Η φθορά των επαίνων

 "Από την σκέψη σου αφαίρεσε την σκουριά όλων των επαίνων

  την παχιά σκόνη που αφήνουν πάνω της τα λόγια τα κολακευτικά

  κράτα μόνο σε αυτή την αγνή ψυχρότητα του ατσαλιού κυριολεκτικά

  και άσε η οξεία κόψη της το πέρας να φέρνει πεποιθήσεων εσφαλμένων."* 

 *Ένας Ninja Master της Μελισσοκομίας 2017 μ.Χ. 

 Σχόλιο φίλου αναγνώστη στην ανάρτηση αυτού του blog  Πείτε μας πως κάνετε εσείς τρύγο? και η απάντηση της. 

 Παρότι φοβάμαι πως θα αντιδράσει το τρελό αρκούδι στους επαίνους μου (δεν τους σηκώνει) για τις αναρτήσεις του, σήμερα με αφορμή αυτή την ανάρτηση θα τολμήσω και θα πω: Να Ένας Έλληνας που από εσωτερική παρόρμηση διάλεξε τον πολύ δύσκολο δρόμο της ευτυχισμένης ζωής που θέλει κόπο, πόνο, λύπη και βάσανο. Θέλει καθημερινό ηρωισμό και γενναιότητα. Ξέρω Αρκούδι ότι τα παραπάνω για σένα είναι επικίνδυνες κολακείες νομίζω όμως ότι στη σημερινή ζοφερή Ελλάδα πρέπει να φανερώνουμε τα μυστικά της καλής ζωής.

 Bear’s Nest: Οι έπαινοι είναι επικίνδυνοι γιατί τρέφουν τον εφησυχασμό και αμβλύνουν την εγρήγορση! Για να βαδίζεις συγκεντρωμένος προς τον στόχο σου θα πρέπει να μένεις προσγειωμένος στην πραγματικότητα και πεινασμένος για αποτελέσματα, και οι έπαινοι δεν σε βοηθούν ούτε στο ένα ούτε στο άλλο.

 Δεν ξέρω αν ο δρόμος μου είναι ένας πιο ευτυχισμένος δρόμος αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ένας δύσκολος και επίπονος δρόμος, αλλά επίσης είναι και ο δρόμος με τις λιγότερες εξαρτήσεις και τους πιο ανώδυνους συμβιβασμούς. Συμβιβασμούς που σου αμαυρώνουν την ψυχή και σου βαραίνουν το βλέμμα σου όταν αντικρίζεις τον καθρέπτη.

 Και ναι πρέπει να φανερώνουμε στην Ελλάδα της κρίσης και το πόσο δύσκολος μπορεί να είναι ο δρόμος της σκληρής προσπάθειας, της προσπάθειας χωρίς εξωτερική βοήθεια, της προσπάθειας που ορίζεται από περιορισμένους και μόνο πόρους και δυνατότητες.

 Χρέος σε όσους γνωρίζουν αυτόν τον δρόμο να τον παρουσιάζουμε ακριβώς όπως είναι. Και για να βοηθήσουμε όσους είναι διατιθέμενοι να τον ακολουθήσουν παράλληλα μαζί μας. Αλλά και για να διατηρήσουμε ζωντανή την μνήμη του και για όσους θα τον ακολουθήσουν στο μέλλον, όπως και για αυτούς που θα θελήσουν να τον μελετήσουν για να δουν, αν τελικά κατορθώσει η χώρα μας να βγει από το τέλμα, τι ήταν αυτό που την έβγαλε, καθώς πως ήταν αυτοί οι αφανείς πρωταγωνιστές (εγώ και εκατοντάδες χιλιάδες σαν και μένα), τι υπόμεναν, τι τους φόβιζε, τι τους κινούσε, και τι ονειρεύονταν. 

 Εκατοντάδες χιλιάδες όλοι μας που ορίζουμε την μοίρα μας με τις πράξεις μας, και ξεπερνάμε την θυματοποίηση που επιβάλει ως κυρίαρχη ιδεολογία η κοινωνία μας. Η μεγάλη αλλαγή θα γίνει με εκατοντάδες χιλιάδες μικρές πράξεις και όχι με ατελείωτα μεγάλα λόγια.

 Εκατοντάδες χιλιάδες που ατενίζουν το μέλλον με οργή που θα μεταφραστεί σε πράξεις δημιουργίας και μόνο. Ένας μέσα από τις εκατοντάδες χιλιάδες και εγώ. Τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο.

 Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 17/7/2017