Ένα μελισσάκι για του χρόνου

 Και ας βγάλουμε ακόμα μια ετεροχρονισμένη ανάρτηση στο τσακ μπαμ όσο είμαστε ακόμα απασχολημένοι με τον τελευταίο τρύγο της χρονιάς. 

 Αυτή η ανάρτηση τσακαλάκια μου αφορά ένα γεγονός που έγινε στα μέσα Ιούλη όταν ήταν να κατεβάσω τα μελίσσια από το βουνό μετά το Βελανίδι για να πάρουν μερικές ανάσες στον Σοχό πριν κατέβουν στα πεύκα για το πρώτο χέρι του πεύκου. 

 Και πριν φέρω τα μελίσσια στο μέρος που ήθελα όπως πάντα μια ανίχνευση για να δω τι ιδιαιτερότητες έχει αυτό το μέρος (ύπαρξη άλλων μελισσιών, εμποδίων, ζώων που μπορεί να τα είχαν εκεί να βόσκουν). 

 Και καθώς κάνω την ανίχνευση περνώ δίπλα από ένα σημάδι ενός μελισσοκόμου του Σοχού που έχει πεθάνει (ναι είναι ένα πρόβλημα αυτό με σημάδια που μπορεί να ανήκουν σε μελισσοκόμους που δεν βρίσκονται πλέον στην ζωή) φέτος. Επάνω του είχε ξερά περσινά (ίσως και πιο παλιά) χορτάρια κάτω από μια πέτρα που υποδήλωνε ότι πέρσι (ή και πιο παλιά) είχε οριοθετηθεί ως σημάδι από αυτόν που το είχε κάνει τοποθέτηση. 

 Και καθώς το κοιτούσα πιο προσεκτικά είδα ξαφνικά να υπάρχει κίνηση μελισσιών από μια τρύπα στα πλάγια της κυψέλης! Φάση θα έχει λέω να πήγε εκεί μέσα κανένας αφεσμός φευγάτος από κανένα μελίσσι που είχε τοποθέτηση στον Σοχό, και να νομίζει ότι θα μπορέσει να βγάλει τον χειμώνα του Σοχού χωρίς θεραπείες ή τροφοδοσία! Χαράμι θα πάει!

 Και χωρίς να έχω καπνιστήρι, στολή, γάντια ή ακόμα και ξέστρο, αρχίζω σιγά, σιγά να σηκώνω το καπάκι και να βγάζω ταυτόχρονα φωτογραφίες με το κινητό που είχα στο δεξί μου χέρι, καθώς άρχιζαν να βγαίνουν από την κυψέλη όλο και περισσότερες εξαγριωμένες μέλισσες που χωρίς την ύπαρξη του καπνού αντιλήφθηκαν την προσπάθεια μου να ρίξω μια αδιάκριτη ματιά στο σπιτικό τους.

 Και βουαλά!

 Ένας άτακτος αφεσμός που βρήκε σπιτικό μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο σημάδι - κυψέλη!

 Και προφανώς είχε και πάνω από ένα μήνα που έκανε αυτή την τοποθέτηση, εάν κρίνω από τον αριθμό και το μέγεθος των φύλλων κεριού που είχε χτίσει. 

 Αλλά η αδιάκριτη μου ματιά μπορούσε να κρατήσει μόνο για λίγο, μια που οι επιθέσεις των μελισσών στο ακάλυπτο πρόσωπο μου άφησαν αρκετά από τα πύρινα φιλιά τους επάνω του.

 Ώρα για υποχώρηση, ανασυγκρότηση στα μετόπισθεν για προμήθεια υλικού και εργαλείων, και αντεπίθεση άμεση. 

 Και αφού πήγα στο σπίτι μου για να πάρω στολή, ξέστρο, καπνιστήρι, πευκοβελόνες, και το κυριότερο μια κυψέλη γεμάτη με μελωμένα πλαίσια, γύρισα πίσω για να πιάσω αυτόν τον φυγάδα και να τον βάλω σε μια κυψέλη μου, έτσι ώστε με την φροντίδα που θα του πρόσφερα να μπορούσε να βγάλει τον χειμώνα που άρχιζε να πλησιάζει πια (ο Χειμώνας στον Σοχό αρχίζει από τις 25 Αυγούστου! Χα χα χα). 

 Χωρίς πολλές, πολλές καθυστερήσεις ( Μια που είχα και να μεταφέρω σε δύο δρομολόγια τα μελίσσια μου από το βουνό στο Σοχό μόλις θα άρχιζε να νυχτώνει) ανοίγω την διαλυμένη κυψέλη για να πάρω τα φύλλα κεριού με τις μέλισσες για να τις τινάξω μέσα στην κυψέλη με τα μελωμένα πλαίσια (δεν είχα εκείνη την στιγμή ούτε πλαίσιο με γόνο κοντά μου, ούτε και στερεά τροφή, οπότε το αμέσως καλύτερο για "άγκυρα" στο μελίσσι είναι τα μελωμένα πλαίσια). 

 Αλλά φυσικά δεν σταματώ στιγμή να βγάζω φώτο για την μελλοντική ανάρτηση που ήδη σχεδιάζω στο μυαλό μου πως θα είναι. Το χούι, χούι, πρώτα θα βγει η ψυχή και έπειτα αυτό. 

  Εδώ ότι έχει απομείνει από την φωλιά τους πριν τινάξω το σημάδι-κυψέλη πάνω στην κυψέλη που έφερα για να πάρω και τις τελευταίες μέλισσες (ή την βασίλισσα εάν τυγχάνει να μην είναι πάνω στα πλαίσια).  

 Και αυτή η εικόνα όταν έχω ήδη τοποθετήσει τα φύλλα κεριού με τις τροφές και τον γόνο του πάνω στα πλαίσια της κυψέλης, με μια ελαφρά κλίση για να μπορέσει να εκκολαφθεί ο γόνος που υπάρχει από την κάτω πλευρά των φύλλων και να μπορέσει να βγει. 

 Κανονικά θα έπρεπε να περάσω αυτά τα φύλλα πάνω σε συρματωμένα πλαίσια (πιέζοντας τα ελαφρά πάνω στα σύρματα ώστε να μπουν μέχρι την μέση του φύλλου τα σύρματα και να ενσωματωθούν σε αυτά και έπειτα να χτίσουν το υπόλοιπο πλαίσιο οι μέλισσες) αλλά δεν είχα χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες, μια που πλέον με πίεζε ο λίγος χρόνος που είχε απομείνει μέχρι να έρθει η ώρα της μετακίνησης των κυψελών μου. 

 Τοποθετώ και την κυψέλη στην θέση που ήταν το σημάδι - κυψέλη για να μαζεύσω και όσο το δυνατό περισσότερες από τις μέλισσες - συλλέκτριες που ήταν εκτός της κυψέλης, για όσο χρόνο θα ήμουν εκεί (το μελίσσι αυτό το μετέφερα την ίδια μέρα σε άλλο μέρος που ήθελα να κάνω τοποθέτηση τα μελίσσια μου στο μέλλον). 

 Και αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποίησα και μελωμένα πλαίσια για να βάλω το μελίσσι μέσα του, οι συλλέκτριες μέλισσες που ήταν μέσα στο μελίσσι όταν του έκανα την μετάγγιση δεν θα πετούσαν έξω από την κυψέλη γιατί θα ήταν απασχολημένες για να "γλείψουν" το μέλι από τα μελωμένα πλαίσια που τους έδωσα, οπότε όσο θα ήταν εκεί το μελίσσι απλώς θα αυξάνονταν ο πληθυσμός του από μέλισσες συλλέκτριες που θα μπαίναν μέσα σε αυτό αλλά δεν θα βγαίναν από αυτό. 

 Και φυσικά όταν ο μελισσοκόμος είναι αρκούδι αφήνει παντού τα ίχνη του! Χα χα χα.

 Επιτέλους ο φυγάδας είναι όλος μέσα στην κυψέλη λίγο πριν μεταφερθεί σε μέρος με σουσούρες όπου και θα πάρει και επικουρική τροφοδοσία από μένα για να δημιουργηθούν αποθέματα πολύτιμα για το ξεχειμώνιασμα του (Μελίσσια σε τέτοιο μέγεθος από αφεσμούς, χωρίς τροφοδοσία δεν την βγάζουν στον Σοχό, δεν είναι αυτό το μέρος για τέτοια ανδραγαθήματα! Το μόνο μέλλον των αφεσμών εδώ είναι ο αγωνιώδης θάνατος από πείνα!).

 Ένα μελισσάκι που ο μόνος του σκοπός για φέτος είναι να επιζήσει, να επιζήσει για να γίνει ένα παραγωγικό μελισσάκι για του χρόνου. Φέτος το μόνο που θα μας χαρίσει είναι ένα χαμόγελο στα χείλη, μια ακόμα πλήρης αποδείξεων μελισσοιστορία για το αρχείο μας, καθώς και μια ακόμα νοητική σημείωση "Μην περιφρονείς τίποτα, μην σταματάς να ψάχνεις διαρκώς, δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να φέρει η ώρα, τι μπορεί να κρύβεται εκεί έξω, όποιος γυρίζει μυρίζει κι όποιος κάθεται βρωμάει"




 Adios Amigos Locos











Μότσανος Λάζαρος

Σοχός  23/11/2018