Μελισσοκομικό Μένος

 Μια που έχω καιρό να σας τρατάρω ανάρτηση στο blog, λόγου των τρύγων του δεύτερου χεριού του πεύκου, ας σας δώσω ακόμα μερικές στιγμές από την ζωή μου, για να καταλάβετε ορισμένα πράγματα για μένα καλύτερα.

 Και εδώ έχουμε τα τρία δρομολόγια από τον Σοχό προς την Χαλκιδική για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε το δόσιμο του δεύτερου χεριού του πεύκου.

 Επάνω είναι το πρώτο φορτίο λίγο πριν ξεκινήσω το δρομολόγιο φορτωμένο και έτοιμο λίγο μετά από το χάραμα.

  Και εδώ είναι το δεύτερο φορτίο, έτοιμο για το δεύτερο δρομολόγιο.

 Και εδώ είναι το τρίτο φορτίο ήδη στο μέρος που έγινε η τοποθέτηση του στην Χαλκιδική (και αυτή η διαφορά στις φωτογραφίες γιατί το τρίτο δρομολόγιο το φόρτωσα αργά το απόγευμα με βράδυ, μια που πλέον το κρύο στον Σοχό επέτρεπε να μείνουν κλειστά τα μελίσσια από νωρίς πάνω στο φορτηγό χωρίς κίνδυνο να σκάσουν από την ζέστη. Αλλά αυτό το γεγονός δεν επέτρεπε να βγουν φωτογραφίες μόλις είχε φορτωθεί το φορτίο- τουλάχιστο όχι από κάμερα κινητού!-).

 Πήγαν και τα τρία δρομολόγια σε 2 τοποθετήσεις,* αλλά εγώ θέλω να επικεντρώσω στο δεύτερο δρομολόγιο που έκανα και να σας διηγηθώ ακόμα μια μελισσοιστορία από αυτές που ξέρω ότι σας αρέσουν (ή τουλάχιστο αρέσουν σε όσους θέλουν να έχουν μια πραγματική ματιά και οπτική πάνω στην πραγματική μελισσοκομία, και όχι στα μελισσοκομικά φολκλόρ που συνήθως βρίσκεις μόνο στην διαδικτυακή μελισσοκομία).

 Το λοιπόν έχω φτάσει στην Χαλκιδική στο μέρος που ήθελα να κάνω την τοποθέτηση μου (και ήδη είχα πάει ένα φορτίο την προηγούμενη ημέρα) και έριχνε βροχή και μάλιστα καλή (ναι είχα δει από τις προηγούμενες ημέρες τα δελτία βροχής, υπήρχε αυξημένη πιθανότητα για βροχή την συγκεκριμένη ημέρα, ίσως και να μην έπρεπε να κάνω αυτή την ημέρα το δρομολόγιο, σωστό και αυτό. Αλλά.... Εάν έβρεχε την ημέρα που ήταν να κάνω το δρομολόγιο -πράγμα που έγινε- και πήγαινα την επόμενη ημέρα τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα γιατί θα είχε τραβήξει όλο το νερό της βροχής το έδαφος, δεν θα ήταν πλέον μόνο επιφανειακό και τότε θα ήταν τελείως αδύνατο να βγει το φορτηγό από την λάσπη εάν κολλούσε. Συγκεκριμένα οι μέρες που έκανα τα δρομολόγια ήταν λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα που έπνιξε μερικές χιλιάδες μελίσσια στην Εύβοια! Και η πρόγνωση του καιρού μιλούσε για κακό χαμό από την καταιγίδα και στον Βορρά (άλλο που τελικά δεν είδαμε τίποτα από αυτό εδώ πάνω). Επίσης συνήθως οι μέρες που "δίνει" το πεύκο ακολουθούν μια περιοδικότητα, δεν έχεις την πολυτέλεια να αφήνεις μέρες να περάσουν (από τις 21 που θεωρητικά είναι ο κύκλος του εργάτη του πεύκου εάν δεν είναι το πεύκο "παρδαλό") χωρίς να κάνεις τα απαραίτητα δρομολόγια (με τρία δρομολόγια ήδη έχεις χάσει στο τρίτο δρομολόγιο 3 μέρες! Εάν δεν αντιληφθείς και εγκαίρως το πότε αρχίζει να δίνει άνετα μπορείς να χάσεις την μια εβδομάδα από τις 3, και με χαμένο το 1/3 των ημερών πριν καλά καλά τελειώσεις τις μετακινήσεις, οριοθετείται ήδη πολύ αρνητικά η επιτυχία της τοποθέτησης σου!).

 Και καθώς έχεις βάλει το φορτηγό μέσα στην απουλιάνα όσο πιο βαθιά μπορείς χωρίς να κολλήσεις (φροντίζεις να έχουν οι τροχοί από κάτω τους χόρτα, αγκάθια, πρασινάδα και όχι γυμνό έδαφος) σταματάς και βλέπεις ότι το μέρος που θέλεις να τοποθετήσεις τα μελίσσια σου εξακολουθεί να είναι πολύ μακριά, κοντά στα 250-350 μέτρα. Και θα πρέπει να μεταφέρεις τις (μονές) κυψέλες μόνος σου μέχρι εκεί μια, μια. Σε κατηφορικό έδαφος αυτή την φορά, αλλά σε ακόμα πιο γλιστερή επιφάνεια από όταν τις είχες πάρει πριν από 20 περίπου ημέρες (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Όμως τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά) μια που η βροχή πρέπει να έχει αρχίσει πριν από ώρες, με καλό μάλιστα ρυθμό που δεν έδειχνε με τίποτα ότι θα σταματήσει κατά την διάρκεια που θα ήσουν εσύ εκεί. Και δεν σταμάτησε!

 Και το φορτηγό στα όρια του πράσινου της βλάστησης με το λευκό του εδάφους ( η Χαλκιδική στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει κοκκινόχωμα (άλλος χάρος και αυτός!) αλλά ένα σχεδόν λευκό αργιλώδες χώμα - ακριβώς σαν πηλός- που είναι πολύ χειρότερο από το κοκκινόχωμα για να κολλήσεις. Στο κοκκινόχωμα η υγρασία της βροχής τείνει να πάει προς τα κάτω και για να δημιουργηθεί η απαραίτητη λάσπη για να κολλήσεις σε αυτή θέλει μεγάλες ποσότητες νερού, αντίθετα αυτό το χώμα δεν αφήνει την υγρασία να το διαπεράσει εύκολα  με αποτέλεσμα να μένει στην επιφάνεια του και να δημιουργεί ένα επιφανειακό στρώμα λάσπης, που στο πρώτο σπινάρισμα των τροχών και μπαίνει στις αυλακιές των τροχών -και τους κάνει λείους- αλλά και γίνεται και το ίδιο το χώμα λείο στο μέρος που έγινε το σπινάρισμα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καθόλου πρόσφυση εκεί και να κολλάει άμεσα το φορτηγό.  Και μάλιστα ακόμα και η υγρασία από την ομίχλη ή από βροχές πριν από πολλές, πολλές, μέρες μπορούν να προκαλέσουν αυτό το φαινόμενο! Το χειρότερο χώμα με τεράστια διαφορά όσο αφορά την  πιθανότητα να κολλήσεις σε αυτό!). 

 Οπότε το φορτηγό δεν μπορεί να πάει παρακάτω για να είναι πιο κοντά στο μέρος που θα τοποθετηθούν οι κυψέλες. 

 Και από εδώ φαίνεται ακόμα καλύτερα το πόση είναι η απόσταση που θα πρέπει να κουβαληθούν οι κυψέλες!

 Δεν την λες και κοντινή ε?

 Και αρχίζει ακόμα μια φορά η Κόλαση! Να ξεφορτώνεις κυψέλες  καθώς σε τρυπά και σε πηρουνιάζει η κρύα βροχή που διαπερνά τα ρούχα σου (έχεις ήδη βγάλει και την ελαφριά μπλούζα που φορούσες, καθώς και το χιτώνιο παραλλαγής για να έχεις κάτι στεγνό να φορέσεις όταν θα έχεις μετά από 1 -1,5 ώρα ξεφορτώματος μέσα στην βροχή τελειώσει αυτόν τον Γολγοθά, και φοράς μόνο ένα φανελάκι και το τζάκετ σου) με την λάσπη στις γαλότσες σου να σε κάνει να πατινιάρεις πάνω στις σανίδες του φορτηγού ή στο έδαφος έχοντας μια κυψέλη στα χέρια σου που χτυπάει διαρκώς ανάμεσα στις άλλες κυψέλες, το φορτηγό, και το σώμα σου, και σου προκαλεί αμέτρητους μώλωπες ολούθε στο κορμί σου.

 Βουνό το έργο που έχεις να βγάλεις μπροστά σου, 48 κυψέλες που πρέπει να ξεφορτωθούν και να τοποθετηθούν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, μέσα στην βροχή και την λάσπη. Αλλά μπλοκάρεις αυτή την εικόνα από το μυαλό σου! "Δεν έχεις 48 κυψέλες" σκέφτεσαι, "Έχεις μόνο τις 12 της κάθε σειράς που είναι μπροστά σου", τις άλλες τις κρύβεις από την σκέψη σου για να μην παγώσεις από το μέγεθος του έργου και της προσπάθειας που σε περιμένει. Νοητικές παρωπίδες για να μπορέσεις να συνεχίσεις.

 Παράλογο!

 Ναι ξέρω!

 Αλλά έτσι μόνο μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να συνεχίσει και να μην γυρίσεις πίσω άπραγος έχοντας χάσει μια μέρα, και κόστος ενός δρομολογίου. 

 Ποιος σας είπε ότι η λογική είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από έναν μελισσοκόμο? Το αντίθετο μάλιστα! Δεν έχει ένας μελισσοκόμος και μεγάλη σχέση με την λογική! Εάν ήταν λογικός δεν θα ήταν μελισσοκόμος! Απλά τα πράγματα, δεν θέλει πολύ ανάλυση! 

 Και οι κυψέλες συνεχίζουν να μειώνονται, και η παράλογη παροπίδωση να συνεχίζει αμείωτη. "Ναι ξέρεις? Κάθε κυψέλη είναι και κοντύτερα, δεν θα είναι τουλάχιστο 1 μέτρο πιο κοντά από την προηγούμενη? Άρα ακόμα πιο εύκολο το πάνε έλα!" Ναι αλλά ταυτόχρονα αποσιωπάς το γεγονός ότι και εσύ είσαι μια κυψέλη ακόμα πιο κουρασμένος, ότι εδώ και πόση ώρα η καρδιά σου χτυπά σαν τρελή από την προσπάθεια, ότι κάθε διάλειμμα σου είναι και μεγαλύτερο μέχρι να ανακάμψεις από το ατελείωτο πήγαινε, έλα, φορτωμένος σαν μουλάρι, τα δάχτυλά σου πλέον έχουν μουδιάσει πλήρως και από το σφίξιμο των μεταλλικών λαβών και το βάρος των κυψελών αλλά κυρίως από το κρύο της βροχής. Χιλιάδες πινέζες νιώθεις να σε τρυπούν στα ακροδάχτυλα σου μέχρι που πλέον δεν τις νιώθεις, και αυτό είναι που σε φοβίζει ακόμα παραπάνω!

 Αλλά ο παραλογισμός συνεχίζεται " Είναι και ελαφρύτερες οι κυψέλες γιατί είναι και τρυγημένες! Και πιο μικρά τα μελίσσια πλέον! Θυμάσαι πόσο πιο βαριά ήταν τα μελίσσια πριν από είκοσι μέρες που φόρτωνες το φορτηγό? Αααα ναι! Και τώρα είσαι και στην κατηφόρα! Που το πας αυτό! Παιχνιδάκι! Μελισσοκόμος του Βορρά ρε μάγκα μου, και όχι καμιά αδερφή μελισσοκόμος, σαν τους άλλους του Νότου, που δεν ξεγονεύουν ποτέ τα μελίσσια τους, και νομίζουν ότι είναι και μελισσοκόμοι! Έτσι, έτσι, έτσι, μελισσοκόμοι με μπρούντζινα αρχίδια! Πευκάδες και όχι λουλούδες μάγκα μου! Αυτό είσαι!" Συνεχίζεις να λες για να μπορέσεις να αντέξεις την κόλαση, αλλά από μέσα σου ο Σατανάς σε γεμίζει αμφιβολίες "Κόψε τις μαλακίες και τα δικά σου τα μελισσοκομικά φολκλόρ! Τι μαλακίες και χαμαλίκια είναι αυτά? Δουλειά μόνο για μπουνταλάδες! Χαράμ!" προλαβαίνει να πει πριν τον πνίξεις νοητικά με τα γυμνά σου χέρια "Μελισσοκόμος του Βορρά μάγκα μου, όχι χαρτοσακούλας Νότιος. Ναι τρελός και άγριος! Τρελός και άγριος σαν Αρκούδα, ναι σαν Αρκούδα!" συνεχίζεις  να  λες!

 Παλαβομάρες λες, για να μην αρχίζεις να κλαις.

 Και κοιτάς κάποια στιγμή να δεις την κατάσταση σου. Από πάνω έως κάτω σαν βρεγμένο γατί (λάθος! Βρεγμένο Αρκούδι!), βρόμικος από την λάσπη, παγωμένος, τρέμεις ολόκληρος από το κρύο και την υπερπροσπάθεια, προσπαθείς να βρεις ένα ρυθμό στην αναπνοή σου, καθώς τα μηνίγγια σου πάνε να σπάσουν από την ξέφρενη ροή του αίματος στις φλέβες σου. "Είμαι ακόμα ζωντανός" μονολογείς "Για να συνεχίσεις να λούζεσαι τα ΣΕΑΠ**" σκέφτεσαι!

 Αλλά το φορτίο έχει όλο κατέβει, μια και μισή ώρα μετά! Με τα πάντα πνιγμένα στο νερό της βροχής, και τότε μόνο βάζεις το μυαλό σου να λειτουργεί χωρίς παρωπίδες και σκέφτεσαι "Ρε  μάγκα μου τι έκανα πάλι ο βλαμμένος! Πως μου ήρθε? Πως το κατάφερα? Καλός χαμάλ και εγώ! Γιουρούκ!". Λαχανιασμένος, τρέμοντας, καταπονημένος με τα σαγόνια σου να πονούν από το σφίξιμο των δοντιών σου, αλλά και ικανοποιημένος, οι κυψέλες ξεφορτώθηκαν, δεν πήγε χαράμι η μέρα, δεν πήγε  χαράμι το κόστος των καυσίμων. "Μόνο εσύ πήγες χαράμι βλάκα!" ακούς τον Σατανά να σου λέει πίσω από το αυτί σου, και σου σκίζει την καρδιά σου, δεν έχεις και τίποτα να του πεις πάνω σε αυτό, χαμηλώνεις το κεφάλι, δεν θέλεις να τον αφήσεις να δει ότι οι σταγόνες νερού στο πρόσωπο σου δεν προέρχονται όλες από την βροχή...

 "Μελόδραμα και πάλι" σκέφτεσαι, "Δεν κάνουν έτσι οι μελισσοκόμοι του Βορρά, σφίξου! Μαϊντανέ!" Λες και κλωτσάς ακόμα ένα παιδάκι έξω από την καρδιά σου, "Ο επόμενος μαύρος λύκος της μελισσοκομίας" σκέφτεσαι και πνίγεις κάθε συναίσθημα μέσα σου "Ναι, ο επόμενος μαύρος λύκος της μελισσοκομίας!" επαναλαμβάνεις και αφήνεις το κρύο που τυλίγει το κορμί σου να μπει στην σκέψη σου και στην καρδιά σου για να να τα μουδιάσει όλα. 

 "Τουλάχιστο έχεις βγάλει μέσα  σε αυτή την κόλαση και ένα σωρό φωτογραφίες" λες "Δεν ξέρω τι αξίζεις στην πραγματικότητα ως μελισσοκόμος, αλλά ως blogger μάλλον είσαι αξεπέραστος! Βρε δεν πάει να πεθαίνεις, να είσαι μέσα στα αίματα, με τα άντερα έξω και χυμένα στον δρόμο? Εσύ εκεί, θα βγάζεις φωτογραφίες για να έχεις υλικό να γράψεις μια ανάρτηση εάν τελικά επιζήσεις και από αυτό!", "Παλαβέ!" λες και επιτέλους ένα χαμόγελο στολίζει το πρόσωπο σου, στραβό σαν κυνών , αλλά χαμόγελο. "Πάμε παρακάτω" λες "Έχουμε και μια  επιστροφή μην ξεχνάς, και δεν ξέρεις εάν θα βγει και το φορτηγό από την απουλιάνα, έπεσε καλό νερό τόση ώρα, και με την τύχη που έχεις.....".

  Και  μας πήρε και τα σώβρακα η μελισσοκομία!

 Αναγκαστικά έπρεπε να βγάλω και την παραλλαγή μια που ήταν πλέον μούσκεμα και εάν εξακολουθούσα να την φορώ δεν θα γλίτωνα την ασθένεια τις επόμενες ημέρες. Την αφήνεις μέσα στην καμπίνα του οδηγού μπας και 3 ώρες οδήγηση με το καλοριφέρ ανοιχτό προλάβει και στεγνώσει για να την φορέσεις σε μια στάση σου λίγο πριν φτάσεις στο σπίτι σου (για ευνόητους λόγους! Χα χα χα).

 Και ξέρεις ότι θα τα ακούσεις για ακόμα μια φορά από την Αλεπού όταν της το διηγηθείς και αυτό "Μα αφού είσαι Ηλίθιος! Αδιόρθωτος! Αδιόρθωτος Ηλίθιος! Βρε Κάγκουρα γιατί δεν είχες και μια δεύτερη παραλλαγή μέσα στο αμάξι για να αλλάξεις με κάτι στεγνό? Και κατά τα άλλα το motto σου είναι το "Η προετοιμασία είναι το ήμισυ της νίκης"! Άντρες! Ικανοί μόνο για την ανικανότητα τους!"  

 Και κάπως έτσι βγήκαν 150 χιλιόμετρα και 3 ώρες δρομολόγιο!

 Και η μόνη σου σκέψη είναι "Ω ρε και να βρεθούν τίποτα Ρωσιδάκια να σε σταματήσουν στην διαδρομή για να σε ρωτήσουν κάτι! Το μόνο που θα σκεφτούν είναι το εξής "Οι Rednecks στην Ελλάδα κυκλοφορούν με τα φορτηγά τους γυμνοί από την μέση και κάτω!!! Καλά κάναμε και ήρθαμε εδώ! Greek Lovers for ever"!".

 Και η αμέσως επόμενη σκέψη είναι "Κοίτα μην σε σταματήσει κανένας Μπαλούρδος της  τροχαίας Χαλκιδικής, σου ζητήσει να κατέβεις από το φορτηγό και σε δει έτσι! Δεν τον γλυτώνεις με τίποτα τον πυροβολισμό! Και θα δώσει και ραπόρτο στον διοικητή του και στα κανάλια ως εξής "Τον είδα τον ανώμαλο να κατεβαίνει γυμνός από το φορτηγό! Του την άναψα κατευθείαν ανάμεσα στα μάτια! Σιγά μην τον άφηνα να με αρχίσει τα "Στάσου Μύγδαλα!" εμένα! Μπαλούρδο με λένε εμένα, δεν το "αμυγδαλώνω" το παστέλι εγώ, είμαι άντρας εγώ!" χα χα χα. 

 Και αυτή είναι η φάτσα που έχεις όταν σε έχει κυριεύσει το μελισσοκομικό μένος!

 Μένος χωρίς όρια, μένος χωρίς τελειωμό, μένος άσβεστο. Γιατί ποτέ δεν σβήνει ο μελισσοκομικός πυρετός από έναν μελισσοκόμο, απλώς θεριεύει και μετατρέπεται σε καυτό, καθαρό, ασταμάτητο μένος!

 Και ώρα να πάμε στο δια ταύτα!

 Γιατί δημοσιεύω αυτή την ανάρτηση?

 Για δύο λόγους που θα σας τους εξηγήσω αμέσως.

 Πρώτος λόγος, για να ξέρουν οι πελάτες μας το πως βγαίνει το μέλι που καταναλώνουν, με τι κόπους, προσπάθεια, απώλειες, θυσίες, ρίσκα και αγωνίες.

 Βλέπω από διάφορους μελισσοκόμους με κείμενα που φτάνουν βαριά, βαριά, την μία σελίδα να προσπαθούν να δώσουν στους καταναλωτές των προϊόντων μας όλα τα παραπάνω και να δικαιολογήσουν την (χαμηλή στην πραγματικότητα, εάν αναλογιστείς όλα τα παραπάνω που χρειάζονται για να παραχθεί το κάθε κιλό μέλι) τιμή του μελιού μας.

 Λυπάμαι συνάδελφοί, αλλά αυτό και μόνο δεν αρκεί! Πρέπει συστηματικά και πλήρως περιγραφικά να τους δώσετε να καταλάβουν τα παραπάνω, δεν αρκούν μερικές και μόνο αράδες για να "ζήσουν" την ζωή μας, να καταλάβουν τις αγωνίες μας, να εκτιμήσουν τους κόπους μας, και να γευτούν τις απογοητεύσεις μας.

 Θέλει αναρτήσεις επί αναρτήσεων, βαριές, εκτεταμένες, πλήρως περιγραφικές, χωρίς ωραιοποιήσεις, ωμές και ειλικρινείς για να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό μέγεθος του έργου μας και τις δυσκολίες της ζωής μας. Τον χαρακτήρα που χτίζουμε μέρα με την μέρα, καθώς και το τι μέρος της ψυχής μας αφήνουμε πίσω σε κάθε τοποθέτηση μας. Πόσα παιδάκια στην πραγματικότητα θα αρπάξουν μέσα από την καρδιά μας οι λύκοι της πραγματικότητας για να μας μεταμορφώσουν σε αυτό που πραγματικά είμαστε. Μελισσοκόμοι που επιζούμε μέρα με την μέρα, προσφέροντας τους τίμιους κόπους μας και τις πικρές απογοητεύσεις μας ως γλυκές στιγμές για όλους τους άλλους.

 Δεύτερος και κυριότερος λόγος, για να ξέρουν τα νέα παιδιά το τι θα περάσουν εάν επιλέξουν την επαγγελματική μελισσοκομία ως επάγγελμα στο οποίο θα βασιστούν για την επιβίωση τους. Αυτή την γνώση τους την προσφέρω χωρίς καμία ωραιοποίηση, ωμά, ειλικρινά, χωρίς σάλτσες και μελισσοκομικά φολκλόρ. Χωρίς παραμυθάκια που δεν έχουν δράκους μέσα τους. Έτσι ακριβώς όπως είναι, και όχι έτσι όπως θα ήθελαν να είναι, ή προσπαθούν κάποιοι να τους πείσουν ότι είναι.

 Αναρτήσεις του blog όπως οι: 

Όμως τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά 

Αχχχ αυτά τα μπερεκέτια!

Η μελισσοκομία έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως θα θέλαμε να είναι

Μερικές ακόμα αναλαμπές από την ζωή ενός επαγγελματία μελισσοκόμου 

Μέρα Ανάπαυσης 

Πείτε μας πως κάνετε εσείς τρύγο? 

Το  μέλι το επίπονο 

Μελισσοκομική Κόλαση 

Οι μεγαλύτερες ημέρες του πολέμου - Κόβοντας παραφυάδες 

Οι τρύπες από τα καρφιά στις παλάμες

Χιλιομετροφάγος

Mες στην νύχτα σαν τον κλέφτη 

Το τυχαίο και η σημασία του στην μελισσοκομία 

Μετρώντας Μελισσοκόμους να περνούν

Η μελισσοκομία ως επιβίωση 

Δε γαμιέται! Έτσι και αλλιώς οι μελισσοκόμοι δεν έχουν ψυχή....

Το παράπονο

Τι είναι αυτό που δεν μπορώ να σου μάθω.

 Και όχι μόνο, σκοπό έχουν να δώσουν στιγμές από την ζωή ενός επαγγελματία μελισσοκόμου σε όσους θελήσουν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι.

 Αλλά θα πρέπει να ξέρουν πρώτα που πάνε να μπλέξουν, που θα πέσουν, τι θα αντιμετωπίσουν, και κυρίως πως θα το αντιμετωπίσουν. Καλή η θεωρία η μελισσοκομική, καλές οι μελισσοκομικές μέθοδοι και χειρισμοί, οι μελισσοκομικές στρατηγικές και τακτικές, αλλά πάνω από όλα θα πρέπει να έχουν και ένα "ζωντανό" παράδειγμα το τι ακριβώς είναι η μελισσοκομική ζωή.

 Και δυστυχώς όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να το δείξουν αυτό! Θα πρέπει κάποιος να ανοίξει ένα παράθυρο στην ζωή του για να τα δείξει αυτά, θα πρέπει να γυμνώσει την ψυχή του και την σκέψη του για να κάνει τους άλλους να καταλάβουν το πως νιώθει, τι αισθάνεται, ποιες είναι οι βαθύτερες  σκέψεις του, οι φόβοι του, οι  ελπίδες του, τα όνειρα του. Και κυρίως ποια η "γεύση" της κατάρρευσης τους όταν συναντούν την αμείλικτη και σκληρή πραγματικότητα.

 Και μια συμβουλή για το τέλος για τους συναδέλφους μου μελισσοblogger.

 Καλά τα άρθρα Cut and Paste από εδώ και εκεί, καλά τα μελισσοκομικά νέα που αφορούν τα συνδικαλιστικά μας όργανα, τις διάφορες ειδήσεις που αφορούν την μελισσοκομία, τα θεωρητικά θέματα πάνω στην μελισσοκομία, τις μεθόδους της, τους χειρισμούς της, τις τακτικές της, το υλικό της, τις θεραπείες της, αλλά νομίζετε ότι αυτά και  μόνο αρκούν?

 Σκοπός μας είναι να υποκαταστήσουμε τους ερευνητές της μελισσοκομίας?

 Σκοπός μας είναι να αποτελέσουμε ειδησεογραφικές σελίδες?

 Σκοπός μας είναι να γίνουμε αυτόκλητοι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών μας οργάνων?

 Σκοπός μας είναι να υποκαταστήσουμε τα μελισσοκομικά βιβλία?

 Ή στην πραγματικότητα σκοπός μας είναι να ανοίξουμε ένα παράθυρο στην ζωή μας, στα βιώματα μας, στις εμπειρίες μας με την μελισσοκομία?

 Μήπως θα πρέπει να αναπροσαρμόσετε την θεματολογία σας πάνω σε ότι ζείτε, καθώς ζείτε με την μέλισσα?

 Μήπως εκεί ακριβώς βρίσκεται ο πλούτος των γνώσεων σας, που δεν μπορούν να τον προσφέρουν οι μελισσοκομικοί ερευνητές, οι ειδησεογραφικές σελίδες, τα συνδικαλιστικά όργανα, τα μελισσοκομικά βιβλία?

 Είπε και ελάλησε ο κουζουλός. 

 Τελευταία ανάμνηση που θέλω να κρατήσω από αυτή την ημέρα είναι αυτή.

 Ένας ιστός αράχνης στολισμένος με τις βροχής τις στάλες, μια περίτεχνη παγίδα  στην οποία ανυποψίαστα τα μικρά έντομα παγιδεύονται μέχρι το πέρας της ζωής τους. Μια περίτεχνη παγίδα που τόσο, μα τόσο πολύ, ομοιάζει με την μελισσοκομία!


Adios Amigos Locos


* Τα δύο δρομολόγια είχαν πάει στο μέρος που είχε δώσει καλά στο πρώτο χέρι, ενώ το τρίτο πήγε στο μέρος που δεν έδωσε και τόσο καλά στο πρώτο χέρι (αν και μετά από 15 μέρες που είδα ότι δεν τραβούσε το μέρος πήγα και τα υπόλοιπα μελίσσια στο μέρος που έδινε, ευέλικτος και δυναμικός σχεδιασμός, παντού και πάντα τσακαλάκια μου). Και γιατί δεν πήγαν όλα τα μελίσσια εξ αρχής στο μέρος που έδινε καλά? Γιατί δεν μπορείς να βάλεις όλα τα αυγά σου στο ίδιο καλάθι, διαφορετικές τοπικές συνθήκες κάθε φορά μπορεί να έχουν διαφορετικές συμπεριφορές σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Και το κυριότερο, η τυχαιότητα γεγονότων πολλές φορές μπορούν να έχουν πολύ βαρύνουσα σημασία. Κοιτάξτε την φωτιά που ξέσπασε εκείνη την εποχή στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής (και έκαψε αρκετές χιλιάδες μελίσσια, δύο τα φετινά βαριά χτυπήματα από το τυχαίο στην Ελληνική μελισσοκομία), ένα τυχαίο γεγονός, τελείως απρόβλεπτο, αλλά εάν είχες εκεί όλα τα μελίσσια σου θα απέβαινε και τελείως καταστροφικό για το ζωικό σου κεφάλαιο και το μέλλον σου!

** ΣΕΑΠ = Σκατά Έρχονται Από Παντού, οι φήμες που λένε ότι σημαίνει Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού είναι ψευδείς, ρωτήστε οποιοδήποτε έχει φοιτήσει στην συγκεκριμένη σχολή για να σας το επιβεβαιώσει! Χα χα χα. 













Μότσανος Λάζαρος

Χαλκιδική 19/11/2018