Θεσσαλονίκης στολίδια: Βίλα Πετρίδη

 Μια από τις αγαπημένες μου γωνιές στην Θεσσαλονίκη είναι στην περιοχή των δικαστηρίων στην συμβολή των οδών Αναγεννήσεως, Καζαντζάκη και Τάνταλου (Αναγεννήσεως 10) η Βίλα Πετρίδη. 

 Ένα μικρό κόσμημα τώρα που προχώρησε η αποκατάσταση του και η αναστήλωση του. Ένα κτήριο που το είχα δει πρώτη μου φορά κατά την δεκαετία του 90 όταν πήγαινα στο ΚΤΕΛ Κιλκίς για να πάω στο στρατόπεδο μου στην Γουμένισσα (στο κατάμαυρο εκείνη την εποχή 506 ΜΤΠ χα χα χα) όπου και υπηρετούσα την θητεία μου. Φυσικά τότε είχε τα χάλια του δεδομένο ότι σάπιζε εγκαταλελειμμένο από όλους και ήταν σε τραγική κατάσταση (οι φωτογραφίες στο τέλος της ανάρτησης δείχνουν το κτήριο πριν την αναστήλωση του και είναι από το αρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Parallaximag). Παρόλη την κακή του κατάσταση μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση και στις διαδρομές μου με το λεωφορείο για το στρατόπεδο το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να το αγόραζα κάποια ημέρα και να το έφερνα στις παλιές του τις δόξες! Όνειρα νεανικά και τρελά! Χα χα χα. 

 Οπότε μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη μου όταν μετά από χρόνια είδα ότι επιτέλους κάνανε κάποιοι άλλοι αυτό που είχα ως όνειρο και επιθυμία εγώ! Μια ευχάριστη έκπληξη σπάνια για αυτή την πόλη! Αλλά πριν από όλα ας γνωρίσουμε την ιστορία της Βίλας Πετρίδη.

 Βίλα Πετρίδη  

 Χτίστηκε μεταξύ του 1900 και 1910 (σύμφωνα με κάποιους έτος κατασκευή της είναι το 1896) στην περιοχή του Κήπου των Πριγκίπων (Μπες Τσινάρ) από ένα Βούλγαρο ιδιώτη με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως βουλγαρικό προξενείο. Με την απελευθέρωση της πόλης το 1912 αποχώρισε από την Θεσσαλονίκη και το 1927 η οικογένεια Πετρίδη αγόρασε το οίκημα από τους κληρονόμους του ιδιοκτήτη της και το χρησιμοποίησε ως κατοικία (δυο οικογένειες μέναν εκεί) μέχρι την δεκαετία του 60. Τα επόμενα 20 χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως γραφείο μεταφορών και αποθήκη υλικού και όταν εγκαταλείφθηκε χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο αστέγων. 

 Από την πλευρά του κράτους οι ενέργειες που έγιναν σχετικά με αυτό το κτίσμα είναι η αναγκαστική του απαλλοτρίωση το 1969 (λόγου διάνοιξης της οδού Καζαντζάκη). Η ανακήρυξη του ως διατηρητέο το 1984 (Έργο τέχνης που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας) και καταβολής το 1987 του τιμήματος απαλλοτρίωσης από τον Δήμο και ολοκλήρωσης της απαλλοτρίωσης. Η μελέτη αποκατάστασης ολοκληρώθηκε το 2001 (Η ανάθεση της έγινε το 1995) και το 2006 αρχίζουν οι εργασίες αποκατάστασης με πολλές διακοπές λόγο προβλημάτων χρηματοδότησης και τελικά τελειώνουν τον Οκτώβριο του 2014 και τον Γενάρη του 2015 παραδόθηκε στο κοινό.

 Αρκετά με την ιστορία για να ρίξουμε και μερικές ματιές στο ίδιο το κτήριο.   

 Κτήριο τεχνοτροπίας Art Nouveau με καμπύλα στηθαία, ανάγλυφες διακοσμήσεις ,ξυλόγλυπτα φουρούσια, σκαλισμένες και ξύλινες πόρτες, ένα διαμαντάκι αρχιτεκτονικής. 

 Οι φωτογραφίες είναι από τον Σεπτέμβριο του 2014 όσο ακόμα οι εργασίες αποκατάστασης δεν είχαν ακόμα ολοκληρωθεί. 

 Το χρωματάκι φυσικά λίγο αιρετικό!!! Υπερβολικά ροζ για τα γούστα μου αλλά δεν πειράζει ακόμα αν μοιάζει με μαλλί της γριάς εξακολουθεί να μου αρέσει χα χα χα. 

 Σαν το κουκλόσπιτο της Barbie μοιάζει χα χα χα

 Αλλά είναι υπέροχο ακόμα και σε αυτά τα χρώματα.

 Αν και αν το έβαφα εγώ θα προτιμούσα να το χτυπήσω ένα χρώμα κόκκινο και ώχρα χα χα χα

 Και έτσι ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 90 όταν το είχα αντικρίσει για πρώτη φορά  και το ερωτεύτηκα! 

 Πριν την ανάπλαση του ήταν σε μαύρα χάλια αλλά ακόμα και έτσι έβλεπα τις προοπτικές που είχε. Ευτυχώς για μένα ανέλαβε ο Δήμος και το αποκατάστησε και ένα όνειρο (που με τίποτα δεν θα μπορούσα να το κάνω εγώ πραγματικότητα χα χα χα) εκπληρώθηκε! 

 Πραγματικά έγινε καλή δουλειά εδώ και αξίζουν συγχαρητήρια, σπάνια βλέπουμε τέτοια δείγματα δουλειάς από κρατικές υπηρεσίες οπότε ας τους λέμε και καμία καλή κουβέντα μπας και συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν ευχάριστα! 

 Εδώ τελειώνει και αυτή η ανάρτηση μας και η παρουσίαση μιας ακόμα κρυφής γωνιάς της πόλης που αγαπώ. 

 Μέχρι την επόμενη ανάρτηση......

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 9/5/2015