ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ (ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ)

Φθινόπωρο αγαπημένη εποχή.

Θες τα παιχνίδια του φωτός

Θες τα καπρίτσια της χλωροφύλλης

Και το φθινόπωρο είναι η μόνη εποχή

Που μπορεί να περηφανεύεται ότι αυτή και μόνο αυτή

Μπορεί να μιλά στην ψυχή σου με χρώματα. 

Φθινοπωρινή μέρα, 

μια υπέροχη μέρα, 

ένα οδοιπορικό στα χρώματα, 

μια μοναχική διαδρομή,

μα μοιρασμένη με φίλους αγαπημένους.

Πραγματικά δεν έχω και πολλά να προσθέσω στις φωτογραφίες, νομίζω ότι μιλούνε από μόνες τους, απλώς σας τις παρουσιάζω και τις αφήνω να ψιθυρίσουν στην ψυχή σας.

Αμφιβάλω αν ποτέ Ρωμαίος αυτοκράτορας πέρασε κάτω από τόσο μεγαλοπρεπή αψίδα.

Μόνο οι Δρυίδες λείπουν.

Πανοραμίξ είσαι εδώ?

Το μαγικό φίλτρο τέλευσε, και ο Φλάβιος Πάγκαλους καταφτάνει με τις λεγεώνες του.

Φλογόδεντρο!!!

Κάποτε ένα πανέμορφο ανθρώπινο κατασκεύασμα επενδυμένο με ξύλο, τώρα απόδειξη ότι δεν είμαστε νάνοι πάνω σε ωμούς γιγάντων, αλλά απλώς νάνοι.

Η βρύση του Τσακούρ απογυμνωμένη αλλά το γύρω μέρος όπως πάντα μαγευτικό.

Οπτική υπερδιέγερση, ναι το φθινόπωρο είναι απλώς υπερβολικό!!!!

Τα σκοτεινά δάση του Τετιμβούργιου δρυμού!!! 

Ναι άνετα εδώ θα μπορούσαν να κοιμηθούν οι αετοί της 17ης 18ης και 19ης Λεγεώνας.

Καστανιά μαγικό δέντρο.

Χαλί από την Μπουχάρα, τέχνη από την Σανσιμάνδη.

Στην κορυφή του βουνού με τον καιρό να επιβεβαιώνει την έλευση του φθινοπώρου.

Προφήτης Ηλίας υπέροχο μέρος, για να αγναντεύεις, για να γαληνεύεις, και κυρίως για να ονειρεύεσαι.

Αφιερωμένο στα παιδιά που το όρισαν ως ορόσημο στην ζωή τους.

Τα σύννεφα αποφάσισαν να μας συντροφεύσουν και αυτά.

Τοπίο στην ομίχλη.

Μούσκεμα από την βροχή, σφίξιμο στην καρδιά δάγκωμα στα χείλη, ναι πρέπει να φύγω, το οδοιπορικό τελειώνει, οι θύμισες συνεχίζουν.

Τελευταία ματιά. 

Υπόσχεση. 

«Θα ξαναρθώ».

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 25/09/2010

Υστερόγραφο

Επειδή μερικές φορές το μόνο που μένει από παιδικές αναμνήσεις είναι σκόρπιες εικόνες, κάποια ακούσματα, και που και που μερικές μυρουδιές, αποφάσισα να βάλω εδώ και τις παρακάτω εικόνες για να μου θυμίζουν εποχές που όλο και βαίνουν να χαθούν μέσα στις ομίχλες του παρελθόντος.

Όπως να το κάνουμε για ορισμένους από μας η μυρουδιά που ταυτίζεται με το φθινόπωρο είναι αυτή του κομμένου ξύλου, το άκουσμα της κορδέλας καθώς τα κόβει, το εναρκτήριο σφύριγμα για την ουσιαστική του έλευση ,καθώς και η εικόνα της ομοιογένειας των αραδιασμένων ξύλων φαντάζει με χαρακιές σε τοίχους που μετράνε την διάρκεια του.

Μια και με έπιασε σπάνια προκοπή (ανωμαλία) και αποφάσισα να τα αραδιάσω (για πρώτη και τελευταία φορά) με την λευκή τους πλευρά από έξω (κουλό έ? Και όμως κάθε χρόνο η μητέρα μου και πιο πριν από αυτή ο παππούς μου είχαν αυτό τον μαζοχισμό δεδομένο και μάλιστα πηγή παράλογης περηφάνιας, και νομίζω ότι μου τον κόλλησαν αααααααααααααααααααα!!!!!!) για να δούμε μία για πάντα ποιο είναι πιο λευκό, το λευκότερο από λευκό χαμόγελο της Colgate ή μια ντάνα ξύλα τοποθετημένα από ψυχοπαθείς εξωγήινους που έχουν αχρωματοψία σε όλα τα χρώματα εκτός από τις αποχρώσεις του γκρι.

Χα χα χα χα.

Μότσανος Λάζαρος 

Σοχός 11/10/2010