοκομία και καλά ξεχάστε το, υπάρχει μια τεράστια παρακαταθήκη με μελισσοκομικές αναρτήσεις (θα προστεθούν σιγά σιγά και μερικές ακόμα στο μέλλον) αρκεί! Δίνω χώρο για τον παραπάνω ρόλο σε όποιον τον επιθυμεί, εγώ δεν τον επιθυμώ, ποτέ δεν τον ήθελα! Ούτε θα έχω τον ρόλο του κριτή των πάντων, δικαίωμα που μπορεί να έχει ο καθένας εδώ μέσα όταν το ασκώ εγώ τους ξενίζει και τους κακοφαίνεται! Ας είναι μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό! Στο τέλος θα ήθελα οι μόνες μου αναρτήσεις μελισσοκομικού χαρακτήρα να είναι παρουσιάσεις των προϊόντων μου που ακόμα δεν τις έχω βάλει μέσα στην θεματολογία του blog μου χα χα χα.
Αυτά για σήμερα παίδες, ελπίζω να απολαύσατε την παραπάνω ανάρτηση ξέρετε δεν θα δείτε συχνά τέτοιες αναρτήσεις αλλού. Το να σε φοβίζει η επιρροή που μπορεί να έχεις πάνω στους άλλους και να μοιράζεσαι αυτούς τους φόβους σου με τους άλλους αποτελεί θέμα ταμπού στην μελισσοκομική (τουλάχιστο) blogοσφαιρα! Το είδατε και αυτό! Φυσικά από τον παλαβό τον αρκούδα! 1000 χρόνια πρωτοπορία!
Χα χα χα.
Οπότε μέχρι την επόμενη ανάρτηση.......
Adios Amigos locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 25/2/2015
Και αυτό είναι τεράστια ευθύνη (ήδη έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω εδώ μέσα για θεραπείες, με το ζωικό κεφάλαιο των άλλων δεν θα παίξω, φυσικά είμαι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη, και αυτό είναι πάλι απογοητευτικό!). Σε πολλούς φίλους μου έχω εκμυστηρευτεί αυτούς τους φόβους μου, το ότι κάποια στιγμή μπορεί να πω κάτι που να είναι λάθος και να πάρω κόσμο στον λαιμό μου (πιστέψτε με αυτό είναι απλώς ζήτημα χρόνου! Όσο πιο πολλά λες τόσο πιο πολύ αυξάνει η πιθανότητα να πεις και βλακείες μαζί με όλα τα άλλα. Χρειάζεται πολύ προσοχή αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση για να μειώσεις κάπως αυτή την πιθανότητα, και αυτό είναι πολύ μα πάρα πολύ κουραστικό!). Ξέρω ότι και εγώ Αυθεντία δεν είμαι αλλά μπορεί κάποιοι να με αντιμετωπίσουν στο παρόν ή στο μέλλον έτσι, να πω κάτι που μπορεί να μην είναι σωστό και να το δεχθούν άκριτα και να πάθουν ζημία! Και αυτό θα είναι τεράστια ειρωνεία Το άτομο που έχει σηκώσει την παντίερα που γράφει Αυθεντίες δεν υπάρχουν στο τέλος να προκαλέσει την ίδια ζημία με όλους αυτούς που δεν έχουν τέτοιους ηθικούς ενδοιασμούς και συμπεριφέρονται τελείως ανεύθυνα μέσα στους διαδικτυακούς χώρους που κινούνται!
Δεν θέλω μια τέτοια ευθύνη! Θέλω να είμαι υπεύθυνος μόνο για την ζωή μου, δεν θέλω να είμαι υπεύθυνος για το πως λαμβάνουν οι άλλοι τα γραπτά μου, δεν θέλω να νιώθω διαρκώς στην τσίτα όταν γράφω σχετικά με την ορθότητα της κάθε πρότασης μου, το πως θα την λάβουν οι άλλοι, στο αν θα γίνει επαρκώς κατανοητή από κάθε ένα. Δεν θέλω να νιώθω σαν ταύρος μέσα σε υαλοπωλείο, κάθε λάθος κίνηση και μια καταστροφή! Είναι πολύ κουραστικό αυτό και ακόμα πιο ανώφελο αν νιώθεις μόνο εσύ αυτή την ανάγκη και όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γράφουν οτιδήποτε και όποιων πάρει ο χάρος! Ούτε θέλω τον ρόλο να κρίνω τα πάντα ως προς την ορθότητα τους, να γίνομαι κακός με κάθε ένα που θα δεχθεί την κριτική μου. Αυτή είναι δική σας δουλειά και όχι δική μου! Εσείς θα πρέπει να κρίνετε τον κάθε ένα (και εμένα) και όχι μόνο εγώ! Αυθεντίες δεν υπάρχουν χωνέψετε το επιτέλους αυτό!
Είμαι ειλικρινής, δεν γουστάρω να παρουσιάζω μια πραγματικότητα που δεν ισχύει. Τι θέλετε να σας πω? Δεν θα κάνω εγώ λάθος ποτέ σε ότι γράψω? Φυσικά και θα κάνω! Όπως και κάθε ένας που γράφει (άλλοι θα κάνουν διαρκώς, άλλοι λιγότερο, και άλλοι θα κάνουν σπάνια, είναι και ζήτημα ικανοτήτων, υπευθυνότητας, προσοχής. Δεν είναι όλα τα δάχτυλα το ίδιο όπως λέει και η γιαγιά μου αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποια στιγμή και ο καλύτερος θα κάνει λάθος και όσο πιο σπάνια κάνει λάθη τόσο πιο δύσκολο θα είναι να το αντιληφθείτε πριν πάθετε ζημία). Μέχρι τώρα θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω κάνει λάθη, θα κάνω όμως οπωσδήποτε στο μέλλον! Οπότε για να μην πάρω κόσμο στο λαιμό μου, για να μην μπω και εγώ στο τσουβάλι των ανεύθυνων προφητών (έλα μωρέ κάτι απλώς έγραψα στο blog μου δεν είναι ότι έχω κάνει και επιστημονική διατριβή! Όχι φίλε μου! Όταν έχεις έχεις ένα δημόσιο βήμα και κοινό να σε παρακολουθεί δεν μπορείς να έχεις αυτό το στιλάκι! Είσαι τελείως υπεύθυνος για ότι γράψεις, για ότι υποστηρίζεις, για ότι άκριτα παρουσιάζεις μέσα από το δημόσιο σου βήμα! Υπάρχει κόσμος που θα σε εμπιστευτεί και θα ακολουθήσει αυτό που του προτείνεις! Και θα βάλει το μέλλον του σε κίνδυνο εξαιτίας σου!!!) θα αρχίσω να μειώνω τις αναρτήσεις μου τις μελισσοκομικές στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο (έχω ετοιμάσει μερικές θα τις βγάλω φυσικά αλλά θα είμαι φειδωλός σχετικά με το τι νέα μελισσοκομική ανάρτηση θα παρουσιάσω!).
Λυπάμαι παιδιά αλλά πρέπει να υπάρχει μια αυτοσυγκράτηση για να προστατευτείτε και εσείς και εγώ. Χρονιά με την χρονιά συνειδητοποιώ το πόσο δίκιο είχε ο δάσκαλος μου όταν με ειρωνευόταν σχετικά με ότι άκουγα στο διαδίκτυο όπως και τα λόγια του Θρασυβούλου στα σεμινάρια "Μην πιστεύετε ότι διαβάζετε στο διαδίκτυο σχετικά με την μελισσοκομία!". Είχαν δίκιο και οι δύο! Χρονιά με την χρονιά εμπεδώνω την πεποίθηση μου ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις μέλισσες δεν είναι τα Βαρρόα, δεν είναι η Νοζεμίαση, οι Ελληνοποιήσεις του μελιού, οι κλέφτες, οι αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες αλλά οι μελισσοκομικοί bloggers και τα ταλέντα της μελισσοκομίας του Facebook! Και εγώ δεν γουστάρω να ανήκω σε αυτό το σινάφι. Ούτε καν ως ο αυτόκλητος κριτής του κάθε ολισθήματος τους! Δεν γουστάρω, αλλά ακόμα και αν μου άρεσε αυτός ο ρόλος έχω μια δουλειά να κάνω! Να δουλέψω με τα μελίσσια μου, όχι να γεμίζω άδεια μυαλά!
Για του φίλους μου θα είμαι πάντα εύκαιρος (σε ερωτήσεις πάντα θα απαντώ και θα τις αναρτώ μάλλον), που και που θα αναπτύσσω τις απόψεις μου για μελισσοκομικά θέματα (δυστυχώς έχω μερικές έτοιμες αναρτήσεις μη δημοσιοποιημένες και δεν μου πάει η καρδιά να τις διαγράψω!), μπορεί και να παρουσιάζω και μια ανάρτηση με μελισσοκομικούς χειρισμούς (ναι και βασιλοτροφία κάποια στιγμή το υποσχέθηκα θα το κάνω και αυτό) αλλά αυτό το blog θα αλλάξει δραστικά χαρακτήρα, οι περισσότερες (με διαφορά) αναρτήσεις θα είναι μη μελισσοκομικού χαρακτήρα, θα ανήκουν στο και άλλα που έχει ο τίτλος του blog μου. Αλλά το να παραμείνω σε αυτό το τριπάκι του expert στην μελισσοκομία και καλά ξεχάστε το, υπάρχει μια τεράστια παρακαταθήκη με μελισσοκομικές αναρτήσεις (θα προστεθούν σιγά σιγά και μερικές ακόμα στο μέλλον) αρκεί! Δίνω χώρο για τον παραπάνω ρόλο σε όποιον τον επιθυμεί, εγώ δεν τον επιθυμώ, ποτέ δεν τον ήθελα! Ούτε θα έχω τον ρόλο του κριτή των πάντων, δικαίωμα που μπορεί να έχει ο καθένας εδώ μέσα όταν το ασκώ εγώ τους ξενίζει και τους κακοφαίνεται! Ας είναι μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό! Στο τέλος θα ήθελα οι μόνες μου αναρτήσεις μελισσοκομικού χαρακτήρα να είναι παρουσιάσεις των προϊόντων μου που ακόμα δεν τις έχω βάλει μέσα στην θεματολογία του blog μου χα χα χα.
Αυτά για σήμερα παίδες, ελπίζω να απολαύσατε την παραπάνω ανάρτηση ξέρετε δεν θα δείτε συχνά τέτοιες αναρτήσεις αλλού. Το να σε φοβίζει η επιρροή που μπορεί να έχεις πάνω στους άλλους και να μοιράζεσαι αυτούς τους φόβους σου με τους άλλους αποτελεί θέμα ταμπού στην μελισσοκομική (τουλάχιστο) blogοσφαιρα! Το είδατε και αυτό! Φυσικά από τον παλαβό τον αρκούδα! 1000 χρόνια πρωτοπορία!
Χα χα χα.
Οπότε μέχρι την επόμενη ανάρτηση.......
Adios Amigos locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 25/2/2015
Σειρά Μελισσοκομικός διάλογος με τον εαυτό μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου