Του Γένους μου η πύρινη ρομφαία

Μικρό ζηλιαρόγατο μου άνοιξες  βιαστικά τα χαρτιά

λάθος μεγάλο σου, η παρτίδα είναι χαμένη για σένα πια

αυτά τα μάτια τα καστανά στο να σε ξεγελάνε ανίκανα

αλίμονο στο αμνό που δειπνεί με τα λιοντάρια τα νηστικά

Μόνο για μια στιγμή τρεμόπαιξε η ζήλεια στην δική σου ματιά  

ανοιχτός ο δρόμος πλέον για μένα για την δική σου την καρδιά

αργά μα σταθερά θα σου μπήξω το μαχαίρι όλο και πιο βαθιά

ο πόνος σου θα μου κάνει το πρόσωπο να λάμψει από χαρά          

Απορημένη ζαλισμένα θα κοιτάς αυτή την δική μου την απονιά

η αγάπη άγνωστη χώρα για σένα σαδιστή μακελάρη και φονιά

πως μπορείς ενώ στα πόδια σου πετώ την περηφάνια μου και ψυχή

εσύ να με ποδοπατάς λες και διάολος είσαι με αγγέλου την μορφή  

Θα μάθεις ότι είμαι εγώ του Γένους μου η πύρινη ρομφαία

από την γέννα απρόσιτος, η επαφή μαζί μου μόνο μοιραία

σφυρηλατημένος με μένος, στις φλέβες μου παγωμένη οργή

των ανδρών η εκδίκηση η τρομερή μου φωλιάζει στην ψυχή

Κόλαση η σκέψη, λιβάδια σπαρμένα με σταυρούς στων αντρών τα βλέμματα

της αγάπης τους η ποινή καρφιά στα χέρια τους άτιμων γυναικών τα ψέματα

για κάθε πονηρό γελάκι κάθε θηλυκού, για κάθε κοριτσιού ματιά κλεφτή

αντίποινα μια ακόμα στροφή του μαχαιριού μου στην δική σου την πληγή

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 12/02/2017