Η κοινωνία του μίσους

Μίσος , το νιώθεις παντού, ζέχνει βαριά

τα πάντα πνιγμένα σε αυτό, αηδιαστικά

προτάσεις πικρές, πνιγμένες στην οργή

αναβλύζει, σε κάθε κουβέντα, σε κάθε σιωπή

κάλπικοι νταήδες, φτύνουν λέξεις φαρμακερές

πίσω από την ασφάλεια που δίνουν πόρτες κλειστές

το μίσος τρέφουν γενναιόδωρα με λέξεις βρομερές

σε πλήκτρα χτυπημένες, σε οθόνες σταλμένες μακρινές

όλοι σαν δαρμένα σκυλιά αλυχτάνε διαρκώς

μέσα στο καυτό μίσος νιώθεις μοναχός

δριμύς πόνος, θολώνει αδύναμα μυαλά

άγρια θύελλα και τρέλα ανάμεσα στα αυτιά

άγριο κυνήγι ανάμεσα σε σοκάκια σκοτεινά

ξύλο και καυτό μαχαίρι σε κάθε γειτονιά

μίσος για τα άμοιρα παιδιά της φυγής

μίσος για τους απελπισμένους της ζωής

λοξές ματιές, φράσεις σκληρές, χωρίς καμία λογική

δημιουργούν στρατόπεδα, νεκρή της κοινωνίας η συνοχή  

το τέλος της ελπίδας, το σκοτάδι είναι πλέον πολύ κοντά

η κοινωνία του μίσους γεννά μόνο τέρατα με στέρφα μυαλά

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 4/1/2016