Δυο χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα

 Σήμερα έχουμε γενέθλια παίδες, συμπληρώνονται δύο χρόνια ύπαρξης αυτού του blog!

 Δύο χρόνια αναρτήσεων, δύο χρόνια αλληλεπίδρασης με τους άλλους μελισσοκόμους μέσα από τα πλαίσια αυτής της μορφής επικοινωνίας, το μελισσοκομικό μου βήμα (και όχι μόνο) όπως θέλω να το αποκαλώ.  

 Δύο χρόνια ταξίδι μαζί σας πάνω στις μεγάλες μου αγάπες, χόμπι, και ενδιαφέροντα μου.

 Ένα ταξίδι στην διάχυση γνώσεων που μου δοθήκανε από άλλους, αλλά και γνώσεις που τις απόκτησα από μόνος μου, και θεώρησα σωστό να τις μοιρασθώ με όλους όσους επισκέπτονται αυτό που θεωρώ ως διαδικτυακό μου σπίτι. Σας ευχαριστώ που μπήκατε στην διαδικασία να με γνωρίσετε καλύτερα μέσα από τις αναρτήσεις αυτού του blog.

 Σε αυτό το ταξίδι έγιναν και μεγάλες αλλαγές στην δομή του blog και την θεματολογία του με την μελισσοκομία να αποτελεί (ακόμα) τον κύριο όγκο των αναρτήσεων του, αλλά αργά μα σταθερά οι μη μελισσοκομικές αναρτήσεις να αποκτούν όλο και περισσότερο χώρο μέσα σε αυτό (κάτι που είχα πει από πέρσι ότι θα αρχίσει να γίνεται).

 Και αυτό γιατί δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι ανάρτηση με την ανάρτηση, ακολουθώντας μόνο την μελισσοκομική θεματολογία, δεδομένου ότι θέλω και οι αναρτήσεις αυτού του blog να είναι πρωτότυπες, αλλά και αποκλειστικά δικές μου. Επίσης δεν θέλω αναρτήσεις που έχουν αναρτηθεί στο παρελθόν να τις ξαναναρτώ ακολουθώντας μια παθολογική λατρεία για κλικ (για αυτόν τον λόγο και κάθε ανάρτηση μου έχει ημερομηνία στο τέλος της, για να οριοθετεί την μοναδική στιγμή που ήταν κάτι το καινούριο στο διαδίκτυο).

 Οπότε δυστυχώς για μερικούς από εσάς θα υπάρχουν και στο μέλλον οι τελείως τρελές αναρτήσεις μου που δεν είναι αντιπροσωπευτικές ενός καθαρά μελισσοκομικού blog, αλλά είναι τελείως αντιπροσωπευτικές της προσωπικότητας μου, του χαρακτήρα μου, της ψυχής μου με λίγα λόγια.

 Υπομονή! Μερικές αναρτήσεις κάθε μήνα θα είναι, θα περάσουν!!

 Χα χα χα.

 Φυσικά και υπήρξαν αρκετές αλλαγές στην συμπεριφορά μου, καθώς και στον τρόπο γραφής μου. Θέλω να πιστεύω ότι όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο θάβω το τσεκούρι του πολέμου και αρχίζει να ηρεμεί ο λυσσασμένος λύκος μέσα μου (εκτός από μερικές νύχτες με πανσέληνο που χωρίς καμία αναστολή ή ενδοιασμό ο λυκάνθρωπος μέσα μου αλουχάει αγριεμένος χα χα χα).

 Αυτό οφείλεται στην διαρκή αποστασιοποίηση μου από την διαδικτυακή μελισσοκομία και τα στραβά της. Επίσης βοηθά και η διαρκή απόφαση μου να μην ασχολούμαι με την πολιτική όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να με βάλουν σε αυτό το τέλμα.

 Πάντως μια διευκρίνηση εδώ (ώχχχχχχ δεν το γλυτώνουμε τελικά το γαύγισμα χα χα χα).

 Παίδες δεν πιστεύω στην πολιτική και τους πολιτικούς, δεν γουστάρω να μιλάω για την πολιτική δημόσια, είτε από το blog μου, είτε από το προφίλ μου στο Facebook. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω πολιτικές απόψεις ή ότι έχω έλλειμμα πολιτικών ή οικονομικών γνώσεων!

 Το αντίθετο μάλιστα!

 Έχω ένα πολύ δυνατό υπόβαθρο πάνω σε αυτούς τους τομείς. Απλούστατα δεν θέλω να προπαγανδίζω και να επιβάλω τις απόψεις μου και τις γνώσεις μου, γιατί θεωρώ ότι αυτό θα εκνευρίζει τους άλλους και θα τους κάνει να αρχίζουν να με αντιπαθούν (λες και δεν τους δίνω ήδη αρκετές αιτίες για να με αντιπαθούν! Χα χα χα). Συναισθήματα που μου προκαλεί και σε εμένα η αντίστοιχη συμπεριφορά που βλέπω στους άλλους που την έχουν σε πολύ έντονο βαθμό! Ιδίως σε άλλους που δεν έχουν το ίδιο βαθύ γνωστικό υπόβαθρο πάνω σε αυτούς τους τομείς, αντίστοιχο με αυτό που έχω εγώ (άσχετα εάν νομίζουν ότι επειδή ασχολήθηκαν με οικονομικά θέματα τα τελευταία χρόνια της κρίσης απέκτησαν μεγαλύτερο υπόβαθρό από ένα άτομο που τα σπούδαξε αυτά και ασχολείται εδώ και δεκαετίες με αυτό το αντικείμενο χα χα χα).

 Προσπαθώ επίσης να μείνω σοβαρός (και ορθολογιστής) όσο αφορά την διαδικτυακή μου συμπεριφορά πάνω στις καταστάσεις που ζούμε λόγου της κρίσης. Και αυτό δεν γίνεται με το να ουρλιάζω ενάντια σε μια κυβέρνηση (και κάθε κυβέρνηση που τυχαίνει να είναι η σειρά της να κυβερνά) και να υποστηρίζω μια άλλη πολιτική δύναμη (Μεσσίας χα χα χα) σαν φανατικός, και μετά από  λίγο όταν βλέπω να μην τηρεί τις υποσχέσεις του το πουλέν που υποστήριζα (μα πόσο παράξενο! Πολιτικός που δεν κάνει ότι λέει!!!! Πρωτάκουστο!!! Χα χα χα) να αρχίζω να ουρλιάζω ξανά σαν υστερικός και να ζητώ κρεμάλες. Θέλετε παραδείγματα τέτοιας γελοίας συμπεριφοράς? Όχι ε? Ξέρετε φυσικά για ποιους (ποιόν)  μιλώ! Χα χα χα. 

 Δυστυχώς  με αυτό τον τρόπο όλοι νομίζουν ότι είμαι με τους άλλους! Ποιους άλλους? Μα φυσικά με αυτούς που δεν είναι σαν αυτούς!!! Χα χα χα.   

 Επίσης αυτά τα δύο χρόνια άτομα ήρθαν σε αυτό το blog και στις διαδικτυακές μου παρέες (πάρα πολλά!!)  όπως και άτομα έφυγαν από αυτό (εμφανώς πολύ λιγότερες περιπτώσεις).

 Για κάθε ένα από αυτούς που προστέθηκαν στο κοινό αυτού του blog το μόνο που μπορώ να τους υποσχεθώ είναι ότι θα εξακολουθήσω να είμαι αυτός που είμαι, θα εξακολουθώ να μην χαϊδεύω πρόθυμα αυτιά στην υπερβολή, θα εξακολουθώ να παρουσιάζω την πραγματικότητα έτσι ακριβώς όπως είναι, χωρίς φρου φρου και αρώματα.

 Για όσους προτίμησαν από μόνοι τους να φύγουν ή με εξανάγκασαν να τους απομακρύνω, το μόνο  που μπορώ να τους πω είναι ότι λυπάμαι που δεν ήταν ικανοί να με αποδεχθούν για αυτό που είμαι, και ακόμα περισσότερο λυπάμαι που δεν είχαν την δύναμη να αποδεχθούν την έντιμη και ειλικρινή οπτική που έχω για την πραγματικότητα και προτίμησαν να αποτραβηχτούν από την πύρινη ρομφαία (μα που τα βρίσκει αυτά ο μπαγλαμάς? Χα χα χα) που σχίζει τις ψευδαισθήσεις που κατασκευάζουν άλλοι ή και οι ίδιοι σχετικά με αυτό που στην πραγματικότητα βρίσκεται εκεί έξω. Καλή τύχη στις ρότες της ζωής σας, θα σας χρειασθεί σίγουρα!

 Γράφω αυτό το κείμενο Σαββάτο βράδυ (οπότε βαριέμαι εγώ), για να διαβασθεί Κυριακή πρωί (οπότε θα βαριέστε εσείς  χα χα χα) άρα δεν λέει να το κάνω και αυτό τεράστιο σαν τις περισσότερες από τις αναρτήσεις μου. Ώρα για αποφώνιση. Ελπίζω να συνεχίσουμε να τα λέμε με τους περισσότερους από εσάς και στο μέλλον, και καλωσορίζω και όσους θα έρθουν στην παρέα μας από εδώ και πέρα. 

 Δύο χρόνια πέρασαν αλλά το ταξίδι δεν έχει τελειώσει ακόμα. Εμπρός και μόνο λοιπόν, συνεχίζουμε ασταμάτητοι.

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 31/01/2016