Βγάζοντας την ζωή μέρα με την μέρα

Πίσω απο τα καθημερινά

Πίσω από τα καθημερινά τα πράγματα
Υπάρχει ένα καθημερινό όνειρο
Να πάρεις το λεωφορείο
Να πιεις καφέ ν’αποστρέψεις τα μάτια

Από ψεύτικους ουρανούς
Πολιτικές εξουσίες
Εξουσίες ξυράφια
Από ψεύτικους ουρανούς

Η λέξη στο μαχαίρι
Τα μυστικά στους δρόμους

Βρίσκεσαι σπίτι και προσπαθείς να στηρίξεις
Το ταβάνι με τους καπνούς του τσιγάρου
Γυρνάς την τσέπη σου ανάποδα
Και προσπαθείς να αποστρέψεις τα μάτια

Στίχοι: Γιάννης Κοντός
Μουσική: Νίκος Καλλίτσης
Ερμηνευτής: Αφροδίτη Μάνου

Αφιερωμένο το παρακάτω κείμενο στα παιδιά που το παραπάνω τραγούδι τους πνίγει.

  «Μαιμούνι καταλαβαίνω το κάθε τι που θα μου πεις, και εγώ έχω τεράστια λύσσα και οργή με ότι συμβαίνει με τις ζωές μας, απλώς έχω αποφασίσει την οργή μου, την λύσσα μου, να την κάνω δημιουργικότητα και έργο, αντί να ασχολούμαι με χίμαιρες.

  Έχουν περάσει ήδη μερικά χρόνια από τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων (δεν χρειάζεται να σου πω ότι ήμουν μαζί τους, φανατικά) και βλέπω αρκετούς να σπαταλούν τους εαυτούς τους με τα ίδια και τα ίδια (επαναστάσεις του ΦΒ, παχιά λόγια και μεγάλα, φαντασιώσεις μεγαλείου και αγώνων) χωρίς στην πραγματικότητα να αλλάζουν τίποτα από το τέλμα που βρίσκονται αυτοί, καθώς και όλοι οι άλλοι.

 Εγώ αντίθετα είπα ότι δεν με εκφράζει αυτό το τριπάκι, θα αλλάξω την ζωή μου με τις δυνάμεις μου, δεν θα ξοδευτώ στην όχλη του φανταστικόκοσμου που πλάθουν οι "επαναστάτες της πορδής", και επίσης θα προσφέρω έργο και στους άλλους μέσα από το βήμα που μου προσφέρει το blog μου.

 Καταγγέλλοντες και ταγούς της εξουσίας δεν χρειαζόμαστε άλλους, είμαστε ήδη τίγκα από αυτούς. Έργο χρειαζόμαστε, παραδείγματα χρειαζόμαστε, πράξεις χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε.

 Ελπίζω να μπορέσω να τα προσφέρω αυτά καθώς αλλάζω την ζωή μου και πιέζω τον εαυτό μου να αλληλεπιδρά με τους άλλους. Γιατί τον πιέζω υπερβολικά αν δεν το έχεις καταλάβει, στην πραγματικότητα είμαι τελείως αγρίμι και δεν θέλω σχέσεις με κανένα. Ο Τίμων ο Μισάνθρωπος είμαι, αλλά λέω δώσε ένα παράδειγμα στα νέα τα παιδιά , τα παιδιά που τώρα βγαίνουν από το λύκειο, δείξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, θα φτύσουν αίμα σε αυτόν, αλλά θα φέρει αποτελέσματα στην ζωή τους.

 Και αυτό που δείχνω δεν είναι τίποτα το σπουδαίο, απλώς είναι η εμμονή μου στην πράξη και όχι στα λόγια, και στο ότι τα πάντα ανακυκλώνονται εκτός από ένα. Τον χρόνο! Μόνο αυτό δεν επιτρέπεται να σπαταλάς. Ούτε με βλακείες, ούτε και βλάκες.

 Μην τρως τα άντερα σου.

 Έχεις χρέος στους δικούς σου να τους προσφέρεις τα πάντα.

 Αυτό θα το κάνεις πρώτα με το να κάνεις κάτι στην ζωή σου, και αν κάποτε βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να βαδίσουν μαζί σου στο να αλλάξετε την κοινωνία τότε και μόνο τότε ξεκίνα για τον αγώνα τον μεγάλο και τον σπουδαίο.

 Αλλά ακόμα αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο αυτοί που έχουν μπερδέψει την ψωλή τους με το πληκτρολόγιο και βαράνε μαλακία μέσα από αυτό! Χα χα χα.»

 Χαλκέντεροι μαιμούνια  μου να γίνετε, και όχι κωλοπετσωμένοι όσο θα μεγαλώνετε, και όλα θα πάνε καλά. Όπως λέει και ο μέγας φιλόσοφος «Μην μασάτε τίποτε, ποτέ, και από κανένα».   

 Πίσω από τα καθαρά βλέμματα κρύβονται μόνο βουρκωμένοι ουρανοί.

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 26/01/2016