Βρόμικη και απόψε η πόλη

Γεια σου, τι κάνεις, πάμε, ακούς μια φωνούλα σε σπαστά ελληνικά

οι πρώτες ζέστες της άνοιξης, ερωτική εποχή,  καιρός για δουλειά

λίγος ο κόσμος στην κινέζικη αγορά, άγρυπνη του νταβατζή η ματιά

ζουμπουλά οπίσθια ασφυκτιούν μέσα σε δανδελένια κολάν κόκκινα

Ραμόνα, Μοναστηρίου, Γιαννιτσών, της πόλης το απρόθυμο χωνευτήρι των λαών

συσσίτιο στον ναό των Αγίων Πάντων, αδιάφορα τα βλέμματα των περαστικών  

βραχύσωμα παιδιά με πρόσωπα μελαμψά περνούν δίπλα σου, αθόρυβα, βιαστικά

μικρή μου αραβοπούλα πως και εσύ στον ιστό της αράχνης πιάστηκες τόσο άσκεφτα

Περνά το είκοσι επτά, στις δωδεκαόροφες την πραμάτεια του με αηδία θες ξερνά

κορίτσι βαριά, βαριά, στα δεκαεπτά, ζαλισμένο τρικλίζει, όρθια μεν αλλά ξεψυχά

πράμα στην Ροτόντα όλο να γυρεύει, στην πόλη να την κάνει να γυρίζει σαν χαμένη

στην μέση του δρόμου,  μόνη της χορεύει, με ένα εφιάλτη χωρίς τέλος ερωτευμένη

Ξανθές σκιές τοίχους να στηρίζουν, μπότες μέχρι το γόνατο, λιωμένα σαν κερί τα κορμιά

με τα τακούνια πλακάκια σε πεζοδρόμια να μετρά,  έρωτας για όλους με ελάχιστα λεφτά
μάτια κάρβουνα, σβησμένα πια, από του γεια σου, τι κάνεις, πάμε, τα πνιγερά τα δάκρυα
βρόμικη και απόψε η πόλη την ακούς να κελαηδά, στου νέου εραστή της την μισερή θωριά   

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 9/4/2019