Σήμερα θα παρουσιάσω μερικούς από τους αυτοσχεδιασμούς που έκανα τις προηγούμενες μέρες για να πιάσω ορισμένους από τους αφεσμούς που μου παρουσιάστηκαν στα μελισσοκομεία μου (και στα μελισσοκομεία που είχα παραφυάδες, αλλά και στα μελισσοκομεία που είχα κανονικά μελίσσια). Αυτό θα είναι το πρώτο μέρος αυτής της διπλής ανάρτησης (στο δεύτερο μέρος θα παρουσιάσω και τα λάθη που έκανα στην ίδια περίοδο πάνω σε αυτό το θέμα).
Γιατί αυτοσχεδίασες θα μου πείτε στους αφεσμούς? Δεν είχες κανονικές κυψέλες να τους βάλεις? Και η απάντηση είναι πως όχι, μέχρι πριν από μερικές μέρες δεν είχα καμία κυψέλη για να βάλω ότι αφεσμό μου είχε παρουσιαστεί (πλέον πήραμε ακόμα μερικές κυψέλες και δεν υφίσταται τόσο έντονο το πρόβλημα αυτό). Και αυτό έγινε γιατί χρησιμοποίησα κάθε κυψέλη που είχα (και δεν είχα!) για να τις γεμίσουμε με παραφυάδες (ακόμα και αυτές που είναι αναγκαίες για μεταφορές πλαισίων στους τρύγους!!! Να ένα λάθος ακόμα! Χα χα χα). Στόχος μου είναι να φτάσω ένα καθορισμένο αριθμό μελισσιών, συν ένα μικρό απόθεμα από κυψέλες και ορόφους που είναι αναγκαία για τους τρύγους. Και να μην υπάρχει πάγιο κεφάλαιο (κυψέλες) αχρησιμοποίητο.
Αλλά δεδομένου ότι ποτέ δεν μπορείς να φτάσεις στο 100% επιτυχία στο κόψιμο παραφυάδων και γονιμοποίησης της βασίλισσας (έχω φτάσει στο 96%, με το μέσο όρο να κυμαίνεται ανάμεσα στο 92%-93%), αποφάσισα να κόψω περισσότερες παραφυάδες από τον απαραίτητο αριθμό που έπρεπε για να φτάσω στον αριθμό στόχο κυψελών (και όποια παραφυάδα δεν επιτύχει είτε θα συνενωθεί με άλλες παραφυάδες, ή με αδύναμα μελίσσια που τα κράτησα μόνο και μόνο για αυτόν τον σκοπό).
Έλα όμως που παρόλο που τηρώ τον κανόνα κάθε πέντε μέρες έλεγχος τις επικίνδυνες για σμηνουργίες μέρες και απίκο σε κάθε ένα από τα μελισσοκομεία μου κάθε μέρα (στο μέτρο του δυνατού αυτό, αυτή την στιγμή έχω σε 6 διαφορετικά μέρη μελισσοκομεία που απέχουν δεκάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, και είμαι αναγκασμένος κάθε εβδομάδα να κάνω πάνω από 700-800 χιλιόμετρα πηγαίνοντας από μελισσοκομείο σε μελισσοκομείο) και τις παραφυάδες μου τις έχω κόψει σχετικά αδύναμες, πάλι είναι αδύνατο να μηδενίσεις τις σμηνουργίες όταν έχεις μερικές εκατοντάδες μελίσσια να χειριστείς.
Οπότε ήδη έχουμε ένα αριθμό σμηνουργιών και για να βρούμε ένα (προσωρινό) σπιτικό για τους αφεσμούς μας (μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες συνενώσεις και να ελευθερωθούν ξανά κυψέλες) χρειάσθηκε να επιστρατευθεί η φαντασία μας, και οι γνώσεις που αποκομίσαμε από πρακτικούς μελισσοκόμους με δεκάδες χρόνια εμπειρία στις πλάτες τους.
Και επειδή το να χρησιμοποιώ χαρτοκιβώτια για τους αφεσμούς δεν μου χτυπάει και τόσο καλή ως ιδέα (ιδίως στον Βορρά που δεν είναι άγνωστη έννοια η βροχή τον Μάη), χρησιμοποίησα το υλικό που έχω από τις κυψέλες παλιού τύπου που έχω καθώς και ορόφους για να λύσω ένα πρόβλημα ιδιόρρυθμο και δύσκολο στην επίλυση του.
Τα πολλά λόγια και η πολύ θεωρία είναι φτώχεια μεγάλη (διανοητική! Χα χα χα) οπότε πάμε χωρίς πολλά, πολλά, σε εικόνες με μερικές επεξηγήσεις. Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα γραμμάριο πρακτικής αξίζει περισσότερο από ένα τόνο θεωρίας (ιδίως στην μελισσοκομία ισχύει αυτό! Μην κάνετε ποτέ λάθος πάνω σε αυτό! Η μη εμπέδωση αυτής της αρχής μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα άμεσα για σας. Πόσο άμεσα? Τόσο άμεσα όσο το να υπάρχει ή όχι φαγητό στο τραπέζι της οικογενείας σας!!! Προσοχή!)
Αλλά δεδομένου ότι ποτέ δεν μπορείς να φτάσεις στο 100% επιτυχία στο κόψιμο παραφυάδων και γονιμοποίησης της βασίλισσας (έχω φτάσει στο 96%, με το μέσο όρο να κυμαίνεται ανάμεσα στο 92%-93%), αποφάσισα να κόψω περισσότερες παραφυάδες από τον απαραίτητο αριθμό που έπρεπε για να φτάσω στον αριθμό στόχο κυψελών (και όποια παραφυάδα δεν επιτύχει είτε θα συνενωθεί με άλλες παραφυάδες, ή με αδύναμα μελίσσια που τα κράτησα μόνο και μόνο για αυτόν τον σκοπό).
Έλα όμως που παρόλο που τηρώ τον κανόνα κάθε πέντε μέρες έλεγχος τις επικίνδυνες για σμηνουργίες μέρες και απίκο σε κάθε ένα από τα μελισσοκομεία μου κάθε μέρα (στο μέτρο του δυνατού αυτό, αυτή την στιγμή έχω σε 6 διαφορετικά μέρη μελισσοκομεία που απέχουν δεκάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, και είμαι αναγκασμένος κάθε εβδομάδα να κάνω πάνω από 700-800 χιλιόμετρα πηγαίνοντας από μελισσοκομείο σε μελισσοκομείο) και τις παραφυάδες μου τις έχω κόψει σχετικά αδύναμες, πάλι είναι αδύνατο να μηδενίσεις τις σμηνουργίες όταν έχεις μερικές εκατοντάδες μελίσσια να χειριστείς.
Οπότε ήδη έχουμε ένα αριθμό σμηνουργιών και για να βρούμε ένα (προσωρινό) σπιτικό για τους αφεσμούς μας (μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες συνενώσεις και να ελευθερωθούν ξανά κυψέλες) χρειάσθηκε να επιστρατευθεί η φαντασία μας, και οι γνώσεις που αποκομίσαμε από πρακτικούς μελισσοκόμους με δεκάδες χρόνια εμπειρία στις πλάτες τους.
Και επειδή το να χρησιμοποιώ χαρτοκιβώτια για τους αφεσμούς δεν μου χτυπάει και τόσο καλή ως ιδέα (ιδίως στον Βορρά που δεν είναι άγνωστη έννοια η βροχή τον Μάη), χρησιμοποίησα το υλικό που έχω από τις κυψέλες παλιού τύπου που έχω καθώς και ορόφους για να λύσω ένα πρόβλημα ιδιόρρυθμο και δύσκολο στην επίλυση του.
Τα πολλά λόγια και η πολύ θεωρία είναι φτώχεια μεγάλη (διανοητική! Χα χα χα) οπότε πάμε χωρίς πολλά, πολλά, σε εικόνες με μερικές επεξηγήσεις. Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα γραμμάριο πρακτικής αξίζει περισσότερο από ένα τόνο θεωρίας (ιδίως στην μελισσοκομία ισχύει αυτό! Μην κάνετε ποτέ λάθος πάνω σε αυτό! Η μη εμπέδωση αυτής της αρχής μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα άμεσα για σας. Πόσο άμεσα? Τόσο άμεσα όσο το να υπάρχει ή όχι φαγητό στο τραπέζι της οικογενείας σας!!! Προσοχή!)
Εδώ έχουμε τον πρώτο αυτοσχεδιασμό, για βάση κυψέλης έχουμε αερισμό από κυψέλη παλιού τύπου, και ένα όροφο ως γονοφωλιά, ανάμεσα στον αερισμό και στον όροφο έχουμε βάλει δύο κομμένα κομμάτια από το κλαδί πουρναριού που ήταν ο αφεσμός έτσι ώστε να σχηματισθεί μια είσοδος/ έξοδος για τις μέλισσες, μέσα υπάρχει ένα πλαίσιο γόνου και δύο άχτιστα πλαίσια (γιατί άχτιστα πλαίσια? Γιατί τέτοια είχα εκείνη την στιγμή πρόχειρα! Αν είχα χτισμένα θα έβαζα ένα χτισμένο, και ένα άχτιστο, για να χτίσουν το άχτιστο με το μέλι που κουβαλούν στο στομάχι τους οι μέλισσες του αφεσμού που το πήραν από την αρχική κυψέλη πριν φύγουν).
Στον δίπλα αφεσμό (υπήρχαν δύο αφεσμοί στο ίδιο το κλαδί, πιθανό να σμηνούργησαν από το ίδιο το μελίσσι έχοντας πάνω από μια αγονιμοποίητη βασίλισσα και να χωρίστηκε στα δυο ο αρχικός αφεσμός στον αέρα και να προέκυψαν δύο ξεχωριστοί αφεσμοί με μια βασίλισσα μέσα τους ο κάθε ένας) έβαλα ένα πλαίσιο τροφής και δύο άχτιστα (γιατί δεν έβαλα και εδώ από ένα πλαίσιο γόνου? Για να μην αποδυναμώσω πολύ το αρχικό μελίσσι που του πήρα τον γόνο και την τροφή! Μην με ρωτάτε χαζά θα σας σφάξωωωωωω!!! Χα χα χα)
Και αφού τα έβαλα από ένα κιλό τροφή το κάθε ένα (ζαχαροζήμαρο) τα έκλεισα με εξωτερικά καπάκια από κυψέλες παλιού τύπου που είχα στο μελισσοκομείο μου (και άφησα τις κυψέλες παλιού τύπου μόνο με το εσωτερικό τους καπάκι). Μπορεί να είναι πολύ μπελαλίδικες οι κυψέλες παλιού τύπου (για τις κυψέλες παλιού τύπου δείτε προηγούμενη ανάρτηση του blog Τέσσερα χρώματα Λευκό Γαλάζιο) με τα εσωτερικά/ εξωτερικά καπάκια τους και τους αερισμούς τους, αλλά όταν είναι να αυτοσχεδιάσεις σου λύνουν πραγματικά τα χέρια σου με το υλικό τους (που να δείτε τι αυτοσχεδιασμούς μπορείτε να κάνετε με αυτά στους τρύγους, ή για να αποθηκεύσετε χτισμένα πλαίσια τον χειμώνα. Αλλά αυτά δεν θα σας τα δείξω! Να μου ξεψαρώνετε μετά και να μου βγάζετε και γλώσσα χα χα χα).
Κοντινό για να φανεί και το στήριγμα για τα πόδια που έβαλα κάτω από τον αερισμό για να μην ακουμπά στο έδαφος χα χα χα.
Και εδώ έχουμε μια μικρή παλέτα ως βάση του αερισμού για τον ίδιο λόγο όπως παραπάνω. Και σε πρώτο πλάνο τα κομμένα κομμάτια από το κλαδί του αφεσμού (πάντα αυτή την εποχή κουβαλάμε και ένα κλαδευτήρι μαζί μας) για να δημιουργηθεί η "είσοδος" στην πατέντα μας.
Άλλη περίπτωση σε άλλο μελισσοκομείο, εδώ ο αφεσμός ήταν μεγέθους δεκαριού μελισσιού και έχουμε αερισμό από κάτω, όροφο για γονοφωλιά (μέσα 5 χτισμένα πλαίσια από τα οποία 2 πλαίσια με τροφή, ένα με γόνο, ως άγκυρα για τον αφεσμό, 5 άχτιστα, ένα κιλό τροφή,) αερισμός από πάνω καθώς και τροφοδότης οροφής (γιατί περιμέναμε βροχές τις επόμενες μέρες και τα εξωτερικά καπάκια δεν φυτρώνουν σαν τους αφεσμούς πάνω στα δέντρα χα χα χα).
Και λίγη ξυλοταινία για να στερεώσουμε τον τροφοδότη οροφής στον όροφο και τον αερισμό (σε παγίδες αφεσμών έκανα ακριβώς το ίδιο, αλλά πρόσθετα και μερικές πέτρες επάνω στον τροφοδότη οροφής μια που θα έμεναν περισσότερες μέρες έξω)
Και για το τέλος μια επισκευασμένη κυψέλη (για κάποιο παράξενο λόγο μια από τις συχνότερες ζημίες που έχουν οι κυψέλες μου είναι οι σπασμένες σανίδες πτήσης -το πιο συχνό φυσικά είναι τα φευγάτα τακούνια από τις κυψέλες στο φόρτωμα ξεφόρτωμα-), που της επιδιόρθωσα την σανίδα πτήσης και της έβαλα μεταλλική είσοδο (παρόλο που δεν τις γουστάρω καθόλου, αλλά ας είναι καλά που παρασύρθηκαν οι είσοδοι από αρκετές μου κυψέλες σε έντονες βροχοπτώσεις, και με γράφει κανονικότητα ο προμηθευτής μου στις κυψέλες όταν του ζητώ έξτρα εισόδους! Η αρκούδα αυτά τα γράφει! Και το κακό είναι ότι ποτέ δεν ξεχνά! Και οι προειδοποιήσεις της δεν είναι άπειρες! Όποιος κατάλαβε ακριβώς το τι είπα εδώ το κατάλαβε! Χα χα χα). Φυσικά μας έλειπε ένα καπάκι και τσιμπήσαμε για ακόμα μια φορά ένα εξωτερικό καπάκι από κυψέλη παλιού τύπου για να συμπληρώσουμε το συνολάκι. Α ρε (υπέρ) παλιοί μελισσοκόμοι με τις πατέντες σας, χίλια χρόνια μπροστά είναι η σκέψη σας αλλά εμείς τα Γιουρούκια που να το αντιληφθούμε αυτό!!! Χα χα χα.
Αυτά τα λίγα σήμερα παίδες, σε λίγες μέρες και το δεύτερο μέρος της ανάρτησης με τα λάθη πάνω στο κυνήγι των αφεσμών, αλλά τώρα ώρα για νάνι για το αρκούδι, πυροσφράγιζε σήμερα μέσα στην βροχή ζωντανές κυψέλες και σαν να αρρώστησε λίγο, και δεν θα μπορέσει να χτυπήσει μόνο του μια πίτσα γίγας το καημενούλικο! Χα χα χα.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση.......
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 9/5/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου