Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol II

 Και συνεχίζουμε την ανίχνευση μας ακριβώς από εκεί που τελείωσε η προηγούμενη ανάρτηση - ανίχνευση (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol I ) αρχίζοντας την κάθοδο του βουνού, μια που ήδη έχουμε φτάσει βαθιά μέσα στην καρδιά του Κερδύλλιου όρους. 

 Απόφαση που ήταν επιβεβλημένη μια και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ιδεατές, και μπορούσε να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή μια βροχή που θα μπορούσε να καθηλώσει το φορτηγό για ώρες (ίσως και για μέρες) μέσα στην λάσπη. 

 Είναι απίστευτο πάντως το πόσο μπορεί να αλλάξει τους χειμερινούς μήνες ένα βουνό σε σχέση με τους καλοκαιρινούς, έλλειψη φυλλωμάτων στα δέντρα, έλλειψη ήχων από ζώα, έλλειψη χρωμάτων γενικά, ένα μουντό μαύρο - καφέ παντού.

 Και μοναχικά, υπερβολικά μοναχικά.

 Φυσικά και η θεά είναι ικανή να σε αποζημιώσει πλήρως.

 Απλώς η συνειδητοποίηση ότι είσαι απολύτως μόνος πάνω σε ένα βουνό σε κάνει να νιώθεις "κάπως", να σκέφτεσαι σε μια άκρη του μυαλού σου "Και αν συμβεί κάτι έκτακτο και σοβαρό τι θα γίνει? Πως θα το αντεπεξέλθεις έτσι μόνος που είσαι, στην άκρη του πουθενά, και την οποιαδήποτε βοήθεια ώρες και δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά?".  

 Θεός ή θεριό ο μοναχός ο άνθρωπός.

 Πράγματι τα βουνά είναι ο κατάλληλος τόπος για να φιλοσοφείς, καμία σχέση με την τρέλα και την ανεμελιά που προσφέρει η θάλασσα (οι παραλίες τουλάχιστο, γιατί το να περιδιαβαίνεις την θάλασσα στα ατελείωτα της πελάγη υποθέτω δημιουργεί παρόμοια συναισθήματα και σε προδιαθέτει και αυτή για να αρχίσεις να φιλοσοφείς. Το ίδιο και η έρημος (είτε οι παγωμένες στους πόλους, είτε οι πυρίκαυστες κοντά στον ισημερινό ). Παράξενο ε? Τα μέρη στα οποία αντιλαμβάνεσαι το πραγματικό μέγεθος του ίσκιου σου, το πραγματικό σου μέγεθος μπροστά στον Κόσμο και στην Φύση, το πόσο ασήμαντος, αδύναμος, ευαίσθητος, είσαι μπροστά στην πραγματικότητα, είναι και τα μέρη που σου προκαλούν να προσπαθήσεις να φιλοσοφήσεις σχετικά με το νόημα της ύπαρξης σου, των δομών που δημιουργήσαμε ως άνθρωποι για να συμβιώσουμε μεταξύ μας, καθώς και του ψυχοπνευματικού κόσμου που οραματιστήκαμε για να αντιμετωπίσουμε το γεγονός της θνητότητας μας. Ναι! Μόνο στα βουνά θα μπορούσε να ζει ο Ζαρατούστρα του Νίτσε!).     

 Σαν να ξεφύγαμε λίγο ε?

 Χα χα χα,

 Ας αδράξουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το τοπίο, η φιλοσοφία είναι καλή μόνο όταν έχει κρυώσει το αίμα σου, και αδυνατίσουν τόσο τα κόκαλά σου που δεν θα μπορούν να αντέξουν το βάρος της ζωής που σε περιβάλει. Πιο πριν από αυτό το σημείο οι σελίδες κάθε βιβλίου φιλοσοφίας χρησιμότητα έχουν μόνο για χαρτί υγείας! 

 Τάδε έφη και ελάσησεν Ζαρατούστρα!

 Χα χα χα.

 Και ξάφνου πολιτισμός! Δυτικός πολιτισμός! Ήτοι? Πόλεμος, φυσικά!

 Ένα πολυβολείο, εγκαταλελειμμένο πλέον, από τις οχυρώσεις της δεύτερης γραμμής άμυνας (από την εποχή που ο κίνδυνος θεωρούνταν - φυσικά λαθανσμένα!- ότι θα έρθει από τον βορρά. Αλλά πάντα ο κίνδυνος για αυτή την χώρα ερχόταν από άλλο άξονα κατεύθυνσης! Χα χα χα). 

 Και εδώ έχουμε την δεξιά "μπούκα" του πολυβολείου. Αξιοσημείωτο είναι το πόσο κοντά στο έδαφος είναι. Φυσικά και δεν το σχεδίασαν έτσι, αλλά χρονιά με την χρονιά εναποθέσεις χώματος και φύλλων (που μετασχηματίζονται σιγά, σιγά, στο Χούμος του δάσους) ανέβασαν το επίπεδο του εδάφους πολύ υψηλότερα, σε σημείο που σε λίγα χρόνια θα κλείσουν τα ανοίγματα για τα πολυβόλα!  

 Και αυτό είναι το πεδίο βολής αυτού του πολυβολείου, φυσικά και ούτε το πεδίο βολής του ήταν τόσο "κλειστό" όταν το είχαν κατασκευάσει. Σίγουρα θα το είχαν καθαρίσει τελείως από δέντρα και θάμνους έτσι ώστε να είναι "καθαρό" από οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο για τις θεριστικές του βολές (ανοιχτό είναι μόνο το πεδίο βολής! Δέντρα και θάμνοι και φυσικά θα υπάρχουν στα νεκρά σημεία βολής των πολυβόλων για να προσφέρουν κάλυψη και απόκρυψη στο πολυβολείο! Είναι μεγάλη και δύσκολη η τέχνη του να σκοτώνεις αποτελεσματικότερα και μαζικότερα! Η τέχνη που οι μετέχοντες του δυτικού πολιτισμού κατέχουν καλύτερα από όλους τους άλλους!).  

 Και εδώ η δεύτερη μπούκα από το πολυβολείο, δύο πολυβόλα, πολυβόλα που φυσικά αλληλοκαλύπτουν άλλα πολυβόλα, έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τα νεκρά σημεία των πεδίων βολής και να μπορούν να προσφέρουν την έσχατη κάλυψη με τελικές προστατευτικές γραμμές (-Τ.Π.Γ.- πάνω σε αυτό το θέμα δείτε την ανάπτυξη του στην ανάρτηση του blog Ενθύμιο Πολέμου όπου συναντάμε άλλα 2 πολυβολεία που προσφέρουν αλληλοκάλυψη το ένα στο άλλο). Οπότε θα υπάρχουν τουλάχιστο άλλα 2 πολυβολεία στην περιοχή (ένα από αριστερά από αυτό το πολυβολείο, και ένα από δεξιά του) για να προσφέρουν αλληλοκάλυψη μεταξύ τους. Μια σειρά από πολυβολεία (που μπορεί να φτάνουν μέχρι την άλλη άκρη του βουνού! Είπαμε εδώ είναι οι οχυρώσεις της δεύτερης γραμμής άμυνας που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70 ήταν μέσα στα επιχειρησιακά σχέδια του στρατού. Τώρα υποθέτω θα έχουν προσανατολιστεί προς ανατολικότερους εχθρούς όλες οι γραμμές άμυνας μας! Χα χα χα).

 Είδατε ο πολεμοκάπηλος ο δόκιμος (καυλόστρατος και όχι στρατόκαυλος! Υπάρχει διαφορά! Χα χα χα) τι πληροφορίες και γνώσεις ακόμα έχει κάτω από την γκλάβα του? Είκοσι χρόνια μετά την Ροζαλία του και το αστέρι του! Στην πραγματικότητα οι δόκιμοι (οι μηχανοκίνητοι τυφεκιοφόροι δόκιμοι μάλιστα! Χα χα χα) είναι οι μόνοι από τους εφέδρους που έχουν πραγματική εκπαίδευση πάνω στα όπλα, τις τακτικές, και στην διεξαγωγή του πολέμου! 

 Όλοι οι υπόλοιποι έφεδροι έχουν μόνο την ψευδαίσθηση ότι λάβανε εκπαίδευση στον στρατό (εκτός από τους φαντάρους που εκπαίδευσα εγώ στον στρατό! Αυτοί δεν έχουν καμία δικαιολογία ότι δεν έχουν λάβει πραγματική εκπαίδευση στον στρατό! Και για αυτό καλώ την στρατολογία να τους καλεί διαρκώς για ασκήσεις ως επίστρατους αν θέλει κάποιους από την εφεδρεία να τους βγάζουν ασπροπρόσωπους σε αυτές! Τους έδωσα κανονικότατα τους ψάρακες! Χα χα χα).  

 Και εδώ ανέλαβε η φύση μόνη της να κανονίσει τα της κάλυψης και απόκρυψης!

 Και λίγη από την λαμαρίνα στην στέγη του πολυβολείου διακρίνεται κάτω από στρώματα φυλλοχώματος! 

 Και εδώ η είσοδος του πολυβολείου με ένα μέρος της οροφής της να έχει καταρρεύσει.

 Όπως έχουν αρχίσει να καταρρέουν και τα πλάγια τοιχώματα του, μια θανάσιμη παγίδα για όποιο πλάσμα τολμήσει να μπει μέσα και να είναι άτυχο να εγκλωβιστεί από τυχών πλήρη κατάρρευση τους.

 Και φυσικά όπως ακριβώς το περιμένατε αυτή είναι η στιγμή που στο αριστερό μου αυτί σιγομουρμουρίζει ο Διάολος " Δεν θα ήταν τέλειο να μπεις εκεί μέσα και να βγάλεις φωτογραφίες? Τι περιμένεις? Φοβάσαι? Τι είσαι? Κανένας Ντιντής? Κανένας κλαρινογραμπρός με γένια και τατουάζ στα μπράτσα που κλάνει μέντες όταν είναι να κάνει κάτι το αντρίκειο? Μπες επιτέλους μέσα μαρί ξεφωνισμένη Λουλού!" 

 Και φυσικά......*

* Και φυσικά από αυτό το σημείο και πέρα η μαλακία πάει σύννεφο!! Για ακόμα μια φορά μπαίνω μόνος μου σε μπελάδες, και τολμώ χωρίς να έχω καμία υποστήριξη για βοήθεια από κανένα (ούτε καν ξέρουν ότι είμαι σε αυτό το μέρος) να κάνω κάτι το οποίο είναι άκρως επικίνδυνο και ηλιθιώδες!Ούτε καν εργαλεία (φακούς, σκαπτικά) ή προμήθειες (νερό, φαγητό) έχω μαζί μου εάν καταρρεύσει η είσοδος και θα πρέπει να απεγκλωβιστώ μόνος μου. Ούτε καν το μαχαίρι μου κουβαλούσα μαζί μου!Ποτέ μην κάνετε τις βλακείες που κάνω εγώ! Εγώ είμαι κακό σκυλί (Αρκούδι) και ίσως ψόφο να μην έχω, το ίδιο δεν ισχύει για σας. Η ζωή σας είναι πολύτιμη και δεν αξίζει μερικές φωτογραφίες ή "Το έκανα και εγώ αυτό!". Μην το ξεχάστε ποτέ αυτό! Το πόσο ηλίθια είναι αυτά που κάνω μπορούσες να το καταλάβεις αν αντίκριζες την λάμψη μέσα σε καστανά μάτια όταν λέγανε "Πάλι έκανες τις ίδιες βλακείες? Γιατί? Αφού μου το υποσχέθηκες ότι δεν θα το ξανακάνεις! Τι να σου πω? Να γίνει κάτι και να μην ξέρουμε καν που είσαι! Να σου κόψω το μεταλλικό σταχτοδοχείο στην μάπα να σε κάνω Άνθρωπο! Αδιόρθωτο παιδάκι!" 

 Και φυσικά χωρίς φακό χρησιμοποίησα το φλας από το κινητό για να κινηθώ μέσα στο τούνελ όπου επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι (το τούνελ εισόδου στα πολυβολείο είναι ζιγκ-ζαγκοτο για να μην μπορούν θραύσματα χειροβομβίδας ή όλμου που θα πέσει στην είσοδο του να θερίσουν αμέσως όσους είναι μέσα στο πολυβολείο). 

 Παράξενο όμως, είναι καλοσχεδιασμένο, δεν βρίσκω στα τοιχώματα του, ούτε στους ώμους αλλά ούτε και στο κεφάλι, αν τελικά έχεις άφθονο χρόνο τα κάνεις να μην μοιάζουν με ποντικοφωλιές. 

 Σόρρυ για τις παράξενες λήψεις αλλά όταν χρησιμοποιείς το κινητό ως φακό, και τραβάς ταυτόχρονα φωτογραφίες, δεν περιμένεις ότι θα είσαι και ο Helmut Newton!

 Και μόλις τελείωσε το τούνελ της εισόδου 2 πηγές φωτός! Οι μπούκες από τα πολυβόλα, και ένα μαδέρι ανάμεσα τους!

 Και πλησιάζω στην κοντινότερη μπούκα.

 Δύο τρύπες στο σημείο που θα ήταν ο έστορας (η βάση που προσαρμόζεται ένα πολυβόλο για να μπορεί να κινείται σε κάθε κατεύθυνση, γιατί δύσκολο το κόβω σε μόνιμο πολυβολείο να χρησιμοποιηθεί το δίποδο ή το τρίποδο (φορητή βάση που ρυθμίζεις την διαδρομή του πολυβόλου ώστε να ταιριάζει πλήρως με το πεδίο βολής του, όπως και που θα τερματίζει για τις τελικές προστατευτικές γραμμές), δεν υπάρχει άλλωστε και χώρος για τρίποδα εδώ) υποθέτω η μια για να τροφοδοτείται το πολυβόλο με ταινίες με σφαίρες από εκεί (κάτω από την τρύπα θα υπάρχει κυτίο πυρομαχικών), και η άλλη για να πέφτουν οι κάλυκες και οι σύνδεσμοι από την ταινία καθώς λειτουργεί το πολυβόλο. 

 Για να τραβήξουμε μια φώτο και το πεδίο βολής του

 Και εδώ η δεύτερη μπούκα.

 Και το αντίστοιχο πεδίο βολής του (αχρηστοποιημένο χωρίς διαμόρφωση πεδίου βολής, δηλαδή κόβουμε τα πάντα που υπάρχουν σε αυτή την γωνιά που ορίζει η θύρα του πολυβόλου).  

 "Αρκετά! Καλά τα λέει ο Διάολος αλλά εγώ θα έχω να αντιμετωπίσω μια εξαγριωμένη Αλεπού αν πάει κάτι λάθος εδώ μέσα" σκέφτομαι και αρχίζω την έξοδο μου από το εσωτερικό του πολυβολείου. 

 Όσοι από εσάς πάτε ποτέ στην φυλακή και σκεφτείτε να αποδράσετε σκάβοντας κρατήστε σημειώσεις σχετικά με την τεχνογνωσία πάνω στα τούνελ που σας προσφέρω απλόχερα! Χα χα χα. 

 Και ενώ μέσα στο τούνελ δεν υπάρχει πρόσθετη εναπόθεση χώματος στην είσοδο τα πράγματα είναι διαφορετικά, ποντικότρυπα μπορεί να μην είναι, αλλά κουνελότρυπα θα το έλεγες άνετα. 

 Και ξάφνου κομμάτι της ιστορίας μπροστά μας! ΣΧ 34 ΕΣΟ! Τριακοστή τέταρτη ΕΣΣΟ!!! Κοντά στις αρχές του 50 δηλαδή (η 1 ΕΣΣΟ πρέπει να ήταν τον Δεκέμβριο του 1944! Οπότε αν σκεφτούμε ότι τον πρώτο και το δεύτερο χρόνο πρέπει να κλήθηκαν πολλές ΕΣΣΟ μέσα στην χρονιά λόγου της διάλυσης του στρατού κατά την κατοχή και των αναγκών του εμφυλίου (πιθανότατα μέσα στον εμφύλιο να είχαμε και 8 ΕΣΣΟ την χρονιά να παρουσιάζονται), και έπειτα να παρουσιάζονται 4 ΕΣΣΟ την χρονιά (εγώ όταν παρουσιάστηκα στην 1998 Β ΕΣΣΟ, ήτοι 253 σειρά, υπήρχαν 6 ΕΣΣΟ την χρονιά, μετά από λίγα χρόνια ξανά έγινε να παρουσιάζονται 4 ΕΣΣΟ την χρονιά) μάλλον αρχές του 50 ένας φαντάρος σκάλισε τα αρχικά του στο δοκάρι του πολυβολείου! 

 Σ.Χ. της 34 ΕΣΣΟ αναφερόμενος! Γιατί και σκάλισες τα αρχικά σου στο δοκάρι του πολυβολείου, με αποτέλεσμα να χάσει την στατικότητα του και να σπάσει, αλλά και γιατί έγραψες το ΕΣΣΟ με ένα Σ! Αναφερόμενος και χάσου από μπροστά μου να μην σε βλέπωωωωωω!!!

 Μα τι ψαρωτικός δόκιμος είναι αυτόοοοοοοοςςςς!!!

 Χα χα χα.  

 Άντε να βρούμε τώρα και το φορτηγό με το στρατιωτικό καμουφλάζ που έχει (Αλεπού αυτό το ανέκδοτο θα το λέω μέχρι να ανατείλει ο Ήλιος από την Δύση, να στερέψουν οι Θάλασσες, και να χιονίσει στην Κόλαση!!! Χα χα χα).

 Ωραία καλά πάμε, ένα μνημείο είδαμε, μας έκανε χίλιες φορές εξυπνότερους και ομορφότερους ο Μονόλιθος (βλέπε πρώτο μέρος της ανάρτησης!), κάναμε και την ηλιθιότητα της ημέρας (οπότε μάλλον μας έκανε μόνο χίλιες φορές ομορφότερους ο Μονόλιθος! χα χα χα). Τι άλλο θέλουμε?

 Φευγιό θέλουμε!!!!

 Απλά υπέροχο!

 Αααααα να και το φορτηγό! Τι σου κάνει το καμουφλάζ ε? Πρέπει να σταθεί μπροστά από ένα πολυβολείο για να το δεις μέσα σε ένα δάσος! Γυναίκες! Τι να πεις!!! Χα χα χα. 

 Και η κατάβαση συνεχίζει, έχοντας την θέα του βουνού να ορθώνεται πάνω από το οροπέδιο Μαυρούδας - Σκεπαστού - Αρέθουσας. 

 Μαγική γη της Μακεδονίας που έχεις κλέψει την καρδιά μου. 

 Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο.

 Εκεί κάτω άρχισε η ανίχνευση μας, εκεί κάτω θα τελειώσει, μια ακόμα επιτυχημένη ανίχνευση (όταν γυρίζεις πίσω σώος και αβλαβής είναι επιτυχημένη! Γιατί στην δική μου περίπτωση από ότι βλέπετε κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα δεδομένο!), ένα οδοιπορικό που θα αποτυπωθεί σε μια ανάρτηση για να παρουσιαστεί και στα δικά σας τα μάτια, μια πλήρης ημέρα.

 Είμαι ικανοποιημένος!

 Ένα ακόμα υπέροχο μέρος που μου χάρισε την ομορφιά του και πλούτισε τις εμπειρίες μου, μια ακόμα γωνιά αυτής της χώρας που θα φωλιάσει σε μια γωνιά της καρδιάς μου.

 Μαζί με τα φαντάσματα που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο και περιφέρονται ως άχλη ανάμεσα στις χαράδρες, τα δάση και τα λαγκάδια του. Μια άχλη γεμάτη πόνο αλλά και συχώρεση. Μια άχλη που θα θάψει μέσα της όσα μας κρατάνε δέσμιους στο παρελθόν, και  δεν θα μας συνοδεύει στην λαμπρή πορεία μας στο μέλλον.





 Μέχρι την επόμενη ανίχνευση......




Adios Amigos Locos




Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 15/1/2018