Της απόρριψης τα παιδιά

Έχετε μήπως 40 λεπτά, έχετε κύριε 40 λεπτά

μεσημέρι κιόλας πια και λειψός σε λεφτά  

έχετε παπά ένα ευρώ να σας δώσω ρέστα

τα πρώτα ρίγη τα νιώθω, τα γόνατα ρευστά

Ψηλός, λεπτός, ζωντανός σκελετός ,παραπατά

πλέει σε ρούχα παλιά, ικέτης για κέρματα μικρά

από τραπέζι σε τραπέζι σαν σπουργίτι θες πετά

με αποφεύγει, κάτι στο βλέμμα μου φόβο ξυπνά

Πρέπει να μαζέψω και άλλα λεφτά, πολλά λεφτά

πεινώ, αλλά πρέζα θα πιω, δεν μου φτάνουν αυτά

περαστικοί περιμένουν σιωπηλοί το ΚΤΕΛ να έρθει

χέρι στην τσέπη, κέρματα γλυκά, χαρίζουν διστακτικοί

  

Δεύτερο σπουργίτι με παρατηρεί καθώς τους θωρώ

ροζ μπλούζα βρόμικη, μανίκια μακριά, αδύναμο θηλυκό

παραλλαγή σε πόδια κοκαλιάρικα, κουκούλα στα μαλλιά

αρβύλες μισόλυτες, τσιγάρο αναμμένο σε δαχτυλάκια κίτρινα

Και άλλα λεφτά, και άλλα λεφτά, πρέζα για μένα και την κυρά

πάλι μέσα στα μαγαζιά όλο και κάποιοι θα μας δώσουν λεφτά

έχετε μήπως 40 λεπτά, ή και ένα ευρώ ρέστα να σας δώσω εγώ

μαύρο δερμάτινο, κοτσίδα στα μαλλιά, μπάτσος, μακριά από εδώ

Χέρι στο γιακά, του τον τραβάει δυνατά, τι σου είπα αν σε ξαναδώ

χάσου πρεζόνι, του δίνει μια σκουντιά, έξω τον πετά, κουρέλι ζωντανό

μην με πιάνεις του φωνάζει άηχα, θα φύγω, σαν σκυλί μην μου φέρεσαι πια

δεν ξέρουν της απόρριψης τα παιδιά ότι καλύτερα φέρονται και στα σκυλιά

Κάτω από το την γέφυρα, απόγευμα ή  πρωί, στις φλέβες η πρέζα κυλά

πόδια δίπλα στην γραμμή, ροζ κούκλα στην αγκαλιά, χεράκι στην καρδιά

απέναντι γράμματα θαμπά, κοιτάς αλλά δεν θα τα δεις, θάνατο πάλι θα πιεις  

πονάς, πρέζα ρουφάς, ξεχνάς, χάνεσαι και εσύ, κορμιά λιωμένα στην σιωπή. 

Μερικές φορές η γνώση των ανιχνεύσεων είναι πολύ πικρή.

Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 19/1/2018