Σιδερογροθιά

Δίπλα μου ξένοι τους όλοι αυτοί

η ύπαρξη τους για μένα εχθρική

αγρίμι στριμωγμένο σε κλουβί

ο νους  μου είναι σε εμπλοκή

Και πάλι μου μιλά γλυκά η οργή

ώρα να φύγεις από εμένα και εσύ

άσε με μόνος μου επιτέλους να βρω

την μάχη που τόσο επίμονα ζητώ

Τα βλέμματα των αγνώστων βροχή

καταιγίδα που τα νεύρα μου προκαλεί

ξέρουν ότι είμαι από μέρη άγρια όλοι αυτοί

όπου λοξά βλέμματα είναι για καυγά αφορμή  

Τα δάχτυλα μου σφιγμένα σφιχτά

κρύα μες στο χέρι μου η σιδερογροθιά

μωρό μου λες δεν είναι η υπομονή ντροπή

ξέρεις ότι σε αγαπώ, άσε να περάσει η στιγμή

Και πάλι μου μιλά γλυκά η οργή

ώρα να φύγεις από εμένα και εσύ

άσε με μόνος μου επιτέλους να βρω

την μάχη που τόσο επίμονα ζητώ

Ώρα να πληγώσω, ώρα να πληγωθώ

χτυπήματα να δώσω, χτυπήματα να δεχθώ

είτε απόψε είναι που η λήθη θα με δεχθεί

είτε στην αγκαλιά σου θα με βρει η χαραυγή

Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 17/2/2017