Και σε ακόμα μια εξόρμηση μου στην Θεσσαλονίκη στις 18/10/2019 (και ναι καλά το καταλάβατε! Μαζί με ένα ακόμα χαζό. Χα χα χα) Το μελουροζαγαρόσκυλο έκανε ακόμα μια φορά το θαύμα του!
Και για ακόμα μια φορά βρήκε μελούρα σε λεύκες μέσα στην πόλη (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Μελούρα στον Δρόμο με τις Λεύκες)!
Αυτή την φορά δεν ήταν στις λεύκες στην Οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά στην Οδό Πέτρου Συνδίκα (ή μπορεί να είναι η προέκταση της Αλ. Σταύρου) λίγο πιο πάνω από την Κωνσταντίνου Καραμανλή, δίπλα σε ένα σχολείο στην περιοχή του Χαριλάου.
Μια περιοχή που απέχει χιλιόμετρα σε ευθεία (1,5-2 χιλιόμετρα) από το μέρος που είχα διαπιστώσει την ακριβώς προηγούμενη εβδομάδα ότι οι λεύκες εκεί δίνουν μελούρα!
Διαφορά πάνω από χιλιόμετρο σε απόσταση και πάνω από μια εβδομάδα σε χρόνο! Δηλαδή πολλαπλά σημεία μέσα στην πόλη με λεύκες δίνουν μελούρα σε χρονικό διάστημα πάνω από μια εβδομάδα!
Ακριβώς οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να συλλέξουν τόσο μέλι από μελούρα τα μελίσσια ώστε να μπορείς ακόμα και να κάνεις και τρύγο (10-14 μέρες αρκούν μελιτωέκκρισης στις μελούρες για να τιγκάρουν τα πλαίσια με μέλι οι μέλισσες. Και πιο πυκνή η μελούρα από το νέκταρ, και μεγαλύτερες οι ποσότητες της, και κυρίως ευκολότερη η συλλογή της από τις μέλισσες)!
Ο τόπος κυριολεκτικά είναι πνιγμένος στην μελούρα! Όλο το πεζοδρόμιο είναι καλυμμένο με σταγόνες μελούρας οι οποίες κολλάνε σαν ψαρόκολλα στα παπούτσια σου.
Και έτσι ακριβώς το συνειδητοποίησα καθώς περνούσα κάτω από τα δέντρα και ξαφνικά άρχισαν να κολλάνε έντονα τα παπούτσια στο πεζοδρόμιο (αθλητικά εγώ, αλλά κάποιοι άλλοι όχι και τόσο τυχεροί! Χα χα χα).
Μετά από το πρώτο χρατςς χρούτσςς που κάνανε τα παπούτσια για να ξεκολλήσουν από το πεζοδρόμιο ακούω μια γελαστή φωνή να λέει "Αν είναι δυνατό! Θα κολλήσουν τα σανδάλια στο πεζοδρόμιο! Κοίτα, κοίτα, τα πάντα κολλάνε εδώ! Ααααα κοίτα ψιλά! Τα φύλλα είναι γεμάτα με μελούρα όπως την προηγούμενη εβδομάδα! Βγάλε τα καμία φωτογραφία όσο ξαναβάζω τα σανδάλια στα πόδια μου!".
Και φυσικά αμέσως εγώ αρχίζω την καταγραφή και αυτού του φαινομένου για να το έχουμε στο αρχείο μας.
Οπότε όσο τα χαζά προσπαθούν να πάψουν να παριστάνουν τον μονοσάνδαλο Ιάσονα ο ανιχνευτής μέσα μου αναλαμβάνει καθήκοντα.
Και από πίσω μου ακούω πάλι μια περιπαικτική φωνή "Μην τολμήσεις σήμερα να αρχίζεις να γλείφεις από εδώ και εκεί, γιατί μα το Θεό εάν σε δω να σκύβεις στο πεζοδρόμιο για να γλείψεις κανένα φύλλο θα σου χώσω καμιά κλωτσιά στον κώλο και το πόδι μου θα βγει από το στόμα σου!".
"Χμμμμ καλά! Δεν θα το προσπαθήσω, μάλλον! Αν και δεν σου το εγγυώμαι και απόλυτα αυτό!".
Χα χα χα.
Και ξανά χαρούμενες φωνές "Έλα εδώ! Έλα εδώ! Βγάλε φωτογραφία από εδώ που φαίνονται τόσο καθαρά οι σταγόνες στο πεζοδρόμιο! Θα τρελαθώ! Πατάμε δηλαδή πάνω σε μέλι τώρα? Τόσο μέλι χαμένο από εδώ και εκεί ε? Το έχεις ξαναδεί αυτό ποτέ χαζέ μου?"
Νοητική υποσημείωση εδώ: "Να πάω την Αλεπού στο βελανιδόδασος όταν δίνει το βελανίδι στο καρπό του, να μην μου ξανακάνει ποτέ τέτοιες χαζές ερωτήσεις!"
Χα χα χα.
Αλλά ναι! Εδώ έχουμε μια πλημμύρα μελούρας!
Πολύ πράμα!
Ίσως επειδή δεν υπάρχουν πολλές μέλισσες στην περιοχή, ίσως γιατί το τσιμέντο και το μέταλλο δεν απορροφούν την μελούρα αποτελεσματικά όπως τα φύλλα και το χώμα στην εξοχή. Η πληθώρα από μελούρα εδώ έχει φτάσει στο απροχώρητο! Σαν να πέταξες 100-150 σωληνάρια με κόλλα στιγμής στο συγκεκριμένο σημείο και έχει γίνει μια τεράστια ποντικοπαγίδα κολλητική!
Και μερικές φώτο και από τα αμάξια που είναι κάτω από τις λεύκες και έχουν καλυφθεί πλήρως από την μελούρα (δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι ο ιδιοκτήτης τους καθώς θα πάω να μπω μέσα τους! Χα χα χα).
Μαύρα χάλια!
Χα χα χα.
Όχι μόνο μελούρα παντού πάνω στο αμάξι αλλά κόλλησαν και τα φύλλα επάνω του! Ένα είδος πίσσας και πούπουλα χαρισμένο από την Φύση!
Χα χα χα.
Χαρισμένο και αυτό από μένα τσακαλάκια μου, να το έχετε στα υπόψη σας όταν με ρωτάτε ή μου αναφέρετε στις ερωτήσεις σας ότι τα μελίσσια σας πάνε τρένο, αλλά δεν μπορείτε να υποθέσετε από που οφείλεται αυτό, μια που δεν υπάρχουν κύριες ανθοφορίες κοντά σας ή αυτή την εποχή, και σας πετώ εγώ σε ανύποπτο χρόνο, "Τι χρώμα έχει το μέλι?", "Κοκκινίζει?", "Μπορεί να είναι μελούρα!".
Προφανέστατα η ύπαρξη μελούρας στις γύρω περιοχές από εσάς δεν είναι τόσο σπάνια όσο θέλουν να υποθέτουν οι περισσότεροι από μας. Ούτε και τα χρονικά της όρια τόσο περιορισμένα όσο λέει η θεωρία και η εμπειρία των παλιότερων μελισσοκόμων.
Δύο φορές διαπίστωσα την ύπαρξη μελούρας μέσα στην πόλη, σε σημεία που απέχουν πάνω από χιλιόμετρο σε απόσταση, και πάνω από μια εβδομάδα απόσταση χρονικά! Και μάλιστα μέσα στον Οκτώβρη (που δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή την εποχή στην -συνήθως τέτοια εποχή βροχερή- Θεσσαλονίκη).
Και η υπόθεση μου ότι οι πόλεις λόγου διαφορετικής θερμοχωρητικότητας ευνοούν με τις υψηλότερες θερμοκρασίες τους την δημιουργία μελούρας, αλλά επίσης και ότι αλλάζουν αργά αλλά σταθερά οι καιρικές συνθήκες (θερμότερα και ξηρότερα καλοκαίρια και φθινόπωρα) βοηθούν με την σειρά τους και την αύξηση των πιθανοτήτων για ύπαρξη μελουρών, αλλά και την αύξηση της διάρκειας τους (μια που δεν υπάρχουν τόσες πολλές βροχοπτώσεις για να τις ξεπλύνουν).
Οπότε στα υπόψη σας και αυτό, και πιο πιθανές οι μελούρες από όσο φαντάζεστε, και πιο εκτεταμένες χρονικά, και σε πιο απίθανα μέρη από ότι μπορείτε να σκεφτείτε, και το κυριότερο με τάση για αύξηση όλων των παραπάνω όσο αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες!
Χάνουμε σιγά σιγά την μάχη των νεκταροεκκρίσεων λόγου των παραπάνω λόγων. Κινδυνεύουν κύριες μελιτωεκκρίσεις όπως του πεύκου επίσης για τον ίδιο λόγο. Αλλά μπορεί να έχουμε αύξηση των τυχαίων μελιτωεκκρίσεων πάλι για τους ίδιους λόγους!
Ίσως στο μέλλον θα πρέπει ο προγραμματισμός των τοποθετήσεων του μελισσοκομικού κύκλου να ατονίσει σε βαρύτητα, και να δοθεί πιο αυξημένος ρόλος στην ανίχνευση των τυχαίων μελιτωεκκρίσεων εάν η τάση αύξησης της πιθανότητας ύπαρξης τους είναι πραγματική.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Θεσσαλονίκη 22/10/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου