Απόδραση από το Ελλαδιστάν Vol II

 Με αφορμή μια σειρά σχολίων στην ανάρτηση Ευτυχώς που δεν είναι Ελλάδα μόνο η Αθήνα μου δώθηκε η αφορμή για το δεύτερο μέρος της σειράς Απόδραση από το Ελλαδιστάν. Όσοι πιστοί και τρελοί προσέλθετε και αναγνώστε χα χα χα.

 Ρε μην το ψάχνεις. Διαβάζω το βιβλίο για την νεοελληνική ιστορία του Ραφαηλίδη. Όλα πλέον μου είναι ξεκάθαρα. Και που έχουμε αυτούς τους δρόμους, που έχουμε, είναι θαύμα. Ο Χάρρυ Κλυνν, πριν μπλέξει με τον Σύριζα, είχε πει το αμίμητο, ότι σ αυτή την χώρα, που ζει, εκπλήσσεται, που κάθε φορά, όταν ανοίγει την βρύση ...... τρεχει νερό. Εκεί συμπυκνώνεται όλη η νεοελληνική πραγματικότητα. Η Αθήνα δεν έχει καμία σχέση με την όλη φάση γκρινιάρη θεσσαλονικιέ. Είμαστε "χαλασμένοι" ως λαός και αφού είναι χαλασμένος ο λαός, θα είναι και οι πολιτικοί του. Και αν είναι οι πολιτικοί του, θα είναι χαλασμένο και το κράτος.  

 Bear’s Nest: Μην μασάς, δεν ταυτίζω το μεγάλο πρόβλημα της Ελληνικής Πραγματικότητας (το κράτος) με την ίδια την Αθήνα και τους κατοίκους της, τόσο τοπικιστής δεν θα γίνω ποτέ χα χα χα. Απλώς το κτήνος που ονομάζεται κράτος έχει τον μεγαλύτερο όγκο του και κεφάλια του στην Αθήνα, και έτσι παίρνει μπάλα και την Αθήνα το ανάθεμα.

 Άποικοι (δηλαδή βαριά φορολογούμενοι πολίτες οι οποίοι δεν έχουν στην πραγματικότητα τα δικαιώματα και απολαβές που έχουν άλλοι πολίτες της ίδιας χώρας αλλά μόνο υποχρεώσεις) υπάρχουν πάρα πολλοί και μέσα στην Αθήνα (και μάλιστα περισσότεροι από παντού αλλού, μια και ακόμα και στην Αθήνα οι ασχολούμενοι με τον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με τον δημόσιο, και δεδομένου του τεράστιου μεγέθους της Αθήνας –με δεδομένα Ελλάδας πάντα- καταλαβαίνεις ότι και εκεί οι άποικοι είναι πλειοψηφία). 

 Δυστυχώς η μόνη προτεραιότητα του κράτους είναι μόνο η αυτοσυντήρηση του (δηλαδή καμία αλλαγή στο μέγεθος του –Λάθος! Καμία αλλαγή στο μέγεθος του προς τα κάτω! Χα χα χα- και καμία αλλαγή στα υπέρμετρα δικαιώματα που απολαμβάνουν τα στελέχη του, παρόλο που εξαιτίας αυτών των γεγονότων η φορολογική βάση που συντηρούσε αυτό το τεράστιο και πολυδάπανο –καθώς και αναποτελεσματικού- κράτος είναι στα όρια της εξόντωσης της με ότι σημαίνει αυτό και για το παράσιτο που την απομυζά). Δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι αυτή η σχέση αιτιότητας που αναφέρεις είναι η ορθή ή όχι. Εγώ έχω την εντύπωση ότι εδώ μπερδεύεις το αίτιο με το αιτιατό (το κράτος είναι πλήρως διεφθαρμένο και διαφθείρει πολίτες και πολιτικούς με τις δομές του, και αυτό είναι κληροδότημα από τους Τούρκους και ακόμα πιο πίσω από τους Βυζαντινούς). 

 Λάζαρε με εκπλήσσεις. Το αίτιο και το αιτιατό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ανάποδα από αυτό που λες. Σε μια δημοκρατική κοινωνία υπεύθυνος είναι ο λαός. Αυτός ορίζει τα εκτελεστικά όργανα, που "τρέχουν" το κράτος και τα εκτελεστικά όργανα είναι σάρκα εκ της σαρκός του λαού. Ένας διεφθαρμένος λαός θα φτιάξει διεφθαρμένους πολιτικούς, που θα κάνουν διεφθαρμένο κράτος. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Βαριέμαι να στα παραθέσω. Βασικά, τώρα που το σκέπτομαι, ο λαός είναι υπεύθυνος πάντα ακόμη και σε μη δημοκρατικά πολιτεύματα. Υπό την ανοχή του γίνονται όλα. Κάτι σαν τις μέλισσες. Δεν κάνει κουμάντο η βασίλισσα. Οι εργάτριες κάνουν, αυτές αποφασίζουν, πότε θα την κόψουν, πότε θα σμηνουργήσουν κτλ. Την κρατάνε για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας τους και μετά πάπαλα.

 Ο γερμανικός λαός ανέβασε τον Χίτλερ. Ο ελληνικός ανέχτηκε την χούντα. Όταν δεν την γούσταρε άλλο, την έριξαν. Το ίδιο και με την γαλλική και την οκτωβριανή επανάσταση. Ο λαός τα κανονίζει.Αυτός ο διεφθαρμένος, χαλασμένος λαός επέτρεψε το έκτρωμα του Πασοκ, όπου όλοι μα όλοι γνώριζαν, ότι οι πολιτικοί κλέβουν, ότι στο δημόσιο κωλοβαρούν και ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία πουθενά. Αλλά τους ψήφιζαν, γιατί κάτι τους βόλευε. Δικαίωμα τους αλλά να μην ακούω μετά, ότι δεν φταίμε κιόλας. Και μετά από όλα αυτά τα σκατά της μεταπολίτευσης, αντιμέτωποι με την δυσκολότερη κατάσταση της νεότερης ιστορίας μας, ένας μαλακας είπε, θα αφανίσω το χρέος και θα φέρω τους μισθούς στο χιλιάρικο και τον ξαναψήφισαν.Και σου φταίει το κράτος εσένα;

 Θα τα ρίξουμε στους τούρκους και τους βυζαντινούς 200 και 600 χρόνια πριν αντίστοιχα για τα δικά μας χάλια; Το δε παράδειγμα σου με τους Τούρκους και το Βυζάντιο έχει ένα λογικό λάθος. Παίρνεις ως βάση για τον συλλογισμό σου την κατάληξη αυτών των αυτοκρατοριών. Ενώ είναι αναπόφευκτο και ιστορικά εξακριβωμένο, ότι κάθε αυτοκρατορία εντέλει θα εκφυλιστεί και θα πέσει. Μην τους κρίνεις λοιπόν, για το πως κατέληξαν, κρίνε τους συνολικά. Και αν βάλεις την συνολική εικόνα, αναρωτήσου πως έγιναν τόσο μεγάλες και δυνατές αυτοκρατορίες, που κράτησαν εκατοντάδες χρόνια. Και μετά αναρωτήσου, πως γίνεται να μην πάρουμε τα καλά τους στοιχεία, που τους έκαναν τεράστιους και πήραμε μόνο τα κακά.  Κανένας δεν φταίει για τα χάλια, την βλακεία, την βλαχιά, τον οπορτουνισμό, τον τυχοδιωκτισμό και την απόλυτη ανάγκη του Έλληνα να κοιτάει ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ μόνο την γαμημένη την πάρτη του. Γι αυτό ο μελισσοκόμος πέρυσι σου γάμησε τα μελίσσια στα πεύκα. Γι αυτό ο άλλος ο βλάχος παλιότερα στο Σοχο, που ψέκαζε μέρα μεσημέρι υπερπαράνομα, στα δηλητηρίαζε. Γιατί ο καθένας κοιτάζει την μαλακισμένη την πάρτη του. Γι αυτό με εξέπληξε η άποψη σου, γιατί εσύ δεν την κοιτάς. Και το blog σου είναι η απόδειξη.

 Υγ. Εμείς τους Τούρκους επηρεασμένοι από την προπαγάνδα μας, τους λέμε ηλίθιους και μπουνταλάδες. Ε λοιπόν το ίδιο και αυτοί. Όταν ένας Τούρκος κάνει μια μαλακία, του λένε: κοίτα τον μαλάκα τον Έλληνα. Τους φαντάζομαι να λένε, σύμφωνα με την λογική σου, ότι για το κράτος τους και τον Ερντογαν φταίνε οι Έλληνες και το βυζάντιο και λιώνω αδελφέ.

 Bear’s Nest: Ουχ ουχ ουχ ουχ μου αρέσει όταν παθιάζεστε και βλέπετε λέξεις που δεν έχω γράψει στα γραφόμενα μου χα χα χα. Ποτέ δεν είπα ότι ο Ελληνικός Λαός δεν έχει ευθύνη για την κατάντια του, ποτέ δεν είπα ότι ο Ελληνικός Λαός δεν είναι σε μεγάλο ποσοστό διεφθαρμένος (όπως και δεν λέω ότι «Όλοι μαζί τα φάγαμε!». Ευθύνη για τους μαλάκες που μας κυβερνούν έχουμε όλοι μας (εκτός από εκείνους που ακόμα δεν πρόλαβαν να ψηφήσουν!) αλλά μερτικό στο φαγοπότι δεν έχουν όλοι μας! Κάποιοι ούτε στο δημόσιο είχαν θέσεις, ούτε επιδοτήσεις πήραν, ούτε είχαν μπίζνες με το δημόσιο. Ναι πολλά από τα χρέη πήγαν και για την εκπαίδευση, την υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά όσοι δεν συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι και φόρους πλήρωσαν, και ασφαλιστικές εισφορές, και όλα τα κέρατα τους, οπότε το μερτικό τους στο να χτίσουν το κράτος το είχαν, απλώς δεν είχαν αντίστοιχες απολαβές (ή έστω δεν είχαν αντίστοιχες απολαβές συν τον «αέρα» των δανικών που έπαιρνε αβέρτα το κράτος για μισθούς, και παροχές. Καλό είναι να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ιδίως αν δεν μας συμφέρει αυτή η ισοπέδωση).

 Φυσικά και έχει ευθύνη ο Ελληνικός Λαός για την ψήφο του, για τις διεκδικήσεις του, για τις «βολικές» αυταπάτες του, για το ότι δεν διεκδικεί και απαιτεί την αλλαγή όσων τρώνε την ψυχή του και το μέλλον του (πχ ακόμα δεν έχει κάνει συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ενάντια στην διαφθορά όπως έκαναν άλλοι λαοί! Και αυτό υποδηλώνει και την ιεράρχηση των αξιών και των στόχων του). Αλλά το σύνθημα «Ο Λαός έχει τους πολιτικούς (ή το κράτος) που του αξίζει (μια που είναι σάρκα εκ σαρκός του)» δεν το συμμερίζομαι! Ναι είναι σωστό το παραπάνω σε ένα κλειστό σύστημα (οικονομίας και κοινωνίας) όπου ο Λαός δεν έχει δικαίωμα να μεταναστεύσει για ένα καλύτερο κράτος και μέλλον, αλλά δεν ισχύει σε ένα ανοιχτό σύστημα οικονομίας και κοινωνίας όπου η μετανάστευση επιτρέπεται. Είναι γνωστό το ρητό που λέει ότι «μόνο τα δεύτερης ποιότητας μυαλά ασχολούνται με την πολιτική (ή και την διοίκηση επιχειρήσεων χα χα χα) γιατί τα μυαλά πρώτης ποιότητας γίνονται επιστήμονες, εφευρέτες, καλλιτέχνες, δημιουργοί γενικά (ίσως και οι επιχειρηματίες να εντάσσονται μέσα σε αυτά μια και αυτοί δημιουργούν κάτι από την αρχή)». Ναι αλλά σε κράτη σαν το δικό μας έχουμε ήδη μια εξαγωγή από τα καλύτερα μυαλά μας (και τους πιο δραστήριους και φιλόδοξους κατοίκους αυτής της χώρας εδώ και δεκαετίες, και πλέον με τρομερούς ρυθμούς λόγου κρίσης) οπότε ήδη αποδυναμώνεται ποιοτικά η δεξαμενή που απομένει και για τους δημιουργούς και για τους υπόλοιπους. Οπότε δεν είναι σωστό εκ ορισμού σε ένα ανοιχτό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα το παραπάνω δόγμα (θα επανέλθουμε πιο κάτω στο κείμενο μας σε αυτό το σημείο).

 Πιστεύω στην συλλογική ευθύνη αλλά πολύ περισσότερο πιστεύω στην ατομική ευθύνη και δεν είμαι τόσο πρόθυμος να χαρίσω επιχειρήματα και ανοχή στους πολιτικούς για να αποποιηθούν την δική τους ευθύνη με το να τα ρίχνουν όλα στον Λαό «Αυτά θέλει ο Λαός, αυτά είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε» όχι αυτό δεν το δέχομαι! Υπάρχει ατομική ευθύνη στον καθένα μας, άρα και στους πολιτικούς μας, άλλοθι για να το παίξουν «θύματα» εγώ δεν πρόκειται να τους δώσω!

 Πάμε παρακάτω, όλοι έχουμε την τάση να ξεχνούμε το μέγεθος του κράτους και την σημασία των ρόλων του σε κάθε έκφανση και πτυχή των υπάρξεων μας. Κακώς!!! Και παρόλο τον κίνδυνο να φανώ κουραστικός θα αναφέρω πολλά από αυτά που θεωρούμε όλοι μας αυτονόητα τόσο πολύ ώστε να μην τα σκεπτόμαστε ιδιαίτερα και να λανθάνουμε σχετικά με την ροή του αιτίου και του αιτιατού στην πραγματικότητα μας.

 Πρώτα από όλα, το κράτος είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την εκπαίδευση μας. Βασικότατο αυτό! Το τι πολίτες θα βγούμε εξαρτάται αποκλειστικά από την παιδεία που θα πάρουμε από την αρχή από αυτόν που έχει το μονοπώλιο στην παιδεία (στην περίπτωση του δικού μας κράτος δεν υπάρχει ιδιωτική παιδεία ή είναι σε πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με το γενικό σύνολο). Τα σχολικά προγράμματα, τα σχολικά συγγράμματα, οι εκπαιδευτές, οι δομές και οι επιδιώξεις μέσα από αυτές όλα αυτά ορίζονται μέσα από τις δομές του κράτους! Δεν έχουν λόγο οι πολίτες πάνω σε αυτό (λόγο έχουν μόνο εάν θελήσουν την ιδιωτική εκπαίδευση σε μεγαλύτερο βαθμό και ψηφίζουν αντίστοιχες κυβερνήσεις που έχουν αυτή την στόχευση).

 Οπότε ήδη από την αρχή το κράτος αποφασίζει και δημιουργεί τους πολίτες που θέλει. Θα μου πεις μπορείς να αναλάβεις μόνος σου σε μεγάλο βαθμό την εκπαίδευση σου (αυτοεκπαίδευση) διαβάζοντας βιβλία που θα αγοράσεις εσύ, είτε πλέον να διαβάζεις στο ιντερνέτ (αν και το επίπεδο γνώσεων και φιλτραρίσματος είναι πολύ κατώτερο σε αυτή την πηγή γνώσης), είτε να πηγαίνεις σε διάφορα σεμινάρια ή σχολές που θέλεις. Ναι ισχύει αυτό, αλλά έχει κόστος μεγάλο.

 Παράδειγμα προσωπικό, έχω μια βιβλιοθήκη άνω των 1000 τόμων (2 βιβλιοθήκες στην πραγματικότητα χα χα χα), και ναι την έχω διαβάσει στο μεγαλύτερο της μέρος, και μάλιστα ένα μεγάλο ποσοστό της πάνω από μια φορά. Ναι αλλά αυτό είχε και μεγάλο κόστος από μέρος μου. Χρηματικό πάνω από 2 δεκάδες χιλιάδες ευρώ (ίσως και μια δύο ακόμα δεκάδες χιλιάδες ευρώ να μου κόστισε, δεν είμαι σίγουρος σχετικά με το πόσα πολλά έχω ξοδεύσει για αυτή!), αλλά το μεγάλο μου κόστος ήταν σε χρόνο! Χρόνο που τον ξόδευσα μπροστά από ανοιχτά βιβλία και δεν το δαπάνησα για να ορθώσω μια δουλειά, να μάθω μερικές πρακτικές ενασχολήσεις που θα με βοηθούσαν επαγγελματικά, ή έστω ζώντας την ζωή μου όπως όλοι οι άλλοι. Και αυτό έγινε σε μια εποχή όπου η γνώση στην κοινωνία μας έχει πλήρη απαξία (και βλέποντας ποιοι έχουν πληρώσει το μάρμαρο από την οικονομική κρίση –άτομα του τριτογενή τομέα της οικονομίας, δηλαδή άτομα που έχουν επενδύσει κυρίως στην βελτίωση του εαυτού τους μέσω της εκπαίδευσης για να μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες- τότε αντιλαμβάνεσαι και το γιατί υπάρχει αυτή η απαξία, αν και προκαταβολική της οικονομικής κρίσης). Ένα παρόμοιο κόστος δεν είναι εύκολο να το δαπανήσουν όλοι, και κυρίως όσοι το δαπανήσουν δεν είναι μετά πρόθυμοι να θαφτούν σε ένα κράτος που δεν θα τους αξιοποιήσει για αυτές ακριβώς τις γνώσεις τους, οπότε και μεταναστεύουν σε άλλες χώρες όπου το γνωστικό τους κεφάλαιο θα εκτιμηθεί και αποζημιωθεί κατάλληλα.

 Πάμε παρακάτω.

 Το Κράτος είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στην χώρα με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο (το Κράτος κάποια στιγμή πρέπει να μισθοδοτούσε σε όλες τις εκφράσεις του και δομές του πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα –ακριβώς δεν ξέρουμε ακόμα και μετά από τόσα χρόνια κρίσης! Βλέπεις αυτή η γνώση δεν συμφέρει αρκετούς!! Και ενώ έγινε μια προσπάθεια να βρεθεί ο αριθμός όσων δούλευαν στο κράτος στο τέλος την εγκαταλείψαν βολικά- ενώ ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στην χώρα το πολύ πολύ να είχε 10.000-12.000 εργαζόμενους). Και αυτό και οδήγησε στο να μπορεί να διαμορφώνει και τις τιμές στον συντελεστή εργασίας (και λόγου μεγέθους, αλλά και λόγου ότι έχει και το δικαίωμα να θεσμοθετεί τους κατώτατους μισθούς και τις ωριμάνσεις, καθώς και τα ποσοστά στα επιδόματα, μαζί φυσικά με τις αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές- η άλλη μορφή του κόστους εργασίας-) αλλά κυρίως στο να διαμορφώνει και την ίδια αγορά εργασίας μια που είπαμε είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης άρα μπορεί και να απορροφά ένα τεράστιο αριθμό εργαζομένων στις δομές του.

 Αλλά δυστυχώς από την ίδρυση του τα κριτήρια πρόσληψης σε αυτό ποτέ δεν ήταν αξιοκρατικά, επίσης η δυνατότητα και για μονιμότητα στην εργασία, καθώς και οι υπερβολικές απολαβές σε όσους ήταν στο μισθολόγιο του έκαναν την συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό του πολλές φορές να σου αλλάζει ολόκληρες τάξεις στην οικονομική σου και κοινωνική σου θέση (ιδίως αν μπορούσες να συμμετέχεις πολύ πιο βαθιά στο μεγάλο φαγοπότι)! Οπότε και υπήρχε κίνητρο για να μετέχεις στο δυναμικό του αν ήθελες να κάνεις κάτι στην ζωή σου, αλλά και να δεχθείς για να το πετύχεις αυτό να κλείσεις τα μάτια σε έννοιες όπως αξιοκρατία, δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα. Και όσοι δεν δεχόταν να κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτό απλούστατα δεν μπορούσαν ούτε καν να περάσουν από το κατώφλι του κράτους (οπότε είτε ιδιώτευαν σε αυτή την χώρα ή σε άλλη). Και ναι, ευθύνη σε αυτό έχουν όσοι πολίτες τελικά μετείχαν στο μισθολόγιο του κράτους, αλλά όσοι δεν μετείχαν δεν έχουν αυτή την ευθύνη! Μην γενικεύουμε και ταυτίζουμε τον Θύτη με το Θύμα!

 Και Συνεχίζουμε.

 Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος πάροχος υπηρεσιών υγείας (και ασφάλισης) στην χώρα. Στην πραγματικότητα έχουμε σχεδόν μονοπώλιο και στις παροχές υγείας από αυτό (υπάρχουν μεν και ιδιωτικές δομές υγείας, αλλά είναι ακριβές και μπορούν να εξυπηρετήσουν και λόγου κόστος αλλά και λόγου μεγέθους λίγους μόνο πολίτες αυτής της χώρας). Δυστυχώς και το επίπεδο των υπηρεσιών υγείας που προσφέρεται από το κράτος είναι χαμηλό, αλλά και δεν είναι ορθολογικά προσφερόμενο σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, αλλά ορίζεται από την ευχέρεια που έχεις να «Φακελώσεις» τους αρμόδιους γιατρούς για να στο προσφέρουν, μια που σε μεγάλο βαθμό και οι δομές υγείας είναι στελεχωμένες από διεφθαρμένους υπευθύνους. Και δυστυχώς τα πειθαρχικά και διοικητικά συμβούλια σε κάθε υπηρεσία (υγείας ή μη) δεν κάνουν ούτε σωστά, ούτε αποτελεσματικά, την δουλειά τους (σε βαθμό μάλιστα τέτοιο που υποψιάζομαι ότι υπάρχει εκτεταμένη προσπάθεια συγκάλυψης από μέρους τους της όλης διεφθαρμένης κατάστασης!) με αποτέλεσμα οι διάφοροι «ποντικοί» να ζουν και να βασιλεύουν μέσα στις δομές υγείας. Και για αυτό όμως πάλι δεν φταίνε οι πολίτες (στο ότι δεν υπάρχει έλεγχος και ποινές μέσα στο δημόσιο). Και εκεί που φταίνε οι πολίτες (στο να δίνουν το φακελάκι) δεν μπορώ να είμαι αυστηρός μαζί τους γιατί είναι τρομερά δύσκολο πράγμα να έχεις ένα δικό σου είτε να υποφέρει, είτε να κινδυνεύει να πεθάνει και να μην ενδώσεις στην πίεση και στον πειρασμό να προβείς σε αυτή την τακτική. Αν ήμουν αυστηρός πάνω σε αυτό το θέμα θα έπρεπε να ήμουν εξίσου αυστηρός και στο να ορίσω ως υπεύθυνο για τον βιασμό του το θύμα, μια που όταν είχε το μαχαίρι στο λαιμό δεν προτίμησε αυτό να μπει στο λαιμό του παρά να μπει το πράγμα του δράστη το κώλο του! Είπαμε δεν ταυτίζουμε το Θύμα με τον Θύτη!  

 Και η μετάδοση συνεχίζεται!

 Το κράτος είναι ο μοναδικός πάροχος υπηρεσιών δικαιοσύνης σε κάθε χώρα (ναι δεν υπάρχουν πουθενά ιδιωτικά δικαστήρια χα χα χα). Οπότε κάθε υπόθεση αστική ή ποινική περνά μέσα από τις δομές του. Κάθε διαφορά ανάμεσα σε ιδιώτες ή ανάμεσα σε ιδιώτες και του κράτους θα γίνει με την νομοθεσία αυτού του κράτους και από τους λειτουργούς του. Ναι αλλά στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση χρειάζεται κατά μέσο όρο 12 έτη (από το Πρωτοδικείο μέχρι τον Άρειο Πάγο)! Αυτό έχει διπλό αποτέλεσμα, και να μην υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στην αρχική διαφορά (ή έγκλημα) και στην αργοπορημένη επίλυση της (ή καταδίκη!), οπότε χάνεται σε μεγάλο βαθμό η αίσθηση της απονομής δικαιοσύνης από τους πολίτες. Αλλά κυρίως στο να αλλάζει πλήρως το επιχειρηματικό περιβάλλον και οι οικονομικές συνθήκες (στις αστικές υποθέσεις αυτό) που θα υπάρχουν κατά την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης από εκείνες που οδήγησαν και την υπόθεση στα δικαστήρια. Πχ μια υπόθεση επένδυσης μιας εταιρίας σε μια περιοχή αν οδηγηθεί στα δικαστήρια και διαρκέσει μια δωδεκάδα χρόνια ακόμα και αν στο τέλος δοθεί το πράσινο φως για να γίνει αυτή η επένδυση είναι τελείως απίθανο ο επιχειρηματίας να ενδιαφέρεται να προβεί σε αυτή! Και για το παραπάνω δεν φταίνε οι πολίτες (αν και οι δικαστές πάνε να ρίξουν στους πολίτες το φταίξιμο λέγοντας ότι οι Έλληνες είναι εξαιρετικά δικομανείς, ναι μεν ισχύει αυτό, αλλά επίσης δικομανείς σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό είναι και οι αμερικάνοι αλλά εκεί δεν αποκτάς φαλάκρα και κοιλιά περιμένοντας μια υπόθεση να τελεσιδικήσει! Χα χα χα).

 Και θα πάει ακόμα μακριά η βαλίτσα χα χα χα.

 Η επαφή  του πολίτη με τις υπηρεσίες του κράτους. Πονεμένο και βαθύ θέμα αυτό! Σε πολύ μεγάλο βαθμό για να συντηρηθεί μια τεράστια γραφειοκρατία και ένας στρατός από δημόσιους υπαλλήλους ένα μεγάλο κομμάτι από την ζωή (επιχειρηματική κυρίως αλλά και μη) των πολιτών περνά από τις ρυθμίσεις του κράτους για το κάθε τι. Ιδίως αν είσαι επιχειρηματίας ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητας σου, και του χρόνου σου, περιστρέφεται γύρω από τις διαδικασίες, απαιτήσεις, και εμπόδια, που θα σου θέτει διαρκώς το κράτος στην δραστηριότητα σου. Και πολλές φορές αυτά δεν αποτελούν μόνο συνέπεια της πολυνομίας και των επικαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών του κράτους μεταξύ τους, αλλά και της «βολικής» μετάφρασης τους από τους αρμοδίους των παραπάνω υπηρεσιών για να αποκτήσουν προσωπικά οφέλη (κοινώς να σε στριμώξουν και να αναγκαστείς να τους δώσεις το «λάδωμα» που απαιτούν για να σε αφήσουν να συνεχίσεις την δραστηριότητα σου, ή την επέκταση της).

 Κοινό μυστικό είναι ότι η κάθε εφορία, πολεοδομία, τελωνείο, κ.α. έχει το δικό της μπαϊράκι και για να περάσεις από την κάθε μια χρειάζεται «γρηγορόσημο» (επί τουρκοκρατίας η ίδια τακτική ονομάζονταν μπαξίσι για να μην ξεχνιόμαστε σχετικά με την συνέχεια του κράτους και των δομών του σε όλες τις εκφάνσεις του και τα στραβά του χα χα χα). Και επίσης για αυτό δεν φταίει ο πολίτης αλλά είναι αναγκασμένος να προβεί σε αυτές τις τακτικές αν θέλει να μπορέσει να λειτουργήσει επιχειρηματικά (ή μη) σε αυτό το κράτος. Και εδώ δεν μιλώ να πέσει μια μίζα για να πάρεις ένα έργο από το κράτος ή μια παραγγελία (άλλο και αυτό! Μην πάμε ακόμα σε αυτά χα χα χα), αλλά για απλά πράγματα όπως πχ μια επιστροφή ΦΠΑ για μια παραγωγική σου επένδυση από την εφορία, ή ένας εκτελωνισμός για πράγματα που έφερες από το εξωτερικό, ή για να μην σε κόψουν στις εξετάσεις οδήγησης παρόλο που ήσουν άψογος σε κάθε τι που σε ζητήσανε να κάνεις στον δρόμο και οδηγάς δεκαετίες (μην με ρωτήσεις για αντίστοιχο παράδειγμα στις πολεοδομίες, δεν έχω πέσει ακόμα στα νύχια τους χα χα χα).

 Μέσα σε 4 ήδη σελίδες (στο Word χα χα χα) ήδη σου ανάφερα πόσες πτυχές όπου το κράτος σε εμποδίζει να λειτουργείς ως σωστός πολίτης και σε οδηγεί στην διαφθορά! Υπάρχουν ακόμα οι πτυχές της στρατιωτικής σου ζωής (το 1 με 2 χρόνια ζωής που χαρίζεις στο κράτος!), η διαμόρφωση του ηθικού σου κώδικα και πλαισίου αξιών που ορίζει η άλλη πτυχή του κράτους η εκκλησία (που ποτέ δεν ήταν, και ποτέ δεν πρόκειται να χωρισθεί από το κράτος!), η καθημερινή σου διαβίωση και υπηρεσίες που σε προσφέρει το κράτος μέσω της άλλης μορφής του, αυτής της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμα και τις ίδιες τις δημοκρατικές διαδικασίες που τις ελέγχει και τις καθοδηγεί κατά το δοκούν και υπέρ αυτού (με το πώς ορίζει τα όρια εκλογικών περιφερειών ή δημοτικών περιφερειών, την αντιπροσώπευση του Λαού σε τοπικά και εθνικά συμβούλια, τις αρμοδιότητες, δικαιοδοσίες, και ευθύνες των αντιπροσώπων του, τα όρια και τους αποκλεισμούς στην εισαγωγή σε όλα τα αντιπροσωπευτικά συμβούλια (βουλή, δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια)).

 Οπότε κάτι τόσο τεράστιο σε μέγεθος και ρόλο όπως είναι το κράτος δεν είναι σώφρον να το παραμελείς όταν εξετάζεις τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σε μια χώρα. Είναι σαν να υπάρχει ένας ελέφαντας μέσα σε ένα δωμάτιο, και εσύ να επιλέγεις να αγνοείς την ύπαρξη του. Θέλεις δεν θέλεις δεν θα μπορείς για πολύ ώρα να το κάνεις, γιατί είτε θα σε πατήσει, είτε θα σε χτυπήσει, είτε θα αφοδεύσει πάνω σου (ακριβώς όπως και το κράτος!!!) χα χα χα.

 Πάμε παρακάτω, συνέχεια του κράτους! Ένα κράτος (όπως και μια θρησκεία!) δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το πουθενά! Πάντα υπάρχουν προγενέστερες δομές (και άτομα) που θα χρησιμοποιηθούν για να δημιουργηθεί μια νέα κρατική δομή. Αυτό ακριβώς έπραξαν οι Ρωμαίοι όταν κατακτούσαν το ένα Ελληνιστικό Κράτος (ή και Πόλη Κράτος) μετά το άλλο αφομοιώνοντας τις υπάρχουσες δομές που ήταν πρόθυμες να συνεργαστούν μαζί τους για να δημιουργήσουν τις νέες κρατικές (αυτοκρατορικές) δομές υπό αυτούς (με την ξύλινη γλώσσα ΠΑΣΟΚ αυτό θα μεταφραζόταν ως απορρόφηση της προϋπάρχουσας  νομενκλατούρας και δομικό μετασχηματισμό της στην υφιστάμενη νομενκλατούρα και εδραίωση της χα χα χα). 

 Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και οι Τούρκοι με το να απορροφήσουν την υφιστάμενη κρατική δομή του Βυζαντίου (ούπςςςςς Σόρρυ! Της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χα χα χα) για να δημιουργήσουν την δική τους αυτοκρατορία (με κυριότερους θεσμούς της νέας αυτοκρατορίας την εκκλησία, και τους γραμματείς, νοταρίους, της βυζαντινής αυλής που μετεξελιχθήκαν στους Φαναριώτες). 

 Έτσι και στην δημιουργία του Ελληνικού κράτους χρησιμοποιήθηκαν οι προύχοντες, οι οπλαρχηγοί (οι πρώην έμμισθοι «μοχλοί πίεσης» του κάθε Αγά), η Εκκλησία μαζί με ένα μείγμα από «γραμματικούς»,  τοποπαρατηρητές (λέγε με Όθωνα και Σια), και αξιωματούχους που εισάγανε οι απελευθερώτριες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) για να μην ξεχνάμε ποιοι «βοήθησαν» για να απελευθερωθεί από τους Τούρκους (αλλά όχι από τους «Σωτήρες» μας χα χα χα) το Έθνος. Δυστυχώς εδώ ισχύει αυτό που λέει στην γνωστή συνέντευξη της η Αρβελέρ ότι «το πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι δεν πέρασε ποτέ διαφωτισμό (και η εκκλησία είναι υπεύθυνη για αυτό!)». Επίσης εγώ θα συμπλήρωνα ότι δεν πέρασε ποτέ τον δομικό μετασχηματισμό από την Φεουδαρχία στον Καπιταλισμό και την αστική δημοκρατία που θα έλεγε και ο Μαρξ!

 Οπότε ένας Λαός που του χτίσανε την εθνική υπόσταση (για αυτό και αυτόπροσδιοριζόμαστε ως Ελλάς και Έλληνες, και όχι ως Γρέτσια και Γραικοί (Γραικοί είναι οι Έλληνες που είναι χριστιανοί, σε αντίθεση με τους Έλληνες τους Εθνικούς ( Δωδεκαθειστές ) που στους πρώτους αιώνες τους ονόμαζαν «Έλληνες» να μην ξεχνιόμαστε) ή Ρωμανία και Ρωμιοί (όπως αυτοπροσδιοριζόταν οι Έλληνες χριστιανοί κάτοικοι του Βυζαντίου και οι Έλληνες χριστιανοί επί Τουρκοκρατίας), αλλά και πέρασε σε μια δύο μόνο δεκαετίες από την θέση του κολίγου (δουλοπάροικοι) στην θέση του πολίτη (εργάτες, αγρότες) φυσικό είναι να διατηρήσει την βραχυχρόνια οπτική του συμφέροντος του (καθαρή επιβίωση μέρα με την μέρα), αλλά και τις δομές προστασίας που υπήρχαν (οικογένεια, σόι) και να μην εμπιστεύεται τις νέες δομές και θεσμούς που του εισάγανε άλλοι για αυτόν (κρατική δομή) μια που οι αντίστοιχες δομές της Τουρκοκρατίας (και πιο πίσω) είχαν καθαρά παρασιτικό ρόλο πάνω στην ζωή του. Δυστυχώς αυτή η καχυποψία του για το κράτος επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά από την εξέλιξη που είχε το Ελληνικό κράτος (λογικό μια που μεγάλα κομμάτια του προϋπήρχαν και στην προηγούμενη κρατική δομή επί Τούρκων). 

 Και ξαναγυρνάμε στην διαρροή μυαλών που έχουμε αναφέρει στην δεύτερη παράγραφο (και 5 σελίδες πίσω χα χα χα). Τα λεγόμενα σου δεν μπορούν να εξηγήσουν το «Ελληνικό παράδοξο» του ενώ οι Έλληνες στην Ελλάδα δεν κάνουν απολύτως τίποτα, όταν όμως πάνε μετανάστες τα πάνε πολύ καλά (τόσο πολύ ώστε να διακρίνονται ακόμα και σε κράτη με πληθυσμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων! Παρόλο που και έχουν το εμπόδιο της γλώσσας, της θρησκείας (και της φυλής πλέον, ρατσιστές δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα!), της προσαρμογής σε άλλες κοινωνίες, οικονομίες, πολιτισμούς και κουλτούρες, και με κυριότερο εμπόδιο ότι ξεκινούν από το μηδέν! Και πάλι τα καταφέρνουν! Τι ακριβώς λείπει από την ζωή τους και τα καταφέρνουν? Ναι ακριβώς! Το Ελληνικό κράτος! Χα χα χα).

 Όσοι δεν μπορούν να ανεχθούν ένα κράτος άρπαγα μέσα σε ένα Λαό κολίγων (που τους κρατούν κολίγους στην ψυχή γιατί είναι πιο διαχειρίσημοι) φεύγουν από την χώρα για ένα καλύτερο μέλλον. Αντίθετα όσοι θέλουν ένα καλύτερο μέλλον αλλά έχουν κόλλημα στο να φύγουν από εδώ (γιατί? Ένας Θεός ξέρει! Ίσως για τον Ήλιο, Ίσως για την Θάλασσα, Ίσως για το παγκάκι που δώσανε το πρώτο τους φιλί, ίσως για τα θαμμένα κόκκαλα της μάνας τους και του πατέρα τους, ποιος ξέρει, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!) ζούνε μια κόλαση ανάμεσα στην σφύρα και τον άκμονα, ανάμεσα στο παράσιτο και τους κολίγους. Μερικοί από αυτούς βλέπουν τις συλλογικές ευθύνες του καθενός πάνω στην πραγματικότητα και τα χαρακτηριστικά της φυλής, άλλοι από αυτούς βλέπουν τις ατομικές ευθύνες του καθενός πάνω στην πραγματικότητα.

 Ναι, ναι, ποτέ δεν θα πάω να πω στον μαλάκα που έβαλε τα μελίσσια του δίπλα στα δικά μου και τα τσάκισαν στην λεηλασία ότι «είσαι μαλάκας γιατί είσαι Έλληνας», αλλά θα του πω ξερά και στην ψύχρα «Είσαι ένας μαλάκας και μισός , τελεία και παύλα!» το ίδιο θα πω και σε όποιον ραντίζει δίπλα στα μελίσσια μου το μεσημέρι. Τόσο εύκολα δεν θα την γλυτώνουν οι μαλάκες! Αν το χεράκι τους είναι στο πέος τους και το μυαλό τους μόνο στο μουνί θα λαμβάνουν αυτοί και μόνο τον πλέον πολυχρησιμοποιημένο χαρακτηρισμό στο Ελληνικό Έθνος χα χα χα.   

 Για τον Ερτογάν μην την ψάχνεις, άλλη θρησκεία έχουν και άλλο ιστορικό υπόβαθρο οι Τούρκοι και υπεύθυνοι για τις μαλακίες τους είναι οι δικοί τους πρόγονοι και όχι οι δικοί μας (αυτοί είναι υπεύθυνοι για τις δικές μας μαλακίες χα χα χα).

 Ευχαριστώ για την τρομερή πάσα που μου έκανες για να τα εντάξω τα παραπάνω στην σειρά Απόδραση από το Ελλαδιστάν! Χρειάζονταν να κάτσω και να γράψω τις απόψεις μου για τον «μεγάλο ασθενή» της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας καθώς και του ρόλου του. Ουχ ουχ ουχ ουχ εσείς τσακαλάκια μου που με τσιγκλάτε για να γράφω αβέρτα χα χα χα. 

Adios Amigos Locos


Σειρά Απόδραση από το Ελλαδιστάν

Απόδραση από το Ελλαδιστάν







Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 25/2/2017