Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol I

 Και σήμερα το πρόγραμμα έχει ανιχνεύσεις, και συγκεκριμένα πάνω στα Κερδύλλια όρη και ακόμη πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Τάσιουλουκ. 

 Πριν από όλα μια διευκρίνηση όμως, γιατί μερικά θέματα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν γιατί υπάρχει φορτισμένο υπόβαθρό από πίσω. Δυστυχώς για κάποιους ο εμφύλιος μετά την γερμανική κατοχή δεν τελείωσε ποτέ! Και κάθε θέμα που έχει σχέση με τα τότε γεγονότα αποτελούν αφορμή για να ξεσπαθώσουν και να αναλωθούν σε Φιλιππικούς χωρίς κανένα λόγο ή νόημα. 

 Εγώ δεν αποτελώ έναν από αυτούς τους βαρεμένους. Για μένα ο εμφύλιος αποτελεί τρομερά μακρινό παρελθόν, ένα από τα ( υπερβολικά ) πολλά λάθη που έκανε ο Ελληνισμός στην διάρκεια της υπερχιλιόχρονης πορείας του, και θεωρώ ακατανόητη και εγκληματική την συμπεριφορά Έλληνας να πολεμήσει Έλληνα (και από τις δύο πλευρές! Μην λαθέψετε πάνω σε αυτό! Είτε ήταν με τον Δημοκρατικό στρατό είτε με τον Εθνικό στρατό, είτε με τον Βενιζέλο είτε με τον Βασιλιά, είτε με τον Μαυροκορδάτο είτε με τον Κολοκοτρώνη, είτε με τους Κομνηνούς είτε με τους Παλαιολόγους, είτε με τους Λακεδαιμόνιους είτε με τους Αθηναίους!!)! Αυτό το κακό χούι του Γένους είναι που μας έχει κάνει μικρό Έθνος! Όσο ποιο νωρίς κόψουμε αυτά τα χαζά τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να υπάρχουμε ως Γένος, Έθνος, Λαός και τα επόμενα 1000 χρόνια!  

 Οπότε σήμερα θα αρχίσουμε την ανίχνευση μας από το Μνημείο της μάχης του Τάσιουλουκ και θα ανέβουμε επάνω στα Κερδύλλια όρη για να συνεχίζουμε την ανίχνευση μας για να δούμε τι καλούδια και εκπλήξεις θα συναντήσουμε και εκεί. Και πιστέψτε με θα είναι αρκετές!

 Πρώτα από όλα μια μικρή αναδρομή στο τι είναι η μάχη του Τάσιουλουκ. 

 Μάχη του Τάσιουλουκ

  Έγινε την 14 Σεπτέμβρη του 1944 όπου μια μηχανοκίνητη φάλαγγα των Γερμανών που επέστρεφαν από την Νιγρίτα μέσου Σοχού για Θεσσαλονίκη (αφού την προηγούμενη ημέρα είχαν επιδράμει στα χωριά της Νιγρίτας, έκαψαν τον ηλεκτρικό σταθμό της Νιγρίτας και πολλά σπίτια, και κατέστρεψαν και την γέφυρα του Στρυμόνα. Αλλά κατά την διαδικασία πιάστηκαν 2 Γερμανοί αιχμάλωτοι (που μπορεί να λιποτάκτησαν μια που είμαστε πλέον στο τέλος του πολέμου), οπότε ως αντίποινα συγκέντρωσαν οι Γερμανοί κάτοικους της Νιγρίτας στην πλατεία του χωριού και έπειτα εκτός χωριού για να τους εκτελέσουν, όπου τελικά μετά από διαπραγματεύσεις απετράπει αυτό το γεγονός) έπεσε στην ενέδρα που τους είχαν στήσει οι άντρες του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ όπου και τους χτύπησαν και τους εξόντωσαν ( σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανταρτών, αν και πάντα είναι συγκεχυμένα το γεγονότα και η βαρύτητα τους σε τέτοιες περιπτώσεις ).  

 Φτάνει τόσο Ιστορία, μετά πάλι θα έχουμε μάθημα Ιστορίας, τώρα λίγη χαλαρούμπα μην μου πάθουν και τίποτα τα μυαλουδάκια σας! 

 Και εδώ έχουμε μια πινακίδα που παραπληροφορεί! Μου έρχεται να πάω και να γράψω από κάτω "Δήμος Αχινού? Παλιάααααα!" Χα χα χα.  

 Το μέρος είναι υπέροχο παρόλο που τα δέντρα είναι τσουρομαδεμένα λόγου ότι είμαστε στην καρδιά του χειμώνα (Δεκέμβρης - Γενάρης).

 Και όταν βλέπω αυτή την πινακίδα είτε είναι στην διαδρομή από τον Πολύγυρο προς την Απολλωνία, είτε από την Νιγρίτα προς τον Σοχό, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά σαν δίχρονο μοτεράκι. "Πάτρια εδάφη" μονολογώ και διχρονίζει η καρδιά χα χα χα.  

 Και εδώ βλέπουμε κάτι το παράξενο, περίφραξη που εμποδίζει την πρόσβαση στο μνημείο!!! Το είδαμε και αυτό! Μνημείο που να μην είναι η πρόσβαση άμεση και εύκολη για όποιον θέλει να το επισκεφτεί! Και υπάρχει λόγος για αυτό. Βλέπετε τον Μάρτιο του 2016 κάποιοι βλαμμένοι κατέστρεψαν το μνημείο οπότε και για αυτό υποθέτω και τα μέτρα ασφαλείας σε αυτό. 

 Οπότε μόνο από μακρυά και θα είναι το φωτογραφικό μας υλικό. 

 Και είναι κρίμα, γιατί από ότι φαίνεται υπάρχει κόσμος που το διατηρεί σε καλή κατάσταση, όπως και τους γύρω χώρους καθαρούς, σπάνιο αυτό για Ελλάδα!

 Εδώ κάπου παραξενεύτηκα από ένα συνεχή θόρυβο που ερχόταν από παντού, σαν τρεχούμενο νερό! Όσο και αν προσπάθησα να το ηχοεντοπίσω το ρυάκι δεν στάθηκε ικανό. Τελικά άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι ο συνεχής αυτός ήχος ερχόταν από ψιλά, και τότε μόνο μου ήρθε η αποκάλυψη! Ο ήχος αυτός ήταν από τα καλώδια πολύ υψηλής τάσης ακριβώς από πάνω μου! Πρώτη φορά άκουσα καλώδια να σιγοτραγουδούν! Ακριβώς όπως το τρεχούμενο νερό στα ρυάκια!

 Και φυσικά μόνο παρήγορο δεν είναι ότι τέτοιες εγκαταστάσεις για ακόμα μια φορά τις έχουν παρκάρει σε μια γωνιά του Νομού Θεσσαλονίκης που βολικά παρκάρουν και άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις (πχ πεδία βολής, ΧΥΤΑ, στρατόπεδα προσφύγων, φυλακές!). 

 Μα τι ωραίο που είναι αυτό το πρασινάκι φορτηγάκι! Δεν χορταίνω να το βλέπω, επίσης δεν προλαβαίνω και να το επισκευάζω!!! Από πλευράς επισκευών και εξόδων είναι μια μαύρη τρύπα! Το αντίστοιχο με το Ελληνικό Κράτος ένα πράγμα δηλαδή! Χα χα χα. 

 Από εδώ θα πάμε μετά!

 Και μέσα στην καρδιά του χειμώνα μια ελπίδα ανθίζει!

 Αν δεν αντιληφθήκατε εδώ ότι ο ποιητής κάνει μια αλληγορία σχετικά με την Ελληνική Οικονομία είστε πιο ντουγάνια από ότι φαίνεστε!

 Χα χα χα.

 Και τσίκι τσίκι πλαγιοκοπούμε τον αντίπαλο.

 Μπράβο! Περιποιημένο και φροντισμένο!

 Και το ηρώο με τα ονόματα αγωνιστών που χάσανε την ζωή τους από τους Γερμανούς.

 Και ένα κοντινό.

 Και συνεχίζουμε περιμετρικά του μνημείου.

 Και τα καλώδια να εξακολουθούν να σιγομουρμουρίζουν.

 Και κάτι που είχα παρατηρήσει από τον δρόμο, μια κατασκευή που ξεχώριζε πάνω από τα δέντρα. Και φυσικά αμέσως το παιδάκι να αρχίσει τις υποθέσεις "Τι να είναι αυτό? Λες να είναι καμία Υψικάμινος? Καιρό έχω να βάλω την κεφάλια μου μέσα σε μια Υψικάμινο! (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Η Υψικάμινος στον Άγιο Πρόδρομο ) Μακάρι να είναι Υψικάμινοοοοοοοοςςςςςς!!!!!"   

 Και καθώς περπατώ προς τα εκεί ξαφνικά και συντρίμμια από ένα κτίριο, σπίτι μάλλον.

 Το πάτωμα με τα θεμέλια προφανέστατα.

 Και η κατασκευή συνεχίζει να πλησιάζει βήμα με το βήμα.

 Γεια σας ψηφοφόροιιιιιιιι!!!!

 Και ξάφνου και μπροστά μου η κατασκευή που την νόμιζα για Υψικάμινο. Καμία σχέση! Ένα μονομπλόκ από τσιμέντο σαν τον Μονόλιθο από το 2001 Οδύσσεια του Διαστήματος!!! Ούτε ανοίγματα, ούτε προεξοχές, ούτε τίποτα, ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο με ύψος πάνω από 6 μέτρα. Τι μπορεί να είναι? Δεν βλέπω καμία χρησιμότητα. Μπας και ήταν κάποιο παλιότερο μνημείο?  

 Έρχεστε εν ειρήνη?

 Και αφού η επαφή μου με τον Μονόλιθο με έκανε τουλάχιστο 1000 φορές εξυπνότερο και ομορφότερο (!!!!!) συνεχίζουμε την ανίχνευση.  

 Μα τι ωραία και άγρια νταμάρια είναι αυτάαααααα!!!! 

 Τι λες ρε φίλε? 

 Αυτά βουνά είναι! 

 Μα δεν μιλούσα για αυτά! 

 Για τις Ελληνίδες μιλούσα! 

 Χα χα χα. 

 Φυσικά και η βλακεία πάει σύννεφο! Αρχές Γενάρη σε μια συννεφιασμένη και ανταριασμένη μέρα εγώ να κάνω αμέριμνος βόλτες πάνω στα βουνά, μια βροχούλα να πιάσει και να μην μπορέσει να βγει το φορτηγό από εκεί ούτε τον Απρίλη!

 Ναι αλλά από θέα?

 Μπιρ ταμάμ!

 Και κάπου εκεί υπάρχει ένα καμουφλαρισμένο φορτηγό! Που να είναι άραγε? Μα τόσο τέλειο το καμουφλάζ του!

 Και συνεχίζει ο χαζός!

 Έλα μωρέ! Πού ακούστηκε Γενάρη μήνα να βρέξει!

 Φυσικά μόνο Γενάρη μήνα μπορείς να έχεις τόσο καθαρά οπτικά πεδία, αν δεν είχαν χάσει τα δέντρα το φύλλωμα τους ούτε την μύτη σου δεν θα έβλεπες! 

 Υπνωτισμένος από την ομορφιά του τοπίου ακολουθώ τον δρόμο σαν λέμιγκ που τρέχει προς τον γκρεμό.

 Ακόμα θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ο πατέρας μου για αυτά τα βουνά. Ότι εδώ στο τέλος του εμφυλίου τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν τους αντάρτες καθώς υποχωρούσαν προς την Βουλγαρία (και σύμφωνα με τους μύθους που πιστεύουν οι κουφιοκεφαλάκιδες είχαν μαζί τους και εκατοντάδες μουλάρια, που κουβαλούσαν τον χρυσό που τους είχαν δώσει οι Άγγλοι κατά τις αρχές του εμφυλίου για να μπορέσουν να οργανώσουν την αντίσταση, και βρίσκεται κάπου θαμμένος όλος αυτός ο χρυσός), και ότι βοσκοί βρίσκανε σε αυτά τα μέρη κατά την δεκαετία του 50 και στις αρχές του 60 ανθρώπινα κρανία και κόκαλα.

 Είναι παράξενο πόσο περισσότερη επιρροή έχει η προφορική Ιστορία που πάει από χείλη σε χείλη από την γραπτή Ιστορία, και ακόμα πιο παράξενο το πως μπορούν και το παραβλέπουν αυτό οι Ιστορικοί! 

 Και κάπου εκεί στο θολό και ανταριασμένο τοπίο ίσως να κρύβεται το μεγαλύτερο μυστικό αυτού του βουνού! Ένα μέρος που έρχεται από τις σκοτεινότερες σελίδες της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Το τρομερό και θρυλικό Μαϊμού Ντερέ! Ένας τόπος που υποτίθεται πέσανε (Λάθος! Εκτελέστηκαν!) και οι τελευταίοι από τους ΠΑΟτζίδες! Φυσικά κανένας δεν ξέρει το συγκεκριμένο μέρος που είναι (κάπου ανάμεσα στο Σιτοχώρι και στην Δάφνη μάλλον) αλλά όσοι έχουν μια ηλικία και πάνω γνωρίζουν το όνομα και την σκοτεινή του ιστορία, γιατί όπως είπαμε η προφορική Ιστορία είναι πανίσχυρη, όπως και ο φόβος και ο τρόμος που μπορεί να προκαλέσει. 

 Φόβος και τρόμος όμως που ανήκει στο παρελθόν και μόνο. Θαμμένα βαθιά για όσους θέλουν να προχωρήσουν μπροστά και μόνο. 

 Και εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της ανίχνευσης μας, το δεύτερο θα συνεχιστεί σε μερικές μέρες με την κάθοδο μας ξανά στον πολιτισμό (και όταν λέμε πολιτισμό τι συνήθως εννοούμε στον Δυτικό πολιτισμό? Ακριβώς! Και άλλο πόλεμο! Χα χα χα). Στο άμεσο μέλλον όμως αυτά!

Μέχρι την επόμενη ανίχνευση......



 Το δεύτερο μέρος της ανάρτησης είναι εδώ Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol II




 Adios Amigos Locos








Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 13/1/2018