Και για ακόμη μια φορά η μουσμουλιά στον κήπο του σπιτιού μου μας έδωσε μια τρομερή ευκαιρία να αποτυπώσουμε φωτογραφικά το τελευταίο τσιμπούσι που έχουν στην διάθεση τους οι κυρές μας τις τελευταίες εβδομάδες του Νοέμβρη μέχρι τις πρώτες εβδομάδες του Δεκέμβρη. Ήδη υπάρχει μια ακόμη ανάρτηση σχετική αυτού του θέματος (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αν σε θέλει ο φακός) όπου είχαμε μερικές εκπληκτικές κοντινές λήψεις των μελισσών που ήταν πάνω στα άνθη της μουσμουλιάς, και ήταν σχεδόν ακίνητα λόγου του ξαφνικού κρύου που έπεσε στην περιοχή και τις καθήλωσε για αρκετό χρόνο πάνω στα άνθη, έτσι ώστε να βγουν πολύ κοντινές και καθαρές λήψεις τους από την φωτογραφική μηχανή.
Φέτος δεν μας παρουσιάστηκε μια τέτοια ευκαιρία που θα κρατούσε καθηλωμένες τις μέλισσες πάνω στα άνθη γιατί το αντίστοιχο χρονικό διάστημα ήταν πολύ θερμότερο, αλλά αυτό έδωσε την ευκαιρία για πολύ μεγαλύτερους αριθμούς μελισσών (και όχι μόνο) να εκμεταλλευτούν την ανθοφορία της μουσμουλιάς, αλλά μια ευκαιρία και για μας να αποτυπώσουμε τον ψιλοχαμούλη που επικρατεί στις μουσμουλιές αυτή την εποχή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανθοφορία της.
Επάνω, μια φωτογραφία όπου σε ένα "τσαμπί" από άνθη μουσμουλιάς γίνεται το αδιαχώρητο από μέλισσες αλλά και από μύγες σύρφους (άνω δεξιά γωνία το έντομο αυτό δεν είναι μέλισσα αλλά σύρφος (Syrphus)!).
Τελευταίος δείπνος ( Last Supper - Ο μυστικός δείπνος στα αγγλικά, σε εμάς το τελευταίο γεύμα του Ιησού με τους απόστολους του ονομάζεται μυστικός δείπνος όχι γιατί έγινε στα κρυφά αλλά γιατί είναι η βάση για το μυστήριο της μετάληψης - του αίματος και του σώματος Του Κυρίου- ενώ στα αγγλικά ονομάζεται ως τελευταίος δείπνος. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει εδώ ένα βαθύτερο νόημα και διαφορά ανάμεσα στα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας) κυριολεκτικά της χρονιάς για το συγκεκριμένο σημείο της Ελλάδας η μουσμουλιά, μια που δεν υπάρχει ούτε κουμαριά στην περιοχή αλλά ούτε και άγριος κρόκος για να μπορούν να βρουν τροφή από αυτά τα μελίσσια της περιοχής. Και για αυτό πέφτουν με τα μούτρα σε όσες μουσμουλιές ανθίζουν εδώ. Οι οποίες ενώ είναι πολλές για το χωριό ωστόσο είναι λίγες σχετικά για τον όγκο των μελισσιών που παραμένουν (κακώς αυτό!) εδώ.
Οπότε λόγου της υψηλής για την εποχή ζέστης οι μέλισσες παραμένουν δραστήριες, και ενώ δεν τις ενοχλεί και τόσο να πάρεις μακρινές φωτογραφίες από αυτές, δεν υπάρχει περίπτωση να στηθούν και ακίνητες για αρκετό χρόνο ώστε να μπορέσεις να έχεις και μερικές υπερβολικά κοντινές λήψεις από αυτές. "Δουλεύουμε τώρα άνθρωπε!" σου πετάνε μέσα στα μούτρα και φεύγουν ταχύτατα για να προλάβουν να επισκεφτούν και τα εκατοντάδες με χιλιάδες άνθη που ακόμα έχει το συγκεκριμένο δέντρο.
Αλλά όπως είπαμε δεν συμμετέχουν μόνο οι μέλισσες σε αυτό το τσιμπούσι. Εκτός και από τις μύγες σύρφους έχουμε επίσης και βομβίνους (Bombus) που πέφτουν με τα μούτρα σε αυτό που όπως φαίνεται θα είναι η τελευταία τους ευκαιρία για να βρουν τροφή αρκετή, ώστε εκτός από το να τους εξασφαλίσει την καθημερινή τους επιβίωση θα βοηθήσει και στην δημιουργία των έσχατων αποθεμάτων που θα συντελέσουν στο να επιβιώσουν και μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Πλήρως απασχολημένα τα ζούδια μας στην συλλογή της τροφής τους, λες και κάνουν έναν αγώνα δρόμου μεταξύ τους για το να κατορθώσουν να "αρπάξουν" όσο περισσότερο πλούτο μπορεί να τους προσφέρει το συγκεκριμένο δέντρο.
Είναι φυσικά και η μυρουδιά της μουσμουλιάς αυτή την εποχή που μπορεί να σε ξετρελάνει. Ένα αγαπημένο άρωμα για ζουζούνια και ανθρώπους (οσμή που λες ότι είναι μείγμα της οσμής του νυχτολούλουδου με το άρωμα Tabac του σαπουνιού της Παπουτσάνης! Ένα από τα ποιο εντυπωσιακά αρώματα που έχω μυρίσει εκεί έξω! Μόνο το Αγιόκλημα, η Τριανταφυλλιά, η Πασχαλιά, η Νεραντζιά, και το Πεύκο έχουν πιο έντονες και όμορφες οσμές σύμφωνα με μένα).
Και ο τελευταίος δείπνος συνεχίζει για όλα τα ζωντανά του κόσμου που μπορούν να συμμετέχουν σε αυτόν χωρίς μια διακοπή, χωρίς καμία ανάσα, χωρίς να σηκώσει κανένα από αυτά το κεφάλι του για να παρατηρήσει την συνολική εικόνα που παρουσιάζεται μπρος στα μάτια τους.
"Ο χειμώνας είναι μακρύς, ο χειμώνας είναι βαρύς
ο χειμώνας γνωρίζει από απονιά όσο άλλος κανείς"
Το μόνο που μουρμουρίζουν μέσα τους
"Κάτω το κεφάλι, δουλειά και πάλι δουλειά
όσο λίγα και εάν είναι όσα μας προφέρονται πια
τίποτα πλέον δεν περιφρονούμε όσοι φτάσαμε μέχρι εδώ
τελευταίο δείπνο πλέον, ο χειμώνας είναι και αυτός εδώ".
Ψυχούλες μου τρελές, άραγε είναι αλήθεια ότι ξαναγεννιούνται οι μελισσοκόμοι ως μέλισσες μικρές?
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 1/12/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου