Ιστορίες του 83

 Μια συννεφιασμένη ημέρα και αποφάσισε ο λύκος να κατέβει από τα βουνά και να πάει στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη. Και φυσικά για ακόμα μια φορά ως σωστός χωρικός άφησε το φορτηγό του στον Λαγκαδά, και πήρε το 83 για να κατηφορίσει εκεί που αγαπά (και ναι είμαι αποφασισμένος να κάνω το αναθεματισμένο το 83 την πρώτη φίρμα στην πόλη! -Βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog 83 να είναι οι ώρες σας καθώς και την ανάρτηση Tων ξένων η οσμή . Ο Πανούσης έκανε πρώτη φίρμα το 31 Βούλγαρη Σφαγεία εγώ θα κάνω πρώτη φίρμα το 83 Λαγκαδάς Θεσσαλονίκη χα χα χα). Πονεμένη Ιστορία το 83 παίδες. 

 Ένα από τα νεότερα δρομολόγια του ΟΑΣΘ (δεν μετρά ακόμα δεκαετία καν) και ήδη ένα από τα προβληματικότερα δρομολόγια του Οργανισμού (αυτό μαζί με όλα τα υποδρομολόγια του 83Β, 83Μ, 83Τ)! Ένα δρομολόγιο που υποτίθεται θα εξυπηρετούσε την επαρχία του Λαγκαδά (και πήρε έξτρα επιδότηση για αυτό το δρομολόγιο ο ΟΑΣΘ ένα εκατομμύριο Ευρώ τον χρόνο) αλλά σιγά σιγά ο ΟΑΣΘ με δική του πρωτοβουλία αποφάσισε να κόβει διαρκώς δρομολόγια, με αποτέλεσμα επίσης σιγά σιγά η κατάσταση στο 83 να μοιάζει περισσότερο με μεταφορά υπερσυνωστισμένων ζώων προς σφαγή παρά με αστικό. 

 Μερικώς υπεύθυνη και η εκάστοτε Διοίκηση του Δήμου Λαγκαδά που με τις χλιαρές διαμαρτυρίες προς τον Οργανισμό (σε αντίθεση με τις χιλιάδες οργισμένες καταγγελίες των δυσαρεστημένων επιβατών σε κάθε αρμόδια αρχή για αυτό το χάλι!) δεν έχει πετύχει καμία βελτίωση των συνθηκών μετακίνησης ενός τεράστιου αριθμού των δημοτών του (και όχι μόνο). 

 Μια απαράδεκτη κατάσταση από ένα απαράδεκτο Οργανισμό που αποτελεί πλέον όνειδος για την ζωή των κατοίκων αυτής της πόλης και του Νομού. Ενός Οργανισμού που εισπράττει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ εδώ και δεκαετίες από το κράτος με την μορφή υπέρογκων επιδοτήσεων για το μειωμένο εισιτήριο που προσφέρει. 

 Ενός Οργανισμού με αρκετούς από τους εργαζόμενους του να είναι μέτοχοί του και έτσι να μπορούν να αυξάνουν τους μισθούς τους κατά το δοκούν, παρουσιάζοντας και έτσι μειωμένα κέρδη και μειωμένη φορολόγιση! 

 Ενός Οργανισμού που για τις κτιριακές του εγκαταστάσεις πληρώνει υπέρογκα ενοίκια σε μια εταιρία στην οποία μέτοχοί της είναι οι μέτοχοι εργαζόμενοι του ίδιου του ΟΑΣΘ! 

 Ενός Οργανισμού που το να πάρεις εισιτήριο από τα εκδοτήρια του ή από περίπτερα κοστίζει 1 ευρώ, ενώ αν το πάρεις από τα αυτόματα μηχανήματα που υπάρχουν στα αστικά κοστίζει 1,1 ευρώ! 

 Ενός Οργανισμού που το μηχάνημα αυτόματης έκδοσης εισιτηρίων μέσα στα αστικά δεν δίνει ρέστα αν δεν έχεις ακριβώς το αντίτιμο του εισιτηρίου, με αποτέλεσμα μόνο από τα ρέστα που παρακρατεί να έχει ένα ετήσιο πλεόνασμα του μισού εκατομμυρίου ευρώ (500.000 ευρώ!).

 Ενός Οργανισμού που έχει υποσχεθεί ένα ορισμένο αριθμό δρομολογίων και οχημάτων για να διασφαλίζει το συμφωνημένο (και επιδοτούμενο) έργο της μονοπωλιακής μεταφοράς επιβατών σε αυτή την πόλη, αλλά δεν τηρεί από μέρος του την συμφωνία που έχει συνάψει με το κράτος. 

 Ενός Οργανισμού που για να εξαναγκάσει την έγκαιρη καταβολή των επιδοτήσεων που έχει συμφωνήσει με το κράτος δεν πληρώνει την μισθοδοσία των μετόχων εργαζομένων, με αποτέλεσμα σχεδόν κάθε μήνα αυτοί να κάνουν επίσχεση εργασίας και να κρατούν όμηρο μια ολόκληρη πόλη, καταστρέφοντας τους κάθε προγραμματισμό της καθημερινής τους ζωής, εργασίας, και ύπαρξης, με το έτσι θέλω αδιαφορώντας για όλους και όλα (Παίδες όταν αυτά τα κατακρίνω για τους "δικούς μου" ανθρώπους του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας -βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Μια στο καρφί και μια στο πέταλο- τι νομίζετε? Δεν θα τα κατακρίνω και  στους ανθρώπους και των άλλων τομέων της οικονομίας όταν κάνουν αίσχη και εγκληματικές ηλιθιότητες?). 

 Αρκετά με τον σιχαμένο τον ΟΑΣΘ, σε μερικά χρόνια δεν θα είναι μονοπώλιο στις μεταφορές σε αυτή την πόλη (μακάρι Θεέ μου!) και τότε θα του ξηγήσουν οι κάτοικοι αυτής της πόλης πόσα απίδια χωρά ο σάκος! Υπομονή μέχρι τότε!   

 Πάμε εμείς για μερικές ακόμα ιστορίες μέσα στο Θρυλικό 83 από τους καταραμένους που είχαν την τύχη και την ατυχία να δεσμεύσουν μέρος της ύπαρξης τους με αυτό. 

 Χαμένος στις παραπάνω σκέψεις η διαδρομή του 83 αρχίζει να φτάνει προς στο τέλος της και ξαφνικά στο φανάρι της Αριστοτέλους ένα όχημα της ΤΕΝΞ (Τάγματος Εκκαθαρίσεως Ναρκοπεδίων Ξηράς) σταματά δίπλα στο παράθυρο του 83! 

 Ευκαιρία να βγάλω μερικές φωτογραφίες από αυτό το σπάνιο θέαμα! Βλέπετε σε 2 μέρες από τώρα (Κυριακή 12/2/2017) θα επιχειρηθεί να μετακινηθεί μια βόμβα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου (που έπεσε από συμμαχικά αεροπλάνα στους βομβαρδισμούς μετά από τις 5 Δεκεμβρίου του 1943 που προκαλέσανε πάνω από 500 νεκρούς κατοίκους της περιοχής-Αν έτσι είναι οι σύμμαχοι τι τους θέλεις τους εχθρούς!-) από ένα πρατήριο καυσίμων στον Δήμο Κορδελιού - Ευόσμου. 

 Ταυτόχρονα θα επιχειρηθεί να εκκενωθεί από τους κατοίκους της, μια περιοχή ακτίνας 2 χιλιομέτρων με κέντρο την περιοχή της βόμβας, όπου υπάρχουν 72.000 χιλιάδες κάτοικοι (62.000 από τον Δήμο Κορδελιού - Ευόσμου, και 10.000 από τον Δήμο Αμπελοκήπων - Μενεμένης). Για την απομάκρυνση της Βόμβας θα δουλέψουν 6 πυροτεχνουργοί (καλή τύχη την Κυριακή μάγκες!) και αν καταφέρουν να την απομακρύνουν θα την πάνε στην περιοχή του πεδίου βολής στον Ασκό (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση αυτού του blog The Lowlands of Thessaloniki) όπου και θα την εξουδετερώσουν (καλοί είσαστε εσείς ρε, θα την πάρετε από την Σαλονίκη και θα την φέρετε σε εμάς ε? Χα χα χα). 

 Μπράβο στις αρχές που μεριμνούν για την ασφάλεια των πολιτών. Εύγε! Αλλά εδώ θα πρέπει να κάνω και ένα ερώτημα στους πολίτες αυτής της χώρας. Αν αρκεί μια και μόνο βόμβα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου για να εκκενώσουν 72.000 κάτοικοι τα σπίτια τους και να εγκαταλείψουν κάθε ασχολία τους, τότε μερικές χιλιάδες βόμβες, οβίδες, και βλήματα κάθε εβδομάδα δεν δικαιολογούν μερικά εκατομμύρια άτομα να αφήσουν τα δικά τους σπίτια και να γίνουν πρόσφυγές σε άλλες χώρες? Ιδίως αν υπάρχουν και ταυτόχρονα ομαδικές εκτελέσεις, σφαγές, βιασμοί, βασανισμοί, από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές? Και οι επιλογές για να μείνεις εκεί είναι είτε να προσχωρήσεις σε ένα μάτσο φανατικούς που είναι ικανοί για κάθε ακρότητα στο όνομα της θρησκείας τους (όπως κάθε φανατικός οποιασδήποτε θρησκείας!), είτε να προσχωρήσεις στις τάξεις ενός δικτατορικού καθεστώτος που δεν έχει κανένα πρόβλημα να αιματοκυλήσει τον λαό του αρκεί να μείνει στην εξουσία ( Μόνο στην φυλακή Σεντνάγια έχει εκτελέσει 13.000 άτομα το καθεστώς Ασάντ!). 

 Ξέρετε ο περισσότερος κόσμος δεν τα βλέπει όλα δυαδικά (καλό - κακό, εχθρός - φίλος, εμείς - οι άλλοι) αλλά κρίνει τα πάντα κατά περίπτωση, και μπορεί να πει "ούτε με αυτόν αλλά ούτε και με τον άλλο!". Καλύτερα να ξεκινήσω από το μηδέν σε άλλη χώρα παρά να γίνω και εγώ μακελάρης σε οποιαδήποτε από τις δύο άδικες, απάνθρωπες και αισχρές για τον ανθρώπινο πολιτισμό πλευρές! 

 Προσπαθείτε να μάθετε να σκέφτεστε και να μπαίνετε στην θέση του άλλου ακόμα και ως νοητική υπόθεση εργασίας! Γιατί αν παπαγαλίζετε το δηλητήριο που σας ποτίζουν αρρωστημένα μυαλά τότε εσείς θα είσαστε πολύ πιο άρρωστοι και από αυτούς που σας το πότισαν. Και τότε θα έρθουν και κάποια μαιμούνια και θα σας λένε "Πιο στόκος και από αυτό πεθαίνεις!" και δεν θα μπορεί ο αρκούδας να σας υπερασπισθεί καν! Χα χα χα.  

 Αχ αχαλίνωτη σκέψη που με το παραμικρό ερέθισμα τρέχεις ελεύθερη σε δρόμους και ειρμούς παράξενους και μακρινούς. Και με που ξεκινάμε από το φανάρι ήδη αρχίζει να ξεμακραίνει το όχημα της ΤΕΝΞ από το αστικό. 

 Και καθώς φτάνουμε προς την Ιασωνίδου ένα παράξενο θέαμα. Δίπλα δίπλα η κατάληψη των αναρχικών στο εγκαταλειμμένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια κτίριο του ταμείου των ταριφάδων,  με ένα ενεχυροδανειστήριο από τα εκατοντάδες που έχουν ξεπεταχτεί παντού στην Ελλάδα (με την Εγνατία να έχει την τιμητική της στην προτίμηση της από αυτά) και ως λεπτομέρεια ένα από τα πολλά ταξί της πόλης να είναι σε πρώτο φόντο στην ίδια εικόνα. 

 Παιδιά με ελπίδες να αλλάξουν δυναμικά όλο τον κόσμο να αφισοκολλούνε αφίσες στους κάδους σκουπιδιών, δίπλα σε αυτούς που εκμεταλλεύονται (οι σιχαμερές μαύρες αράχνες που αναφέρει ο Τσιφόρος στα βιβλία του) την οικονομική δυσχέρεια των συνανθρώπων μας και να τους πάρουν μισοτιμή οτιδήποτε μπορεί να τους δώσει την δυνατότητα να την βγάλουν για ένα μήνα, εβδομάδα, ή και μια ημέρα ακόμα. 

 Και μια εικόνα από δυο από τα εμβληματικότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης. Η Καμάρα μαζί με την Ροτόντα. Δυστυχώς η Ελληνική πολιτεία έχει αφήσει και τα δύο να παρακμάζουν χωρίς συντήρηση κάτω από το έλεος της ατμοσφαιρικής μόλυνσης που τα καταστρέφει και τα υποβαθμίζει, και της ανύπαρκτης συντήρησης τους που αφήνει την φθορά του χρόνου να γίνεται όλο και περισσότερο μη αναστρέψιμη. 

 Και φυσικά κοινό μυστικό της πόλης είναι ότι αυτό το σημείο εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστο αποτελεί την κύρια πιάτσα των τοξικομανών της πόλης. Ανθρώπινα και τούβλινα ερείπια δίπλα, δίπλα, και κανείς δεν ενδιαφέρεται να κάνει κάτι για αυτό! Από το πως φερόμαστε στους αδύναμους της κοινωνίας μας και στις παρακαταθήκες που μας αφήσανε οι προγόνοι μας κρίνεται ένας πολιτισμός παίδες. Και δυστυχώς εδώ φαίνεται η πλήρης αποτυχία του έθνους μας και του πολιτισμού μας. Υπάρχει ελπίδα άραγε? 

 Και αμέσως μετά η Εκκλησία της Παναγίας Δεξιάς, μια από τις εκατοντάδες εκκλησίες αυτής της πόλης. Μιας πόλης χαμένης κυριολεκτικά θα έλεγες μέσα στις εκκλησίες. Απίστευτο το πόσες πολλές και όμορφες εκκλησίες έχει αυτή η πόλη. Θα έλεγες ότι είτε αυτή η πόλη είναι γεμάτη με άγιους, είτε είναι γεμάτη με αμαρτωλούς, για να έχει την ανάγκη τόσων πολλών εκκλησιών! 

 Και ναι "Μάνα τα κατάφερα!". Είτε να σταθώ ως φάρος φωτός καθώς σκάζουνε επάνω μου οργισμένα τα κύματα του σκότους, είτε να αντέξω μέσα στους απάνθρωπους ρυθμούς που ορίζει η ζωή στις πόλεις την εποχή μάλιστα της μεγάλης παρακμής, είτε να μπορέσω να βρω τον δρόμο μου έξω από τα τέλματα που μου πνίγανε την ζωή και την ύπαρξη. 

 Κάθε κάτοικος αυτής της πόλης μπορεί να βρει σε μια τόσο απλή πρόταση γραμμένη στους τοίχους μιας εκκλησίας το τι κατάφερε που θα έκανε περήφανη αυτή που του έδωσε το πρώτο χάδι του, το πρώτο φιλί του, καθώς και το ζεστό γάλα του στήθους της. 

 Και τι είσαι εσύ?

 Σαν Κουρού μεταλλαγμένη είσαι εσύ μωρέ!

 Και φυσικά το αγαπημένο άθλημα των κατοίκων (και όχι μόνο) αυτής της πόλης, το διπλοτριπλοπαρκάρισμα στην Εγνατία έξω από την ΔΕΘ. 

 Και όλο και πλησιάζει το τέρμα και πλέον είμαι σχεδόν μόνος στο αστικό καθώς περνώ μπροστά από τις σχολές του ΑΠΘ. Μόνος εγώ να κρατώ συντροφιά στον οδηγό του αστικού. 

 Και ακόμα ένα όνειδος για την πόλη. Το μετρό που ποτέ δεν λέει να τελειώσει, χρονιά με την χρονιά, δεκαετία με την δεκαετία, όλο λένε ότι θα τελειώσει και όλο όνειρο θερινής νυκτός παραμένει. Ένα δικαιολογημένο παράπονο των κατοίκων αυτής της πόλης όταν λένε "Το κράτος μας έχει εγκαταλείψει, δεν είμαστε πολίτες εμείς αυτής της χώρας, άποικοι είμαστε, για αυτό είμαστε και πίσω από τον ήλιο, και ξεχασμένοι από όλους και όλα". Και ακριβώς αυτές οι καταστάσεις έχουν επιτρέψει αποστήματα όπως αυτό του ΟΑΣΘ να θεριεύσουν, να πυρώσουν, και να κακοφορμίσουν χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται να τα σπάσει, με αποτέλεσμα οι άποικοι να βιώνουν ακόμα περισσότερο την απελπισία της εγκατάλειψης.   

 Ένα έργο που όλο πλησιάζει στην ολοκλήρωση του, αλλά όλο και αυτή η πολυπόθητη ολοκλήρωση του μοιάζει όλο και πιο μακρινή. Πολύ πιο μακρινή ακόμα και από τον γερανό που μοιάζει ικανός να φτάσει στον ουρανό. Πολύ πιο μακρινή ακόμα και από τον τόσο συχνά συννεφιασμένο ουρανό αυτής της ξεχασμένης από την Θεία Χάρη πόλης. 

 Και ένα τελευταίο συναπάντημα με τους ήρωες των επόμενων ημερών, λίγο πριν το 83 πάρει την στροφή για να παρκάρει στον τερματικό σταθμό. Οι σκέψεις μας και οι καρδιές μας μαζί σας παίδες την Κυριακή. Είθε σπίτια σας όλοι χωρίς καμία ιστορία που να αξίζει να διηγηθείτε στα εγγόνια σας. 

 Και μετά από ώρες ανιχνεύσεων στην πόλη ήρθε και η πικρή ώρα της επιστροφής. Οδοιπορώντας στον υπέροχο κόσμο της αγαπημένης μου πόλης, έρχομαι με ακόμα ένα περίεργο θέαμα καθώς πήγαινα στην στάση του 83 στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Χιλιάδες νεαρά παιδιά έξω από το Βελλίδειο να έχουν σχηματίσει μια τεράστια ουρά για να μπουν σε αυτό. 

 Καντίνες έξω να τροφοδοτούν ασταμάτητα πεινασμένα στομάχια, ελαφρώνοντας αντίστοιχα και μισοάδεια πορτοφόλια. Άτομα στο τηλέφωνο να λένε "Δεν θα το πιστέψεις είμαι έξω από το Βελλίδειο εδώ και μια ώρα και ακόμα να μπορέσω να μπω!". Νεαρές φάτσες, αγοράκια και κοριτσάκια τα περισσότερα 18-20 ετών, που και που και κανένας μεγαλύτερος στα 30-40 να ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα.

  Δεν μπορώ να μην ρωτήσω ένα παιδάκι ντυμένο στα μαύρα με ένα μουσάκι "Ποίοι παίζουν εδώ ρε παλικάρι, αν είναι τίποτα καλοί, να μπούμε και εμείς να σπάσουμε κανένα πιάτο, να κάνουμε καμιά ζημιά, καμία αμαρτία!". Με κοιτάζει μισοπερίεργα, μισοσοκαρισμένο και ψελλίζει "Εεεεε να οι Dropkick Murphys θα παίξουν". Το κοιτάζω με τα μάτια ανοιχτά με κατάπληξη και δαγκώνω τα χείλη μου! "Όχι ρε πούστη μου! Ήρθαν να παίξουν οι Dropkick Murphys και εγώ ο μαλάκας δεν το πήρα καν χαμπάρι! Ασυγχώρητος ο παπάρας!!!", "Και τι κάνουμε τώρα? Μένω να δω την συναυλία και ας κοιμηθώ μετά σε κανένα παγκάκι ή την κάνω για Sohos City?", "Πας καλά? Αρχές Φλεβάρη να κοιμηθείς την νύχτα σε παγκάκι στην τίγκα στην υγρασία Θεσσαλονίκη? Αύριο θα γράφουν όλοι για τον άτυχο άστεγο που πέθανε από το κρύο στην Θεσσαλονίκη!!! Άσε την έφαγες την φόλα! Γράψε απλώς το πως είσαι ο βλάκας που δεν πήγε στην συναυλία των Dropkick Murphys στην Σαλονίκη για να σε κράζουν δικαιολογημένα όλοι!"    

 Πικραμένος απλώς παρατηρώ το πλήθος να συγκεντρώνεται για να παρακολουθήσει αυτή την συναυλία. Πλήθος ατελείωτο, και όλα νέα παιδιά για να δούνε ένα συγκρότημα της γενιάς μου! Αυτή και αν είναι η μεγάλη μου έκπληξη. Νέα παιδιά που έρχονται μαζικά να δούνε μερικούς Κέλτες Πάνκ από την μακρινή ακτή του Ατλαντικού! 

 Παιδιά που δεν τους θέλγει η παρακμή των σκυλάδικών, της Πάολα και του Οικονομόπουλου, του Βέρτη και του Ζαφείρη Μελά. Κόντρα στο ρεύμα της εποχής που έχει μπερδεύσει τον απαίσιο σωβινισμό με τον αγνό εθνικισμό, την αγάπη για την πατρίδα σου με το μίσος για τις πατρίδες όλων των άλλων! 

 Παιδιά με αγνά πρόσωπα που πιθανότατα μάζευαν οικονομίες μηνών για να πληρώσουν 26-28-30 ευρώ για ένα εισιτήριο, μια μπίρα, και ένα βρόμικο από την δίπλα καμπίνα για να παρακολουθήσουν ένα μάτσο φωνακλάδες από τα αλλού που μιλάνε για αυτούς και τα προβλήματα τους, έστω και αν είναι από άλλη χώρα. 

 Παιδιά που πήραν το χαρτζιλίκι της γιαγιάς και του παππού, από το "δωράκι" που τους πέταξε τα Χριστούγεννα η κυβέρνηση, για να αγοράσουν και ένα εισιτήριο, μια μπίρα, και ένα βρόμικο από την δίπλα καντίνα και για την κοπελιά τους για να ακούσει και αυτή τους φωνακλάδες που μιλάνε στις ψυχές τους!

 Και έρχονται μαζικά για την μισή και βάλε ώρα που περιμένω το 83 στην στάση (τα είπαμε αυτά, ο ΟΑΣΘ Γαμιέται και τον παίρνει!!!! Χα χα χα). Πού βρέθηκαν τόσα πολλά παιδιά που είναι σαν και εμάς? Πως δεν το είχα καταλάβει ότι δεν είμαστε εμείς η τελευταία φουρνιά με τέτοια ακούσματα και ενδιαφέροντα? Πως μου είχε διαφύγει τόσο τραγικά ότι υπάρχει ακόμα φλόγα στις ψυχές της νέας γενιάς? Μιας γενιάς που είναι προορισμένη να ξαναχτίσει ότι οι προηγούμενες τόσο άσκεφτα καταστρέψανε. Ναι! Υπάρχει σίγουρα ελπίδα!!! 

 Κοιτώ τον πύργο της Deutche Telecom (ούπςςςςς!!! Σόρρυ του ΟΤΕ ήθελα να πω! Χα χα χα) και σκέφτομαι "Μόνοι οι δυο μας μείναμε να περιμένουμε το ακριβοθώρητο 83 και να πλάθουμε ιστορίες σχετικά με αυτό", "Και δεν λέει να έρθει το άτιμο, και έπεσε ήδη το διαπεραστικό κρύο της Σαλονίκης να σκοτώσει δόντια και ψυχές! Ά ρε 83 τι μας κάνεις!!!!"

 Μέχρι το επόμενο 83........

 Adios Amigos Locos

 Α και ναι! Σε αρκετούς συνδέσμους σας έχω αφήσει αρκετό λαλά για να ξέρετε και εσείς τι χάσατε!!! Μα μιλάμε ασυνχώρητοι τελείως είσαστε!!! Χα χα χα

 Μότσανος Λάζαρος

 Παγκάκι ανάμεσα στο Βυζαντινό μουσείο και Δημαρχείο Θεσσαλονίκης 11/2/2017