Χαρούμενος μόνο όταν γράφω μαύρα στίγματα σε λευκό χαρτί
να νιώθω τις λέξεις να χορεύουν βαθιά από μέσα μου να ξεφεύγουν
να τις βλέπω μπρος μου να πλάθουν κόσμους ολοδικούς μου
να με ταξιδεύουν από εκεί και εδώ που ποτέ δεν είχα το θάρρος να διαβώ
να με κρατούν συντροφιά μέσα στις κρύες νύχτες του βορρά
να με νανουρίζουν γλυκά στου καλοκαιριού την ζεστασιά
να με κάνουν να μιλώ για αυτά που θέλω και ποθώ
Χαρούμενος μόνο όταν γράφω μαύρα στίγματα σε λευκό χαρτί
για αγάπες καυτές που με λέξεις μένουν για πάντα ζωντανές
για έρωτες τρελούς γλυκούς στην μνήμη μόνο μακρινούς
για την άγρια μοναξιά που μου ντύνει στα μαύρα την καρδιά
για το αγρίμι που ουρλιάζει συχνά μέσα στου μυαλού την σιγαλιά
για τα ματάκια σου τα καστανά που μου δακρύζουν συχνά
για τα μαλλιά σου τα κατσαρά που τα θέλω μόνο κόκκινα
Χαρούμενος μόνο όταν γράφω μαύρα στίγματα σε λευκό χαρτί
για τον τρελό που βασανίζει σαν παιδί τα πλήκτρα όλα μαζί
για τον παλαβό που νομίζει ότι τις λέξεις αυτός τις χτίζει
για το μικρό παιδί που έχει βαθιά τρύπα μες στην ψυχή
για τι και με λέξεις ελπίζει ότι μπορεί για πάντα να την γεμίζει
για σένα που σε ποθώ σαν απελπισμένος πνιγμένος τον ουρανό
για αυτά που ζούμε μαζί για το γέλιο σου για κάθε σου πνοή
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 22/2/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου